CIĞCIĞA//CİYCİYƏ I (Culfa, Şərur) – bəzək üçün
taxılan qızıllar. –Cığcığaların da taxıb üsdünə gləmişdi.
CIĞCIĞA II (Bulqan, Naxçıvan, Tumbul) – gəlinin
başına və cavan adamın cənazəsi üzərinə tökülən qızılı kağız. –
Bir adama qarqış tökəndə diyərix' cığcığaların tokülsün.
CIĞLA (Cəhri) – tənbəki. –Axşama kimin cığlanı
doldurur, xorruyur.
CIQQILI//CINQILI//CIQQIŞ (Naxçıvan, Şərur) –
balaca, kiçik. –
Bizim cıqqılı-cıqqılı uşaxlarımız bırda oxuyur.
CILFIR
(Şərur) - yersiz danışan. -Cılfır adam həmməşə
boş danışar.
CILXA (Bab
ək, Şahbuz, Şərur) - xalis. -Cılxa sümüx'
yığmışdı, bir qram də ət yoxuydu.
CILIQQA (X
əlilli, Naxçıvan) – jilet. –Uşağa bir qəşəx'
cılıqqa toxumuşam.
CILIZ (Ordubad) –
arıq. –Ay qız, ta bı giyəvi: az
t
əriflə, görmüşəm dayna, bir cılızın biridi.
CINQIR
(bütün şivələrdə) – səs. –Qorxudan bir adamın
cınqırı çıxmadı.
CIR (
əksər şivələrdə) – yabanı. –Bı armut cır armutdu.
CIRASIN (K
ələki) – zirək. –Bı kişi cırasın adamdı.
Dostları ilə paylaş: |
