61
H
ər bir şairin öz dili olduğu kimi, ayrılıqda hər bir şeirin də
öz dili var v
ə bu dil o zaman gözəl və cazibədardır ki, şair
sözünün estetik m
ənası sənətkarın yaradıcılıq siması, üslubi
özün
əməxsusluğu həmin sözün, həmin dil vahidinin işığında öz
üslubi mü
əyyənliyini təsdiq etsin. Konkret poetik ovqatın məh-
sulu olan h
ər bir şeir nümunəsi özündə şairin dəsti-xəttinin
spesifik
əlamətlərini əks etdirir. Bədii təsvir vasitələrinin
genişliyi özlüyündə məziyyətə çevrilmədiyi kimi, bu geniş əhatə
dair
əsində hər bir linqvistik vahidin iştirak fəallığı da öz poetik
siql
ətinə uyğun qiymətləndirilir. Bədii inikasın dar çərçivəsində
h
ər bir bədii ifadə vasitəsi öz üslubi xidmətinə uyğun şəkildə
anlaşılır və burada başlıca cəhət estetik idrakın poetikləşdirmə
imkanlarının ölçülərindən asılıdır. Bu mənada şeir dilində
x
əlqilik ruhunun qüvvətlənməsi və sənət qayğıları ilə birbaşa
bağlılığı nöqteyi-nəzərindən frazeoloji tərkiblər müstəsnalıq təş-
kil edir.
Öz-özlüyünd
ə aydındır ki, şairanə ilhamın məhsulu olan
şeirlər adətən, mənalı mühakimələrlə, lirik ricətlərlə bol olur.
İntim-lirik çalarların gücləndirilməsində sırf leksik-qrammatik
vasit
ələrlə, hətta ilk baxışda şeir dili üçün poetik məziyyətdən
m
əhrum olan dil vahidləri ilə yanaşı, frazeoloji birləşmələr daha
güclü b
ədiilik yaratma vasitəsi ola bilir. Onu da ayrıca sübut
etm
əyə ehtiyac yoxdur ki, frazeoloji birləşmələr milli bədii
düşüncəni əks etdirir, şeirdə bədii-estetik aspektin vüsətinin,
miqyas ölçül
ərinin genişlənməsinə rəvac verir.
Dostları ilə paylaş: