yondashuv” deb nomlanadi. Mazkur qarashlarning paydo bo’lishi antik davrga
borib taqalib, ilk bor qadimgi yunon faylasuflari qarashlarida aks etgan. XVII asrga
kelib Yevropada cherkov hokimiyatining susaya boshlashi, hurfikrlilik
namoyandalari - din tanqidchilarining paydo bo’lishi, XIX asrning ikkinchi
yarmida CHarlьz Darvin tomonidan “Turlarning kelib chiqishi” (1859) nomli
asarning chop etilishi ham turtki bo’ldi. Keyinchalik mazkur qarashlar Avgust
Komt va Lyudvig Buxnerlar tomonidan eng cho’qqisiga ko’tarildi. Unga ko’ra din
bu ijtimoiy hodisa, inson tafakkuri, emotsiyalari mahsulidir. Mazkur qarash
tarafdorlari fikricha, dinlar soddadan – murakkabga, umumiylikdan – xususiylikka,
ko’pxudolikdan – yakkaxudolikka tomon uzoq tarixiy evolyutsion jarayonni bosib
o’tgan. Unga ko’ra, ilk davrdagi ibtidoiy odamning jismoniy, fiziologik, asab-
endokrin, biologik, psixologik va boshqa sohalari o’ziga xos xususiyatlarga ega
edi. Bu nafaqat uning hayoti va faoliyatiga, fe’l-atvoriga, balki uning fikrlash
darajasiga, kuchli hayajonlanishiga, tasavvur etishiga, mustahkam, haqiqiy yoki
soxta mantiqiy qonuniyatlarni kashf etishiga ta’sir ko’rsatadi. Uyqu, tush va nafas
olish kabi holatlarda tanani boshqaruvchi va o’lim bilan undan ajratib turuvchi,
hayot bag’ishlovchi qandaydir kuch mavjudligiga ishongan ajdodlarimiz, mazkur
kuch harakat qiluvchi har bir narsa: daryo, quyosh, oy, daraxt kabi mavjudotlarda
bor deb tasavvur qilganlar. Natijada, inson qo’rquvi, hurmati, ehtiyoji va zarurati
darajasida ularga sig’ina boshlagan.
Materialistik maktab tarafdorlari fikriga ko’ra, qo’rquv dinlarning kelib
chiqishida asosiy rolь o’ynagan hissiy holatdir. Jumladan, ingliz faylasufi Xerbert
Spenser (1820-1903) ham ibtidoiy qabila dinlarining kelib chiqishiga qo’rquv
natijasida “ajdodlarga sig’inish” sabab bo’lganligini ta’kidlaydi. Spenser ijtimoiy
hisob-kitoblarga suyangan holda, hayot qo’rquvining dinlardagi o’rniga alohida
diqqatni tortadi. Bu qo’rquvning ajdodlarga nisbatan ibodatning barcha
ko’rinishlari shakllantirganligini va tangrilarning ustun yoki qahramon bo’lgan
ajdodlardan tanlanganligi fikrini ilgari suradi; har bir dinda ajdodlarga alohida
e’tibor qaratilganligiga ishora qiladi.
Taniqli psixolog Zigmund Freyd (1856-1939) ham dinning kelib chiqishini aynan
qo’rquv hissi bilan bog’laydi. Uning fikriga ko’ra, matriarxat davrida o’ziga juft
topish uchun yosh yigitlar otalarini o’ldirib, hatto o’z onalariga ham uylanganlar.
Vaqt o’tishi bilan o’g’il o’z otasining joniga qasd qilganidan vijdoni qiynalib,
otasining ruhi undan qasos olishidan qo’rqib, unga ibodat qila boshlagan. Freyd bu
nazariyani “edip kompleksi” deb ataydi.
Maks Myuller (1823-1900) fikriga ko’ra, dinning kelib chiqishi tabiat
hodisalarining insonga bergan dahshatidan kelib chiqqan va u “naturalizm”
deyiladi. Naturalizm, fizikaviy muhitda uchraydigan quvvat va mavjudotlarning
ideallashtirilishi, shaxslashtirilishi va ilohiylashtirilishi demakdir. Ushbu fikrni
ilgari surgan Maks Myuller hinduizmning muqaddas kitobi Vedalarga suyangan.
Vedalardagi xudo nomlarining tabiat hodisalari bilan aloqador ekanligi fikrini
o’rtaga tashlagan; misol uchun “Agni”ning “olov”, “Dyaus”ning “ko’k” (osmon)
ma’nolarini bildirishini, bu so’zdan frantsuzcha “Dieu” (lotincha Deus), ispancha
“Dios” (Xudo) so’zlarining kelib chiqqanini ma’lum qilgan. Myuller deyarli
barcha dinlarda xudo nomlari, avval olov bo’lishi bilan birga, tabiat hodisalarini
bildirishini; tabiat kuchlariga g’ayritabiiy baho berish moyilligini uyg’otganligi va
til o’zgarishlari natijasida dinlardagi barcha muqaddas tasavvur va e’tiqodlarning
yuzaga kelganligini bildirgan.
Mazkur maktab tarafdorlari dinlarning yuzaga kelishi va shakllanishi animizm,
totemizm, fetishizm va shamanizm kabi bosqichlarda yuzaga kelganini ta’kidlaydi.
Dostları ilə paylaş: |