Fotima uyning darchasidan tashqariga boqib qanday chiroyli-a. Ertaga maktabga borib do’stlarim bilan
Yüklə 85,81 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
Kutilgan Fotima uyning darchasidan tashqariga boqib – qanday chiroyli-a. Ertaga maktabga borib do’stlarim bilan mazza qilib qor bo’ron o’ynaymiz- deya hayolidan o’tkazib kutilayotgan erta uchun entikib ketdi. Fevral oyining tugashiga ham bir hafta qolgan edi. Buni qarangki hamma joy bu sovuq va muzdek bo’lgan bu qorlarga bag‘rini ochgan edi. Darchadan qaragan Fotima bu qorlarni tomosha qilarkan huddi umrida birinchi marotaba ko‘rayotgandek. – Allohimning mo‘jizasi , -deb shivirladi o’ziga. U hatto oyog’i ostida bir has ko’targan chumolini ko’rsa ham – Allohimning mo‘jizasi der edi. Daraxtlar barglari sokin shabbodada oxista qimirlaganini va huddi ular Fotimga o’z sevgilisiga suzilibgina boqqan yorga o’xshab qarab o’ziga chorlardi. U shunda ham -Allohimning mo‘jizasi der edi. Yer yuzidagi eng mitti jondan eng ulkaniga ham bir so’z ishlatar edi. Mana bugun ham bir biriga yo’l bermay yugurib kim birinchi marra tomon chopayotgan bolalardek yog‘ayotgan qorlarni o‘zgacha ruh bilan tomosha qilayapti. Kechasi soat sakkiz. Darcha yonida Fotima yana Ulug’bek do‘stini esladi. – Ha ertaga u Fotimaga xat bermoqchi. Yo’q buni Ulug’bek o’zi aytmagan orqa barotdan Fotimaning qulog‘iga yetib kelgan. -Hih – deb biroz tabassum qildida – olib bo‘pman xatini. Nima qilaman olib?! Ahmoq axir mendan kichik bo’lsa – deya yana hursandgina tabassum qildi. Mayda qor parchalari sho‘x qo’shiq aytib yog‘ar Fotima esa zavq bilan tomosha qilar edi. Yerga zarb bilan otilgan kosa sindi va uning ovozidan Fotimaning ham tinchi buzildi. Bu ovoz ichkari honadan keldi. U o‘yladi – Ha dadam yana ichib kelibdilar. Tezroq kirmasam ayamni urib qo’yadilar – deb havotirlangancha o’rnidan sakrab turib chap tomondagi eshikdan yugurib kirdi. Chindan ham dadasi oyoqda turib bo’lmas darajada mast edi. Bir qo’li bilan aysining sochlaridan ushlab tinmay eng hunuk so’zlar bilan so‘kib urar edi. Fotimaning ayasi esa – Qurib ketsin hammasi. Senga ichirganlarning jazosini bersin – deb qarg‘anar edi. Fotima tug‘ilgandan beri davom etayotgan bu urishlarga qanchalik o’rganib ketgan bo’lsa ham dadasi , qo‘yinki biron kimsa salgina ovozini ko’tarib gapirsa ham darrov yig’lab yuborardi. Endi bu holatda u kosaning singan tovushni eshitgandayoq yig‘lashni boshlagandi. Eshikdan kirishi bilan yugurib dadasining oyoqlariga yopishdi – Jon dadajon jonim dada qo’yib yuboring ayamni – deb yig‘layverdi. Ko’p yig‘laganidan hiqqilab gapirolmay qoldi. Har gal shunday urishlarda Fotima ayasini himoya qilgani uchun kaltak yerdi va dadasining ko’chaga chiqib ketishi bilan yakun qo‘yilardi. Bu safar ham shunday yakun bo’ldi. Oyoqlariga jon holatda hiqqilab yopishgan qizini ko’rgan Farhod aka uni qattiq tepib yubordi. Fotima bu barzangi kapkatta erkakka kuchi yetarmidi o’zi jimitekkina qiz bo’lsa. Bu tepkidan Fotima bir burchakka borib tushdi va urush yakunlandi. Aslida Farhod aka ham oilasining tinchini qizi Fotimaning baxtini o‘ylardi. Hozir ham yana Fotimani urib yuborganiga chidolmay o’zini muzdek qorlar o’ynab yurgan sovuq ko’chaga otdi. Ex ota! Fotimaning ota deganda keladigan o‘ylari yomon emas edi. Uni qancha kaltaklasa ham hech qachon dadasi haqida yomon fikr uyg‘ota olmagan. Otasining ta’rifini bu dunyoda Fotimaning onasidan o‘zgasi keltirolmaydi. Bu ta’rif eshitgan inson hali Fotimaning dadasini ko’rmay turib yomon yo’q nafratlanib qolar edi. Fotima hech tushunolmas edi – Dadamni ezadigan dard nima ekan? Nega bunchalar o’zini qiynaydi ? Ex tezroq ulg‘aysam va dadamga – Dadajon sizni ne dard azoblaydi buni menga ayting – degisi kelar va malham bo’lishni niyat qilgandi. Har safar dadasidan kaltak yegan Fotima tezda bir gunoh ish qilgan taqvodor inson Allohga istig‘for aytganidek – Baribir dadamni yaxshi ko’raman – deb yig‘lashdan to‘xtaguncha qaytarar edi ba’zida esa shu so’zlar bilan tongni qarshilar qushlar sayrashiga ergashib uchar edi. Ko’zlarini ochganida tong yorishgan edi. Sakrab o’rnidan turdi. Qor qanchalik qalin bo’lib yog‘ganini ko’rishga oshiqdi. Darcha yoniga bordi va – Exxe qancha qor bugun o‘zgacha kun bo’ladi -deb qo’shiq aytgancha chiqib ketdi. Maktabga borish uchun taraddudlangan Fotima oynaga qarar va tinmay bugungi oladigan maktubini o’ylab kular edi va birdan - Yo’q Fotima nega quvonasan? Nima sen ham Ulug’bekni yaxshi ko‘rasanmi? Yo’q yo’q sen oila qurmaysan. Yaxshi o’qiysan pullaring ko’p bo’ladi juda mashhur jurnalist bo’lsan. Senga oila kerak bo’lmaydi - deb o’z o’ziga gapirib ko’zlari mayuslashdi. U dadasini juda yaxshi ko‘rardi. Esida 3 yoshligida qamoqxonada katta telefon orqali oynaning ortidan dadasi bilan gaplashgani. Yoshligida bo’lgan bu hodisani nega hech ham esidan chiqmaganiga ba’zan Fotima hayron qolar edi. Axir bu voqea bo’lganida Fotima 3 yosh bo’lgan. Ana o’shanda oynaning ortida dadasi unga mayus ko’zlari bilan boqqanida Fotima onasining qo’lida tipirchilab yig’lab dadasi tomon oshiqgani. U bu holat haqida faqat shularni eslab qolgan. Qamoqxona nima va qanday joy? Insonlar qilgan xatolari uchun o’ziga o’xshagan bir inson tomonidan oladigan jazo maskanimi? Hasrat bog‘imi? Dunyodagi eng hunuk joy yoki biron narsa bo’ladimi Fotima hech ularni hunuk yokida yomon deyishni hohlamas edi. Shuning uchun ham bir daftarining ichiga – Men 3 yoshligimda “Hasrat bog‘larida “ dadam bilan temir gullar terib kezganman. Diydor edi- deb yozib qo’ygan edi. Kutilgan kunning tonggi uyg‘ondi. Maktabga bordi va o’zi o‘ylaganicha barcha do’stlari bilan qorda mazza qilib o’ynadi. Har gal Fotimga birortasi qordan yasalgan to‘plarni otmoqchi bo’lishsa uning yonida Ulug’bek paydo bo’lib o‘ynatgani ham qo‘ymadi. Bu bolalarcha himoya Fotimaga erish tuyilardi va jahlini chiqarardi. Maktab tugab uy tomon yo’l olarkan – nega maktub bermadi?! Axir Bekzod aytgan ediku – senga xat yozdi berishini aytdi – deb. Hozir na maktubidan na o’zidan habar bor. 26 – fevral kuni Fotima shunaqangi hursand ediki – Ayajon bahor kelishiga ham ikki kun qoldi. Qanday yaxshiya men gullar ekanman. Moychechakni qachon eksam bo‘larkan -a ?! Deb Fotima umid to’la ko’zlari bilan Vasila opaga termuldi. Ex ona! Qalbi vayron kuyunchak ona. Harchand o’zidan berahm jahldor ayol yasamasin mehr yomg’iri yuraklaridan yog’ib anhorga aylanib farzandlarini sug‘orayotgan edi. – Kelsa kelaveradida bahor. Opang uchun yana bir farzandsiz bahor -deya qo’lidagi supurgini Yerga uloqtirar ekan qattiq ho‘rsinib ketdi. Chunki barcha uchun qayg‘uradigan yagona inson bu Fotimaning ayajonisi edi.
Bahorni sevardi. Har bahorni intiq kutardi. Har bahor kelganda doim bir xil gulni Yerga qadardi . Ammo hech unib chiqmagan. Shu gullarni ko‘kartirish uchun ham bahorni kutardi. Maktabga bordi. Yana maktubidan darak yo’q. Uyga biroz kayfiyatsiz jahli qo‘zg‘algandek qaytdi. Kech bo’ldi Fotima faqat bir narsani o‘ylardi. Bahor kelishiga 2 kun qoldi. Tezroq ulg‘aysam. ... Kechki soat o’n. Baqirib chaqirdan cho’chib uyg‘ondi. Juda tez harakatlar bilan qo’shni honaga kirdi. Ne ko’z bilan ko‘rsinki dadasi ayasining bo‘g‘ziga pichoq tiraj turibdi. Bo’ldi Fotima ortiq chidolmasligini angladi. Shunday g’azabda ediki nima qilganini bilmasdi. Bir zum chap tomoni biroz uvishdi. So’ng boshi aylanayotganini his qildi. Shu vaqt dadasiga qaradi -Dadajon boshqa urishmanglar iltimos -deya lablari oxista pichirlar edi. Bir zum tik turib yiqildi. Bu payt Vasila opa – Bolam – deb baqirdi. Farhod aka esa qo’lidagi pichoq Fotimaning bag‘riga oxistagina qo’ngan kapalak kabi jon olgani kirib chiqqanini anglolmay o‘tirardi. ... 28-fevral tong sahar. Hali bomdodga azon ham aytilgani yo’q. Fotima ko’zlarini zo’r kuch topib ochib qo’llarini yuziga bosgancha yotgan onasini ko’rdi. Lablari ham so’nggi marotaba so‘zlashini bilgandek erkin qimirladi – Ayajon ertaga bahormi! ? Gullarim bu
yil albatta ko‘karib chiqadi. Tushimda ko’rdim. – dedi so’ng onasi tomonga boshini egib – dadamga ayting boshqa ichmasinlar bu gunoh ekan -deya indamay qoldi.Vasila opa uyqudan turib ko’zlarini ochganida Fotimaning qo’llari muzdek edi...
1-Mart kutilgan bahor keldi. Oradan bir qancha muddat o’tib qabriston bo’ylab gullar ochildi. Fotimalarning uylarida boshqa urish bo’lmadi.
2021 yil 14-aprel. Muallifa : Oisha Kanalimiz : @Baxtilas_library Hikoyani o‘zlashtirib olmang. Bu ilk yozgan hikoyam. Ijodimizni kuzatmoqchi bo‘lsangiz kanalimizga taklif qilamiz.) Yüklə 85,81 Kb. Dostları ilə paylaş:
|