K. Bünyadzadə
Yüklə 1,76 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
-220 - FƏLSƏFI HEKAYƏTLƏR Vətən Bir gözəl saray vardı. Sakinləri bu gözəllikdən zövq alıb, onun divarları arasında təhlükədən qorunurdular. Onlar öz gözəl saraylarına nəğmələr qoşur, şeirlər yazırdılar. Bir gün sakinlərdən biri bu gözəlliyi başqaları ilə bö- lüşməkdən bezdi, onu ancaq özününkü eləmək istədi. Ha- mını qova bilməzdi, sarayı bütünlüklə oğurlaya, ya da mə- nimsəyə də bilməzdi. Onda o, bu gözəllikdən kiçik bir daşı qoparıb götürdü. Gözəllik o qədər möhtəşəm, o qədər mükəmməl, o qədər böyük idi ki, bu kiçik daşın yoxluğunu heç kim nə hiss etmədi, nə də görmədi. Bunu görən digər sakin də həvəsləndi… o da bir taxta oğurladı. Yenə gözəlliyə xələl gəlmədi. Bir daş, ya bir taxta nə idi ki, bu əzəməti pozaydı! Artıq əksər sakinlər bu saraydan kiçik ya böyük bir hissəni qoparıb aparıb kənarda özlərinə bir ev qurmuşdular. Saraydan qopardıqları hissələr onların evlərinin bəzəyi, dəyəri idi. Ancaq bu, onların evlərinin yeganə dəyəri idi, qalan hissələr heç bir dəyər daşımırdı, çünki başqa-başqa yerlərdən toplanıb üst-üstə toplanmış şeylərdən başqa bir şey - 221 - deyildi. Saraydan götürdüyü hissə isə doğma idi, onunla eyni tarix yaşamışdı, içində öz sakinlərinin mahiyyətini qoruyub saxlayırdı. …Gözəl saray dəlik deşik bir xarabaya çevrilmişdi. Sa- kinləri artıq onu bəyənmirdilər, əslində bəyəniləsi bir halı da qalmamışdı. Oxunan nəğmələr də ancaq onun keçmiş halı haqqında idi. Hər kəs ordan köçüb-qaçmaq istəyirdi. Bir vaxtlar bu saraydan qopardıqları həmin dəyərli şeyi götürüb başqa bir saraya köçməyə yol axtardılar. Bu dəyərli şey başqa saraya köçmək üçün yeganə vasitə idi. Heç kimin ağlına da gəlmirdi ki, oturduğu bu sarayı təmir etsin, heç olmasa ondan götürdüyü hissəni geri qaytarsın. Hər kəs fikirləşirdi ki, ondakı hissə bu yekəlikdə xarabanı düzəltmək iqtidarında deyil. Haqsız da deyildilər. Yüklə 1,76 Mb. Dostları ilə paylaş:
|