ETNOPSİXOLOGİYA 55
bağlıdır. Müşahidələr və təhlillər göstərir ki, müəllimlər və vali-
deynlər xalqa, etnosa aid məlumatları gənc nəslə məna kateqoriyası
kimi deyil, bilik kateqoriyası kimi təqdim edirlər. Psixoloqların
qənaətinə görə isə məna kateqoriyasına çevrilən sərvətlər həmişə
prinsipial əhəmiyyət kəsb edir. “Məna” kateqoriyasının əmələ
gəlməsi nəticəsində gənc nəsil üçün öz etnosunun etnopsixoloji
xüsusiyyətləri ilə bağlı əldə etdiyi məlumatlar artıq sadəcə olaraq
bilik kimi deyil, sərvət kimi mənalandırılır və dəyərləndirilir. Bu
kontekstdə qavranılan faktlar, hadisələr doğmalaşdığı və şəxsi
məna kəsb etdiyi üçün daha yaxşı yadda qalır və davranışın
təhrikedici vasitəsinə çevrilir. Belə olan halda vətəndaş dövlətinin,
xalqının, millətinin, dilinin və dininin ondan nə gözlədiyini yaxşı
başa düşür və ona uyğun şəkildə hərəkət edir.
Etnik identiklik və onun formalaşması mərhələləri görkəmli
isveçrə psixoloqu J.Piaje tərəfindən belə göstərilmişdir: 1) uşaq 6-7
yaşlarında özünün etnik mənsubiyyəti barədə ilk qısa və fraqmentar
məlumatlar əldə edir. Bu yaşda onun üçün hələ ölkəsi və etnik
qrupu yox, ailəsi və sosial əhatəsi maraqlıdır; 2) 8-9 yaşında uşaq
artıq özünü öz etnik qrupu ilə aydın surətdə identikləşdirə (ey-
niləşdirmə) bilir. Bu zaman o, identifikasiya üçün valideynlərin
milliyətini, yaşadığı ölkəni, ana dilini əsas götürür və onların
əsasında milli hisslər baş qaldırır; 3) 10-11 yaşda etnik identiklik
tam həcmdə formalaşır və ona görə də uşaq müəyyən etnofərqlən-
dirici əlamətlərə əsasən özünü başqa etnoslardan fərqləndirə bilir.
Etnik identikliyin inkişafı haqqında müxtəlif fikirlər olsa da
bütün psixoloqlar bir məsələdə razıdırlar ki, gerçəkləşdirilmiş
etnik identiklik yeniyetməlik yaşında, özünü refleksiya hissinin
insan üçün xüsusi əhəmiyyət daşıdığı vaxtda baş verir.