Review / Derleme
Yüklə 230,65 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
GİRİŞ
Rejyonel anestezi bilinç kaybına yol açmadan vücudun belirli bölgelerindeki sinir iletisinin ve ağrı
duyusunun ortadan
kaldırılmasıdır (1). Rejyonel anestezinin gelişiminde, lokal anestetiklerin keşfi büyük önem taşımaktadır (2).
Rejyonel anestezi uygulamalarının, hastanın bilincinin açık olması; şikayetlerini ifade edebilmesi; spontan solunumunun devam etmesi; havayolu reflekslerinin korunması; postoperatif dönemde analjezinin devam etmesi ve hastanın erken mobilizasyonu gibi önemli avantajları vardır (3). Rejyonel anestezi yöntemlerinin başarısını arttırmanın bazı koşullarının olduğu bilinmektedir. Bu koşullar, ameliyat süresi ile lokal anestetik ilacın sağlayacağı anestezi süresinin uyumlu olması;
uygulanacak cerrahiye en uygun
rejyonel anestezi yönteminin seçilmesi ve anesteziyi uygulayacak anestezistin deneyimidir (4).
Rejyonel anestezide kullanılan lokal anestetik ilaçların etki süresinin uzun ve daha az toksik etki oluşturmaları istenmektedir (2). El ve kol cerrahisinde anestezi veya analjezi amacıyla brakiyal pleksus blokajının güvenle kullanılabilecek etkin bir yöntem olan bu ekstremite bloğunda lokal anestetikler esastır (5). Güney Amerika’da rahipler ağrılı işlemlerden önce koka bitkisini analjezi amacıyla hastalarına çiğneterek kullanıyorlardı. Lokal
anestetiklerin keşfi,
Ġspanyollar tarafından koka bitkisinin Güney Amerika’dan Avrupa’ya taşınmasıyla başlamıştır. Albert Neimann bu bitkiden elde ettiği ilaca kokain ismini vermiştir (6). Ġntravenöz rejyonel anestezi olarak bilinen RĠVA ilk defa August Bier tarafından 1908 yılında uygulanmıştır (7). G.Hirschel aksiller yolla 1911 yılında ilk brakiyal sinir bloğunu yapmıştır (8). Pleksus brakiyalis uygulamaları hızla
yaygınlaşmış hatta
Bonica’ya göre 1890-1920 yılları arası rejyonel anestezinin altın çağı olarak kabul edilmiştir (1). Yeterli analjezi ve uygun cerrahi koşullarda herhangi bir cerrahi girişimin rejyonel anestezi altında yapılması, genel anesteziye göre daha güvenilir bir yöntem olarak kabul edilmektedir (9). Üst ekstremite bloklarında brakiyal pleksus anatomisinin işlemi yapan doktor tarafından iyi bilinmesi ve hangi tip bloğun hangi hastada, hangi amaçla uygulanması gerektiği bilgisi önemlidir (4). Periferik blok uygulanan vakalarda dikkat edilecek önemli husus lokal anestetik toksik dozunu aşmamak
ve gelişebilecek hemodinamik komplikasyonlara karşı dikkatli olmaktır (10). Pleksus brakiyalis bloklarında diğer periferik bloklarda olduğu gibi enjeksiyon yeri değişik yöntemlerle belirlenmektedir. Bu yöntemlerden birincisi blok iğnesi ilerletilirken sinir fasiyasının geçilmesinin hissedilmesi, ikincisi blok iğnesi ilerletilirken parestezi alınması (hastanın ifadesi), üçüncüsü özellikle aksiller blokta brakiyal arteri delip geçerek brakiyal arterin arkasına lokal anestetik verilmesi (perivasküler enjeksiyon), dördüncüsü elektriksel uyarı ile pleksus brakiyalisin yerinin belirlenmesi, beşinci olarak da ulrasonografi ve manyetik rezonans eşliğinde pleksus brakiyalisin yerinin belirlenmesi ve
işleminin gerçekleştirilmesi şeklinde sayılabilir. Periferik sinir bloğunda ilk defa 1978 yılında ultrason (US) kullanılmıştır. US ile sinirlerin ve anatomik yapıların izlenebilmesi, iğnenin takip edilebilmesi, verilen lokal anesteziğin dağılımının izlenerek dozun
azaltılabilmesi mümkün olabilmektedir (11, 12). US sinir stimülasyonunun uygulanmasının mümkün olmadığı ampüte ekstremite, geçirilmiş cerrahi, travma ve anatomik işaret noktalarının belirlenmesinin zor olduğu obezite gibi durumlarda başarı ile uygulanabilmektedir. US kullanılması ile blok başarısı artarken, komplikasyon oranı azalmaktadır (13). US ile nörostimülasyonun karşılaştırıldığı çalışmalarda US kullanılan grupta damar yaralanma oranı daha düşük bulunmuştur (14, 15). Sandhu ve ark.(16) yaptıkları bir çalışmada
Journal of Contemporary Medicine 2012;2(3):195-200 Tapar et al.
197
sadece US kullanılarak sinir kordun etrafına LA uygulanması ile
%100’e yakın
başarı sağlanabileceğini göstermişlerdir. Çocuklar arasında yapılan çalışmada periferik blok kalitesi, başlangıç süresinin kısalığı ve düşük lokal anestezik miktarı için US eşliğinde periferik blok yapılması gerekli olduğu belirtilmiştir (17, 18). Periferik sinir bloklarında komplikasyonlar nadirdir. Lokal anestetik toksitesi, kullanılan iğnenin travma veya enjekte edilen ilaçların bir sonucu olarak sinir hasarı ve enfeksiyon bu komplikasyonlar arasındadır. Lokal anestetiklere bağlı
komplikasyonlar sistemik toksisite, allerji, methemoglobinemi olarak bilinir. Biz bu derlememizde, literatürler eşliğinde, üst ekstremitenin cerrahisinde ve ağrı tedavisinde çok yaygın olarak kullanılan pleksus
brakiyalis sinir
bloklarını ve
komplikasyonlarını anlatmayı planladık.
1. ĠNTERSKALEN BLOK: Esas olarak omuz ve üst kol cerrahisinde anestezi ve analjezi sağlar. Omuz cerrahisi genellikle oturur pozisyonda yapıldığından hipotansiyon ve bradikardi gelişebilir. Ġnterskalen anestezi altında uyanık ve oturur pozisyonda omuz artroskopisi hastalarının % 13-24’ünde şiddetli bradikardi ve ani hipotansiyon bildirilmiştir (19, 20). Ġntra arterial enjeksiyon özellikle interskalen ve
subklaviyan blok
uygulamalarında daha dramatiktir. Çünkü dönüş direkt beynedir. Karotis ve vertebral artere istenmeyen lokal anestetik enjeksiyonu sonrası konvülzan doz; lidokain için 14.4 mg ve bupivakain için 3.6 mg’dır (21). Pleksus sinir bloklarına bağlı nadir görülebilen sinir hasarı rezidüel parastezi, hipoestezi ve parazi şeklinde görülebilir.Uzun dönemde sinir hasarı sıklığı % 0,02-0,4 arasında değişmektedir (22, 23). Tek doz ve sürekli interskalen blok ve posterior paravertebral blok
uygulamalarında subaraknoid ve epidural enjeksiyon bildirilmiştir (22, 23). Omuz cerrahisinde interskalen blok uygulanan 521 hastanın değerlendirildiği bir çalışmada spinal ve epidural anestezi oranı % 0 olarak bulunmuştur (24). Hastalarda frenik sinir bloğuna bağlı diafragma paralizisi ve pulmoner fonksiyonlarda azalma görülebilmektedir. Lokal anestetik blokajın frenik sinir ve C3-5 sinir köklerinin istenmeyen blokajına bağlı olarak diyafragma paralizisi gelişir (25). Ġnterskalen blok sonrası diyafragma paralizisi % 100’dür (26). Bazı hastalarda orta derecede dispne ve spirometrik ölçümlerde solunum fonksiyonlarında % 25-30 azalma tespit edilmiştir (27). Özellikle ciddi akciğer fonksiyon bozukluğu olanlarda solunum sıkıntısına neden olabilmektedir. Bununla birlikte kontralateral anestezi, lokal anestetiklerin bilateral dağılımı, servikotorasik (stellar) gangliyon ile horner sendromu ve lokal anestetiğin doz aşımına bağlı SSS toksitesi görülebilir. Vertikal infraklavikular (% 20), supraklavikular (% 90)
ve servikal paravertebral blokta (% 40) oranında horner sendromu gelişir (28, 29, 30). 2. SUPRAKLAVĠKULAR BLOK: Bu pleksus brakiyalis bloğu kol ve el cerrahisinde iyi anestezi ve analjezi sağlar. Supraklavikular pleksus brakiyalisblok tekniğinde klavikulanın üst kısmından pleksus brakiyalise yaklaşıldığı için supraklavikular blok ismi verilmiştir. Blok sonrası % 0.5-6 oranında pnömotoraks riski bulunmaktadır. Anestezi iğnesinin apikal plevraya doğru yönlenmesiyle oluşur (31). Ġyatrojenik bir komplikasyon olan pnomotoraks mortalite ve morbiditeyi artırır (32). Eğer plevral aralıkta volüm % 20’ den fazla ise göğüs tüpü drenajı önerilmektedir (33). Girişim sonrası hastada pnömotoraks belirtileri 6 -12 saat arasında ortaya çıkabilir. Birçok hastada orta derecede belirtiler göğüs ağrısı şeklindedir (34). Solunum sıkıntısı ve akciğer problemi olan hastalarda işlemler sırasında daha dikkatli olunmalıdır. Frenik sinir hasarı % 40-60 oranında olup horner sendromu gelişme riski bulunmaktadır. Ġntravasküler injeksiyon ve SSS toksitesi mevcut komplikasyonlar arasındadır. 3. ĠNFRAKLAVĠKULAR BLOK: Klavikulanın altından yapılan bu teknikte kola pozisyon verilme ihtiyacının olmaması ve hasta turnike ağrısını daha iyi tolere edebilmesine rağmen körlemesine bir yaklaşım olduğundan intravasküler enjeksiyon riski vardır. Ġğnenin Çağdaş Tıp Dergisi 2012;2(3):195-200 Tapar ve ark.
198
mediyale fazla yönlendirilmesi pnömotoraks riskini artırır. Ayrıca hematom ve enfeksiyon riski mevcut komplikasyonlardandır. Brakiyal pleksus bloğu
yapılan 3491
hastanın değerlendirildiği bir çalışmada % 4.2 belirsiz inflamasyon, % 2.4 enfeksiyon, % 0.8’inde drenaj ve insizyon gerektiren enfeksiyon tespit edilmiştir (35). Enfeksiyon durumunda tedavide hızlı müdahale, geniş spekturumlu antibiyotik tedavisi ve debridman uygulanmasıdır (36). Yerleştirilen kateterle ilişkili infeksiyonu; 48 saatten fazla süre geçmesi ve yapan kişinin deneyimi etkilemektedir (35, 37). Enfeksiyonun engellenmesi için aynı zamanda aseptik kurallara uyulması önerilmektedir (38). 4. AKSĠLLER BLOK: Aksiller bölgeden pleksus brakiyalise yaklaşım şekli olan bu blokta injeksiyon için kolun abdüksiyona getirilmesi gerekmektedir. Dirsek altındaki kol ve el bölgesindeki genel, vasküler, sinir ve ortopedik cerrahi girişimlerde tercih edilen nispeten güvenli bir periferik blok yöntemidir. Keskin iğne kullanılması intranöral enjeksiyon ve hematoma bağlı uzun süreli iskemi sinir hasarına neden olabilir. Enjeksiyon sırasında aksiller arter ve venin ponksiyonu riski vardır. Transarterial yöntemle aksiler blok yapılan bir çalışmada, test dozu ve aspirasyona rağmen % 0.2 oranında intravasküler lokal anestetik enjeksiyonu yapılmıştır (39). Tek doz aksiller blok yapılan hastaların % 0.2-19 arasında nörolojik bulgular görülmüştür (40). Aksiller arterde psödoanevrizma oluşursa postoperatif parestezi ve pleksus brakiyalis paralizisi görülebilir. 5. EL
BĠLEĞĠ, DĠRSEK
VE MĠDHUMERAL DÜZEYDE PERĠFERĠK BLOK: Brakiyal pleksus sinir bloğunda başarısız olunmuşsa veya üst seviye bloklarda kontrendikasyon varsa dirsek ve midhumoral blok daha çok uygulanmaktadır. Komplikasyon riski düşük bloklardır. Bu blok tipinde de intravasküler enjeksiyon riski vardır. Sinirler distalde daha yüzeyel seyrettiğinden sinir hasarı riski yüksektir. 6. ĠNTRAVENÖZ REJYONEL BLOK (RĠVA): Karpal tünel sendromu, De Quervain tendiniti, küçük
amputasyonlar, tendon
yaralanmaları ve benzeri üst ekstremite ameliyatlarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Alt ekstremite ameliyatlarında da teorik olarak kullanılabilmektedir. Ancak spinal ve epidural blok uygulaması kolaylığı nedeniyle tercih edilmemektedir Bu blok tipinde turnike ağrısı, postoperatif problem
oluşturabilir.Turnike ağrısı oluşumunda kompleks mekanizmalar sözkonusu olsada büyük ihtimalle sinir iskemisi ile ilgilidir (41). Turnike basıncının 400 mmHg üzerinde olması sinir hasarı ile ilşkili bulunmuştur (42). Turnikenin tam fonksiyon görmemesi ve operasyon sonu hızlı indirilmesi toksik
reaksiyon riskini
artırır. Lokal
anestetiklerin toksik etkisi, hafif bulgulardan (ağızda
metalik tat,
ajitasyon, işitsel
değişiklikler), ağır santral sinir sistemi (SSS) bulguları ve kardiyovasküler bulgular ( hipotansiyon, hipertansiyon, taşikardi, bradikardi, kardiyak aritmi, kardiyak arrest ) şeklinde görülebilir (43). RĠVA tekniğinde flebit
ve
kompartıman sendromu karşılaşılabilecek komplikasyonlardandır. Pleksus brakiyalis sinir hasarı
oluşumunda genel olarak nöral ve ekstranöral hematom, intranöral ödem doku reaksiyonu ve skar oluşumu etkili olabilir (44, 45). Mekanik travma, iğne tipi, yüksek basınçta enjeksiyon sinir hasarı oluşumuna katkı sağlar (45, 46). Selander tavşanlar üzerine yaptığı çalışmada kısa eğimli iğnelerle sinir hasarı riski daha az, mevcut hasarın daha büyük olduğunu bulmuştur (47). Uzun süre yüksek konsantrasyonda lokal anestetik maddeye maruz kalma, intranöral enjeksiyon şiddetli dejeneratif değişikliklere ve nörolojik sekellere neden olabilir (48, 49).
TEDAVĠ
Nöronlara doğrudan ilaç enjeksiyonundan korunmak için
sinir stümülatörü kullanımında 0.1 mA’de stimulus alınıyorsa ilaç enjekte edilmemelidir (50, 51). Nörovasküler komplikasyonlardan korunmak için asepsi kurallarına uyulması, uygun büyüklükte iğne kullanımı, lokal anestetik ilaç dozunun iyi belirlenmesi, dikkatli aspirasyon ve yavaş ilaç enjeksiyonu yapılmalıdır. Özellikle kardiyopulmoner resusitasyona dirençli olgularda bolus ve infüzyon tarzında % 20’lik lipid kullanılması önerilmiştir (52).
Journal of Contemporary Medicine 2012;2(3):195-200 Tapar et al.
199
Sinir hasarına bağlı ağrı tedavisinde analjezikler yardımcı olmaktadır (53).
Nöropatik ağrıda tedavi seçeneklerinden biri olan gabapentin, gama-aminobutirik asid (GABA) anoloğudur (54).
Antikonvülzan bir ajan olan gabapentinin randomize, çift kör, plasebo kontrollü çalışmalar sonucunda, birçok santral ve periferik nöropatik ağrı durumlarında etkin olduğu saptanmıştır (55).
Sinir hasarı etyolojisinde ödemin olduğu olgularda antiviral ve steroid tedavisi kullanılmaktadır (56). Akut iskemik hasara bağlı olgularda ödem ve basınç üzerine etkileri de olan hiperbarik oksijen kullanılmaktadır (56). Fizik tedaviye hemen başlanmazsa kas atrofisi, eklem sertliği, motorson plağın atrofisi ve cillte trofik değişiklikler görülebilir. Akut sinir hasarında primer olarak sinir onarımı yapılır. Epinöral onarım ayrılan sinir uçlarının mikrosütur (8.0- 10.0) ile süture edilmesidir (57). Sonuç olarak anestezistler tarafından hastanın mevcut
durumu, uygulanacak cerrahiye veya endikasyona göre pleksus brakiyalis sinir bloğu
uygulanmaktadır. Periferik bloklar aynı etkiyi, değişik anatomik yaklaşım ve teknikle oluşturabilir. Hastaya uygulanan her türlü girişimsel işlemin yan etkisi olabildiği gibi, vazgeçilmez anestezi ve analjezi tekniği olan pleksus brakiyalis sinir bloklarınında nadir de olsa komplikasyonlarıyla karşılaşabilmekteyiz. Biz anestezistler bu
komplikasyonlarla karşılaştığımızda komplikasyonları doğru ve çağdaş bilgi eşliğinde tedavi edebilmeliyiz veya en iyi şekilde yönetebilmeliyiz.
KAYNAKLAR 1. Erdine S. Rejyonel Anestezi. Nobel Tıp Kitabevi:Ġstanbul; 2005. 2. Whiteside J.B,Wildsmith J.A.W. Developments in local anaesthetic drugs. Br Journal Anaesth 2001;87(1):27-35. 3. Valentin N, Lomholt B, Jensen JS, Hejgaard N, Kreiner S. Spinal or general anaesthesia for surgery of the fractured hip? A prospective study of mortality in 578 patients. Br J Anaesth 1986 ;58(3):284-291. 4. Brown DL. Brachial plexus anesthesia: an analysis of op- tions.Yale J Biol Med 1993;66(5):415-431. 5. Schulz-Stübner S. Brachial plexus. Anesthesia and analgesia. Anaesthesist 2003;52(7):643-656. 6. Gaither K. Cocaine Abuse in Pregnancy: An Evolution from Panacea to Pandemonium. Southern Med J 2008;101(8):783-784. 7. dos Reis A Jr. . Eulogy to August Karl Gustav Bier on the 100th anniversary of intravenous regional block and the 110th anniversary of the spinal block. Rev Bras Anestesiol 2008;58(4):409-424. 8. Urmey WF. Upper Extremity Blocks. In: Brown DL, editor. Regional Anesthesia and Analgesia. Philadelphia: W.B. Saunders Company 1996.p.266-268. 9. Özyalçın SN, Erdine S. Üst ekstremite somatik blokları. Rejyonel Anestezi. Nobel Tıp Kitabevi:Ġstanbul; 2005. 10. Çelik F, Tüfek A, Temel V ve ark. Spinal anestezi ve üst ekstremite periferik sinir bloğu kombinasyonu: iki olgu sunumu. Dicle Tıp Dergisi:Diyarbakır; 2010. 11. Marhofer P, Greher M, Kapral S. Ultrasound guidance in regional anaesthesia. Br J Anaesth 2005;94(1):7-17. 12. Koscielniak-Nielsen ZJ, Rasmussen H, Hesselbjerg L, Nielsen TP, Gürkan Y. Infraclavicular block causes less discomfort than axillary block in ambulatory patients. Acta Anaesthesiol Scand 2005;49(7):1030-1034. 13. Gürkan Y, Acar S, Solak M, Toker K. Comparison of nerve stimulation vs. ultrasound guided lateral sagittal infraclavicular block. Acta Anaesthesiol Scand 2008;52(6):851-855. 14. Kapral S, Krafft P, Gosch M, Fleischmann D, Weinstabl C. Ultrasound imaging for stellate ganglion block: direct visualization of puncture site and local anesthetic spread. A pilot study. Reg Anesth 1995;20(4):323-328. 15. Liu FC, Liou JT, Tsai YF, Li AH, Day YY, Hui YL, Lui PW. Efficacy of ultrasound-guided axillary brachial plexus block: a comparative study with nerve stimulator-guided method. Chang Gung Med J 2005;28(6):396-402. 16. Sandhu NS, Manne JS, Medabalmi PK, Capan LM. Sonographically guided infraclavicular brachial plexus block in adults: a retrospective analysis of 1146 cases. J Ultrasound Med 2006;25(12):1555-1561. 17. Marhofer P, Sitzwohl C, Greher M et al (2004) Ultrasound guidance for infraclavicular brachial plexus anaesthesia in children. Anaesthesia 59(7):642–646. 18. Oberndorfer U, Marhofer P, Bo¨senberg A et al (2007) Ultrasonographic guidance for sciatic and femoral nerve blocks in children. Br J Anaesth 98(6):797–801. 19. D’Alessio JG, Weller RS, Rosenblum M. Activation of the Bezold-Jarisch reflex in the sitting position for shoulder arthroscopy using interscalene block. Anesth Analg 1995 ;80(6):1158-1162. 20. Kahn RL, Hargett MJ. Beta-adrenergic blockers and vasovagal episodes during shoulder surgery in the sitting position under interscalene block. Anesth Analg 1999;88(2):378-381. 21. Korevaar WC, Burney RG, Moore PA. Convulsions during stellate ganglion block: a case report. Anesth Analg 1979;58(4):329–330. 22. Salinas FV, Neal JM. A tale of two needle passes. Reg Anesth Pain Med 2008;33(3):195–198. 23. Borgeat, A.; Blumenthal, S. Complications in Regional Anesthesia and Pain Medicine. Neal, JM.;Rathmell, JP., editors. Philadelphia: Saunders Elsevier; 2007. p. 157-163. 24. Borgeat A, EkatodramisG, Kalberer F, Benz C. Acute and nonacute complications associated with interscalene block and shoulder surgery: a prospective study. Anesthesiology 2001;95(4):875-880. 25. Kessler J, Schafhalter-Zoppoth I, Gray AT. An ultrasound study of the phrenic nerve in the posterior cervical triangle: implications for the interscalene brachial plexus block. Reg Anesth Pain Med 2008;33(6):545–550. 26. Urmey WF, Talts KH, Sharrock NE. One hundred percent incidence of hemidiaphragmatic paresis associated with interscalene brachial plexus anesthesia as diagnosed by ultrasonography. Anesth.Analg 1991;72(4):498–503. 27. Urmey WF, McDonald M. Hemidiaphragmatic paresis during interscalene brachial plexus block:effects on pulmonary function and chest wall mechanics. Anesth Analg 1992;74(3):352-357.
Çağdaş Tıp Dergisi 2012;2(3):195-200 Tapar ve ark.
200
28. Hickey R, Garland TA, Ramamurthy S. Subclavian perivascular block: influence of location of paresthesia. Anesth Analg 1989;68(6):767-771. 29. Borgeat A, Blumenthal S. Unintended destinations of local anesthetics.Ġn: Neal JM, Rathmell JP,eds. Complications in Regional Anesthesia and Pain Medicine. Philadelphia: Saunders Elsevier; 2007.p.157-163. 30. Boezaart AP, De Beer JF, Nell ML. Early experience with continuous cervical paravertebral block using a stimulating catheter. Reg Anesth Pain Med 2003;28(5):406-413. 31. Urmey WF. Pulmonary complications. In: Neal JM; Rathmell JP, editors. Complications in Regional Anesthesia and Pain Medicine. Philadelphia: Saunders Elsevier; 2007. p. 147-156. 32. Despars JA, Sassoon CS, Light RW. Significance of iatrogenic pneumothoraces. Chest 1994;105(4):1147–1150. 33. Weissberg D, Refaely Y. Pneumothorax: Experience with 1,199 patients. Chest 2000; 117(5):1279–85. 34. Moore DC, Bridenbaugh LD. Pneumothorax; Its incidence following brachial plexus block analgesia. Anesthesiology 1954;15(5):475-479. 35. Neuberger M, Breitbarth J, Reisig F, Lang D, Buttner J. Complications and adverse events in continuous peripheral regional anesthesia. Results of investigations on 3,491 catheters. Anaesthesist 2006;55(1):33-40. 36. Bisno AL, Stevens DL. Streptococcal infections of skin and soft tissues. N Engl J Med 1996;334(4):240-245. 37. Capdevila X, Pirat P, Bringuier S, Gaertner E, Singelyn FJ, Bernard N, et al. Continuous peripheral nerve blocks in hospital wards after orthopedic surgery : a multicenter prospective analysis of the quality of postoperative analgesia and complications in 1,416
patients. Anesthesiology 2005;103(5):1035–1045. 38. Hebl JR. The importance and implications of aseptic techniques during regional anesthesia. Reg Anesth. Pain Med 2006; 31(4):311–323. 39. Stan TC, Krantz MA, Solomon DL, Poulos JG, Chaouki K. The incidence of neurovascular complications following axillary brachial plexus block using a transarterial approach. A prospective study of 1,000 consecutive patients. Reg Anesth 1995;20(6):486–492. 40. Bergman BD, Hebl JR, Kent J, Horlocker TT. Neurologic complications of 405 consecutive continuous axillary catheters. Anesth Analg 2003;96(1):247-252. 41. Chabal C, Russell LC, Lee R. Tourniquet-induced limb ischemia: a neurophysiologic animal model. Anesthesiology 1990;72(6):1038–1044. 42. Fanelli G, Casati A, Garancini P, Torri G. Nerve stimulator and multiple injection technique for upper and lower limb blockade: failure rate, patient acceptance, and neurologic complications. Study Group on Regional Anesthesia. Anesth Analg 1999;88(4):847–852. 43. Jeng CL, Torrillo TM, Rosenblatt MA. Complications of peripheral nevre blocks.
Br J Anaesth 2010;105 Suppl 1:97-107. 44. Hebl, JR. Peripheral nerve injury. In: Neal, JM.; Rathmell, JP., editors. Complications in Regional Anesthesia and Pain Medicine. Philadelphia: Saunders Elsevier; 2007. p. 125-140. 45. Horlocker TT, Kufner RP, Bishop AT, Maxson PM, Schroeder DR. The risk of persistent paresthesia is not increased with repeated axillary block. Anesth Analg 1999;88(2):382–387. 46. Selander D, Edshage S, Wolff T. Paresthesiae or no paresthesiae? Nerve lesions after axillary blocks. Acta Anaesth Scand 1979;23(1):27–33. 47. Selander D, Ghuner KG, Lundborg G. Peripheral nerve injury due to injection needles used for regional anesthesia. An experimental study of the acute effects of needle point trauma. Acta Anaesthesiol Scand 1977;21(3):182–188. 48. Hogan QH. Pathophysiology of peripheral nerve injury during regional anesthesia. Reg Anesth Pain Med 2008;33(5):435–441. 49. Selander D, Brattsand R, Lundborg G, Nordborg C, Olsson Y. Local anesthetics: importance of mode of application, concentration and adrenaline for the appearance of nerve lesions. An experimental study of axonal degeneration and barrier damage after intrafascicular injection or topical application of bupivacaine. Acta Anaesthesiol Scand 1979 ;23(2):127–136. 50. Erdine S, Özyalçın SN, Raj PP, Heavner J, Aldemir T ve ark. Rejyonel Anestezi. Nobel Tıp Kitabevi:Ġstanbul;2005. 51. Morgan GE, Mikhail MS, Murray MJ ve Larson CP. Klinik Anesteziyoloji. Güneş Kitabevi: Ankara;2008. 52. Warren JA, Thoma RB, Georgescu A, Shah SJ. Intravenous lipid infusion in the successful resuscitation of local anesthetic- induced cardiovascular collapse after supraclavicular brachial plexus block. Anesth Analg 2008 ;106(5):1578-1580. 53. Perlmutter GS. Axillary nerve injury. Clin Orthop Relat Res 1999;(368):28-36. 54. Backonja MM. Use of anticonvulsants for treatment of neuropathic pain. Neurology 2002; 59(5 Suppl 2):14-17. 55. Wiffen PJ, McQuay HJ, Edwards JE, Moore RA. Gabapentin for acute and chronic pain. Cochrane Database Syst Rev 2005;(3):CD005452. 56. Santos PM. A functional model system of an hypoxic nerve injury and its evaluation. Laryngoscope 2000;110(5):845-853. 57. Townsend PL. Microsurgical techniques in reconstructive surgery. Operative Surgery and Management. 3rd ed. Oxford, UK: Butterworth-Heinemann; 1994. Yüklə 230,65 Kb. Dostları ilə paylaş:
|