Samir İmanov HƏDƏFDƏKİ İnsan

Hadisədən 6 gün sonra
Madrid. İspaniya
Silva  kabinetə  girəndə  Almeyda  həyacanla  otaqda  o 
baş-bu başa gedirdi. Silvanı görüb dedi:
-İki  saatdır  haradasan?  Bayaqdan  səni  gözləyirəm. 
Sənin ən xoşbəxt günün hansıdır?
Silva heç nə anlamayaraq dedi:
-Doğum günüm, bir də evlilik ildönümüm.
- Elə mənim də. Ancaq mənim üçün o günlərə daha 
biri də əlavə olundu. Mən hər il bu günü böyük təmtəraqla 
qeyd edəcəyəm.
-Yenidən doğula bilməyəcəyinə görə, yəqin ki, yenidən 
evlənirsən.
-Yox. Tapa bilmədin. Onda bunu tap görüm, iki saat 
bundan qabaq telefonda kiminlə danışmışam?

240
-Yeni sevgilinlə?
-Bəsdir Silva, mən ciddiyəm. İki saat əvvəl telefonda 
Samirlə danışmışam.
Silva stulda oturaraq dedi:
-Gah ciddiyəm deyirsən, gah da zarafat edirsən. Bunu 
necə başa düşək?
-Mən  düzünü  deyirəm  Silva.  Oturmuşdum  kabine-
timdə, sənədləri gözdən keçirdirdim. Birdən telefon zəng 
çaldı. Türkiyədən Səlcuq idi. Samirin tapıldığını deyəndə 
ilk  öncə  inanmadım,  sonra  hər  şeyi  mənə  başa  saldı.  Bu 
gün türk polisi onu Karabükün Nice meşəsində sənin qızı-
nın atasıyla bir yerdə tapıb.
-Burada nə isə bir anlaşılmamazlıq var.
-Nə anlaşılmamazlıq?
-Qızımın  atası  mən  özüməm.  Mən  isə  ömrümdə  bir 
dəfə də olsun, Türkiyədə olmamışam.
Almeyda qəh-qəhə çəkib gülərək:
-Mən  sənin  neçə  gündür  axtardığın  argentinalı  qızı 
nəzərdə tuturam. Samirgil artıq təyyarəylə yola düşüblər, 
bir azdan Madriddə olacaqlar.
-Atası qızını soruşsa, nə deyəcəyik? Bir qızı da tapıb 
ortaya çıxarda bilmədik.
-Səbr elə əzizim, səbr elə. Dünən Samirlə Pedro da yox 
idi. Qızı da tapacağıq, hələ üstəlik Conu da.
-Gedim aeroportda təhlükəsizlik tədbirləri görüm.
-Get, amma ehtiyatlı ol. Samir Səlcuqa deyib ki, bu işdə 
başqalarının da əli var. Əgər mənim tapılmağımı eşitsələr 
aradan çıxacaqlar. Ona görə də çalış, hər şeyi sakitcə həll 
edəsən. Qoy hələlik Samirin tapılmağını heç kim bilməsin. 
Sən demə “Hoja de sauce” təşkilatının əsl başçısı Con yox, 
Samirin «Ümid» mərkəzindəki ən yaxın köməkçisi imiş.

241
-Ola bilməz! – Silva yumruğunu sıxdı. – Bu lap buğda 
anbarına girmiş toyuğun nağlına bənzədi ki.
-Bəli  Silva,  məhz  belədir.  Bu  vaxt  ərzində  «Ümid» 
mərkəzinə üzv olan bütün əlillər onun nəzarətində olub.
-O  da  istədiyi  kimi  istifadə  edib.  Bəs  onu  həbs  edə 
biliblər?
-Hələlik yox. Azərbaycan polisi onu axtarır, yəqin tez-
liklə tutacaqlar. Sən burada ləngimə. Get hava limanına, nə 
lazımdırsa elə.
Silva  kabinetdən  çıxanda  Almeyda  özünə  pitza  sifa-
riş edirdi. Bu onun adəti idi. Hər dəfə əməliyyatı uğurla 
yerinə yetirdikdən sonra oturub pitza yeyə-yeyə televizor-
da filmə baxırdı.
Türkiyədən gələn təyyarə Madrid hava limanında yerə 
enəndə Samirə yaxınlaşan Silva özünü təqdim etdi:
-Salam cənab Samir. Mənim adım Silvadır. “Hoja de 
sauce”  cinayətkar  təşkilatıyla  bağlı  işlərdə  cənab Almey-
daya kömək edirəm.
-Bilirəm. Türkiyədə mənə hər şeyi danışıblar. “Hoja de 
sauce” təşkilatının etdiyi cinayətlər barədə və mənim itkin 
düşdüyüm  gündən  bu  günə  qədər  İspaniya  polisinin  və 
Təhlükəsizlik Nazirliyinin gördüyü işlər barədə xəbərdar 
ediblər. Çəkdiyiniz bütün zəhmətə görə «Ümid» mərkəzi 
adından və şəxsən öz adımdan hər birinizə ayrı-ayrılıqda 
təşəkkürümü bildirirəm.
-Dəyməz cənab. Bu bizim vəzifə borcumuzdur.
-Mən  İspaniyaya  gəldiyim  gündən  bu  günə  qədər 
başıma  gələn  bütün  hadisələri  ən  incə  detallarına  qədər 
Türkiyədəki həmkarlarınıza danışmışam. Orada mənə söz 
verdilər  ki,  dediklərimi  bir  neçə  dəfə  təkrar  etməməyim 
üçün tərcümə edib İspaniyaya göndərəcəklər.

242
-Artıq  göndəriblər  cənab.  Yarım  saat  bundan  qabaq 
Almeyda zəng vurub xəbər verdi.
-Bəs mənim qızım? – Pedro söhbətə qarışdı. – Onu hələ 
tapmamısınız?
-Təəssüf ki, yox. Ancaq siz narahat olmayın, biz onu 
hər yerdə axtarırıq. Tezliklə, qızınızı tapıb sizi qovuşdura-
cağıq. Ancaq “Hoja de sauce” təşkilatının qurbanı olmuş 
bütün  cəsədlər  kimi  sizin  arvadınızın  da  meyidini  Ar-
gen tinadan gətizdirib İspaniya hökümətinin ayırdığı xü-
susi  qəbiristanlıqda  dəfn  etmişik.  Bu  “Hoja  de  sauce” 
təşkilatı  tərəfindən  öldürülən  insanların  xatirəsinin  əbə-
diləşdirilməsi  üçündür.  Əgər  istəsəniz  gedib  ziyarət  edə 
bilərsiniz.
-Qızına görə mən də çox təəssüf edirəm Pedro. Ancaq 
unutma ki, oğlunun da sənə böyük ehtiyacı var. Qızın tapı-
lana qədər çalış oğlunun qeydinə qalasan.
-Oğlunuzun və sizin rahatlığınız üçün Madrid bələdiy-
yəsi nə lazımdırsa, edəcək. – Silva əlavə etdi. 
-Pedro qəbiristanlığa gedəndə mənə də xəbər et, bir-
likdə gedək.
-Oldu.
-Sizin həmyerliniz olan iş yoldaşlarınızın cənazələrini 
vətəninizə göndərmişik.
-Əziz Silva, həmin məzarlıqda dəfn olunan bütün əlil 
insanlar mənim dostum, yoldaşım idi. Orada dəfn olunan 
bütün əlillərə görə ağır təəssüf hissi keçirdirəm.
Silva  polislərdən  birinə  Pedronu  Xosenin  müalicə 
olun duğu xəstəxanaya aparmağı tapşırıb özü Samirlə bir-
gə maşına əyləşərək altı polis maşınının müşayəti ilə qə-
rargaha  tərəf  istiqamət  aldı.  10-15  dəqiqə  yol  gedəndən 
sonra Samir soruşdu:

243
-Abalos  küçəsinə  gedə  bilərik?  Oradan  bir  əmanəti 
götürmək lazımdır.
-Polislərə tapşıraram nə lazımdırsa, gedib gətirərlər.
-Yox, təkcə polislər olmaz. Gərək özümüz də gedək.
Silva gülümsünərək:
-Polislərə  də  etibar  etmirsən?  Nədir,  yoxsa  həmin 
küçədə xəzinə basdırmısan?
-Düz tapmısan. Həmin küçədəki 111–ci evdə mənim 
üçün milyon yarım pul, sənin üçün isə təqribən 60 kilo qı-
zıl var.
-Mənim üçün? Qızıl?
-Bəli.  Üstü  müxtəlif  cür  qiymətli  daşlarla  bəzədilmiş 
60 kiloluq qızıl külçə var. – Silvanın təəccüblə ona baxdığı-
nı görüb əlavə etdi: -Sən məni dediyim ünvana apar, özün 
hər şeyi görəcəksən.
-Yaxşı, səni ora apararam. Ancaq əvvəlcə bu haqda te-
lefonla qərargaha xəbər verməliyəm. Yoxsa qərargaha gec 
getdiyimiz üçün Almeyda məndən pitza bişirər.
-Hara istəyirsən xəbər verə bilərsən.
Silva  maşın  kiçik  yük  yerindən  balaca,  barabanlı  ta-
pança çıxardaraq Samirə uzatdı:
-Bunu  məndən  kiçik  bir  hədiyyə  kimi  qəbul  elə.  Nə 
qədər  ki,  İspaniyadasan  bundan  belə  bu  ölkədə  heç  kim 
sənə zərər verə bilməz. Ancaq yenə də götür bunu, qoy hər 
ehtimala qarşı səndə qalsın. Birdən nə vaxtsa lazımın olar.
-Təşəkkür edirəm. Ancaq sənədsiz bu silahı üzərimdə 
gəzdirə bilmərəm.
Silva gözlərini qıyaraq ona baxıb: 
-Sən bunu bilirsən, mən yox? 
Cibindən iki vəsiqə çıxardıb Samirə uzatdı: 
-Al, götür. Bunlardan biri silahın sənədidir, digəri isə 
sənin silah gəzdirə bilməyin üçün icazədir. Hər ikisini iki 

244
saat  bundan  qabaq  hazırlatmışam.  Bu  ölkədə  başına  çox 
əhvalatlar gəldi, qoy bu silah burada keçirdiyin günlərdən 
sənə xatirə qalsın.
-Mən sənə necə təşəkkür edəcəyəmi bilirəm.
-Necə?
-Getdiyimiz ünvana çatanda görərsən.
Bir xeyli yol getdikdən sonra Silva maşını həyətlərdən 
birinin qapısı ağzında saxlayaraq dedi:
-Çatdıq.
-Abalos küçəsi 111- ci ev buradır?
-Qəribədir. Səni bura gətirməyimi istədin, ancaq bura 
çatanda məlum olur ki, sən heç vaxt buralarda olmamısan.
-Darıxma. Gəl içəri keçək, özün hər şeyi başa düşə cək-
sən.
Silva  polislərə  həyətdə  gözləməyi  tapşırıb  özü  isə 
Samirlə birgə evə doğru getməyə başladı.
Bu  zaman  Con  tapançanı  əlində  hazır  saxlayıb  öz-
özünə danışa-danışa evin içini gəzərək Lusiyanı axtarırdı. 
-Bilirəm  ki,  bu  evdə  gizlənmisən.  Çıx  ortaya  qancıq, 
onsuz da səni tapacağam. Mən sənə göstərəcəyəm “Hoja 
de  sauce”  təşkilatını  bu  vəziyyətə  qoymağın  axırı  necə 
qurtarır. Sənin dərini soyub yerinə duz basacağam, sonra 
isə ac siçovulların qabağına atacağam.
Hamamı, mətbəxi və qonaq otağını axtardıqdan sonra 
Con yataq otağına keçdi. Çarpayının altına və şkafın içinə 
baxıb Lusiyanı tapmadıqda otaqda gizlənmək üçün başqa 
yerin  olmadığını  görüb  oradan  çıxmaq  istəyirdi  ki,  şka-
fın  divardan  bir  addım  öndə  olduğunu  gördü.  Ehtiyatla 
əyilərək onun arxa tərəfinə baxdı və özündən razı halda 
gülümsündü. Lusiya şkafın arxasında büzüşərək oturmuş-
du və qorxudan titrəyirdi. Samirin çantasını isə bərk-bərk 
özünə sıxmışdı. Con zəhmli səslə qışqırdı:

245
-Çıx oradan. Gəl burada dayan. Əvvəlcə bir az sual-
cavab edək. Əgər imtahandan keçə bilsən səni ananla gö-
rüşdürəcəyəm.
Lusiya asta-asta gizləndiyi yerdən çıxıb Conun qarşı-
sında dayandı. Con silahla çarpayını göstərərək Lusiyadan 
əlindəki çantanı ora qoymasını istədi. Lusiya onun istəyini 
yerinə yetirəndən sonra Con qəzəblə soruşdu:
-Sonunun belə olacağını gözləmirdin? Elə bilirdin ki, 
sən bizdən polisə şikayət edəcəksən və buna görə sənə sağ 
ol  deyəcəyik?  Samirin  yanına  qaçanda  elə  bilirdin,  sənə 
kömək edəcək? Hardadır sənin güvəndiyin Samir?
-Mən Samirin yanına özümə görə yox, Lobonun yanın-
da əziyyət çəkən uşaqlara görə getdim. (Lusia titrək səslə 
dedi)  Bilirdim  ki,  əvvəl-axır  orqanlarını  satmaq  üçün  o 
uşaqları öldürəcəksiniz. Mən arzuma çatdım. İndi nə Lobo 
var, nə də ki, “Hoja de sauce”. Artıq rahatca anamın yanına 
gedə bilərəm. Onsuz da son vaxtlar ondan ötrü çox darıxır-
dım. Ancaq sən çalış ki, ora gəlməyəsən. Orada sənin üçün 
çox pis olacaq.
-Sənin səsini elə kəsəcəyəm ki, nə bu dünyada danışa 
biləcəksən, nə də o dünyada.
Con  bunu  deyərək,  silahı  qaldırıb  Lusiyaya  tuşladı. 
Lusiya gözlərini yumub xəyalında anasını canlandırmağa 
başlamışdı ki, eşitdiyi atəş səsindən sonra özünü bərk-bərk 
sıxaraq onu gözləyən ağrıya hazırladı. Lakin heç bir yeri-
nin ağrımadığını görüb yaxınlıqda eşitdiyi tappıltı səsinə 
gözlərini  yavaş-yavaş  açmağa  başladı.  Başını  aşağı  oldu-
ğundan gözlərini açarkən ilk gördüyü mənzərə yerə yıxı-
lan Conun qanlı bədəni idi. İlk andan heç nə başa düşməsə 
də, başını qaldırdıqda əlisilahlı qaradərili polisi və divara 
söykənərək xəfifcə gülümsəyən Samiri gördükdə hər şeyi 
anladı. Cəld qaçaraq Samirə sığınıb hönkür-hönkür ağla-
mağa başladı. 

246
Silva  atəş  səsindən  sonra  içəri  doluşan  polislərə  hər 
şeyin qaydasında olduğunu bildirirdi. Samir isə Lusiyanı 
qucaqlayaraq təsəlli verməyə çalışırdı6
- Keçdi, narahat olma, hər şey arxada qaldı, qurtardı, 
hər şey yaxşı olacaq, ağlama.
-Hər şey qaydasındadır senyora? Sizə bir şey olmayıb 
ki? – Silva soruşdu.
- Xeyr, heç nə olmayıb. – Lusiya hıçqıraraq cavab verdi.
-Sən  düz  deyirmişsən  Samir.  Burada  mənim  üçün 
həqiqətən  də  xəzinə  var  imiş.  Ancaq  onun  haqqında 
dediklərini  Lusiyaya  demək  məcburiyyətindəyəm.  Bunu 
ondan gizlədə bilmərəm.
-Mənim haqqımda nə danışmısan ki? – Lusiya gözlərini 
silərək soruşdu.
-Mən nə demişəm ki? – Samir təəccüblə Silvadan so-
ruşdu.
Silva üzünü Lusiyaya tutaraq Samiri göstərib dedi: 
-Yolda  səni  nəzərdə  tutaraq  mənə  deyirdi  ki,  getdi-
yimiz  yerdə  səni  95  kiloluq  xəzinə  gözləyir.  Ancaq  səni 
görəndən sonra onun niyə səni belə kök təsvir etdiyini başa 
düşə bilmədim. Hətta indi başa düşmüşəm ki, üstündə də 
25  karatlıq  briliyant  var  deyəndə,  sənin  piyli  və  gombul 
olmağına ehyam vururmuş. Heç səndən gözləməzdim Sa-
mir. Bu cür incə və zərif xanımı gör nəyə bənzətmisən.
Lusiya  polis  işçisinin  onda  olan  qorxu  və  stresi  üzə-
rindən atmaq üçün zarafat etdiyini başa düşərək söz altda 
qalmadı:
-Əslində Samir düz deyir. O məni görəndə kök idim. 
Bu vaxtlar ərzində arıqlayıb bu formaya düşmüşəm.
-Bir də heç kimə yaxşılıq etməyəcəm. – Silva yalandan 
üz-gözünü turşutdu. 
-Yaxşı,  gəlin  gedək.  Daha  burada  qalmağın  mənası 
yoxdur.

247
Silva  hadisə  yerinə  ekspert  qrupu  çağıraraq  polislər-
dən bir neçəsini keşik çəkmələri üçün orada qoydu. Hər 
üçü evdən çıxıb maşına tərəf getmək istəyəndə birdən Lu-
siya qapının yanında dayandı.
-Dayanın.  Çanta  yadımdan  çıxdı.  Siz  gedin,  mən  bu 
dəqiqə çantanı götürüb qayıdıram.
Samir onu arxayın edərək dedi:
-Mən səni burada gözləyərəm. Dünəndən bəri bacım 
oğluna zəng vururam, heç kim cavab vermir. Yaman na-
rahatam. Sən gələnə qədər Silvanın telefonuyla yenə cəhd 
eləyəcəm.
Silva telefonunu Samirə verib – mən sizi bayırda göz-
ləyirəm – deyərək qapıdan çıxdı. Samir iki dəfə zəng vursa 
da, yenə heç kim telefona cavab vermədi. Lusiya çantanı gö-
türüb qayıdanda Samirin dilxor olduğunu görüb soruşdu:
-Yenə heç kim cavab vermir?
-Mobil  telefon  söndürülüb,  ev  telefonuna  isə  cavab 
verən yoxdur.
-Bəlkə  evdə  heç  kim  yoxdur?  Yəqin  harasa  gediblər, 
gecəni də orada qalıblar.
-Onların getməyə yeri yoxdur.
-Ölkənə nə vaxt qayıdırsan?
-Sabah tezdən.
-Onda sabaha qədər səbr et. Evə gedən kimi məsələnin 
nə yerdə olduğunu öyrənərsən.
-Hə, deyəsən elə olacaq.
Samirlə Lusiya qapıdan çıxanda qəflətən döngədən bu-
rulan Mitsibuşi markalı maşın sürətlə onlara tərəf gəlməyə 
başladı. Maşının açıq yerində oturmuş Tahir əlindəki pu-
lemyotu  atəş  açmaq  üçün  hazır  saxlamışdı.  Maşının  ya-
xınlaşdığını görən Silva – yerə uzanın! – deyə qışqıraraq 
özünü Samirlə Lusiyanın üstünə ataraq onları yerə yıxdı. 

248
Maşın onların dayandığı yerdən keçəndə Tahir pulemyot-
la atəş açmağa başladı. Hamı yerə uzandığından xəsarət 
alan olmasa da, Mitsibuşi sürətlə yolun digər tərəfindəki 
döngəyə  yaxınlaşanda  qəflətən  qarşılarına  çıxan  maşın-
la  toqquşaraq  dayandı.  Maşının  dayandığını  görən  Silva 
polislərə  onu  mühasirəyə  almağı  və  cinayətkarı  tutmağı 
əmr etdi. Samir Lusiyayla birgə sürünərək yaxınlıqdakı zi-
bil qutularının arxasında gizləndilər. Polislərdən biri ma-
şındakı radioqəbuledici vasitəsiylə hadisə yerinə köməkçi 
qüvvə  və  təcili  yardım  çağırdı.  Maşın  toqquşarkən  yük 
yerinə  yıxılan  Tahir  qalxanda  polislərin  onu  mühasirəyə 
aldığını gördü. Bu vəziyyətdə qaçmağın mümkün olmadı-
ğını görərək pulemyotdan yapışaraq atəş açmağa başladı.
Maşının sürücü isə qaça-qaça tapançadan bir neçə dəfə 
polislərə  atəş  açsa  da,  başından  aldığı  güllə  yarasından 
yerdə hərəkətsiz qaldı. Tahir pulemyotu sağa-sola fırlaya-
raq  polislərin  ona  yaxınlaşmasına  mane  olur  və  qaçmaq 
üçün fürsət axtarırdı. Lusiya qorxudan Samirə sığındı:
-Görəsən bütün bunlar nə zaman bitəcək?
-Heç  vaxt  bitməsə  belə,  mən  bu  əclaflarla  mübarizə 
aparacağam.  Neçə  gündür  hardaydın?  Nə  qardaşımdan 
bir xəbər var idi, nə də səndən bir səs-soraq. Gözləməkdən 
az qalırdım dəli olam.
-Bayaq səni öldürmək istəyən adam dostlarımı öldü-
rüb məni əsir götürmüşdü. Bir az İspaniyada saxla yandan 
sonra aparıb Türkiyədəki meşələrin birinə atmış dılar. İs-
paniyaya bir saat olar gəlmişəm.
-Demək  səninlə  danışarkən  eşitdiyim  atəş  səslərinin 
səbəbi bu imiş?
-Hə. Qardaşın isə yaralı olduğu üçün xəstəxanada yatır.
-Görəsən vəziyyəti necədir? – Lusiya həyəcanla soruş-
du.

249
-Eşitdiyimə  görə  yaxşıdır. Atan  da  onun  yanındadır. 
Ona qlluq edir.
-Atam İspaniyadadır?
-Mən Türkiyədə meşədə olarkən, atan mənim həyatı-
mı  xilas  edib.  Sonra  xilaskarımın  sənin  atan  olduğunu 
öyrəndim və biz birlikdə bura gəldik. 
Cibindən silahı çıxardaraq:
-Sən məni burada gözlə.
-Dayan  getmə.  (Lusiya  onun  qolundan  yapışdı)  Ora 
təhlükəlidir. Polislər özləri hər şeyi həll edəcəklər. Bir az-
dan kömək də gələcək.
-Ora  təhlükəlidir  deyirsən?  Oradakı  polislər  hazırda 
bizə görə həmin təhlükənin içindədirlər.
-Bu  sahədə  təlim  görmüş  peşəkar  polislərin  bacar-
madığı  işi  sən  necə  bacaracaqsan?  Özünə  əlavə  prob lem 
yaratma. Bu dəqiqə kömək gələcək və hər şey bitəcək.
-Onlar mənim dalımca gəliblər. Bu işə görə onları peş-
man etmək mənim boynuma.
Samir  bunu  deyərək  gizləndiyi  yerdən  çıxıb  sürünə-
sürünə Silvanın yanına gəldi. Onu görən Silva qışqıraraq:
-Sənin burada nə işin var? Qayıt yerinə.
-Mən qaçırılan gün «Ümid» mərkəzinin İspaniyadakı 
filialında  öldürülən  dörd  dostumun  qisasını  almaq  üçün 
əlimə yaxşı fürsət düşüb. Mənə mane olmağa çalışma.
Onlar  mübahisə  edərkən  birdən  pulemyotun  səsi 
kəsildi.  Polislərdən  birinin-onu  vurdum  –  deməsindən 
sonra digərləri də gizləndikləri yerdən çıxıb yavaş -yavaş 
maşına tərəf getməyə başladılar. Get-gedə polis maşınlarını 
həyəcan siqnalları təcili yardımdan və köməkçi dəstələrdən 
xəbər verirdi. Silva tapançanı qabu raya qoyaraq maşına ya-
xınlaşanda Tahir ağır yaralı ol masına baxmayaraq, qəflətən 
əlindəki silahla ona atəş açdı. Lakin polislərin açdığı gül-
lələr onu əbədi olaraq susdurdu. 

250
Güllə Silvanın sinəsindən dəymişdi. O geriyə 4–5 ad-
dım ataraq düz Samirin qarşısında yerə yıxıldı. Samir cəld 
ona yaxınlıb başını dizi üstünə aldı. Güllə ağciyərini par-
çaladığından  Silva  çox  çətinliklə  nəfəs  alırdı,  yarasından 
isə  dayanmadan  qan  fışqırırdı.  Samir  köynəyini  çıxarda-
raq yaranın üstünə qoyub sıxsa da, qanı kəsmək mümkün 
olmurdu. Polis işçiləri Silvanın ətrafına yığışıb onu hər bir 
vəchlə ölümün pəncəsindən qurtarmağa çalışırdılar. Get-
gedə üzünün rəngi solan Silva son qüvvəsini toplayıb do-
daqlarını ağır-ağır tərpədərək dedi:
-Oğlumun ən böyük arzusu hər il Bunolda kəndində 
keçirilən pomidor döyüşü karnavalını görmək idi. Almey-
daya deyin onu ora aparsın.
Samir barmağını onun dodaqlarına toxundurdu:
-  Şşşş.  Sakit  ol,  özünü  yorma.  Siz  ora  birlikdə  gedə-
cəksiniz. Gedəndə məni də çağırarsınız, yoxsa inci yərəm.
-Argentinalı qız sənə əmanətdir, Samir. Çalış onu sağ-
salamat atasına çatdırasan. Oğluma deyin ki, mən onu ço....
Tibbi  yardım  köməkçi  dəstəylə  birgə  özünü  hadisə 
yerinə  çatdırsa  da,  artıq  gec  idi.  Silva  sözünü  yarımçıq 
kəsib  gözlərini  əbədi  yumdu.  Samir  onun  başını  dizinin 
üstündən götürərək ehmalca yerə qoydu və bir neçə adım 
iməkləyərək kiçik və alçaq daşın üstündə oturub kürəyini 
divara söykədi. Lusiya:
-Necəsən?
-Çox  pisəm.  Son  yarım  ayda  başıma  gələnlər  məni 
əməlli başlı yorub. Özümü nə qədər soyuqqanlı və iradəli 
aparmağa çalışsam da, içimdəki həyat sevgisinin yavaş-ya-
vaş öldüyünü hiss edirəm. Artıq hər şeydən cana doymu-
şam.  Sadəcə  divanda  uzanaraq  çipsi  yeyə-yeyə  gözəl  bir 
futbol matçına baxmaq istəyirəm.
-Kaş ki, bu vəziyyətində sənə kömək edə biləydim.

251
-Mənə dəstək ol Lusiya, sadəcə yanımda ol. İndi mə-
nim hər şeydən çox buna ehtiyacım var. Ailə üzvlərimi və 
yaxın  qohumlarımın  çoxunu  avtobus  qəzasında  itirdim, 
dostlarımı Con əlimdən aldı, ən çox güvəndiyim adamım 
ən qatı düşmənim oldu, həyatda yeganə təsəllim olan qar-
daşım  oğlundan  heç  bir  səs-soraq  yoxdur.  Neçə  illərdir 
arzusunda olduğum və min bir əzab-əziyyətlə yaradaraq 
yüksək  səviyyəyə  çatdırdığım  «Ümid» mərkəzi indi kim 
bilir  hansı  vəziyyətdədir.  (Dərindən  köks  ötürərək)  Tək 
qalmışam  Lusi,  tək.  İndi  mənim  hər  şeydən  çox  mənəvi 
dəstəyə ehtiyacım var.
Lusiya onun böyrünə söykənərək başını Samirin çiy-
ninə qoydu:
-Nə hiss etdiyini çox gözəl başa düşürəm. Sən İspani-
yaya gələnə qədər mən də bu vəziyyətdə idim. Anamı gö-
zümün qabağında öldürdülər. Neçə ay idi ki, atamdan bir 
xəbər yox idi. Hər gün qardaşımı dilən dirirdilər və mən 
buna  qarşı  heç  nə  edə  bilmirdim.  Çarə siz  vəziyyətdə  nə 
edəcəyimi bilmədən 15 gün bu uçuq-sökük evdə yaşadım. 
Hər  gün  pəncərənin  qarşısında  oturub  qardaşımdan  və 
səndən bir xəbər gözləyirdim.
Samir qolunu onun boynuna saldı:
-Çox sağ ol ki, sözümə qulaq asdın. Əgər polisə və ya 
başqa bir yerə getmək üçün buradan çıxsaydın, quldurlar 
səni gördükləri yerdə öldürəcəkdilər.
-Amma  əvəzində  sənin  pulunun  böyük  bir  hissəsini 
xərcləmişəm.
- Canın sağ olsun.
Hadisə  yerinə  gələn  Almeyda  vəziyyətlə  tanış  ol-
duqdan sonra meyidləri və istifadə edilən bütün əşyaları 
hadisə yerindən götürməyi tapşırıb Samirgilə tərəf getdi. 

252
Bir nəfərin onlara doğru gəldiyini görən Lusiya aya-
ğa  qalxdı.  Almeyda  yaxınlaşanda  Samir  onun  üzrxahlıq 
edəcəyini bilib onu qabaqladı:
-Deyəsən ayaqlarım çox nəhsdir, ispanlara düşmür.
-Əksinə.  Sənin  bura  gəldiyin  ilk  gündən  bəri  böyük 
bir beynəlxalq cinayətkar qrupu çökdürmüşük. Biz bunu 
birgə etmişik, göstərdiyin bütün köməkliklərə görə şəxsən 
öz adımdan sənə dərin təşəkkürümü bildirirəm.
-Çox  sağ  olun.  (Lusiyanı  göstərərək)  Ancaq  fikir-
ləşirəm ki, ən böyük təşəkkür bax bu qıza düşür. “Hoja de 
sauce” təşkilatını məhv etmək üçün ilk addımı Lusiya atıb.
-Bizim ona xüsusi təşəkkürümüz olacaq. İndi isə sen-
yora,  buyurun  gedək,  sizi  xəstəxanaya  ailə  üzvlərinizin 
yanına aparacaqlar. Siz isə cənab Samir, düşünürəm ki, ki-
fayət qədər yorğunsunuz. Sizin üçün beş ulduzlu otel lərin 
birində otaq ayırıblar. Gedin doyunca dincəlin, sabah dalı-
nızca maşın göndərəcəyəm ki, sizi qərərgaha gətirsin. Pro-
sedur qaydalarına görə bir neçə sənədə qol çəkməlisiniz. 
Sonra isə ölkənizə qayıda bilərsiniz.
-Təşəkkür edirəm. Ancaq mən də xəstəxanaya gedirəm. 
Bu vəziyyətdə Pedronun yanında olmaq istəyirəm. (Lusi-
yanın əlindəki çantanı göstərərək) Mümkündürsə, bu çan-
tanı özünüzlə birgə qərargaha aparın. Mən sabah oradan 
götürərəm.
-Necə istəyirsiniz. Tapşıraram hər ikinizi xəstəxanaya 
aparsınlar. Xose 156-cı palatada müalicə olunur, bu pala-
ta  üçüncü  mərtəbədədir.  Dincəlməyiniz  üçün  orada  sizə 
əlavə palata ayırarlar. Çantadan isə narahat olmayın, sa-
bah onu qərargahdan götürə bilərsiniz.
Lusiya içindən köynək və şalvar çıxartdıqan sonra çan-
tanı  Almeydaya  verib  köynəyini  geyinmək  üçün  Samirə 
kömək  etdi.  Sonra  isə  hərəsi  bir  kənara  düşmüş  qoltuq 

253
ağac larını gətirərək ona verdi. Maşında yanaşı otursalar da 
yolboyu heç biri danışmadı. Yalnız xəstəxananın həyətinə 
yaxınlaşanda Samir dedi:
-Bayaq sənə demək yadımdan çıxdı. Ananın meyidini 
də bu ölkəyə gətiriblər. “Hoja de sauce” təşkilatının qur-
banı  olmuş  insanların  xatirəsini  əbədiləşirməkdən  ötrü 
Madriddə  xüsusi  qəbiristanlıq  yaradılıb.  Sənin  ananı  da 
orada dəfn ediblər.
-Artıq neçə gün idi ki, hər gecə yuxuma girirdi. Demək 
buna görə imiş, öldüyü üçün hər gün ağladığım anam sən 
demə lap yaxında imiş.
Liftlə  xəstəxananın  üçüncü  mərtəbəsinə  qalxanda 
Samir  Lusiyanın  həyəcandan  titrədiyini  görsə  də  heç  nə 
demədi.  O,  156-cı  palatanın  qapısını  astadan  döyərək 
açanda Pedro çarpayıda uzanmış Xose üçün kitab oxuyur-
du. Lusiya içəri girən kimi – ata – , Pedro isə - Lusi – deyə 
qışqıraraq bir-birilərinə tərəf qaçıb bərk-bərk qucaqladılar. 
Lusiya üzünü Pedronun sinəsinə sıxaraq ağlayır, Pedro isə 
- əziz qızım, Lusim – deyərək, onun saçlarını öpüb -sığalla-
yırdı. Bir dəqiqədən sonra Xose dözməyərək dedi:
-Bu  nədir?  Deyəsən  yaddan  çıxmışam  axı,  məni  heç 
kim çox istəmir? Yaralı olan mənəm, atam deyil.
Lusiya – heç sənin kimi şirin qardaşı da unutmaq olar? 
– deyib onun yanına getdi. Pedro bayaqdan kənarda daya-
nıb tamaşa edən Samirin yanına gəlib əlini ona uzatdı:
-Çox sağ ol Samir, uşaqlarımı mənə qaytardın. Yaxşı 
yaşamaq  üçün  pul  qazanmaq  həvəsiylə  ailəmi  tərk  edib 
qanunsuz  işlərə  baş  qoşdum.  Səninlə  tanış  olmasaydım, 
kim bilir bu uşaqların axırı necə olacaqdı.
-Mən  sənə  təşəkkür  edirəm  Pedro.  Həyatımı  xilas 
etmisən. Sənə həyat borcluyam. Nə zaman çətinliyin olsa, 
mənə müraciət edə bilərsən.

254
-Yox Samir, sən mənə heç nə borclu deyilsən. O vaxt 
yanımda olmasaydın məni ya şirkətin göndərdiyi adamlar 
öldürəcəkdi, ya da xilas etmək üçün gələn polisləri görüb 
elə biləcəkdim ki, məni tutmağa gəliblər.
-Çoxdandır  görüşmürsünüz.  Yəqin  ki,  bir-birinizə 
deyəcəyiniz sözünüz çoxdur. Mən sizi baş-başa qoyuram. 
Həm  də  ki,  çox  yorğunam.  Əllərimdəki  qanı  yuyandan 
sonra bir az uzanıb istirahət edəcəyəm.
-O nə qandır elə? Şalvarın da bulaşıb.
-Bu aeroportda bizi qarşılayan Silva yadındadır?
-Əlbəttə.
-Bu gün onu öldürdülər. Nə qədər çalışsaq da, həyatını 
xilas edə bilmədik.
Samir  Pedroyla  qucaqlaşıb  ayrıldıqdan  sonra  şalva-
rını Lusiyadan alaraq onlar üçün ayrılmış palataya getdi. 
Çarpayıda  uzansa  da  yorğun  olmasına  baxmayaraq  yata 
bilmədi.  Silvanın  telefonunu  cibindən  çıxardıb  yenidən 
zəng etməyə cəhd etdi. Ancaq heç kim cavab vermirdi. Sa-
mir telefonu çənəsinə dirəyərək bir az fikirləşəndən sonra 
Rənaya zəng vurdu. Bir neçə dəfə çağırdıqdan sonra tele-
fonda Rənanın zərif səsi eşidildi:
-Buyurun. Eşidirəm.
-Salam Rəna, mənəm Samir.
-Samir necəsən? (Rəna həyacanla soruşdu) Şükür. Ha-
mımız səndən ötrü çox narahat idik. İndi haradasan? Sağ-
salamatsan?
-Mən yaxşıyam. Hazırda İspaniyadayam. Azərbaycana 
sabah gələcəyəm. Səndən bir xahişim var.
-Buyur.
-Dünəndən bəri nə qədər zəng vururamsa, Əligildən 
heç kim cavab vermir. Ələsgər əminin cib telefonu da sön-
dürülüb.  Mümkündürsə,  get  onlara,  gör  orada  vəziyyət 

255
necədir. Əlidən ötrü çox nigaranam. Bir saatdan sonra sənə 
yenidən zəng vuracağam.
-Yenidən  zəng  vurmağına  ehtiyac  yoxdur  Samir.  Əli 
mənim yanımdadır. İndi yatıb. Sabah yuxudan duran kimi 
zəng vuraram danışarsınız.
-Mən özüm zəng vuraram. Vəziyyəti necədir?
-Əlinin  vəziyyəti  çox  yaxşıdır.  Amma  sənə  bir  şey 
deməliyəm.
-Buyur.
Rəna Ələsgərgilin başına gələnləri və Əlinin necə təsa-
düf  nəticəsində  sağ  qalmağını  Samirə  danışdıqdan  son-
ra sağollaşdılar. Samir Əlini qoruduğu üçün tanrıya min-
nətdarlıq  edib  şam  etməyə  xəstəxananın  bufetinə  getdi. 
Yeməyini bitirib yenidən palataya qayıtdı. Nə qədər çalışsa 
da yata bilmədi. Arxası üstə uzanaraq gözünü tavana dikib 
«Ümid»  mərkəznin  gələcək  taleyi  haqqında  fikirləşməyə 
başladı. Bir az bu vəziyyətdə qaldıqdan sonra qapının səsinə 
fikirdən ayıldı. Lusiya Samirin yatdığını zənn edərək, onu 
oyatmamaq  üçün  qapını  ehmalca  örtdü.  Geri  çevriləndə 
onun oyaq olduğunu görüb təəccüblə soruşdu:
-Hələ yatmamısan?
Samir qalxıb oturdu:
-Yuxum gəlmir. Axır ki, qardaşım oğluynan danışa bil-
dim. Bəs Pedro hanı? Onun da yuxusu gəlmir?
-Atam bu gecə Xosenin yanında qalmaq istəyir. Qarda-
şın oğlu necədir?
-Yaxşıdır. Tanışlarımdan biri qonaq aparıbmış.
-Sənə  deyirdim  axı,  hər  şey  üçün  narahat  olma.  Hər 
şey qaydasındadır. 
Gəlib Samirin yanında oturaraq soruşdu: 
-Səndən bir söz soruşmaq olar?
-Əlbəttə olar. Soruş

256
-Sənin  həyatında  bir  neçə  şey  mənə  qəribə  gəlir.  Nə 
qədər  fikirləşirəmsə,  məntiqli  cavab  tapa  bilmirəm.  Sən 
dünyada  onlarla  filialı  olan  bir  mərkəzin  başçısısan,  hər 
yerdə tanıyırlar, sözün qısası, məşhur və lazımlı ada msan. 
Ancaq bununla belə, sənin həyatında elə çatış mamazlıqlar 
var ki, bunu heç cür başa düşə bilmirəm.
-Məsələn?
-Məsələn sənin mobil telefonun yoxdur. Hansı ki, sən 
Azər baycan  gsm  nömrəsini  rominqlə  burada  da  istifadə 
edə bilərdin. İkincisi sənin plastik kartın yoxdur, pulu nağd 
şəkildə xərcləyirsən. Üçüncüsü sənin şəxsi mühafizəçilərin 
yoxdur.  Mən  səni  zirehli  maşında  gəzən  və  ətrafında  on 
can güdəni olan bir adam kimi təsəvvür edirdim. Nə bilim, 
fir ma paltarlar, son model maşın, bahalı saat, daha nələr, 
nələr.
-İndi isə icazə ver izah edim.
Lusiya  əllərini  çənəsinin  altına  qoyub  gözlərini  ona 
dikdi:
-Buyur. İlk əvvəl başlayım telefondan və plastik kart-
dan. Hər ikisi varımdır, sadəcə olaraq, İspaniyaya gələndə 
onları yaddan çıxardıb ofisdə qoymuşam. Nağd pulları isə 
mərkəzdəki iş yoldaşlarım mənə vermişdilər ki, buradan 
onlar  üçün  tapşırdıqları  əşyaları  alım.  Keçək  mühafizəçi 
və  maşın  məsələsinə.  Mən  bura  üç  nəfərin  müşayəti  ilə 
gəlmişdim  ki,  onlar  mənim  həm  dostlarım,  həm  kö mək-
çilərim, həm də mühafizəçilərim idilər. Məni tədbirə dəvət 
edən təşkilat isə burada qalacağım müddət üçün həm xü-
susi maşın, həm də bələdçi vermişdi. İndi isə bahalı pal-
tarlardan,  saatlardan,  maşınlardan,  res toranlardan,  vil-
lalardan  danışaq.  Əgər  mən  özümə  biznes  şirkəti  və  ya-
xud  istehsalat  firması  açsaydım,  sən  dediklərinin  hamısı 
məndə  olardı,  özü  də  artıqlamasıyla. Ancaq  mən  elə  bir 
təşkilata rəhbərlik edirəm ki, orada işləyən hər bir adam 

257
özündən çox oraya müraciət edən əlillər barədə düşünür. 
Bizim büdcəmiz çox böyükdür, ancaq o pullar şəxsi özü-
mün deyil. Bu pullar «Ümid» mərkəzinə üzv olan hər bir 
əlilindir və hər biri üçün bərabər miqdarda xərclənməlidir. 
Əgər  mən  həmin  pulları  şəxsi  həyatım  üçün  xərcləsəm, 
buna  görə  tanrı  məni  bağışlamaz.  Təssəvvür  et  ki,  mən 
özüm həmin mərkəzdən aylıq məvacib alıram. Bir də mə-
nim üçün xidməti maşın ayırıblar.
-Ailə üzvlərinin yoxluğunu əlbəttə ki, hər zaman hiss 
edirsən. Bəs bundan başqa yoxluğuna görə ən çox sıxıntı 
çəkdiyin şey nədir?
-Sevgilimin olmaması. Əngəlli olduğuma görə həmişə 
bu barədə çətinliyim olub.
-Bəs indi necə? Sevgilin var?
-Yox, yoxdur. Sözün düzü hansısa qıza tanışlıq təklif 
etməyə çəkinirəm. Düşünürəm ki, onsuz da yox deyəcəklər.
-Nə bilirsən? Bəlkə hə deyəcəklər.
-İnanmıram. Götürək elə səni. Mənim kimi əngəlli bir 
adamın sevgilisi olarsan?
-Əlbəttə. Niyə olmuram ki?
-Bəsdir  görək.  Ya  mənə  təsəlli  verirsən,  ya  da  ki,  öz 
gözəlliyindən xəbərin yoxdur.
-Heç də yox. Mən düz deyirəm. İstəyirsən sübut edim.
-Elə.
-Onda gözlərini yum və iyirmiyə qədər say.
Samir gözlərini yumub saymağa başladı. 1,2,3.....