Nəticə
Sonda bu risaləni, yaşadığım iki hadisəni qeyd etməklə bitir-
mək istəyirəm. Mən şiələrdən birinə belə bir sual vermişdim:
“Əhli-beytdən ən çox hədis nəql edən raviniz kimdir?” O dedi:
“Zurarə ibn Əyun və başqaları...” Mən dedim: “Mən nə bilim ki,
Zurarə hədis uyduran olub, yoxsa doğru danışan?” O isə: “Bunun
üçün rical kitablarına baxmaq kifayətdir” dedi. Mən dedim: “Mən
artıq şiənin ən əsas rical kitabına – Ricalul-Kəşşiyə baxmışam.
Orada imamlar Zurarəni gah tərifləyir və bir çox yerdə isə
lənətləyir.” Şiə dedi: “O sözlər təqiyyə ilə deyilib.” Mən təəccüb
edərək dedim: “Sizin rical kitablarınıza da təqiyyə (yalan) giribsə,
sizə deyəcəyim başqa sözüm yoxdur.”
İkinci bir hadisə, yenə də bu şiə ilə aramda olan söhbət
zamanı baş verdi. Belə ki, mən ona “Muhəmmədə nazil olan
Dostları ilə paylaş: | 
