Щяр бир алим гиймятлидир. Анъаг нязяриййяни тяърцбя иля бир

R.İlyasov: – Professor Әhməd Cəfəroğlu ‐

nun müstəqil Azərbaycan xatirələri haqqında

nə deyə bilərsiniz?

N.Ölçər: – Mən 1942‐ci ildə anadan olmu ‐

şam. Bu vaxt atam orta yaşı keçmiş adam idi.

Keçmişlə bağlı çox danışmazdı. Həsrət çəkdi ‐

yini bilirdik. Yatdığı yatağın baş ucunda Azər ‐

baycan bayrağı var idi.  Məhz Azərbaycanın

tarixi, ədəbiyyatı unudulmasın deyə elmi

fəaliyyət ilə məşğul olurdu. Məsələn, mənim

bildiyim Azadlıq radiosuna, yəni Münxendə

yerləşən «Radio‐Liberti»yə Azərbaycanla bağlı

məqalələr yazıb göndərərdi. Azərbaycanın böyük

şairləri və xalq qəhrəmanlarının unudul ma ‐

ması üçün monoqrafiyalar yazardı. «Radio Free

Europa» da dostları vardı, onlar İkinci Dünya

müharibəsində amerikan və ingilis ordusuna

əsir düşüb sonradan Avropaya köçmüş azər ‐

bay 

canlılar idi. Bəzilərini mən də tanıdım.

Dediyinə görə, 1918–1920‐ci  müstəqillik illə ‐

rində qısa dövrdə burada paytaxt İstanbulda

konsulun müavini vəzifəsində işləmişdir. Hə a

səfir Bakıya getdiyində vəkil olaraq saraya, Sul‐

tana bayram təbrikinə belə bir dəfə getdiyini

söyləyirdi. Ümumiyyətlə, çox danışmırdı. Məc ‐

burən qaçdığı üçün və ailəsini də orada daha

çətin vəziyyətə salmamaq üçün çox danışmırdı.

Xəbərləşmə də olmadı. Eyni zamanda bir bacısı

İran vətəndaşı idi. Kürəkəni ilə Azərbaycandan

çıxmalarına icazə verildi. 30‐cu illərin axırında

onlar İstanbula gəldilər. Sara xala, Kamil dayı,

Salih dayı. Bibimi görə bilmədim. Mən anadan

olanda o artıq vəfat etmişdi. Kamil hərbçi idi.

Polkovnik‐leytenant rütbəsinə qədər yüksəl ‐

mişdi. Kamil Gəncə, soyadı qanunu çıxdıqdan

sonra ona bu soyad verildi.  Sara xala evdar

qadın idi. Salih Gəncə kimya müəllimi idi.

Məşhur müəllim idi. Məşhur Kabataş Erkek

Liseyində işləyirdi. Müstəqillik illərindən sonra

bəzi qohumlar gəldi, bəziləri ilə burada görüş ‐

dük.