SiNDİRİm sistemi hastaliklari

KRİKOFARENGİYAL DİSFAJİ – AKALASYA

Üst ve alt ösefagus sfinkterlerinin spazm sonucu kraniyal ösefagusun sfinkterlerinin yetersiz reflektorik fonksiyonunu ifade eder. Krikofarengiyal disfaji, proximal ösefagal sfinkterinin relaksasyon yetersizliği veya farengeyal aktiviteyle koordinasyonunu kaybetmesiyle karakterizedir. Sfinkterler tam olarak açılamaz yada açılışı ve kapanışı arasında asinkronizasyonun olması sonucu farengeyal kontraksiyon ve relaksasyonunda meydana gelen bozukluk, yutmanın orafarengiyal fazı sırasında lokmaların yetersiz transportuna yol açar. Cocker, Spaniel ve Poodle ırkı köpekler hastalığa predispozedir.

Etiyoloji: Asıl nedenin nörolojik disfonksiyon olduğuna inanılır. Ösefagusun kraniyal kısmının motilite yetersizliğine sahip olması ve yutma ve disfonksiyonun bulunmasının muhtemel kaynağı MSS’dir. Ayrıca krikofarengeal kasların atrofi ve fibrozisine yol açan krikofarengeal hipertrofi ve myositistir. Diğer nedenler olarak, travma, edinsel nöromüsküler bozukluklar ve neoplazilerdir.

Semptomlar: Hastalık büyüme dönemindeki hayvanlarda rastlantısal olarak ortaya çıkar. Semptomlar olarak, disfaji, regürgitasyon ve tekrarlayan yutma çabalarıdır. Şiddetli yutma çabaları inhalasyon sırasında oluşursa, öksürme, böğürme ve aspirasyon pnömonisi görülür. Katı gıdalar sıvı gıdalardan daha zor yutulur. Disfajinin şiddetine bağlı olarak kilo kaybı şekillenir.

Teşhis: Anamnez, yeme davranışlarının gözlenmesi, statik (radyografik) ve dinamik (cineflorografik) görüntüleme ile yapılır. Radyografik olarak aspirasyon pnömonisi bulguları yaygındır.

Tedavi: Krikofarengeal myotomi endikedir. Cerrahi müdahaleyi takiben ösefagal refluksa bağlı geçici komplikasyonlar ortaya çıkabilir ve ösefagal veya ösefagal parazis yada paralizler ortaya çıkarsa, hayatı tehlikeye sokan aspirasyon pnömonisi oluşur.