Sosyo-küLTÜrel değİŞme açisindan güney marmara genç ÇİFTÇİleri Üzerine bir araştirma
Katılımcıların Kişisel Özelliklerine İlişkin Bulgular / Meslek
Yüklə 1,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Katılımcıların Kişisel Özelliklerine İlişkin Bulgular / Meslek
f % Meslek Çiftçi
5 25
Ziraat Mühendisi/Çiftçi 1 5
Ev Hanımı/Çiftçi 1 5 Kahvehaneci/Çiftçi 1 5
Çoban 2 10 Muhasebeci/Çiftçi 1 5
Çoban/Çiftçi 6 30 Öğretmen/Çoban 1 5
Öğrenci/Çiftçi 2 10 Toplam
20 100
Araştırmamızda katılımcıların mesleki durum dağılımına bakıldığında 9 farklı meslek gurubunda yer aldıkları ve bazı katılımcıların mesleklerini ikili olarak ifade ettikleri görülmektedir. Dağılıma göre; 6 kişi (%30) çoban-çiftçi, 5 kişi (%25) çiftçi, 2’ şer kişi (%10) çoban ve öğrenci-çoban, 1’er kişi (%5) ziraat mühendisi-çiftçi, ev hanımı-çiftçi, kahveci- çiftçi, muhasebeci-çiftçi, öğretmen-çobandır. Meslek bulgularının araştırmaya eklenmesinde bilgiler genç çiftçilerin mesleklerini ifade ediş şekilleriyle doğrudan verilmiştir. Bizim Güney Marmara Bölgesi’ndeki çalışmamızda olduğu gibi Başaranoğlu’nun (2019) Isparta’daki çalışmasında da genç çiftçilerin %47.27’sinin çiftçilik dışında başka bir mesleğinin daha olduğu tespit edilmiştir. Bu durumu üç farklı yönden ele alabiliriz. İlk olarak ailesi de çiftçi olan genç çiftçilerin çiftçiliği bir yaşam biçimi olarak ortaya koymaları ile birlikte bu iş kolunu bir meslek olarak görmemeleri ve bu yüzden yaptıkları işi meslek olarak tanımlamamalarıdır. Özellikle bireysel sigortalanma girişiminin son çeyrek asırda Türkiye genelinde yaygınlaşması ve henüz sigortalı çalışma bilincinin kırsal iş kollarında yeterince gelişmemiş olması da bu algının yaygınlaşmasında büyük rol oynamaktadır. Tarım sigortaları ise düşük emekli maaşı gibi dezavantajları ile çiftçinin beklentilerini karşılamamakta ve gençlerin tarım dışı sektörlere yönelmesini pekiştirmektedir. İkinci olarak tarımsal üretimin gelir garantisi sunmaması örnek gösterilebilir. Büyük ölçüde coğrafi şartlara bağımlı olan tarım sektörü mevsimsel geçişler ve diğer piyasaya dair etkilerle birlikte kısa veya uzun
42
dönemli üretim modellerini kullanmakta fakat gelirin netliği konusunda üreticiye gerçek bir referans sunmamaktadır. Mevsimlik elde edilen kazanç ile kırsal nüfusa da kentsel nüfus gibi uygulanan temel enerji ve iletişim gideri aylık faturalandırmaların ödenmesi, çocuğu olan genç çiftçilerin çocuklarının kentli çocuklarla rekabet içinde olduğu eğitim giderlerini karşılayabilmesi için yeterli olmadığından ve net bir aylık gelir elde edilmesini zorunlu kıldığından çiftçilerin ikincil bir meslek koluna yönelmelerinin sebeplerinden biri olarak gösterilebilir. Bu ilk iki geleneksel ve ekonomik sebeplerden sonra üçüncü olarak ülkemiz genelindeki mevcut kültürel yapının çiftçilik mesleğine olan bakış açısı gösterilebilir. Kurnaz’ın (2019) Samsun ilindeki çalışmasında genç çiftçilerin, ekonomik gelir, yaşam kalitesi ve sosyal statü açısından çiftçiliği meslek olarak cazip görmedikleri için kendilerini çiftçi olarak ifade etmek istemedikleri verisine ulaşılmıştır. Genel söylemde Atatürk’ün “köylü milletin efendisidir” sözünün halk arasında ve medyada yaygın olarak yer aldığı görülmektedir. Fakat gerek medyanın reklamlar ve diğer ürünleri ile kente dair olanı özendirmesi gerekse sözün içinde geçen “köylü”nün kendi motivasyonunu köy dışında yer almanın daha konforlu olacağından alması, çiftçiliğin bir meslek olarak telaffuzunu zorlaştırdığı gibi tek başına yeterli görülüp alanında profesyonelleşmeyi engellediği düşünülebilir.
|