Ta’lim vazirligi

Giyohvadlik. Giyohvadlik masalasini hal etish muammolari bilan BMT o’zining tashkil etilgan paytlaridanoq shug’ullanmoqda:

• 
  1946 yilda, uning tarkibiga aylanma asosda 53 mamlakat kiradigan Giyoxvand vositalar bo’yicha komissiya tuzilgan;
  
• 
  BMTning giyohvand moddalarga qarshi kurash bilan shug’ullanadigan bo’linmasi 1990 yilda BMTning giyohvand moddalarni nazorat qilish bo’yicha xalqaro dasturi (YUNDSP) bilan birlashdi;
  
• 
  Dastur 1999 yilda Xalqaro jinoyatchilikdan ogohlantirish bo’yicha Markaz bilan birlashtirildi va Giyohvand moddalarni nazorat qilish va jinoyatchilikdan ogohlantirish boshqarmasi tashkil etildi. Boshqarmaning qarorgohi Vena shahrida joylashgan.
  

Giyohvadlik jiddiy muammolar keltirib chiqarish va bu masalaga jiddiy e’tibor zarurligini anglab yetish oqibatida 1990 yilda Shanxayda ilk bor paydo bo’lgan Opium kommissiyasining ishlari natijasi o’laroq birinchi xalqaro cheklashlar o’matildi. Shundan buyon meditsina maqsadlarida ishlatiladigan turli modddalarni sotish va ulardan foydalanishni cheklaydigan ko’plab xalqaro bitimlar imzolandi.
Giyohvad vositalar to’g’risida yagona konvensiya (1961 yil) meditsinada foydalaniladigan turli moddalarni sotish va ulardan foydalanishni cheklaydigan xar xil shartnomalarni birlashtirdi. U 1972 yilda giyohvandlarni davolash va avf etish bo’yicha xizmatlarning taqdim etilishi zarurligini ta’kidlagan Protokol bilan to’ldirildi.
Behush qiluvchi moddalar to’g’risidagi konvensiya (1971 yil) aqliy faoliyatiga ta’sir etadigan farmatsevtika dori-darmonlarni va boshqa moddalar ro’yxati bo’yicha xalqaro nazorat tizimini o’matdi.
BMTning giyohvand va behush qiluvchi moddalarning noqonuniy aylanishiga qarshi bo’yicha konvensiyasi (1988 yil) giyoo’vand moddalar bilan noqonuniy savdo qilish masalalari bilan shug’ullanadi va o’z ichiga bundan daromad olish hamda noqonuniy giyohvand moddalar tayyorlash uchun foydalanilgan kimyoviy moddalarni asrab qolish maslalri bilan shug’ullanadi.
BMT bu muammoni hal etilishida nafaqat unga kurashish, balki giyohvand va behush qiluvchi moddalarga bo’lgan talabni ham qisqartirish yo’llarini ishlab chiqdi.
Ekologik muammolar. Atrof muhit muxofazasi borasidagi tashvish-xavotirlar butun tarixda bir qizil ip kabi bo’lsada, ekologik tanazzul, turlar va ekotizimlarning yo’qolib borayotgani to’g’risidagi chaqiriqlar xalqaro sa’y-xarakatlarni faqatgina o’tgan XX asrning 70 yillaridan boshlab jipslashishga olib keldi.
1972 yilda Stokgolm shahrida o’tgan BMTning Atrof muhit borasidagi konferensiyasi BMTning Atrof muhit bo’yicha dasturini (YUNEP) tuzish bilan yakunlandi. 1992 yilda esa Braziliyaning Rio-de Janeyrodagi BMTning atrof muhitni muhofaza qilish va taraqqiyot borasidagi konferensiyasida jahon rahbarlarining tarixda eng yirik uchrashuvi bo’ldi.
Yer sammiti”da bitimlarning tarixiy paketi, jumladan, ikkita majburiy kelishuv: karbonad angidrid singari sanoat va boshqa parnik gazlari ajralib chiqishining kelgusidagi chegaralirini belgilab bergan Iqlim o’zgarishlari to’g’risidagi konvensiya va biologik rangbaranglikni saqlab qolish va undan barqaror foydalanish bo’yicha birinchi xalqaro bitim - Biologik rangbaranglik to’g’risidagi konvensiya imzolandi.
Konvensiya quydagi uchta asosiy maqsadni belgilab beradi:

• 
  Biorangbaranglikni saqlash;
  
• 
  Biorangbarangliknining tarkibiy qismlaridan barqaror foydalanish;
  
• 
  Genetik resurslardan savdo-sotiq va boshqa sohalarda foydalanishdan paydo bo’ladigan foydani adolatli va teng saqsimlash.
  

Konvensiya tarixda birinchi bo’lib, biologik rangbaranglikni saqlab qolish —insoniyatning umumiy vazifasi” va taraqqiyot jarayonining tarkibiy qismi ekanini tan oladi. Globallashuv jarayonida Konvensiya biologik xavfsizlikka daxl qilgan holda kengayib borayotgan biotexnologiya soxasini tez qamrab olmoqda.
Konvensiyada ko’plab masalalar ko’rib chiqiladi, jumladan:

• 
  biologik rangbaranglikni saqlab qolish va undan barqaror foydalanish;
  
• 
  genetik resurslardan tartibli xolda foydalanish;
  
• 
  texnologiyalardan bahramand bo’lish va ularni almashlash, jumladan, biotexnologiyalardan bahramand bo’lish;
  
• 
  texnik va ilmiy hamkorlik;
  
• 
  ta’sirning darajisini baholash;
  
• 
  ta’lim va jamoatchilik tushunchasini kengaytirish;
  
• 
  moliyaviy resurslarni taqdim etish;
  
• 
  shartnoma bo’yicha majburiyatni bajarilishi to’g’risidagi milliy hisobotni taqdim etish.
  

Xalqaro shartnoma hisoblangan Biologik rangbaranglik bo’yicha konvensiya umumiy muammolarni belgilaydi, asosiy maqsadlarni va masalalarni, siyosatni va umumiy majburiyatlarni aniqlab beradi va texnik hamda moliyaviy hamkorlikni tashkil etadi.
Konvensiyaga muvofiq hukumatlar biorangbaranglikni saqlab qolish bo’yicha milliy strategiyani va harakat rejalarini ishlab chiqishlari lozim va ularga atrof muhit muxofazasi va taraqqiyotning yanada kengroq milliy rejalarini kiritishlari zarur. Bu ayniqsa, o’rmonchilik, qishloq xo’jaligi, baliqchilik, energetika, transport va shaharlarni rejalashtirish singari sektorlar uchun ayniqsa muhimdir.
Shartnoma har qanday mamlakatni uning genetik resruslari ustidan suverenitetini tan oladi va ko’rsatib beradiki, qimmatbaho biologik resurslardan
bahramand bo’lish “o’zaro kelishilgan shartlar asosida” va kelib chiqqan
mamlakatlarni “Ugandan xabardorligi, roziligi” sharoitda amalga oshirilishi kerak.
Agar biror bir mikrorganizm, o’simlik yoki jonivor tijorat uchun ishlatilsa, uning kelib chiqqan mamlakati naqd pul yoki milliy tadqiqodchilarni o’qitish, ishtirok ettirish, nou-xau va biotexnologik jihozlarni berish hamda daromadning bir qismini olish huquqiga ega.
Biotexnologiya yutuqlari keyingi yillarda bizga bir turdagi genlarni boshqasiga o’tkazish yordamida turlar o’rtasidagi to’siqni olib tashlashga yordam berdi. Modifikatsiya qilingan, ya’ni o’zgartirilgan tirik organizmalar, mahsulotlar, jumladan, oziq-ovqat mahsulotlari, ovqatlarga ishlatiladigan qo’shimchalar, ichimliklar, dori-darmonlar, elimlar va yoqilghlarning tarkibiga yana ham ko’proq qo’shilmoqda. Ammo bu xolat odamlarning samolatligi va atrof muhitga berishi mumkin bo’lgan qo’shimcha effekt borasida tashvish-xavotirni kuchaytirayapti.
Jamoatchilikning bu xavotiriga javoban hukumatlar Konvensiyaga transchegaraviy savdoda yashirin xavf-xatarlar va modifikatsiya qilingan tirik organizmlarni tasodifiy taqdim etilishi to’g’risida qo’shimcha bitim ishlab chiqdilar.
Biologik xavfsizlik to’g’risidagi Karfagen protokoli davlatlarga, ayni paytning o’zida modifikatsiya qilingan tirik organizmlar va ulardan foydalanish tajribasi bo’yicha axborotlar almashinishni osonlashtirish uchun ta’sis etilgan mexanizm - Biologik xavfsizlik bo’yicha hisob-kitob palatasi orqali jahon hamjamiyatiga o’z qarori haqida xabar bergan xolda, ular tarkibida modifikatsiya qilingan tirik organizmalar bo’lgan import qishloq xo’jalik tovarlariniqabul qilishni xoxlash- xoxlamasliklaridan xabardor bo’lishlariga imkon beradi. Bunga qo’shimcha sifatida, modifikatsiya qilingan tirik organizmlari bo’lgan tovarlarda, ular eksport qilinganda, albatta, tegishli yorliqlari bo’lishi kerak.
Eksport qiluvchilar ham atrof muhitga kiritishga mo’ljallangan urug’lar, tirik baliqlar va boshqa modifikatsiya qilingan tirik organizmlarni yetkazib berishdan ilgari import qilinayotgan mamdakatlarning har biriga aniq ma’lumotlar taqdim etishi kerak, faqat shundan keyingina import qiluvchi yetkazib berishga ruxsat etishi kerak.
Ushbu mexanizmning maqsadi - hozirgi zamon biotexnologiya maxsulotlariga xos bo’lgan xavf-xatarni baholash uchun ularni qabul qilib oluvchi mamlakatlarga imkoniyat berishdir.
OITS. BMTning sobiq Bosh kotibi K. Annaning so’zlariga qaraganda, —OITSning ta’siri urush vayranogarchiliklaridan kam emas, balki qaysidir ma’noda u urushdan ham ko’proq jabr-jafolar kelitirishi mumkin”. OITSning ko’lami ayniqsa Afrika mamlakatlarida keng quloch yoydi. OITS virusi mintaqada urushdagidan ko’ra ko’proq odamning yostig’ini quritdi: 1998 yilda urush oqibatida 200 ming afrikalik qurbon bo’ldi, OITsdan esa 2 million kishi o’ldi.
OITSga mubtalo bo’lganlarning aksariyati yoshlar, chunki butun jahon bo’yicha har kuni 8,5 ming bolalar va yoshlar bu kasallikni yuqtirmoqdalar.
Hukumatlar OITSni taraqqiyotga daxldor masala sifatida tan olishdi va tegishli dasturlar ishlab chiqa boshladilar. Ilgari OITS epidemiyasi faqat sog’likni saqlash sohasining muammosi deb tanilgan bo’lsa, vaqt o’tishi bilan ko’proq mamlakatlar uning ijtimoiy, madaniy, iqtisodiy va siyosiy sohalar bilan o’zaro bog’likligini tushuna boshlayaptilar.
Bundan tashqari, fuqarolik jamiyati, ayniqsa, nohukumat tashkilotlarning roli muhimdir, chunki ular mahalliy ehtiyojlarga muvofiq tadbirlarni ishlab chiqishga mahalliy jamoani jalb etish borasida o’zining katta qudratiga egadir.

2.