Shavkat MAXBUBOV
О‘zbekistonda xizmat kо‘rsatgan
madaniyat xodimi, kinorejissyor
4
Rejissyor va aktyor
Xarakterning kuchi shundaki, xarakter –
bajarish mumkin bо‘lmagan ishni ham
qoyilmaqom qilib bajara oladi.
Leonid Trauberg
“Lafz” teleserialini yaratishga kirishar ekanmiz, biz oldimizga bir necha
vazifalarni qо‘ygan edik, bular: asarni tarixiy shart-sharoitlarda shunday yaratmoq
kerakki, tomoshabin serialni kо‘rib о‘tirib, xuddi shu bugungi kun voqeligi sifatida
qabul qilsin; film voqealariga ishonsin;aktyorlar shunday mahorat bilan
о‘ynamoqlari kerakki, tomoshabin ularning ijrosiga zarrachayam gumon qilmasin.
Buning uchun esa biz – film ijodkorlari quyidagi savollarga, talablarga javob bera
olishimiz kerak bо‘ladi: о‘tmish haqida biz nimalarni bilamiz? Nimalarni sevamiz?
Nimalarga ishonamiz?
Keling, hozir tarixga ozgina sayohat qilib chiqaylik. Chinakam san’at
rejissyorni ijodkorga aylantiradi. Mashhur rus rejissyori Konstantin Sergeyevich
Stanislavskiy ta’biri bilan aytganda, “Ijod – bu hayotda о‘z tasdig‘ini topgan
qoidalardir”. Kinochilar tilidagi “aktyorlik kinematografi” deb nomlangan
tushuncha esa rejissyorning vazifasini ikkinchi darajaga, texnikaviy vazifalarga
tenglashtirib qо‘ydi.
Atoqli rus teatr rejissyorlaridan Vladimir Ivanovich Nemirovich-Danchenko
о‘zining “О‘tmishdan” (“Iz proshlogo”)
1
deb nomlangan teatr nazariyasiga
bag‘ishlangan xotiralar kitobida teatr rejissyorining vazifalari haqida gapirib kelib,
quyidagilarni xotirlaydi:
“Pyesa haqida oldindan umuman gapirilmasdi; pyesada ishtirok qiluvchi
aktyorlar bilan uchrashuv ularni qо‘lidagi daftarni tekshirishdan boshlanardi, bu
daftarga ular о‘zlari о‘ynaydigan rolning sо‘zlarini yozib olishar, shu sо‘zlarning
tо‘g‘ri yozilgan-yozilmaganligi tekshirib kо‘rilardi; asosiy rollarning ijrochilari
kamdan-kam qatnashardilar; ularning rollarini rejissyor yordamchisi solishtirib
chiqardi; birinchi repetitsiya sahnaning о‘zida tashkil qilinardi. Aktyorlar
1
Немирович-Данченко В.И. Из прошлого. “Асаdemia”, 1936, стр.99.
5
daftarlarini kо‘tarib, о‘zi bu pyesada gap nima haqda ketayotganini bilolmay
garang bо‘lganlaricha yurishar, rejissyor esa ularga qarab buyurardi: “Sen shu
sо‘zlarni aytib, о‘ng tomondagi stolga kelasan, sen esa chapga, kresloga qarab
yurasan, sen esa, Kostya, deraza tagiga borib turasan”
2
.
Agar yetakchi aktyorlarning birontasi uyda о‘zi о‘ynaydigan rolni mulohaza
qilib kо‘rib, shularni repetitsiyada sinovdan о‘tkazib olishni xohlab qolsa,
“atrofdagi barcha odam uning atrofida girdikapalak bо‘lib qarar, pyesaga qiziqish
ortib ketar, hamma unga havas bilan qarar edi. Aktyorlar bir-biriga chinakam mehr
bilan maslahat berishar, yangi-yangi mizansahnalarni о‘ynab topishardi.
Rejissyorning ishi hali boshlanmagan, bu ish hali oldinda, hozircha esa u hech
kimga keragi yо‘q, u allaqayoqlarga ketib gum bо‘lgani yoki esa bо‘sh aktyorlar
bilan “ommaviy sahna”larni mashq qilgani ma’qul. Rejissyor о‘sha bilangina
xо‘jayinlarcha gaplasha olar, ular ichida hech kim rejissyorga e’tiroz bildira
olmasdi. Aktyorlar esa pyesani о‘zlari tayyorlashardi.
Kino san’ati endigina tetapoya bо‘lib kelayotgan paytlarda ham
rejissyorlarning holi ana о‘shanday ahvolda edi. V.Turkinning XX asr boshlarida
ishlangan bir kinoasar haqida, о‘sha asarni suratga olish jarayoni haqida yozgan
maqolasidagi gaplar xuddi shunga guvohlik beradi:
“Aktyor о‘z ijro mahoratining xо‘jayini, о‘z boyligining mulkdori edi.
Aktyorlar hamma joyda, qatorasiga turib olib, о‘zlarini о‘zlari repetitsiya
qildirishar, rejissyor esa ularni bir chekkada kuzatib turar, ba’zi paytlarda yо‘q
bо‘lib ham ketardi. Aktyor uchun eng muhimi – rejissyorning gapi emas, balki
operatorning “Kadrdan chiqib ketma!”, “Fokusda bо‘l!”, “Yaxshi yoritilgan joyda
tur!” kabi tanbehlari edi. Ba’zan shunday bо‘lardiki, xо‘jayin-fabrikant kelardi-da,
о‘sha paytda “yulduz” deb sanalgan aktyorning kinoga tushishini tomosha qilar,
sо‘ng esa suratga olish jarayoni tugamay plyonkasi yetmay qolgan operatorga:
“Rol о‘ynayotgan aktyorga xalaqit qilma!” deb qichqirardi. Operator esa plyonka
2
Туркин В. “Киноактёр”, Теакинопечать, 1929.
6
kassetalarini almashtirarkan, sahnani allaqachon о‘ynab tugatgan aktyorga barini
qaytadan boshlashni buyurardi”
3
.
Xо‘sh, hozir ahvol qanday?Zamonaviy rejissyorlar aktyorlar bilan qanday
ishlashadi? Yoki, qanday ishlashishlari lozim? Bugun zamonaviy kino san’atida
aktyorlarga qо‘yiladigan talablar nimalardan iborat? Umuman, rejissyor bilan
aktyor о‘rtasidagi munosabat qanday bо‘lmog‘i kerak о‘zi?
Kino asarlari haqida gap ketar ekan, san’atshunoslar hozir ularni “ommaviy
kino”, “intellektual kino”, “elitar kino” deb tasniflashni xush kо‘rishadi. Bunday
kinoasarlarga misollar ham tо‘lib-toshib yotibdi: “Ali Bobo va qirq qaroqchi” (“Ali
Baba i 40 razboynikov”) rejissyor Latif Fayziyev, “Bir yilning 9 kuni” (“9 dney
odnogo goda”) rejissyor Mixail Romm, rejissyor Aleksandr Sokurov filmlari... Bu
filmlarning bari tajribali kino ustalari tomonidan tasvirga olingan, bu rejissyorlar
qancha-qancha kinoasarlarni tomoshabinlar e’tiboriga havola qilganlar. Yana
shunisiga ham ahamiyat berish kerakki, bu filmlarda jahonga mashhur aktyorlar rol
о‘ynagan – Dxarmendra deysizmi, Rolan Bikovmi, Kirill Lavrov yoki Innokentiy
Smoktunovskiy deysizmi...
Shunday rejissyorlar ham borki, ularni aktyorlarning ijrosi emas, balki
filmning shakli, g‘oyasi kо‘proq qiziqtiradi. Masalan, rejissyor Sergey Paradjanov,
Irakliy Kvirikadze filmlarini, yoki о‘zimizning taniqli rejissyorimiz Ali
Hamroyevning “Qushlar ortidan ergashgan inson” (“Chelovek uxodit za ptitsami”)
filmini olib kо‘raylik. Ushbu filmlarga asosan kasbi aktyorlik bо‘lmagan odamlar
rol о‘ynashga taklif qilingan. Ssenariy talablariga kо‘ra, ularda asosiy e’tibor u
yoki bu personajning turli xil sharoitlardagi tashqi kо‘rinish, yuz ifodasiga kо‘proq
e’tibor berilgan, ular kadrda tipaj tariqasida ishtirok qilgan, rejissyor aytganlarini
bajarib yurganlar, ichki his-hayajonlarini kechinma va tug‘yonlarini haqqoniy
о‘ynashga harakat qilganlar, xolos.
Ba’zi rejissyorlar esa bu xil uslubga qarama-qarshi ish tutib, bо‘lajak asar
(film) shaklini unutmasdan, kadrdagi aktyor yaratayotgan obrazning real, hayotiy
chiqishi uchun harakat qilganlar. Rejissyor Andrey Tarkovskiyning “Ivanning
3
Туркин В. “Киноактёр”, Теакинопечать, 1929.
7
bolaligi” (“Ivanovo detstvo”) va “Andrey Rublyov” filmlari, Sergey
Bondarchukning “Urush va tinchlik” (“Voyna i mir”), “Inson taqdiri” (“Sudba
cheloveka”) filmlari, F.Koppalaning “CHо‘qintirgan ota” (“Kryostniy otets”), Emil
Lotyanuning “Mening nafis-muloyim hayvonim” (“Moy nejniy, laskoviy zver”),
Latif Fayziyevning “Ulug‘bek yulduzi”, Shuhrat Abbosovning “Sen yetim
emassan”, “Toshkent – non shahri” filmlari - ana shunday asarlardandir.
Har bir rejissyorning aktyorlar bilan sur’atga olish maydonida, kadrda
ishlashish usuli о‘ziga xos, takrorlanmas holatlarda kechadi.
Mening ham aktyorlar bilan ishlashish usulim boshqalarnikidan farq qiladi.
Ikkinchi rejissyor va rejissyor assistenti aktyorlar bilan ssenariy matni haqida
kelishib, gaplashib, repetitsiya qilishgandan keyin, maydonda aktyorning hatti-
harakati nimalardan iborat bо‘lishi kerakligini men о‘z mulohazalarim tо‘g‘risida
ular bilan о‘rtoqlashaman va oldindan kelishib olganimiz asosida postanovkachi-
operator Marat Soliyev bilan ikkalamiz xuddi shu xatti-harakatlarni aktyorlar kadr
oldida “о‘ynab” berishini sо‘raymiz. Keyin shu epizodni о‘ynashda aktyorlar
qanday yо‘l tutishini, ular berilgan obrazni qanday talqin qilganlarini ulardan
namoyish etib berishini sо‘raymiz. Ularning “о‘ynab” kо‘rsatishlaridan ijro
mahorati ham, obrazni qanday tasavvur qilishlari, fantaziyalari – bari ma’lum
bо‘ladi. Shundan sо‘ng men aktyorga о‘zim tasavvur qilganimni о‘rgatmasdan,
balki uni hamfikrlikka chorlagan holda yotig‘i bilan maqsadni tushuntiraman.
“Lafz” teleserialini Buxoroda sur’atga olib yurganimizda aktyorlar A’zam
Shokirjonov bilan Said Muxtorovning kadrda janjallashib-mushtlashib ketish
sahnasini suratga olmoqchi edik. Birinchi dubl anchayin muvaffaqiyatsiz chiqdi –
Shokirjonov Muxtorovni yerga yengilgina kо‘tarib urib, bо‘g‘a boshlagani
ishonarsiz edi, haqiqiy mushtlashuv sahnasiga о‘xshamayotgan edi. Xullas,
aktyorlarning bu xil yengil-yelpi о‘ynashlari meni qoniqtirmadi. Men avval
Shokirjonovni chetga olib chiqdim. Tushuntira boshladim:
- A’zamjon, azizim, nega uni osongina yerga ag‘darib, tomog‘iga
yopishasan? Bu sahnani kо‘rgan tomoshabin ishonmaydi, kuladi-ku! Axir sen
8
kurash bо‘yicha sport ustasisan, raqibni ag‘darib urish oson kechmasligini yaxshi
bilasan – shuni kо‘rsatib ber-da!
- Men uni jon-jahdim bilan yerga ag‘darib soladigan bо‘lsam, uning biror
yeri lat yeb qolishi mumkin - dedi A’zam bо‘shashib.
- Sen uni shunday yiqitginki, biz haqiqiy olishuv bо‘layotganiga ishonaylik!
Shunday qilginki, bu sahna ishonarli chiqsin, ham Saidga ziyon-zahmat yetmasin,
shuni о‘ylab kо‘r, - deb A’zamga dalda berdim men.
Sо‘ng Said Muxtorovni chetga olib chiqdim.
- Mushtlashuving erkakchasiga chiqmayapti, Said. U senga salgina kuch
bilan yopishsa, sen osongina yiqilib, taslim bо‘layapsan. Axir sen о‘zingni himoya
qilishing kerak, sen ham uni urishing kerak, axir erkaksan-ku, sen ham yopish,
о‘zingni himoya qil, ur, tep, bor kuchingni ishga sol, ishonarli chiqsin-da!..
- Bо‘pti, endi shunday qilaman, – Said talablarimni tushundi, shekilli, yana
maydonchaga qarab yurdi.
Ana endi ikkinchi dubl xuddi nonga yog‘ surganday oson kechdi –
A’zamjon Saidni chinakamiga dast kо‘tarib yerga urdi-da, bо‘g‘a boshladi, Said
esa uning kuchli qо‘llaridan qutilib olishga jon-jahdi bilan harakat qilardi.
Sur’atga olish maydonchasini о‘rab olib, tomosha qilayotganlar orasida
Saidning qarindoshlari, yurtdoshlari ham bor ekan (Said о‘zi asli buxorolik). Bir
payt qarasak, ular maydonga kirib kelmoqchi!
- Said aka, u (A’zam polvon) sizni rostdan ham bо‘g‘moqchimi? Urush-
janjal chiqadigan bо‘lsa, mana biz ham tayyormiz, sizni kaltaklatib qо‘ymaymiz!
...Gapning qisqasi, haligi gaplardan keyin aktyorlar chunonam berilib
mushtlashib-ayqashib ketishdiki, chetda tekin tomosha kо‘rib turganlar bular
rostdan ham urushib ketishdi shekilli, deb о‘ylab, hay-haylashiganicha, oraga
tushish uchun g‘imirlab qolishdi!
Bu rejissyorning aktyorlar bilan ishlashishidan bir namuna, xolos. Ba’zan
shunday bо‘ladiki, aktyorlar bir sо‘z, bitta tanbehdan keyinoq nima qilish
kerakligini darhol tushunib oladi. Ba’zan esa shunday vaziyatlarda nimalar qilish
lozimligini о‘zimiz kо‘rsatishimizga ham tо‘g‘ri keladigan paytlar bо‘ladi...
9
Hozirgi kunlarda milliy kinomiz oldida turgan eng dolzarb vazifalardan biri
– bu milliy kinodramaturglar, rejissyorlar va operatorlarning zamonaviy talab
darajasida tarbiyalash, о‘quv jarayonini zamonaviy asbob-uskunalar bilan
jixozlantirib eng yangi texnologiyalar asosida о‘quv protsessini olib borish.
Prezident Islom Karimov shu masalalar borasida gapirgan gaplarini
eslamoqchiman – “... keyingi yillarda milliy kinodramaturg va rejissyorlar
tayyorlash dolzarb masala bо‘lib turibdi. Chunki, buni ochiq tan olishimiz kerak –
professional kino mutaxassislari, xususan, rejissyorlar, ssenaristlar tayyorlanadigan
tom ma’nodagi milliy maktab о‘zimizda hanuzgacha shakllangani yо‘q”.
4
Albatta, bu masalalarni hal qilish uchun О‘zbekiston Davlat san’at
institutidagi “Televideniye rejissyorligi” kafedrasini “Kino va Televideniye
rejissurasi” kafedrasiga aylantirilishi kerak, “San’at jurnalistikasi” kafedrasi
kinodramaturgiya muammolari bilan shug‘ullangan holda, shu soha ijodkorlarini
yetishtirishi kerak, “Kinoteleoperatorlik mahorati” kafedrasi syomka qilish uchun
mо‘ljallangan zamonaviy texnikaga ega bо‘lishi shart, institut о‘z
kinolabaratoriyasiga video va kinomontaj asbob-uskunalarga ega bо‘lib, syomka
davridan tortib tayyor kino yoki videomahsulot tayyorlashni tashkil qila oladigan
bir Kinovideomarkaz shaklida tashkil etilib, institut esa, San’at Akademiyasiga
aylanishi kerak.
4
Каримов И.А. “Юксак маънавият – енгилмас куч”. –Т.: “Маънавият”, 2008 й. 146-147-бетлар.
|