Mirach Chag'ri Oqtosh
Ado bo'ldim
Hamma
narsadan
charchadim.
Qadrlab,
qadrsizlanishdan charchadim. E'tibor berib,
ahamiyatga
ohnmashkdan
charchadim.
Sevib,
sevilmaslikdan
charchadim. Aldanishdan charchadim. Ahmoqqihnishdan
charchadim.
Xiyonatdan charchadim. Yaralanishdan
charchadim. Ayrim narsalarga doim ko'z yumishdan
charchadim. Meni tinglashlarini
istagan insonlarim
tinglamashgidan charchadim. Bu safar hammasi yaxshi
bo'ladi, deya umid bog'lagan
narsalarim aw algidan ham
rasvo bo'hshidan charchadim. “U shunga arziydi”, deb
yuksak baho bergan insonlarim aslida hech narsaga
arzimasligiga guvoh bo'hshdan charchadim. Yuragimga
yaqin olgan insonlarimga begona bo'hshdan charchadim.
Dastlabki
qarorlarimning
ta'siridan
charchadim.
Insonlarning bahonalariga aldanishdan
charchadim.
Arzimas insonlar boshimga solgan kulfatlarni
daf qilish-
dan charchadim.
Men hamma narsadan haddan ziyod charchadim.
Hech qayerda va hech kimning yonida orom ololmaydigan
darajada charchadim. Kimdir menga "Bir og'iz ham
gapirma, shusiz ham men seni juda yaxshi tushunaman!"
degancha mahkam quchish ehtimoli yo'qligini bilib
yashashdan
charchadim.
Men
charchashdan
ham
charchadim. Menga ozgina bo‘lsa-da,
mehnati singgan
hammadan minnatdorman...
Inson degani charchashdan ham charchaydimi?
Charchaydi. Charchatishadi.
105
