Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

tən . (< dənğ). düz. - tən yarı: 1.yarı ba yarı.1. elə belə. alavat. nə pis nə yaxcı. - tən yarısı: tam, düz yarısı.

tən . dən. çıpıt. nuxdə. noktə.

tən . dən. dən. özəl. xass. məxsus. - türkə dən. - ərəbə dən. - evə dən.

tənab . tənəb. kənəb. qənəf. sarığ.

tənə . dənə. tuxum. - tuxumlu: çox uçuşlu, həvəsli, canli kimsə.
(bean_ingilis: (bin: bənək).

tənəq . tənək. böğ. bağ. möv.

tənəq . tənək. tinək. yerə quylanan asma, üzüm dalı. möv dalı.

təngə . dəngə. təngi. dəngi. sığın. basut. pənah. - təngəsizlər: sığınsızlar. pənahsızlar.

təngitmək . dəngitmək. bağlamaq. - onun başın dəngit.

təngna . darasıq.

təniq . dəniq. dənik. dənəkli. sınavlı. burqulu. əkitli. təcrübəli.

tənizqöz . dənizgöz. çaxırca. çaxır. göygöz.

tənlik . dənlik. dənğlik. dəhlik. muvazinə. balans.

tənq . dəng. 1. əşdək. maadil. muadil. 1. misqalın dördə biri olan ağırlıq ölçüsü. 1. uyqun. onat. 1. əşit. uyuq. bədəl.

tənq . dənğ. dəng. tam orta. - küçələrin dənğlərində qənov çəkiblər.

tənqəlmək . təngəlmək. dəngəlmək. (dəng almaq). tanımaq. - hamı onu usta dəmirçi sıyı (kimi) dəng alır

tənqəsər . dəngəsər, dəngəsir dənəksiz edmək. hövsələsin qaçırmaq. qopundurmaq. qopuğdurtmaq.

tənqinmək . tənginmək. dənginmək. təng olmaq. bağlanmaq. sıxılmaq. - yağış, su dəğən topraq təngir.

tənqir tonqur tanqırı . yer göy tanrısı.

tənqitmək . dəngitmək. uyarlatmaq. uyarıtmaq. uyqunlatmaq. onğutmaq. onğatmaq.

tənqtəş . dənğdəş. dinğdaş. həmavərd.

təp təkini (dib tikini) çıxartmaq . dibləşdirmək.

təp . ərsənin bol bulunan yeri. ocaq. mə'dən.

təp . qapının dalına salınan işgil. - təpləmək: işgilləmək.

təp . təpər. səp. çəp. çap. 1. tək. yap. yan. sal (sar. sav). tərəf. cəhət. canib. səmt. - bir təpdən o, bir təpdəndə sən başıma cummusuz. - hançı təpə geddi. - iki təpli: iki təpərli. iki səpli. iki çəpli. iki çaplı. iki təkli. yaplı. iki yanlı. iki sallı (iki sarlı. iki savlı). iki tərəfli. - onun təpinə güdmə. - təpin: təpərin. səpin. çəpin. çapın. 1. təkin. yapın. yanın. salın (sarın. savın). tərəfin. cəhətin. canibin. səmtin. - dör çəpin açı. - dör çəpin qiblə: hardan istəsən gedməyə ərkinsən, muxtarsan. 1. hərif. tərəfi muqabil. - savaş təpləri. - söz təpləri. 1. qoşuc. rəqib. - oğul osənin qardaşındı, təpin necə ola bilir. 1. çağ. vəxt. - ertə təpdə evdə tapılmaram. - axşam təpi görüşərik. - ertən tez təp gəlsin alabilirsin. 1.
- təp təpə: səp səpə. çəp çəpə. çap çapa: üz üzə.

təpcəmək . təpcəmək. tapşatmaq. yapşatmaq. bir araya gətirmək, tikmək. .

təpcəmək . təvcimək_. seyrək tikiş. gəvşək tikiş. kök tikiş

təpçi . dərçi. sapıc. dərzi. xəyyat.

təpcirəmək . tapşıramaq. tapşırmaq. yapşırtmaq. əlinə vermək. - işi bilginlərə tapşıra.

təpcirmək . tapşırmaq. təfvil vermək.

təpə dəng . təpə dən. təpə dənğ. təpə dəh. bilan. (muvazinə). - illilk təpə dənğ.

təpə taxlaq. . baştübən. kəlləmallaq. təpəsi üstə.

təpə . (1. təpmək. 1. töpə. tüpə < top: topuq. şişik). 1. atuq. - dağ təpəsi. 1. kəllə. baş kasası. təpələmək. töpələmək. tüpələmək: kəlləsindən vurmaq.

təpə . tərs. qarşı. xilaf. zidd. əlarəğmi, əleyhi nərsə. - könlün təpə qılma: könlüvə tərs işləmə. - o mənə taba yox, təpə çıxdı: o mənən tərəf yox, qarşı çıxdı.

təpəcik . tümsək. kümə.

təpədən . təpəli. qurralı. dikəbəy. məğrur.

təpələmə . 1. başından vurmaq. 1. başın üzmək. öldürmək.

təpələmək . təpgələmək. tapalamaq. təpəsindən vurmaq. 1.tapdamaq. tapadalamaq. qınamaq. nəqd, tənqid, məlamət, məzəmmət, sər zəniş edmək.

təpən . gur. odlu. iti. şədid. salşıq. çalşıq. tutac. tutaş. qərarlı. əzmli. inad.

təpəngi . təpənək. 1. yəhərin ətəyi. 1. iğnə taxılan top, yastıq. iğnə qabı. 1. sandığ. cə'bə. qutu. 1. tabut. 1. xəzanə. 1. göğüs, sinə qəfəsəsi.
(kofr < kopinos(latin). ).

təpəq . təpək > təvək. örs. sindan. kötük.

təpətəş . taptaş. taptaj. çaptaj. vurma. döğmə. vuruş. döğüş.

təpgimək . təpinmək. təpikləmək. - yuxula çabaladı təpgidi.

təpgin . mürtəd.

təpinmək . 1.təpikləmək. ayağ vurmaq. - ayağın yığ təpinmə. 1. nərsə ilə çırpmaq, döğmək, vurmaq. - əli ilə tutub, başı ilə təpindi: kəllələdi. 1. iti çalışmaq. dalaşınmaq. təlaşlanmaq. çabalamaq. qaynanmaq.

təpinmək . ayaqlamaq. təpikləmək. yana, qırağa qoymaq. - qotquluğun (təkəbbürün) təpinqıl, qoyqıl qulaq sözümə.

təpinmək .təpikləmək. na şükürlüq edmək. (# tapınmaq: şük edmək).

təpirləmək . 1. daldalamaq. dala vurmaq. 1.sədd bağlayıb qaytarmaq.

təpirsək . tələsik.

təpiş . zor demə. zülm edmə.

təpişmək . dalaşmaq. boğuşmaq. - iki yoldaş təpişər, ağızdakın üçüncü yeyər.

təpişmək . döğüşüb çırpışmaq.

təpit . təpgit. əngizə. mühərrik.

təpiz . dartuq. didir.1.cicik. həsəd. rəşg. 1.mənfur. məlu'n.1. çoraq. çorazıq. şoraq. şorazıq.
((təpizlik . 1.ciciklik. həsədlik. 1.mənfurluq. məlu'nluq.1. çoraqlıq. çorazlıq. şoraqlıq. şorazlıq.
((təpizmək . təpzinmək. təpzəşmək. ciciklənmək. həsədlənmək.
((təpizdirmək . təpzidirmək. təpzəşdirmək. cicikləndirmək. həsədləndirmək.

təpizdirmək . təpzətmək. təpsətmək. təprətmək. tübrətmək. itmək. ititmək. itizdirmək. itgizdirmək. qızdırmaq. təbə, talvasıya, isdəyə salmaq, saldırmaq. - içgi, iç havasın təbzidər. - çalış təpzinmədən, təpzitmədən iş apar, yatın yatın, astın gedən iş yapar. - ol məni təpsitəli öz eşqinə, düşdü közlər yanqı gözlər iç ara.

təpləmək .qoplamaq. hoplayıb sıçramaq. atılıb düşmək. - çoxda göydən təpələmə.

təpli . təpərli. səpli. çəpli. çaplı. 1. təkli. yaplı. yanlı. sallı (sarlı. savlı). tərəfli. bir nərsiyə yan duran. xunsa olmayan. tamada. tərəfdar. yançı. həvadar. həvaxah. poştiban. hami. - onun təplisi çox. 1. hərifli. tərəfi muqabili olyan. 1. qoşuclu. rəqibli. 1. yağılı. düşmənli.

təpmə . təpməcik. tutqulu. sıxıntılı. rahatsız. mükəlləf.

təpmək . təpdəmək. təpdərmək. səptəmək. səptərmək. saldarmaq. çəptəmək. çəptərmək. çapdamaq. çapdarmaq. yanlamaq. 1. rəf', dəf', bərtərəf edmək. ortadan qaldırmaq. qırağ edmək. 1. tərəf tutmaq. 1. bir tərəflik edmək. nərsəni çözmək.

təpmək . toxumaq. - qırxa təpmək: qırxa deyilən parçıya, özəl araclarla qaynar su tökülərək, yeddi səggiz kişi ilə sıxışdırmaq. - bu gün qırxa təpəcəyik. (qırxa qara yündən toxunan parça).

təpmək . zor demək. zülm edmək.

təpməz . zor deməz. zülm edməz.

təpqi . təpgi. təpgü. 1. hiss. 1. yenğiş. əngizə. 1. sıyazığ. siyəzik. alerji. həssasiyyət. 1. yanqı. inikas. irtikas. əksül əməl. va kuniş. 1. əngəl. 1. dalı, geri oturma. geriləmə. infial. 1. yansı. yanıt. qarşılıq. (çözüm). cəvab. rifleks. 1. pərtöv. 1. mudaxilə. - qonşu təpgisi olmazsa, evə baış qonar. 1. iti iğrənc, nifrət, zəhlə gedmə duyusu. işme'zaz. - mənə qarşı bu təpgi nədən doğur, bilməm. 1. dərmanlama. tədavi. 1. gözlənilməz dəğişmə, sapış. 1. güc. gərəyit. zor. icbar. 1. çəkiş. əğim. meyl. - artığ yaşama təpgim qalmadı. 1. əzm. 1. pejvak. eko. 1. tutu. tutuc. qeyrət. cürət. şücaət. - təpgi göstərmədən yendi bitdi: sındı qutardı. 1. cicik. həsəd. - gözəl gözələ təpgi göstərər. 1. ayrım. dalqı. seçi. saçı. fərq. - bu ikisin tutuşdursaz, aralarında olan gizli təpgiləri görəsiz. 1. iz. əsər. - üzündə bıraxan acı illər təpgisi. 1. tovbix. sərzəniş. tə'n. tə'nə. 1. tutuş. dəxl. - bu işin sizə təpgisi yoxdur.

təpqinmək . təpginmək. təpəlləşmək. bir duyu, oyu ilə tam sarılmaq, koralmaq. bir nərsiyə dəlircəsinə qapılıb, başqa nəsəni görməmək. obsedə olmaq.

təpqinmək . təpginmək. təpgişmək. 1. sıyzışmaq. siyzişmək. sıyaşmaq. siyəşmək. sıyazığı, siyəziyi, alerjisi, həssasiyyəti olmaq. həssasiyyət göstərmək. 1. yanqı, inikas, irtikas, əksül əməl, va kuniş göstərmək. 1. mudaxilə edmək. - qonşumuz hər nəyə təpginir. 1. gözlənilməzcə, birdən dəğişmək, sapışmaq. - durduğu yerdə halı təpgişdi.

təpqişmək . təpgişmək. tangle

təpqitmək . təpgitmək. (< təpmək: itmək). 1. ayrılatmaq. ayrı seçgilik edmək. dalqıtmaq. tanqıtmaq. seçinitmək. fərq editmək, qoymaq. - təpgitmədən hammısın bir gözdə görür. 1. çəkiştirmək. çəkmək. əğlətmək. yenğitmək. yenitmək. yenisitmək. yensitmək. meyillətmək. - onun nəyidi ki səni belə təpgidir. 1. gücətmək. gəritmək. darıtmaq. dürtmək. dürtdəmək. zorlamaq. icbar edmək. - məni bu yola təpgidən yoxudu. 1. iğrətmək. irgərdirmək. sıyrıtmaq. iti iğrənc, nifrət, zəhlə gedmə duyusu, işme'zaz oyatmaq. - sən bu işlərinlə məni özündən lap təpgitmisin. 1. əngəl olmaq. 1. dalı, geri oturmaq. geriləmək. infiala uğratmaq. 1. yansı, yanıt, qarşılıq, cəvab, rifleks vermək. 1. dərman, tədavi edmək. - bu kəsəli ilkin ayağda gərək təpgidək. 1. qaldırmaq. gidərmək. - darıxmağın təpgitmə yolları. 1. əzm, qəsd, iradə edmək. 1. yanıq, pejvak, eko vermək. - bu otağda danışmağ olmurki, təpgitib səs başıma düşür. 1. qeyrət, cürət, şücaət, ürək göstərmək. - təpgitənmədən yendi bitdi: sındı qutardı. 1. ciciklənmək. həsəd göstərmək. - gözəl gözələ təpgidər. 1. izlətmək. iz, əsər qoymaq. tə'sir edmək. - onun sözü məni çox təpgitdi. 1. danlamaq. tovbix, sərzəniş, tə'n edmək. tə'nə vurmaq. - nədən öz suçuvu mənə yıxıb təpgitirsin. 1. tutuşdurmaq. dəxl dəxalət vermək. - özüzü bu işə təpgitməyin. 1. quşqutmaq. dövətmək. döğətmək. təhrik edmək. 1. istək, yenğiş, əngizə yaratmaq. 1. hiss oyatmaq. duyurtmaq.

təprənmək . saldırmaq. cummaq. tullanmaq. atşanmaq. - gözün yumub təprətdi.

təprəş . cünb cuş.

təprəşi uğur . iş, çalış, diriş, qalxış çağı.

təprəşib səkrəşmək .

təprəşmək . çoşğanmaq. dalğuzunmaq. çalğuzunmaq. talbışmaq. movc vurmaq.

təprəşmək . rəhsipar olmaq.

təprətmək . təpirinmək. saldırmaq. - durmadan təprədi. - təprəmədən yapranın: yaraqlanın, hazırlanın.

təprik . fizul. imalə.

təpşəc . təpərgəş. səpşəc. çəpgəc. çapşağ. təkkəc. yapşac. yanqac. salqac (sarqaş. savqaş). tərəfkeş. qarayışlı. həvaxah. quruhçuluq. dəsdəkeşlik.

təpsi . < səpsi. yəpsi. nərsə düzmə, qoymaq üçün yassı, çevrəli qab. sini. tabağ.

təpsi . təpis. 1. qafatası. cümcümə. - təpis təpisi: başda olan gurultu. 1. tava. - təpisin qızl olsada qızar, çoğun olsada. 1. yaya. aya. kəf. - ayağ təpsi. 1. kəfə. - tərazı təpisi.

təpsi . tovsi. hər nəyin açılan, sərilən, yayılan durumu. süfrə.

təpşinmək . 1. dəğşinmək. yapşınmaq. yanşınmaq. sarşınmaq. savşınmaq.

təpşinmək . təpəşinmək. səpşinmək. çəpşinmək. çapşınmaq. tərəf, üzbəüz olmaq.

təpsiti . təşviqi.

təpsiz . təpərsiz. səpsiz. çəpsiz. çapsız. 1. təksiz. yapsız. yansız. salsız (sarsız. savsız). tərəfsiz. bir nərsiyə yan durmayan. xunsa. 1. hərifsiz. tərəfi muqabili olmayan. 1. qoşucsuz. rəqibsiz. 1. yağısız. düşmənsiz.

təptə .təpdə. dəfdə. > rəfdə (< təpmək.). lavaş çörəyin təndirdə yapmaqda işlənən təpəcək, döşək.

təptiq . təptik. 1.> tiftik. birbirinə keçmiş, burulmuş saç, nərsə. 1. təp. buruşuq, sıx soru, nərsə. 1. təp. qalı ərişlərinin, rəflərin hər biri.

təpür . təpir. tabur. təpgir. tapqur. 1. ağır çırpı, zərbə. 1. olduğundan (mə'mulundan) artığına yüklənmiş görəv, iş, vergi, nərsə. 1. itmə. itiş. sıxışdırma. çıpa. çapa. atağ. saldırı. həmlə.

təpzətmək . təpsətmək. tərğib, təşviq edmək. - bu işlərə təpsətən yox ki.

təpzinə . tərsinə. kivzinə. kəstinə. əksinə. qarşına. ziddinə. - indi daha təpzinə davranma çağı yetdi ya.

təpziş . təpiş qısğış. qısış. ciciş. rəşg. həsəd.

təq . tək. tük. çək. çük. dib. künh.
- təktük: dib bucağ.
- tək qapmaq: tək tutmaq: dib tutmaq: 1. kök salmaq. 1. dibi yanmaq. - 1. dibi qazmaqlanmaq, qazmaq bağlamaq.

təq . tür. cür. - o tək: o cür. - o tək eləsən olmaz. - o tək öyləliklə. - o tək onu qurtardıq: öyləliklə.

təqə .təkə. tay. yan. yön. tərəf. - bu təkəsində: bu yanında. - bu təkədən: bu yandan. - bu təkə o təkə: bu yan o yan. - sən bizim təkədə qal. - sağ təkə, sol təkə. - hər kim öz təkəsinə tartmış.

teqən . değən. 1. adlı. adlanan. bir adla, isimlə, ünvanla tanınan. - iyilik değən nərsə qanmadı: yaxcılıq adlanan nərsə bilmədi. -'' olmaz'' değən yoxdu, '' olar'' değən oldu. 1. demiş. - keçmişlər böylə degən. - böylə degən öylə degən.

teqən . değən. deyən. diyən. - istəmirən degən kişilər. - bu değən: bu deyilmişkən. - bu değən sizdə istəmirsiz.
-

teqəni . değəni. sözü. demişi. demişkən. - atalar değəni. - sizin değəni. - qaynana değəni. - gəlin değəni: qadın diliylə.

təqərə yörə . dəğərə yörə. döğərə yörə. dövərə bərə.

təqərində . dəğərində. bədəl. əvəz.

təqi . təki. təkə. 1. fərdi. - təki sorumluq, üsdəlik. : fərdi məsuliyyət. 1. şəxsi.

təqib . dəğib dolaşmaq: yoxlamaq.

tə'qib . izləc. izləyiş. izləyic. izləyinc. qov. qoşu. qoğu. qovu. qoğuc. qovuc. qoğuş. qovuş. qoğunc. qovunc. peyləmə. pey gərdi.

təqil . təkil. yalın. birəl. 1. tək, bir parça, tikədən oluşan. 1. təkgül. təkgil. ocağ. bir ocağlı, otaqlı, yerli pətək, apartman.

təqin . - dərin təkin: çox köklü.

təqin . dəğin. umur. diqqət.
- dəğgin. təkgin: umruq. umurlu. diqqətli.

təqin . təkin. (təkdə qalan). 1. bəndə. əbd. 1. nərsənin təki, altı, sonu, dibi, axiri. - bulaqlar yerin kök dibindən qaynar. - yolun təki. 1. dib. bük. zat. əsl. iç. məzmun. möhtəva. -sözünü içi təki bəlli olmaz. - təki düşman dosd olmaz. - təkinə yetmək: için çıxartmaq. - təksiz: təki yox: zatsız. alçaq. bəd zat, əsl. firu mayə.
((təqli: təkli. tikli. 1. içli. məzmunlu. möhtəvalı. 1. zatılı. əsil. əsli nəsəbli. əsil zadə. nəcib zadə.

təqin . təkin. 1. boş. kofı. kovı. quru. ıssız. qoğuq. 1. sakin. dinc. dəlisov olmayan. axlağ. yağlağ. axlat. yağlat. toxdat. rahat.

təqir . dəğir. səhm. hissə.

təqirmana batmaq . aldanmaq.

təqirmək . təkirmək. təkdirmək. dəğirmək. dəğgirmək. gətirmək. gətgirmək. yetirmək. yetgirmək. (təkizmək. təkdizmək. dəğizmək. dəğgizmək. gətizmək. gətgizmək. yetizmək. yetgizmək). çatdırmaq. çatğızmaq. çatğıtmaq. - bunu ona təkiz.

təqiş soraş . təkiş soraş. təkiş sorğaş. təkişdiriş sorğaşdırış (təkinə gedmə, sorub bilgi əldə edmə). çınış sınış {çınğartıb (həqiqətin açıb), sınağa çəkiş}. əslin nəslin, rasıtın düztün, əğrisin doğrusun çıxartma, açıqlama. təfəhhüs cüstcu.

təqiş . 1.dəğiş. mubadilə. biribirinə verib almalıq. 1. təkiş. hər nəyin təki, sonu. payan. intaha. 1. sonbeşik. (tək təğar). 1. son olsun deyə uşağlalara qoyulur.

təqiş . dəğiş. dəğiniş. dəğmə. toxuş. toxunuş. toxuşma. təmas.

təqiş . dəğiş. üzrə. görə. (barə). - bu dəğişdə sözüz nədir. - keçənlərə dəğiş danışma.

təqitmək . təkitmək. dəngitmək. arıtıq əsgiyin qoyurtmaq. pirayiş edmək. ğərəs edmək.

təqiz .təkiz. gizi qatlağı, ivi bükü olmayan. açıq aşqa olan. - təkiz ova: > takuva: bozqır. istep. - təkiz söz: açıq söz. - təkiz hava. - təkiz cümlə: sadə cümlə. - təküz: bir üzlü.

təqiz .təkiz. təksi. (< dənğ).
- təkiz yer: düz yer. - təkiz söz: doğru, açıq söz. - təkizlik: təksilik: düzlük. - təkizin: açıq aşqara. - təkiz ova: təkiz qəcər: düz ova. istep. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:. - təkiz:.

təqləmə . təkləmə. təklik. tiklik. yaparıq. (bünyadi. payei).

təqli . dəkli. dəhli. dəngli. 1. tarazlı. təvazünlü. ekilibrli. 1. həqşünas. adil. münsif.

təqmə . hər kəs. - dəğmə kişi öz olmaz, yad yağuq düz olmaz: hər yetən kişi öz (içdən. səmimi. xodi) olmaz, yad yağuq (düşmən) düz olmaz (düz, doğru ola bilməz).

təqmə . təkmə. dəğmə. hər. çeşitli. - dəğmə qılınc qılındı: hər oyundan çıxdı. - təkmə qılınc qılınma: öküş qılınma: olmasın iş işləmə. hər oyundan çıxma. çətivi, çəkivi, həddivi aşma, aşrama, çaşma. sırtınma. üzlənmə.

təqmək . dəğmək. yetmək. ərmək. - dəğər dəğməz: yetər yetməz. ərir ərməz.

təqmək .dəğmək. çətmək. çatmaq. yetmək. ərişmək. varmaq. - bu ayaqla yarına evə dəiğiriz. - ivək evə dəğməz: tələsən yolda alır.

təqməz . dəğməz. ərməz. dəğərsiz. qırtıpıl. ərzişsiz. bi bəha'.

təqməz . dəğməz. yaxmaz. xahiş edirəm.
- dodağ dəğməz: dodağ yaxmaz: 1. bir söz yasavı, sənəti. 1. çeçen. çox iti, axıcı danışan. 1. hərraf.

təqqürsü . tək kürsü. təkürsü > təkirsi. təkiri. 1. çalbağa. çalpaya. çarpaya. 1. altlıq. atlığ. nərsəni qoymaq, dayamaq üçün təkinə, altına qoyulan dayağ, paya.

təqrə . dəvrə. çəvrə. (buramın > piramun). kənar. ətraf. - evin təkrəsi.

təqrək . dövrək. nərsənin çevrəsi. - quyu təğrəği: biləzik.

təqrəş . dəğrəş. dərgəş. dərnək. dəğnək. qovlağ. ovlağ. qovşaq. birikiş. bir yerə yığılış. toplanış. - yol dərgəşi. - su dərgəşi. - bu yerlər oğrular, qaçaqçılar dəğrəşidir. - ərənlər dəğrəşi. - qalın dəğnəşlər qurdular: iclaslar, yığvalar.

təqsinc . təksinc_üzbək. təktinc. təkting. təkinc. təktəng. dirək, sutunları dayağlı, möhkəm saxlamağ üçün altına qoyulan təklik, dilik dayağ, him.

təqşiriş . təkşiriş > tikşiriş_. (< təhləmək). təhqiq.

təqşirmək: təkşirmək. maayinə (mayna. muayinə) edmək.

təqsiz . təksiz. 1. altlığı, təkinə qoyulmuş, yapışdırılmış tikəsi olmayan. dayağsız. payasız. götsüz. - təksiz heykəl. 1. üzdən. səthi. - təksiz danışır. 1. nəhayətsiz. ğayətsiz. 1. əsassız. puç. - təksiz gəp: boş söz.

təqtəbir . təkdəbir. təhdəbir. ikidəbir.

təqtəmir . təkdəmir. təkdib. təktüb. təktük (əsl. nəsəb. zat). dibtibir. dibtübür. dibdəmir. kök kütük. çüt kütük. tük kök. soy kök. him tim. (bix o bon. rəg o rişə. şaludə).
((təkdibli. təktüblü. təktüklü: əsli nəsəbli. əsil zadə.

təqtəqə . dəğdəğə. dəğər dəğərinə. təktəkinə. 1. payapay. paypayına. 1. başabaş.
- pay: ədalət. payqıc. yarqıc. qopu. tanığ. tanğı. həqq. - payı olmaq: tanğınmaq. həqqi olmaq. - paylanamaz: payı, tanğı, həqqi ödənməz. - yarqıca çəkmək: tutayımaq. məhkəməyə çəkmək. yardamaq: yardatmaq: paydamaq. paydatmaq. doğrutmaq. dadqah edmək. - payına qovuşmaq: tanğa, həqqə qovuşmaq. ölmək. köçmək. uçmaq. - payın alsın: haqqına çatsın. - paylı: həqli. - paylı paysız: həqli həqsiz.
- paysız: həqsiz. - paylı paysız: həqli həqsiz.
- payüstü: artığına. tanğından, həqqindən çox
- payaltı: dəğəraltı. gərəyindən, tanğından, həqqindən az olan.
- payında: tanğında. həqqində. dəğərində. sayında.
- paydəğər: durac orac. saysanaş. saytanaş. həqq hesab.
- payın vermək: tanğıtmaq. həqq edmək.
- payından gəlmək: tanğından, həqqindən gəlmək.
hak s
- pay baravar: həq yerin tutar.

təqtirmək . təktirmək. alqaşlamaq. alqaşdırmaq. təhqiq, təfəhhüs edmək.

təqtüqləmək . təktükləmək. təktikləmək. təktihləmək. 1. təftiş edmək. 1. əritmək. əritləmək > irdələmək. təhlil, bərrəsi edmək.

təqtüş . təktüş. dənğ tüş. taytuş. tuşdaş. tuydaş. dəndəş. dənğəş. (lingə. qərin). əmsallar. əqran. aşnalar.

təqtüş . təktüş. təktük. təktükləyiş. təktükləmə. çəktüş. çəktük. çəktükləyiş. çəktükləmə. təftiş. cost cu. cüst cu.

təqürmək . təkürmək. dəğürmək. dəğirmək. yetirmək. sallamaq. salmaq. - məndən atava salam dəğür. - söz təkürmək: peyğam yetirmək.

tər . (> dəm). tutşı. tutşu. tuştu. səmimi.

teraşə(fars) . < tilişə. dilicə.

təraşidən . daraşırmaq. dalaşurmaq. darağ darağ, dal dal, yalağ yalağ dərmək. yalandalamaq. rəndəmək.