Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qoyun . 1. qoy. - bir qoyun, iki keçi. 1. qoy (qoyun) sürüsü. (qoyun. ''un'' əki (at + un. olduğu kimi) çoğluğu göstərə bilir). - qoyunçu: qoyun çobanı.

qoyun . qotun. quyun. qutun. davar. 1. tanınmış olan verimli heyvan. 1. ne'mət.

qoyun! . amadəbaş.

qoyunca . qoyuşca. qonuşca. taavüni. koperasyon. kooperasyon.

qoyuncalıq . qoyuşcalıq. qonuşcalıq. taavünilik. koperatizm. kooperatizm.

qoyungöbəyi . göbələk çeşiti.

qoyunmaq . # yokunmaq, yükünmək, yükləmək.

qoyunmaq . etgilənmək. toxunulmaq.

qoyunmaq . qonunmaq. onunmaq. 1. işə salınmaq. (qonduqartmaq. bərpa olmaq). - on yeni tikinti qonumuş.1. qoyulmaq. düşmək. - havax yola qoyunacaq. 1.iqrar edmək. - o öz suçuna qoyundu. 1. mə'qullaşmaq. ağla gəlmək. 1. qonmaq. onmaq. düzəlmək. - bu kişi yola qonmaz: gəlməz. 1. öğrənmək. - tapşırıqlarıvı yaxcı qoyun. 1. onanmaq. dirsəlmək. doğub qalxmaq. - gün qoyunmadan: çıxmadan. -.bu işin qoynlması güc: yola düşülməsi. - ağaclar yaxcı qoyuluşlar.
qonduğarmaq . əkmək. dilə gitirmək. iqrar editmək. hidayət edmək. - düz yola qonduğarmadı.

qoyuntu . qoynut. 1. ağırlıq. 1. göyüntü. qoyuntu. küyüntü. döğüntü. sıxıntı. gümən. acı. ağı. dərd. incik. qayğu. qaxınc. üzüntü. göynək. gövnək. gövüntü.

qoyurmaq . 1. ayırmaq. ixtisas vermək. - bu işə gündə iki saat qoyur. 1. gücürmək. çox ağır çalışmaq. zəhmət, əziyət çəkmək. - 1. qaqırmaq. könüllü görülməyən işi başa çırpmaq. minnət qoymaq. - mən sizə heç qoyurmuram. - adam hər nə edsədə qoyurmaz. - qoyurmadan geddilər. 1. fəda edmək. - siz bu yolda nə qoyurmusuz.

qoyuşmaq . 1. qoyu vermək. daşlab qoymaq. bıraxmaq. - mən ona iş qoyuşmaram. 1. sınğışmaq. sinğişmək. güvnəşmək. birbirinə güvənmək. tapışmaq. - birbirinə qoyuşub işə başladılar. - qoyuşan doslar, birbirin güdməzlər.

qoyuz . 1.tərk edilmiş. 1.dul. bivə.

qoyuz! . bırax!. tərk ed!. - yavlıq qoyuz, yeğgü savlığ diləqıl: yavalığı, yaman yumanı bırax, iyi sözlər dilivə gətir.

qoyverilmək . qoyuverilmək 1. salıverilmək. sərbəs bıraxılmaq. 1. təxliyə edilmək.
qoyvermək: qoyuvermək.

qoyvermək . uzatmaq. - işləri qoyvermək. - saçın qoyverəndən, tökülməyə başlayıb.

qoz . göz. kös. bir sözün önünə artırılaraq, ona ''kösmanlıq. gözmanlıq. öncülük. öncüllük. başlıq. '' anlamı verir. - göz qoyun: sürünün qabağında gedən qoyun. - gözigid: gözoğlan: kösəmən. köçəmən. aparıcı. avanqad. piş ahəng. - gözbaş: bir yığvanın, quruhun ən ağllısı. - gözat: ılxının qabağında gedən at.

qoz . qoğuz. qozuq. yuvar. girdə. - qozqol: qozsap: qozqıp: yuvarlaq dəsdəli. - qoz qayığına girmək: qozqına girmək: bir siçan dəliyinə girmək.

qoz . səs. oy. rə'y.

qoz . toparlaq. yuvarlaq.
- qoz qırmaq: yanlış, xətalı işdə bulunmaq.

qoza . kovza. kovaz. közey. quzey. küsey. günəş az görən quytu yer, dağ sırtı, sərin ıslaq yer.

qoza . koza. kovaz. qozalaq. (< kov). kəpsul.

qoza . qovaz. növüd (nəft). lampasının piltəsinin beşiyi, oturduğu bağır. şırıq, yaxud girdə yuvar deşik. - lampanın qozasın sil yaxşı yansın.

qozabad . quzabad. na koca abad.

qozaq . 1. palıt, çinar yemişi. 1. qozalaq. çiy, körpə, xam olan nərsə. 1. qozalaq. topaç. mazalaq. sivri ulu, qalxdıqca gen, yuvarlaq, çevrəsinə ip, qeytan dolayıb, birdən atıb, düz yerə vurularaq döndürülən, fırlatılan çeşitləri oyunçaq. - anqıran topaç. - topaç. - dəvə topaç. - cürə topaç. 1. quşaq. qolan. kolan. quşam. kəmər. 1. qazaq. 1. ər arvaddan sözü keçər olan biri. 1. çam qozalağı).

qozaq . iri ləpəli, dənəli olan. - qozaq üzüm. - qozaq arpa. - qozaq qoz. - qozaq buğda.

qozaq . kozak. kovzak. qoşat. qoşat. qoşaç. (< kov). aralıq. iki nərsə arasında qalan boşluq.

qozaq . qozalaq. (< kov). tapıların (sənəd) qoyulduğu, damqalı, soxlu, möhürlü sandıq.

qozaqlanmaq . qozlanmaq. öğləşmək. öğlənmək. fəxr, iftixar edmək. duruğunmaq. durğunmaq. qiyafə tutmaq. dikəbəyinmək. (çağtayınmaq. xod nəmayi. məğrur olmaq).

qozalağ . > gəzafə. qoğalaq. gopalaq. gop. {anlamsız (anlama sığmaz). qovağ: kovağ: bi hudə. laqırtı. lağlağ. ) }. mubaliğə. iğraq.
gopçul. çaxan. leylaş.

qozalaq . altı girdə, üstü qoynıq, qoynuq. (qoyni, qoynu biçimli). qoğuz. qoğız. qoğzı. sorqut. sortuq. somurt. somut. məxruti. - armıd qozalaq biçimli yemişdir.

qozalamaq . 1. hər nəyin donaraq, bəkiyərək dənər dənər olması, şəkərləməsi. - qozalamış bal. - şaxtadan axan tərim qaşlarımda qozalamışdı. 1. püsgülləmək. toxumanın çözgü iplərin hörüb süsləmək.

qozalamaq . qoz çıxarmaq.

qozalan . boylu qısraq, madiyan.

qozaltılı . qozalt. qozaltaq. qoztaq. qozalıt. qozmıt. qozalt. qosaltaq. qostaq. qosalıt. qosmıt.

qozamaq . qoğzamaq. qavzamaq.

qozan . güldürücü. qopara. dəbəh. mıtçıl. mırtçıl.

qozar . qozər. qozar. qoyar. köçəl. kötəl. döğülən nərsənin arasında qalan əzilməmiş, iri tikə. - qozarları bir yerə topla, yenidən döyək.

qozat . kosat. güdə boylu, dolu (tıxnaz) olan.

qozey . qozay. qoz içi, ləsəsi əzmə qabı.

qozıq . gözük. 1. yapıda artıq urtuq nərsələr qoyulan kiçik yer. 1. uşaqların evçilik oynarkən, palçıqdan, daşcıqdan yapdıqları ev.

qozqan . durğuş. durğuz. devrim. inqilab.

qozqara . yabanı ağac adı.

qozqırmaq . qoz, quş başı boyda oluşan nərsə. - dolu qozqırdı. - qar qozqırdı.

qozqırtmaq . - qar qozqırmaq: quşbaşı, ləpə ləpə qar yağmaq.

qozqurtmaq . qozqırtmaq. dızqırtmaq. köpürtmək. köptürmək. şişirtmək. oyuqlatmaq. köklətmək. yalan satmaq.

qozlamaq . < kovzalmaq. kovazlamaq. oğulmaq.

qozluq . qozuluq. qozuqluq. qozquluq. gözlük. gözüklük. gözgülük. 1. çatı, dam qapısı. 1. böyük qapı içində yerləşdirilən qapıcıq.

qozman . yeddi illik qoyun.

qoztaban . qozdaban. quzdaban. uca daban. hündür daban. dik daban.

qoztanmaq . qozdanmaq. qozlanmaq. nərsənin şişib yumurlanması. - saçların nədən qozdanıb.

qozu . xozu. 1. heç kimi bəğənməyən. 1. boy deyən.

qozuq . (> quzək (fars)). topuğ.

qozuq . qalxuq. atıq. (# qazuq: çuxur. batıq).

qöbəq . qarın. bətn. mərkəz. orta. vəsət.

qöbələk . göbələk. koppaq. kopaq. qopaq. köp. küp. köpük. çöpük. 1. artığ. köfük. kövük. boş. kofı. kovı. koz. kovuz. 1. uydurma. oranlama. yalan. qoşdurum. kof. kofa. kofan. kofda. koftan. kolan. gupuz. gopuz. kofur. kofra. qıysım. qıysar. qıysır. 1. ur. or. qotur. çiban. şiş. 1. topac. 1. qoynıq. qoynuq. qoyni, qoynu biçimli qab. qoğuz. qoğız. qoğzı. məxrut. 1. dikdördgən biçimli (müstəti). qutu, bağlı.

qöbələq . qöbələk. böğrək.

qöbər . köbər. köpər. 1. yüksək yer. - köpər yerin toprağı güclü olur. 1. kövər. > qubar. (> ğobar). toz topraq.

qöbərqən . köbərgən. köpərgən. kövərgən. > qubarkən. köpürgən. tozalan. toz topraq, silmə körtgəsi, kortgası, köggəsi.

qöç . göç. çök. güc. gücgü. gücgü. çökgü. çöştək. köstək. qorsuq. korsuq. nərsəni olduğu yerdə korlamaq, saxlamaq, dayandırmaq, istəniləndən artıq təprəşməməsi üçün işlədilən bağ, dayaq. - çöştəyi qırmaq: ipin qırmaq. gizlicə qaçmaq, süzüşmək, sürüşmək, sıvışmaq. 1. qalın, güclü, kötüklü ağac, taxda.

qöçə . köçə. üstü açıq ağıl.

qöçəq . köçək. çökək. körpə. körpəç. kiçik, hələ gəlişməmiş nərsə.

qöçəq . köçək. köçük. kövçək. kövçük.

qöçəq . köçək. köçük. nərsənin yerə çökən bölümü. göt. köçük. göt

qöçəlmək . köçəlmək. 1. gedmək. 1. qaçmaq.

qöçər . köçər. amil.
köçər ağac: arabanın, daşqanın təkərlərini birbirinə bağlayan ox. dingil. dəngil.

qöçərqin . köçərgin. köçəri.

qöçqöçü . köçköçü. uşağ oyunu.

qöçtərə . köçtərə. bir göldən, arxdan su köçürmək üçün açılan dəlik.

qöçüq . köçük. halsız. cansız. məsquet. səqt olmuş.

qöçüq . köçük. kiçik.- böyük köçük: böyük kiçik.

qöçümləmək . köçümləmək. köçümedmək. köç edmək. köçmək.

qöçüşlük . köçüşlük. köçüşüş. ərəfə. yola düşüş. başlanış. açılış. uvertür.

qöçüt . köçüt. meyt. nə'ş.

qöfəqə . köfəkə. köfkə. köfkən. köfnək. köfnük. köfük. köfün. köfəki. köfəgə. köfgə. köfgən. köfnək. köfnük. köfük. köfün. köfəki. köfəgi. kövəkə. kövkə. kövkən. kövnək. kövnük. kövük. kövün. kövəki. kövəgə. kövgə. köfgən. kövnək. kövnük. kövük. kövün. kövəki. kövəgi. köfə. kövə. puka. 1. yumuşuq. dayanqsız, saxsı kimi gəvrək, tez qırılan daş, nərsə. 1. çürük, içi boşalmış nərsə. - kövnək duvar.

qöfəqi . köfəki. kövəki. dayanıqsız. durnaqsız. durnuqsuz. quranqaz. sırğav. sızğav. sizgəv. zayıf.

qöfrəz . köfrəz. kövrəz. gecə ayazı.

qöftəlaş . köfdəlaş. sulu küfdə.

qöftərə . köfdərə. kövdərə. sürülmüş tarlanın şırıqlarından, saban izlərindən hər biri.

qöfül . köfül. kövül. yüngül. yumşaq. kövəgə. kövəg. xəfif. - köfül köfül yel əsməyə başları.

qöfünmək . köfünmək. kövünmək. 1. kövşümək. kövüşmək. gəvşəmək. gövşəmək. yumşamaq. yumuşamaq. 1. gəvşəmək. gövşəmək. yeniliyin, acarlığın itirmək.

qögeyin . gögeyin. gözügeyin. gözeyin. gözəyin. güdeyin. göyəzə. 1. gözü dalısında qalan.

qöğüq qışı . qöğük qışı: qöyük qışı: qövük qışı: yazda soğuq, yağmurlu günlər.

qöhər . köhər. kökən. köklənmiş. kökənli, yularlı at.

qöhəri . göhəri. göyəri. köhəri. 1. göyümtül sarı. 1. yay sonu yeyilən armıd çeşiti.

qöhlü qömələqli . - köklü kömələkli: köklü köməşdi: köklü köməşli: yeri dibli. bitövlüklə. bütövlüklə. - ağacları köhlü köməşdi köklədi: kökdən çıxardı.

qöhnə . köhnə. kövnə. kövən. (> kohən(fars)). 1. əsgi. 1. modadan düşmüş. 1. uçuq. mətruk. xərab.
- köhnə yaz: güz. sonyaz. sonbahar.

qöhnələşmək . köhnələşmək. kövnələşmək. kövənləşmək. > köhənləşmək. əsginmək. yıpranmaq. xarablaşmaq.

qöhnəlik . köhnəlik. kövnəlik. kövənlik. köhənlik. əsgilik. yıpranlıq. xarablıq.

qöq . - göy boya: göy boyası: göyək boya (göyək > giyahi). otdan yapılmış boya.
- kök pozması: 1. incə, gənc köklərin kəsəllənib quruması, pozulub verimsizləşməsi. 1. toplumda yaşların, gənclərin eyitim pozulması, fəsadı.

qöq . - kökdən sürmə: kökdən gəlmə. soysoplu. soylu. cürədi, cörləmə olmayan.

qöq . aşıq. qurma saatı, nərsəni, telli çalqıları kökləmək, qurmaq üçün burqu. -
- kökləmək: kök edmək: buraraq qurmaq.
- kökqıran: bitgi kökləri çeğnəyib qıran böcək. - kök sökdürmək: yekə çətinliklər çıxarmaq, çox ağır iş açdırmaq. - kökdən sürmə: doğuşdan. doğundan. ilkindən. zatən.

qöq . göy (< qoy. uca.). 1.(# quy: yer. aşağ).

qöq . köx. köv. kövük. köxül. daxma. dam. qorab. qorav. oyça. oyçaq. kiçik oda. alaçıq. kövlə. kölvə. külbə. kövlə. kövəl. gümə. gömə. goma. cümə. cuma.

qöq . kök.

qöq . kök.

qöq . kök. 1. kimik. soy. soyuq. soyut. soyuc. quşaq. quşam. kökən. basnaq. bel. göbək. ocağ. küyrək. kürə. sapığ. şəcərə. oymağ. nəsl. nəsil. - keçmiş ellər bir göbəkdən oluşurdular. - kökün kəsmək: nəslin qırmaq. - kökü kəsiləsi: kökü qazmaq: nəslin qırılası. 1. son. axır. kökünə çıxmaq: bitirmək. qurtarmaq. nərsənin dibinə, sonüna, axırına yetmək. kök

qöq . kök. cörləmə. məsno

qöqcə . göycə. göytuta. tutagöy. yapraqları yay qış göy qalan bitgi. ardıc (< ard: dəvam). həmməşə bahar.
((solmaz . solsamaz. həmməşə bahar. göyçağay. göycəğay. həmməşə göy, canlı, olduğun, yeniliyin itirmədən qalan, duran. sönməz. sönsəməz. (cavidan.

qöqçü . kökçü. 1. işçi. ırqat. 1. çöşçü. çöküc. çöşüc. əğrəti, günçü işçi. 1. ağır, qara işçi. qulağı tozlu. 1. göyçü. otçu. əttar.

qöqe . köke. gürsavır. donanma. yekə döğüş gəmisi. navşikən. rəzmnav. navqan.

qöqələnmək . kökələnmək. 1. çevrədən böyümək, yekəlmək. - bu ləkə gedgedə kökələnir. 1. köklənmək. kökənmək. şişinmək. koskoslanmaq. qobanmaq. qopanmaq. ullanmaq. ulqanmaq. öpünmək. qopunmaq. köpünmək.

qöqəlmək . kökəlmək. köməlmək. köpəlmək. köbəlmək. toxalmaq. toğalmaq. (> toralmaq). totalmaq. tomalmaq. topalmaq. toğalmaq. toçalmaq. dolalmaq.

qöqən . kökən. bosdan bitgilərinin dal, kök bölümü.
- kökən atmaq: kök atmaq. kök salmaq. diblənmək.

qöqənliq . göğənlik. göyənlik. gövənlik. göylük. göygövərəntilik.

qöqərə . kökərə. bir yanı evə, yapıya bağlı tarla.

qöqəri . gögəri. gövəri. göy boyalı. (abi. abı. asimani).

qöqərt . gögərt. börk, köynək, geyim kimilərə taxılan çeşitli boyalı simgələr, görcüklər, əlamətlər. 1. kökərt. kökləmə. köklü bitgi, ağac. 1. kökərt. kökləmə. şitil.

qöqərtmək . kökərtmək. kökləmək. 1. bitgi, ağacı kökü ilə qoparıb başqa yerdə əkmək. 1. şitil əkmək. 1. kökünə, dibinə keçmək, işləmək, enmək.

qöqət . gögət. 1. göğət. kökət. yemiş. mivə. meyvə. 1. göyət. güyət. küyət. od. atəş. - küyətlə oynama, əlivi yandırarsın.

qöqət . gögət. göy gövərənti. səbzəvat.

qöqqələnlik . kökkələnlik. kökkənlik. qasıntılıq. basağanlıq. basavanlıq. alangirlik. alımlılıq. alamanlıq. ululuq. bəğginlik. böykünlük. böyükənlik. kürəkənlik. çağaçılıq. yaxaçılıq. yekəxanalıq. çalamanlıq. çalmallıq. çalımçılıq. göğçəlik. göyçəlik. göğçənlik. göstənimlilik. göstənişlilik. göyçənlik. hobbanlıq. qıncıvırlıq. hovlaclıq. hovluluq. kirizlik. girizlik. kirizmanlıq. girizmanlıq. qurralıq. qurmulluq. oramanlıq. salamanlıq. sayaqanlıq. şişəginlik. şişəmənlik. tapataplıq. taptapallıq. tavırlılıq. tovluluq. fosluluq. kovlanlıq. koflanlıq. qoparlıq. dikəbəylik. çağataylıq. məğrurluq. qosquluq. qozquluq. dikəbəylik. təkəbbürlük. mütəkəbbərlik. xud pəsətlik. xod pəsəndlik. tibirlik. təpirlik. qurumluq. qurumluluq. möhtəşəmlik. kibirlilik.

qöqləm . göğləm. göğdəm. göyləm. göydəm. gövləm. gövdəm. yaz. ilkbahar. - göğdəm yağmırları əkin, ot yeridir.

qöqləmə . kökləmə. kökləz. 1. kökü ilə qoparılan bitgi, körpə ağacı. 1. şitil. 1. asma (bağ. üzüm. möv). çubuğu yerə tikilərək kök salmış durumu.

qöqləmək . kökləmək. 1. toprağı köklərdən arıtlamaq. 1. incə telləri, hörgüləri hörərək qalın hörgü qurmaq. 1. quraclı, kökləməli aracları qurmaq. 1. dibdən, kökdən sökmək. 1. qaza basmaq. 1. kökündən cözmək, çıxarmaq. - bu pislikləri kökləmək gərək.

qöqlənmək . köklənmək. kökəklənmək. kökünmək. 1. iyicə dib salmaq. 1. kökləşmək. kök, göt atmaq, salmaq.

qöqlü . köklü. təkin. təkli. dibdən. ocağlama. olğamınca. olcamınca. oylumunca. qucağlama. büsbütün. tümüylə. tamamiylə. durşuna. tutşuna. qop. tam. tüm. yerli dibli. - bu tarlanın ortası ocaqlama daşlıqdır. - ermənilər bu kəndləri ocaqlama (var yoxuynan) yandırdılar.

qöqlüq . köklük. kökləmə. kiplik. kitlik. təkinlik. diblik. zir bina.

qöqməç . kökməç. köklük. təklik. kötük.

qöqsi . köksi. bir para yosunlarda kökə oxşayan, yalnız tutnmağa, əmməyə yararlı qıllar. rişəsi. şibhi cəzr.

qöqtişi . kökdişiş acıdişi. azıdiş. öğütücü, oğutucu diş. dartcıdiş.

qöqül . kökül. 1. tamam. bütün. 1. əsasi. -

qöqüs . göküs. gövüş. göpüş. sinə. şişik.

qöqüş . göğüş. göğüc. göyüş. göyüc. göğəm. göyəm. gövəm. gövənə. gök. göy. abi. mavi. -gövəm gözlüm.
qik_sumer: kik_sumer. quk_sumer: kuko_moğul. kukə_moğul: göy rəng. mavi. - küyo-so_japon: göy gubbası. göy göy.

qöqüz . göküz. göy üzü.

qölcə . gölcə. gölcək. gölcət. göğcək. göğlək. göğlət. gövcək. gövlək. gövlət. göğəlcək. gövəlcək. dərə təpədə, qaya üzərində oluşan çuxur.

qöləc . göləc. göləv. gölək. gölət. 1. kiçik göl. 1. kiçik su birikintisi.

qöləcən . göləcən. gülçən. iplik çilələrin (yumaqların). sarmaqda işlənən bir arac.

qölqə . kölgə. - kölgəsi qalmaq: nərsə, kimsə çapından, duruşundan çökmək, düşmək. - kölgə qalxmaq: quşqu, şəgg ortadan qalxmaq. - kölgə gözlü: gözlərinin qırağında, civarında morluğu olan. - kölgə oyunu: doğru üzün gizlədib, aldatıcı biçimdə qılınmalıq. - kölgəli: 1. əfkarlı. 1. qurqulu. quşqulu. sapımlı. sağımlı. şəggili. qapsıq. bulutlu. ibhamlı. mübhəm. bəllətinməsi, tə'yin edinməsi güc olan.

qölqələmək . kölgələmək. 1. kölgələtmək. üstələmək. üstün gəlmək. 1. kinayə edmək.

qölqələnmək . kölgələnmək. iki nərsənin ayrıntısı, dalqası, tanqısı, fərqi aradan qalxmağa başlamaq. - qaranlıqda, doğruyla qurqu, vaqeiyyətlə xiyal, ağla qara kölgələnir.

qölqəliq . kölgət. kölgən. 1. göz qapağı. 1. günəş gözlüyü. 1. kirkirə.

qöltürəq . göldürək. göldürük. gölsürək. gölsürük. küçədə axan qar yağış suları.

qömbələnqöz . kömbələnköz. kombalanköz. çox dlu, teyxa köz.

qömcüq . gömcük. gömlək.

qöməc . köməc. 1. yan yana qoyulub, sıralanıb cərgələnib, biribirinə qoşulub, bağlanıb çəmbər, həlqə qurmuş durum. - uşaqlar əl ələ verib, köməc qurdular. - gül köməci. - sosis köməci. - sucuq köməci. 1.

qömənc . kömənc. kötənc. kökənc. köməc. kötəc. kökəc. köməş. kötəş. kökəş. 1. dilin arxası, dibi.

qöməşimək . göməşimək. kəməşimək. 1. üzşünmək. yığışmaq. qırışnmaq. 1. soyuqdan donub üşüyüb çəmbərinmək.

qömü . qömü. qövü. oyuq. qazıq. kortlan. kortıq. kort. kortmıq. çuxur. quynıq. kovur. kovaq. qoyaq.

qömürqanlıq . kömürqanlıq. kömürdanlıq. kömürçanlıq. kömürlük. kömürqanlıqdan kömür qurtarıb, bazardan ki yox.

qömüş . gömüş. gümüş. gömür. gümür. (içindən, əlindən gələn). önür. hünür. hünər. hörk. örk. törk. törək. sənət. qılıq.

qönc . könc. çöng. başmağın üzün örtən bölüm.

qöncə . göncə. cöncə.

qönəb .könəb. könəl.

qönəntirmək .könəndirmək. sevindirmək. dincəltmək. gün göstərmək. mutluluq, geçim genişliği vermək. şovqa gətirmək. məhzuz edmək. dilşad edmək. meyilləndirmək. məftun edmək. xoşnud edmək.

qönlün qırmaq . dincsizlətmək. singitmək. narahat edmək. soğutmaq. sovutmaq. həvəsin qırmaq.

qöntələn . köndələn. çöndələn. döndələn. yöndələn. yandalan. 1. yanaki. yanavər. yanaver. yanı üsdə. əğri. əyri. göğüş. gövüş. köğüş. kövüş. əğimli. yanban. yalban. çalban. çarpıq. çalpıq. müvərrəb. mayil. meyilli. yeşikləri çöndələn yığsan, yer olur, sözü çöndələn desən söz olur. 1. qozaki. xozaki. xozi. gobud. kənto. kəntoy. kəntək. köntək. çöntək. qaba. yola gəlməz. tərs. tərsinə. - səni görüm köçün köndələn sürülsün, a bala.

qöntələn . köndələn. köndəy. çöndələn. çöndəy. döndələn. döndəy. tərs. çalqac. çalqaş. muxalif. - biri belə, biridə köndələn gedir. - onun iki sözü birbirinə köndələn düşür. - köndəy köndəy söyləmək: tərs tərs danışmaq, qonuşmaq.

qöntəm . göndəm. göndər. iki nərsəni birbirinə bağlayan tikə, qılış.

qöntər . göndər. göndəri. 1. neyzə. qarğı. qıca. dirgən. dirən. 1. uzun əl ağacı, dəğnəyi. sırıq. 1. gəzici dərvişlərin dolandırdığı, başı aybaltalı dəmir çəlik.

qöntər . köndü. çöndü. çəngəl.

qöntəri . göndəri. tapşırı. sifarişi. komandə.

qöntəy . köndəy. çöndəy. döndəy. tərs. köndəy

qönüq . könük. 1.dəğmə düşər. 1. dönük. dönüküz. dönlək. (# gülərüz: xoş maaşirətli). donu boz. bozadon. (xuysz. bəd əxlarq. pis bərxurd) el içindən qaçan. iyi maaşirətli olmayan. 1.dönlək. dönük. (ağır ayaq. qarağız. ağzı qara. qara. qərə daban. qaradon. qarasağ. qara quyruq. kor yapalaq. na quvar. şum. mənhus. nəhs. 1. qaradon. qarasağ. küsəgən. (əbus. əxmu).