Узбекистон республикаси кишлок ва сув хужалиги вазирлиги

2-BOB. DAVLAT KADASTRLARI YaGONA TIZIMIDA 
YeR KADASTRI 
 
1. Hisob-kitob va yer kadastri to‘g‘risida umumiy tushunchalar 
2. Davlat kadastrlarining yagona tizimida yer kadastrining o‘rni,  
vazifasi va ahamiyati 
3. Davlat yer kadastrining turlari, tamoyillari va hujjatlari 
4. O‘zbekiston Respublikasining yer fondi – yer kadastrining  
ob’ekti sifatida 
 
1. Hisob-kitob va yer kadastri to‘g‘risida umumiy tushunchalar. 
Iqtisodiyot  tarmoqlarining  muhim  tadbirlaridan  biri  hisoblangan  hisob-kitob 
ishlari  sifatida  yer  kadastri kishilik  jamiyati  paydo bo‘lgan davrdan boshlab  vujudga 
kelgan  va  rivojlanib  kelmoqda.  Shu  nuqtai  nazardan  hisob-kitobning  paydo  bo‘lish 
tarixi to‘g‘risida qisqacha to‘xtalib o‘tish joizdir. 
Hisob-kitob kishilik jamiyati ijtimoiy xayotining asosini tashkil etadi. Dastlabki 
davrlarda  bunga  bo‘lgan  zaruriyat  ishlab  chiqarishning  talablaridan  kelib  chiqqan. 
Moddiy  ishlab  chiqarish  jarayonini,  ishchi  kuchlarni,  ishlab  chiqish  vositalarini, 
haydaladigan  yerlarni,  bog‘zor  va  tokzorlarni,  xom-ashyolarni,  materiallarni  hamda 
yetishtiriladigan  mahsulotlarni  hisob  qilmasdan  insonlar  xayot-faoliyatini  amalga 
oshirish  mumkin  emas.  Shu  sababli  ham  hisob-kitob kishilik  jamiyati  rivojining  eng 
birlamchi  bosqichlarida  paydo  bo‘lgan  va  takomillasha  borgan.  Turli  ijtimoiy-
iqtisodiy tuzumlarda hisob-kitob ishlarning mazmuni, mohiyati, vazifalari va uslublari 
turlicha bo‘lgan. 
Ishlab  chiqarishning  ibtidoiy-jamoa  tuzumida  hisob-kitob  ishlari  juda  oddiy 
bo‘lib,  u  faqatgina  joydagi  jamoaning  manfaatini  ko‘zlagan.  Jumladan,  tarixiy 
manbalarning  dalil  berishicha,  Markaziy  Osiyoda  aholining  asosiy  qismini 
manzilgohlarda  yashagan  ko‘p oilalik  jamoalar  tashkil  etgan.  Bunday  jamoa  a’zolari 
o‘z qo‘shnilari bilan birgalikda atroflarda bo‘sh yotgan yerlardan foydalanganlar. Bu 
turdagi jamoa onalik huquqiga asoslangan oiladan shaxsiy oilaga o‘tishda g‘oyat katta 
ahamiyatga ega bo‘lgan. Undan yerga ayrim monogam oilalar bo‘lib ishlov beradigan 
hamda haydalma va o‘tloq yerlar oilalar o‘rtasida avval vaqti-vaqti bilan, keyinchalik 
esa ularning asosida qishloq jamoasi o‘sib chiqqan.  
Qishloq jamoalarida mahsulotlar maxsus omborlardan belgilangan me’yorlarga 
ko‘ra oilalarning extiyojiga ko‘ra taqsimlab borilgan. Bu davrda irrigatsiya va qishloq 
xo‘jalik ishlari jamoatchilik asosida birgalikda bajarilgan. Jamoa oqsoqoli yoki uning 
eng keksa vakili barcha ishlarni boshqargan hamda jamoa ichidagi mexnat va turmush 
jarayonini  tartibga  solib  turgan.  Xatto  jamoa  doirasida  ijtimoiy  tabaqalanishni 

---

 
18 
vujudga  kelishi  yoki  badavlat  oilalarning  ajralib  chiqishi  mumkin  bo‘lganda  ham, 
Markaziy  Osiyoning  iqlim  sharoitlari  doimiy  irrigatsiya  ishlarining  zarurligi  jamoa 
aloqalarini barqaror va uzoq muddat davom etishiga asos bo‘lgan.  
Jamoa  yopiq  davriy  birlik  bo‘lib,  o‘z  a’zolarini  barcha  zarur  narsalar  bilan 
ta’minlagan.  Bu  ustaxonalar  va  tandirlar  uchun  mo‘ljallangan  usti  yopiq  ayvonlar, 
turli  mehnat  qurollarni  yasash,  bo‘yralar  to‘qish,  kichik  metal  buyumlar  quyish, 
tikish,  teriga  ishlov  berish  kabi  binolardan  iborat  bo‘lgan.  Jamoalarda  qullar  yoki 
qaram kishilar ham bo‘lib, ular erkin jamoachilardan ancha kam edi. Ular uyida erkin 
oilalar bilan birgalikda yashaganlar, xatto shu oilalarning a’zolari ham bo‘lganlar.  
Jamoaning mavjud bo‘lishi irrigatsiya va suniy sug‘orishni rivojlantirish uchun 
zarur  sharoitni  yaratdi.  Irrigatsiya  inshoatlarini  qurishda  va  ularni  tegishli  tartibda 
tutishda Markaziy Osiyo mintaqasi g‘oyat yuksak darajaga ko‘tarilgan. 
Sug‘orish  inshoatlarini  barpo  etishdagi  taraqqiyot  dehqonchilikning  mislsiz 
darajada  yuksalishiga,  barqaror  hosillar  olishga  olib  keldi.  Unumdorligi  millionlab 
yillar osha yig‘ilib yotgan yer dehqonchilik ekinlaridan mo‘l hosil olish imkoniyatini 
bergan.  Don  xo‘jaligi  qadimdan  dehqonchilikning  asosini  tashkil  etgan.  Aholi 
bug‘doy, tariq, sholi yetishtirar, bog‘dorchilik va polizchilik bilan shug‘ullangan.  Bu 
yerda shaftoli, olcha, qovun, tarvuz va uzum yaxshi bitardi.  
Ham o‘troq ham ko‘chmanchi axoli orasida rivojlangan chorvachilik Markaziy 
Osiyo  iqtisodiyotining  taraqqiyoti  uchun  ayniqsa  muxim  axamiyatga  ega  edi.  Ish 
kuchi sifatida ishlatiladigan yirik shoxli mollarni ko‘paytirish boshlandi va yilqichilik 
ham  tez  rivojlandi.  Natijada  bunday  tez  rivojlanish  chuqur  ijtimoiy-iqtisodiy 
oqibatlarga olib keldi. Mayda va yirik shoxli mollarni ko‘paytirish boylik manbalarini 
va  ular  asosida  yangi  ijtimoiy  munosabatlarni  yaratdi.  Chorva  moli  mo‘l  ko‘l  sut  va 
go‘sht,  bundan  tashqari  teri,  jun,  suyak  berardiki,  bular  istemol  qilinar  hamda  uy 
kasb-korligi va xunarmandchilik bo‘yicha ishlab-chiqarishning rivojlanishiga yordam 
bergan.  
 Albatta,  yuqoridagilarning  barchasi  bu  yerda  o‘z  navbatida  hisob  -  kitob 
ishlarni ham yuqori saviyada olib borishni taqozo qilgan. Ishlab chiqarish vositalariga 
xususiy  mulkchilikning  paydo  bo‘lishi  bilan  hisob-kitob  ishlarini  yanada  katta 
xajmlarda  olib  borishga  ehtiyoj  tug‘ilgan.  Xususiy  yer  egalaridan  tashqari  quldorlik 
davlatining  o‘zi  ham  hisob-kitob  ishlarni  olib  borgan.  E’tirof  etish  zarurki,  yerga 
xususiy  mulkchilikning  bo‘lmaganligi  Markaziy  Osiyoning  ijtimoiy  -  iqtisodiy 
tarixida  muxim  omil  edi.  Cho‘l  va  issiq  iqlim  sharoitidagi  suniy  sug‘orish    qishloq  
xo‘jalik  ishlarining asosiy sharti hisoblangan. 
Markaziy  Osiyo  quldorlik  ishlab  chiqarish  usulini  chetlab  o‘tgan.  Bu  yerda 
feodal  tuzum  qaror  topguniga  qadar  bo‘lgan  ishlab  chiqarish  usulini  asosini  yerga 
davlat  mulkchiligi,  qishloq  jamosining  xukmronligi,  urug‘-qabila  tuzumining 
saqlanganligi,  ko‘chmanchi  qabilalar  bilan  hamkorlik  va  o‘zaro  munosabat  hamda 
Buyuk ipak yo‘lidagi qizg‘in savdo sotiq tashkil etgan. Shu munosabat bilan davlatda 
olib  boriladigan  hisob-kitob  ishlari  ham  takomillasha  borgan.  Davlat  asosan 
olinayotgan  soliqlardan  kelayotgan  foydani,  armiyani  saqlashga  sarflanadigan  saraf-

---

 
19 
xarajatlarni,  foydalanishga  berilgan  yer  maydonlarni  va  boshqalarni  hisob  kilib 
borgan.  Shu  davrga  kelib  qishloq  xo‘jaligida  asosiy  ishlab  chiqarish  vositasiga 
aylangan  yer  ham  asta  sekinlik  bilan  hisob-kitob  ob’ektiga  aylangan.  Ushbu 
davrdayoq maxsus yerlarni hisob-kitobi tadbir sifatida yer kadastri vujudga kelgan va 
u keyinchalik, feodalizmda ancha rivojlangan. 
Dunyodagi  boshqa  mamlakatlar  kabi  O‘zbekiston  feodalizm  davrida  feodal 
xo‘jaligini  boshqarish  va  nazorat  qilish  maqsadlarida  ayniqsa  ichki  xo‘jalik  hisob-
kitobi  tez  rivojlangan.  Bu  davrda  yer  kadastri  tizimida  yerlarga  xususiy  mulkchilik 
xuquqini qonunlashtiruvchi tadbir-yerlarni ro‘yxat qilish vujudga keladi. 
Shunday  qilib,  yer  resurslarini  o‘rganish  hamda  yer  kadastrini  o‘tkazish 
davlatning  vujudga  kelishi  va  soliq  tizimini  rivojlantirilishi  bilan  birlamchi 
zaruriyatga  aylandi.  Jamiyat  rivojining  ma’lum  bosqichida  yer  maydonlarining 
miqdori bilan bir qatorda sifat holati ham hisob-kitob qilina boshladi, keyinchalik esa 
turlicha unumdorlikka ega bo‘lgan yerlardan olinayotgan foyda miqdorini ham hisob 
qilish zaruriyati tug‘ildi. 
“Kadastr”  so‘zi,  fransuzcha  so‘z  bo‘lib,  u  ma’lum  bir  obekt  bo‘yicha  davriy 
yoki  uzluksiz  kuzatuv  va  nazorat  qilish  yo‘li  bilan  olingan  ma’lumotlarning  
mujassamlashgan yig‘indisini bildiradi. 
Ma’lumki,  tabiiy  yoki  moddiy  resurslardan  oqilona  hamda  samarali 
foydalanishni  tashkil  etish  va  nazorat  qilish  xalq  xo‘jaligining  istiqbolda  yanada 
rivojlanishi uchun ilmiy asoslangan rejalar tuzishda hisob-kitob ishlarini to‘g‘ri yo‘lga 
qo‘yishda muhim ahamiyatga egadir. 
Ijtimioiy  ishlab  chiqarish  jarayonlariga  rahbarlik  qilish  va  nazorat  qilish 
maqsadida ushbu jarayonlarni miqdor va sifat jihatidan tavsiflash xalq xo‘jaligi hisobi 
asosida amalga oshiriladi. Bizning mamlakatimizda ham boshqa rivojlangan davlatlar 
singari  iqtisodiyot  tarmoqlari  hisobining  yagona  tizimi  mavjud  bo‘lib,  u  respub-
likamizning  hozirgi  bozor  iqtisodiyoti  sharoitida  ma’lum  yo‘nalishda  rivojlanishini 
taminlashda muhim ahamiyatga ega bo‘lmoqda. 
Xalq  xo‘jaligi  hisobining  ob’ekti  -  bu  alohida  tarmoqlar  va  korxonalar  hisob-
kitob  ishlarini  o‘tkazish  asosida  yagona  xalq  xo‘jaligi  hisoblanadi.  Alohida  olingan 
korxona,  muassasa  va  tashkilotlardagi  hisob-kitob  xalq  xo‘jaligi  hisobi  yagona 
tizimining  ajralmas  qismi  bo‘lib  hisoblanadi  hamda  unga  tezkor    -  texnik, 
buxgalteriya va statistik hisoblar kiradi. Xalq xo‘jaligi hisobining yagona tizimida yer 
kadastri ham muhim o‘rin egallaydi. Xalq xo‘jaligi hisobining yagona tizimini tashkil 
qilish  asosan  yuqori  davlat  boshqaruvi  organlari  tomonidan  amalga  oshiriladi. 
Respublikamizda  xalq  xo‘jaligi  hisobining  yagona  tizimini  yuritish  O‘zbekiston 
Respublikasi    Makroiqtisodiyot  va  statistika  Vazirligiga  yuklatilgan  bo‘lib,  o‘z 
navbatida uning barcha viloyat hamda tumanlar hokimiyatlari qoshida boshqarmalari 
mavjud.    Markaziy  va  mahalliy  statistik  organlar  yagona  tamoyillar  hamda 
uslubiyatlar asosida ishlaydilar. 
Tezkor  texnik  hisob  alohida  xo‘jalik  yumushlarini  bajarish  jarayonida  ularga 
joriy rahbarlik va nazoratni amalga oshirish vositasidir. U bajarilgan ishlarning turi va 

---

 
20 
hajmlari  to‘g‘risida,  xom-ashyolardan  foydalanganlik,  inshoatlar  kuvvati,  mehnat 
xarajatlari  qilingan  ishlarning,  muddatlari  va  sifati,  olingan  materiallar  va  boshqalar 
to‘g‘risida  ma’lumot  beradi.  Masalan,  qishloq  xo‘jalik  korxonalarida  tezkor-texnik 
hisob  tuproqqa  ishlov  berish,  ekinlarini  ekish,  ularni  parvarish  qilish,  shuningdek, 
yangi  yerlarni  o‘zlashtirish,  meliorativ  va  kimyoviy  ishlov  berish  yo‘li  bilan  yer 
turlari  yoki  qishloq  xo‘jalik  yerlarini  yaxshilash,  tuproq  eroziyasiga  qarshi  kurash 
singarilar bilan bog‘liq bo‘lgan ishlarni o‘z vaqtida va sifatli bajarilishini to‘la nazora-
tini  ta’minlaydi.  Tezkor  -  texnik  hisob-kitoblarda  asosan  natural  birliklardan 
foydalaniladi, shuningdek ular statistik usullar yordamida jamlanadi. 
Buxgalteriya  hisobi-bu  ma’lum  bir  vaqt  ichida  xalq  xo‘jaligi  rejalarini 
bajarlishini  alohida  yo‘nalishlarda  har  bir  korxona  faoliyatini  kuzatish  va  nazorat 
qilish  usulidir.  Barcha  ishlab  chiqarish  vositalari,  yalpi  va  tovar  mahsulotlar,  xom-
ashyo va materiallar buxgaltiriya hisobi ostida bo‘ladi. Buxgalteriya hisobida natural 
hisoblar  o‘lchovlar  yordamida  mexnatga  haq  to‘lash  miqdori,  uning  unumdorligi, 
mahsulotlarning  tannarxlari  va  boshqa  iqtisodiy  ko‘rsatkichlar  aniqlanadi. 
Buxgalteriya hisobi aniq bir korxona faoliyatini tizimli tarzda nazorat qilish va ushbu 
korxonaga rahbarlik qilishning muhim vositasi hisoblanadi. 
Turli-tuman ijtimoiy voqeylikni o‘rganish va nazorat qilish statistik hisob-kitob 
yordamida  amalga  oshiriladi.  Ijtimoiy  turmushning  turli  qirralarini,  jumladan,  ishlab 
chiqarishning  madaniy-maishiy  va  boshqa  sohalarini  tavsiflaydigan  sonli 
ko‘rsatkichlar  majmuasi  statistika  deb  ataladi.  Statistika  ijtimoiy  va  iqtisodiy 
voqeyliklarni  sifat  qirralari  bilan  chambarchas  bog‘liq  holda  ularning  miqdoriy  to-
monlarini o‘rganadi. 
O‘ziga  xos  xususiyatga  ega  bo‘lgan  yer  kadastri  xalq  xo‘jaligi  hisobining 
umumiy tizimida muhim ahamiyat kasb etadi. U ham bo‘lsa yer kadastrining ob’ekti 
hisoblangan  yerning  xususiyatlari  bilan  bog‘liqdir.  Ma’lumki,  yer  mehnatning 
umumiy  vositasidir,  mehnat  jarayonini  amalga  oshirishning  zarur  shartidir.  U  ishlab 
chiqarish  vositasi  sifatida  qishloq  xo‘jaligida,  sanoatda,  transportda  hamda  inson 
moddiy foaliyatining boshqa barcha jabhalarida gavdalanadi. Ammo, shu bilan birga, 
yer  boshqa  qator  ishlab  chiqarish  vositalaridan  anchagina  farq  qiladi.  Bulardan 
asosiylari quyidagilardir: 

  yerdan  tashqari  barcha  ishlab  chiqarish  vositalari  inson  mehnatining  mahsulidir, 
yer esa tabiatning mahsuli hisoblanadi. U tabiat in’omi sifatida mexnatkashlardan 
oldin paydo bo‘lgan hamda ushbu mehnatning tabiiy sharoitidir. 

  ishlab chiqaruvchi kuchlarning rivojlanishi bilan ishlab chiqarish vositalari miqdor 
jihatidan ko‘payadi va sifat jihatidan o‘zgarib boradi. Yer esa yer sharining uning 
yuzasi  (maydon)  va u  yer  sharining quruqlik  qismi  bilan  chegaralangandir.  Yerni 
biron bir ishlab chiqarish vositasi bilan almashtirish imkoniyati hozirgacha mavjud 
emas. 

  yerdan foydalanish doimiy makon (joy) bilan bogliq. Uni ishlab chiqarish vositasi 
sifatida  bir  joydan  boshqasiga  ko‘chirish  mumkin  emas.  boshqa  ko‘pgina  ishlab 

---

 
21 
chiqarish  vositalari  (traktorlar,  avtomabillar  va  hakazo.)  doimiy  o‘rin  bilan 
bog‘lanmagan. 

  barcha  ishlab  chiqarish  vositalari  foydalanish  jarayonida  eskiradi,  o‘zlarning 
foydali  xususiyatlarini  asta-sekin  yo‘qotadi  va  nihoyat,  ishlab  chiqarish 
jarayonidan  umuman  chiqib  ketadi.  Yer  esa  vaqtning  yemiruvchi  ta’siri  izmida 
bo‘lmagan  doimiy  ishlab  chiqarish  vositasidir.  Yerdan  to‘g‘ri  foydalanish 
natijasida uning unumdorligi doimiy ravishda ortib boradi. 
Yuqoridagilardan xulosa qilish mumkinki, yer o‘ziga xos bo‘lgan, boshqalarga 
o‘xshamaydigan ishlab chiqarish vositasidir. 
Yer  uchastkalari  turli  o‘lchamlarda,  shakllarda,  relefda,  tuproqlarda,  tabiiy 
o‘tlar  va  gidrografik    sharoitda    uchraydi.    Yer  maydonlarining  kenglik  sharoiti 
qishloq  xo‘jaligida  katta  ahamiyatga  ega,  negaki  ular  ishlab  chiqarish  jarayonlariga 
emas,  balki  butun  qishloq  xo‘jaligi    ishlab    chiqarishini    tashkil    etishga    ta’sir 
ko‘rsatadilar.  Yer  uchastkalarining  o‘lchamlari,  shakllari,  joyning  relefi  va  yerning 
boshqa xususiyatlari ishlab chiqarish vositalari hamda ishlab chiqarishni tashkil etish 
xarakterini  belgilaydi,  mehnat  unumdorligiga  katta  ta’sir  ko‘rsatadi.    Bularning 
barchasi  yer  maydonlarining  kenglik  sharoitini  hisobga    olish  zarurligini  ko‘rsatadi, 
hamda shu bilan birga yer kadastrini turli plan-xaritalar yordamida yuritish imkonini 
beradi. 
Yer  qishloq xo‘jaligining  asosiy  ishlab  chiqarish  vositasidir,  usiz hech qanday 
qishloq  xo‘jalikda  ishlab  chiqarishni  tashkil  qilish  mumkin  emas.  Bundan  shu  narsa 
yaqqol ko‘rinadiki, qishloq xo‘jaligida ishlab chiqarish jarayoni to‘g‘ridan to‘g‘ri yer 
bilan  bog‘langan.  Turli  xil  mashina  va  mexanizmlar  yordamida  yerni  haydash, 
ekinlarni  ekish  va  ularni  parvarish  qilish  kabi  inson  faoliyati  natijasida  yer,  eng 
avvalo, mehnat predmeti sifatida gavdalanadi. Shu bilan bir vaqtda, madaniy ekinlarni 
yetishtirish  jarayonida  odamlar  tuproqning  mexanik,  kimyoviy  va  biologik 
xususiyatlaridan  foydalanganlari  holda  uni  bir  vaqtning  o‘zida  mehnat  quroliga  ham 
aylantiradilar.  Shunday  qilib,  mehnat  predmeti  va  mehnat  quroli  funksiyalarini  bir 
vaqtda  bajargani  holda  yer  qishloq  xo‘jaligining  eng  asosiy  ishlab  chiqarish  vositasi 
sifatida gavdalanadi. 
Yer  kadastri  ishlarining  tarixi  to‘g‘risida  gap  yuritilganda,  ayniqsa  ikkinchi 
jahon urushidan so‘ng respublikamizda amalga oshirilgan ishlarni qayd qilish joizdir. 
Ma’lumki, sobiq Ittifoqning Ministrlar Soveti 1954 yil 31 dekabrda mamlakat 
yer  fondining  yagona  davlat  hisobini  yuritish  to‘g‘risida  qaror  qabul  qildi.  Ushbu 
qarorga muvofiq ishlab chiqilgan " Yerlardan foydalanishning ro‘yxati va yerlarning 
davlat hisobini o‘tkazish tartibi xaqida" gi ko‘rsatmada yer turlaridan foydalanishning 
to‘g‘riligini tasdiqlash maqsadida tuproqlarning sifati va xossalari haqida ma’lumotlar 
zarurligi ko‘rsatilgan. Bunday ko‘rsatkichlarga: tuproq tiplari, mexanik tarkibi, gumus 
qatlamining  chuqurligi,  sho‘rlanganlik  darajasi,  yer  osti  suvlarining  chuqurligi,  yer 
osti qatlamining suv o‘tkazuvchanlik holati va boshqalar kiradi. Yuqorida ko‘rsatilgan 
ma’lumotlarni  faqat  yirik  mashtabdagi  tuproq  xaritalardan  olish  mumkin  bo‘lgan. 
Shuning  uchun  O‘zbekiston  Respublikasi  qishloq  xo‘jalik  vazirligidagi  yer  tuzish 

---

 
22 
boshqarmasi qoshida 1956 yili maxsus guruh tashkil qilindi va 1959 yilga kelib 102 
tumanda tuproq xaritalari tayyorlandi. 
Keyinchalik  tuproq  unumdorligini  oshirib  borish,  o‘g‘it  va  suvdan 
foydalanishni  yaxshilash,  yangi  yerlarni  o‘zlashtirish  maqsadida  1959  yili 
O‘zbekiston  Respublikasi  Ministrlar  Sovetining  "O‘zbekston  SSR  kolxoz  va 
sovxozlarida  tuproq  tekshiruv  ishlarini  tashkil  qilish  xaqida"gi  270-sonli  qaroriga 
binoan  O‘zbekiston  qishloq  xo‘jaligi  vazirligi  Tuproqshunoslik  instituti  qoshida 
Respu,lika  tuproq  tekshiruv  ekspeditsiyasi  tashkil  qilindi  va  u  1961  yil  iyun  oyida 
hozirgi "O‘zdaverloyiha" ilmiy loyihalash insitutiga o‘tkazildi. 
1959-1967  yillar  davomida  ushbu  institut  yordamida  respublikaning 
sug‘oriladigan  mintaqalaridagi  jamoa  va  davlat  xo‘jaliklari  maydonlarida  katta 
hajmdagi  tuproq  tekshiruv  ishlari  tugallanib,  4,3  mln  yerga  yirik  masshtabda,  shu 
jumladan, 3,3  mln.gaga  1:10000  mashtabda  tuproq xaritalari  tuzilgan.  Ushbu  davrda 
birinchi  marta  paxtakor  xo‘jaliklari  yerlarining  sifati  bo‘yicha  tavsiflanib, 
"Pasportlash"  ishlari  o‘tkazilgan.  Bu  tadbir  o‘z  vaqtida  yer  fondi  tarkibini  tekshirib 
ko‘rish  va  o‘g‘it  solish,  sug‘orish,  sho‘rlangan  va  eroziyaga  uchragan  yerlarning 
melioratsiyasi  to‘g‘risidagi  taklif  va  tavsiyalarga  o‘zgartirishlar  kiritish,  shuningdek, 
sug‘oriladigan  xo‘jaliklar  ichidagi  bo‘sh  yerlarni  va  foydalanilmay  yotgan  yerlarni 
o‘zlashtirish manbalarini qidirib topish xamda hisoblab chiqish imkonini bergan. 
1966-1967 yillar ichida olingan tuproq tekshiruv ishlari natijalarining xujjatlari 
asosida  respublikaning  sug‘oriladigan  yerlarini  yo‘qlama  qilish  amalga  oshirilgan. 
Natijada  qishloq  xo‘jaligi  yer  turlarini  sifatini  ko‘rsatuvchi  qaydnomalar  tuzilib 
paxtakor xo‘jaliklariga topshirilgan. 
Jamoa va davlat xo‘jaliklariga tuproq xaritalarini tayyorlab berilishi yer tuzish 
tashkilotlariga  yerlarning  miqdorini  hisobga  olish  bilan  bir  qatorda  ularni  sifatini 
hisobga olish uchun imkon berdi.  Bundan  tashqari kelajakda hosildorlikni oshirishni 
rejalashtirishda  agrotexnikani  to‘g‘ri  olib  borish  va  tuproq  unumdorligini  oshirish 
tadbirlarini  ishlab  chiqishda  yuqorida qayd  etilgan  xaritalar  katta  amaliy  ahamiyatga 
ega bo‘ldi. 
O‘zbekistonda  1967-yildagi  tuproqni  suv  va  shamol  eroziyasidan  himoya 
qilishning  kechiktirib  bo‘lmas  tadbirlari  xaqidagi  qarorga  binoan  tog‘li  lalmikor 
mintaqalarning yuvilish  bo‘yicha tuproq tekshiruv ishlari o‘tkazildi. 
O‘zbekistonda  1969  yil  2  oktabrdagi  1594-r  sonli  qarori  bilan  Respublika 
tuproq  ekspeditsiyasi  asosida  "Uzgiprozem"  instituti  qoshida  Yer  kadastri  filiali 
tashkil  qilindi.    Bu  filial  respublikada  yer  kadastri  ishlarini  boshlab,  yerlar  sifatini 
aniqlash,  tuproq  bonitirovkasi  hamda  yerlarni  iqtisodiy  baholash  ishlarini  bajara 
boshlagan. 
Respublikada yer kadastrini yuritishni yanada takomillashtirishda sobiq Ittifoq 
Ministrlar  Soveti  tomonidan  1977  yil  10  iyunda  qabul  qilingan  "Davlat  yer 
kadastrining yuritish tartibi to‘g‘risida"gi maxsus qaror qabul qilingan. Ushbu qarorga 
binoan yer kadastri yerdan foydalanuvchilarni ro‘yxatga olish, yer hisobi va yerlarni 

---

 
23 
baholash  ishlari  kompleks  tadbir  sifatida  yagona  uslubiyat  asosida  o‘tkazila 
boshlandi. 
O‘zbekiston  Respublikasini  mustaqilikka  erishishi,  iqtisodiyotda  bozor 
munosabatlarini  shakllana  borishi  birinchi  galda  yer  munosabatlarini  tubdan  qayta 
qurishni  taqozo  qildi.  Bu  esa  o‘z  navbatida  davlat  yer  kadastrini  yuritishni  xam 
shakllantirish zaruriyatini tug‘dirdi. Bularning barchasi 1998 yilga kelib O‘zbekiston 
Respublikasining  yangi  Yer  kodeksini, "Davlat  yer  kadastri  to‘g‘risida"  gi  qonun  va 
yerdan foydalanish, davlat yer kadastrini yuritish bilan bog‘liq bo‘lgan qator me’yoriy 
xujjatlarni qabul qilinishiga asos bo‘ldi. 
O‘zbekiston Respublikasi "Yer kodeksi" ning 15-moddasiga hamda "Davlat yer 
kadastri  to‘g‘risida"gi  qonunning  3  -moddasigi  binoan  "  Davlat  yer  kadastri  Davlat 
kadastrlarining  yagona  tizimining  asosiy  tarkibiy  qismi  hisoblanib,  u  yerlarning 
tabiiy,  xo‘jalik,  xuquqiy  rejimi,  toifalari,  sifat  xususiyatlari  va  qimmati,  yer 
uchastkalarining o‘rni va o‘lchamlari, ularning yerdan foydalanuvchilar, ijarachilar va 
mulkdorlar  o‘rtasidagi  taqsimoti  to‘g‘risidagi  ma’lumotlar  hamda  xujjatlar  tizimidan 
iborat. Davlat yer kadastri yer uchastkalariga bo‘lgan huquqlarning davlat ro‘yxatidan 
o‘tkazishni  amalga  oshirish  bilan  bir  qatorda  miqdori  va  sifatini  hisobga  olishni, 
tuproq  bonitirovkasini,  yerlarning  qiymat  bahosini,  shuningdek  yer  kadastriga  doir 
axborotlarni bir tizimga solinishi, saqlanishi va yangilab turishni o‘z ichiga oladi. 
Davlat  yer  kadastri  yer  munosabatlarini  tartibga  solish,  yerdan  oqilona 
foydalanish va uni muhofaza qilish, yer tuzishni tashkil etish, yer uchun to‘lanadigan 
haq  miqdorlarini  asoslash,  xo‘jalik  faoliyatiga  baho  berish  maqsadida  O‘zbekiston 
Respublikasi  Vazirlar  Mahkamasi,  mahalliy  davlat  hokimiyati  organlari,  manfaatdor 
yuridik  va  jismoniy  shaxslarni  yer  to‘g‘risidagi  ma’lumotlar  bilan  ta’minlashga 
mo‘ljallangandir. 
Davlat yer kadastrining ma’lumotlari yerlardan foydalanish va ularni muhofaza 
qilishda,  yer  uchastkalarini  berish  (realizatsiya  qilish) va  ularni  qaytarib  olishda,  yer 
uchun  to‘lanadigan  haq  miqdorini  belgilashda,  yer  tuzish  ishlarini  o‘tkazishda, 
xo‘jalik  faoliyatiga  baho  berishda  hamda  yerdan  foydalanish  va  ularni  muhofaza 
qilish yuzasidan boshqa tadbirlarni amalga oshirishda majburiy tartibda tadbiq etiladi. 
Davlat  yer  kadastri  respublika  uchun  yagona  tizim  asosida  davlat  budjeti 
mablag‘lari  hisobidan  davlat  kadastri  va  yer  tuzish  xizmatlari  organlari  tomonidan 
yuritiladi. 
Davlat  yer  kadastrini  yuritish  topografiya-geodeziya,  kartografiya,  tuproq, 
agrokimyo, geobotanika va boshqa yo‘nalishlarda tekshirish va qidiruvlar olib borish, 
yerlarni  hisobga  olish  va  ularga  baho  berish,  yerdan  foydalanuvchilar  va 
ijarachilarning hamda mulkdorlarning yer uchastkalriga bo‘lgan huquqlarini ro‘yxatga 
olish bilan ta’minlanadi. 
Yuqorida qayd qilinganlardan kelib chiqqan holda davlat yer kadastri quyidagi 
tarkibiy qismlardan iborat:  

  yer uchastkalariga bo‘lgan huquqlarni davlat ro‘yxatiga olish; 

   yer maydonlarini miqdor hamda sifat jihatdan hisob qilish; 

---

 
24 

   tuproq bonitrovkasi va yerlarni iqtisodiy baholash. 
Yer uchastkalariga  bo‘lgan huquqlarni davlat ro‘yxatiga olish-yer kadastrining 
birinchi  tarkibiy  qismi  bo‘lib,  u  yer  maydonlarini  huquqiy  jihatdan  xo‘jalik  holatini 
ta’minlaydigan  tadbirlar  tizimini  o‘z  ichiga  oladi.  Bu  tadbir  yer  -  mulklarni,  yerdan 
foydalanuvchilarning  chegaralari  bo‘yicha  yerlarni  ma’lum  subektlarga  qonuniy 
biriktirib  qo‘yish  foydalanish  huquqlarini  beruvchi  davlat  xujjatlarini  topshirish, 
sub’ektlarni  tuman  (shahar)  Davlat  yer  kadastri  kitobiga  qayd  qilishni  o‘z  ichiga 
oladi. 
Yer maydonlarining hisobi-yer maydonlarining miqdori va sifati bo‘yicha to‘liq 
ma’lumotlarni  olish,  qayta  ishlash,  ma’lum  bir  tizimga  va  tartibga  keltirish  hamda 
saqlash  bo‘yicha  majmuali  tadbir  hisoblanadi.  Yerlarni  miqdor  jihatidan  hisob-kitob 
qilish  ularni  ma’lum  ma’muriy  hududiy  birliklarga,  yer  toifalariga,  yerdan 
foydalanuvchilarga  va  yer  turlari  bo‘yicha  taqsimlanishi  haqidagi  ma’lumotlarni  o‘z 
ichiga oladi.  
Yerlarni  sifat  jihatidan  hisob  qilishning  vazifasi-tuproq  qatlami  hamda  yerdan 
foydalanuvchilar nuqtai nazaridan yer turlarini tabiiy,  meliorativ va xo‘jalik holatiga 
har tomonlama tavsif berishdan iboratdir. 
Tuproq bonitrovkasining asosiy  maqsadi yerlarni tabiiy, barqaror xususiyatlari 
hamda  xo‘jalik  sharoitida  va  foydalanish  jarayonida  olgan  sifatlari  bo‘yicha 
baholashdan  iborat.  Tuproq  bonitirovkasini  natijalari  yer  maydonlarini  iqtisodiy 
jihatdan baholashda holisona asos bo‘lib xizmat qiladi. 
Yerlarni  iqtisodiy  baholash    -  bu  maxsus  iktisodiy  ko‘rsatkichlar  asosida  yer 
maydonlarini  iqtisodiy  jihatdan  samaradorlik  xususiyatini  ularning  iqtisodiy 
unumdorligini  qiymat  jihatdan  baholashdir.  Yer  maydonlarini  iqtisodiy  jihatdan 
baholashda  yerdan  foydalanishning  tabiiy  (tuproq  boniteti  ballari  orqali),  iqlimiy 
(samarali  harorat  yig‘indisi,  yog‘ingarchilik  miqdori  va  boshqalar),  xo‘jalik  (ishlab 
chiqarishning  jadallashganlik  darajasi)  va  texnologik  (konturlilik,  maydonlar  shakli, 
ishchi qiyaliklar va boshqalar) sharoitlari butun bir majmua tarzda hisobga olinadi.