Ishtirok etish rejimi Ishtirokchi hujjatli filmlar sub'ekt va rejissyor o'rtasidagi o'zaro ta'sir bilan belgilanadi. Kino operatori suhbatdosh bo'lgani uchun ham mavzuni, ham suhbatdoshni suratga olishi kerak. Ushbu o'zaro ta'sirlar ko'pincha rejissyorning nuqtai nazarini qo'llab-quvvatlaydi yoki filmning maqsadini tasdiqlaydi.
Ishtirokchi hujjatli filmlar ko'pincha sub'ektlar bilan to'g'ridan-to'g'ri aloqaga kirishish va ularning reaktsiyalarini suratga olish orqali rejissyorning haqiqat versiyasini taqdim etadi.
Ishtirok etgan hujjatli filmlarga misollar:
Yoz xronikasi (1961 Jan Rouch va Edgar Morin)
Parij yonmoqda (1990, Jenni Livingston)
Dunayning chiqishi (1998, Péter Forgács)
Kuzatuv rejimi Kuzatuv hujjatli filmlari ob'ektning haqiqiy hayotini to'xtatmasdan kuzatish orqali o'z mavzusining yakuniy haqiqatini aniqlashga harakat qiladi - bu devorga chivin vazifasini bajarish orqali amalga oshiriladi.
Kuzatuv hujjatli filmlarida kinematograf o'z sub'ektlarini xom, qo'riqlanmagan holatda ushlash uchun iloji boricha ko'zga tashlanmaslikka harakat qiladi. Kuzatuv hujjatli filmlari dunyoni va atrofni hech qanday aralashmasdan kuzatishga qaratilgan.
Kuzatuv hujjatli filmlariga misollar:
Boshlang'ich (1960)
Hoop Dreams (1994, Stiv Jeyms)
Armadillo (2010, Yanus Metz)
Refleksiv rejim Refleksiv hujjatli filmlar tomoshabin va rejissyor o‘rtasidagi munosabatlarga e’tibor qaratadi. Mavzu ko'pincha hujjatli film yaratish jarayonidir.
Kinematograf butun film ishlab chiqarish jarayoni, jumladan, montaj, intervyu va post-prodyuserlik jarayonlarining sahna ortidagi uslubidagi kadrlarni suratga oladi. Shunday qilib, ular tashqi mavzuni emas, balki o'zlari va filmni yaratish harakati haqida o'rganishga intiladilar.
Refleksiv hujjatli filmlarga misollar:
Kinokamerali odam (1929, Dziga Vertov)
Yolg‘on yo‘q (1973, Mitchell Blok)
Biggie & Tupac (2002, Nik Broomfield)