Вәһһаби Мәзһәби

Sözlərin izahlı lüğəti.

BATİL: Doğru olmayan, həqiqətə zidd olan.

VƏQF: Savab bir iş üçün ayrılmış mülki yer və mal.

QÖVM: Qəbilə, tayfa, nəsl.

ƏQAİD: Əqidələr (Əqidə kəlməsinin cəmi).

ƏŞAİRİLƏR: Əhli-Sünnə məzhəbinin inandıqları əqidə yollarından biri.

ZƏRİH: Övliyaların və müqəddəslərin qəbirlərini əhatə edən dəmir çərçivə.

İLLƏT: Sübut, əsas, dəlil.

İCTİHAD: Çalışmaq və yüksək dərəcəli biliyə yiyələnməklə hökmü öz biliyi ilə əldə etmək.

KƏFFARƏ: Günahın bağışlanması üçün təyin olunmuş cəza.

KƏRAHƏT: Bəyənilməyən bir iş.

MƏKRUH: Haram olmayıb, ancaq çarə və imkan olduğu halda işlədilməsi məsləhət görülməyən şey.

MÜNAFİQ: İkiüzlü, ikitirəlik salan.

MÜŞRİK: Allaha şərik qoşan.

MÜFTİ: Fətva verən.

MƏHZƏRİNDƏ: Hüzurunda.

MƏĞFİRƏT: Bağışlanma.

MÜVƏHHİD: Təkallahlığa inanan.

RİCAL: Kişilər (kişi kəlməsinin cəmi). İslam dünyasında ictihad məqamına çatmaq üçün öyrənilən elmlərdən biridir. Bu elmin vasitəsi ilə hədisi rəvayət edənlərin şəxsiyyəti bəlli olur.

RİSALƏT: Peyğəmbərlik.

RAVİ: Rəvayət edən.

RƏVAFİZ: Dindən üz döndərənlər, rafizilər.

SÜNNƏ: Peyğəmbərin göstərişləri.

SƏHİH: Əhli-Sünnə məzhəbinin əsaslandığı altı mötəbər hədis kitabı.

SƏHİH: Düzgün, doğru.

SƏY: Həcc mərasimində Hacıların Səfa və Mərvə dağları arasında yerinə yetirdikləri əməllər.

SİFƏTDƏ TOVHİD: Allahın sifətlərinə təkallahlığa inanmaq.

TƏFSİR: Quran ayələrini izah və şərh etmək.

TƏVƏSSÜL: Müqəddəsləri və övliyaları vasitə qərar verməklə Allahdan hacət diləmək.

TƏQVA: İmanlı, günahdan çəkinmək.

TƏQDİS: Müqəddərs və pak hesab etmək.

TƏBƏRRÜK: Bərəkət istəmə, uğur.

TOVHİD: Bir olan Allaha inanmaq.

TƏSƏRRÜF: Yiyələnmək.

TABEİN: Peyğəmbəri görməyib, lakin Peyğəmbərin səhabələrini görən şəxslər.

ÜSUL ELMİ: Bu elm xüsusi qaydalar vasitəsilə şəriət hökmünü əldə etməyi sübuta yetirir.

FİQH: Şəriət məsələlərindən bəhs edən elm.

FƏQİH: Şəriət məsələlərini dərindən bilən alim.

FİTRƏT: İnsanın zatında olan hisslər, (namus, vicdan).

FELDƏ TOVHİD: Allaha ibadət edərkən təkallahlığa inanmaq.

FASİQ: Açıq-aşkar günah edən.

HƏDİS: Peyğəmbərin və imamların kəlamı.

HƏNBƏLİ: Əhli-Sünnə məzhəblərindən biri.

HİCRƏT: Başqa bir yerə köçmək. Məhəmməd (s) Peyğəmbərin Məkkədən Mədinəyə köçməsi və İslam tarixinin başlanğıcı.

ŞİRK: Çoxallahlılıq, bütpərəstlik.

ŞƏRİ: Şəriət qanununa müvafiq.

ŞƏFİ: Günahların bağışlanması üçün vasitəçi olan.