Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu səDNİk paşa pirsultanli
Yüklə 0,61 Mb.
|
|
1-ci səs qatarı 2-ci səs qatarı
Baş divanı pərdəsi Təcnis pərdəsi Ayaq divani pərdəsi Beçə pərdə 1-ci sinə pərdə 2-ci sinə pərdə 3-cü səs qatarı Şah pərdə Ayaq pərdə 3-cü sinə pərdə Bu o deməkdir ki, hər bir məhsuldar pərdənin sazda üç səsi vardır. Məsələn: Baş divani pərdənin Dilqəm kökündə (musiqi ahəngində) Baş divani pərdəsi bir cür, Ayaq divani pərdəsi bir cür, lakin eyni ahəngli səs verir. Təcnis pərdəsi ilə Şah pərdədə səslər belə sıralanır. Beləliklə, pərdələrin səs qatarında müxtəlif çalarlı musiqi səsləri alınır ki, bu da yeni saz havalarının düzəlməsi üçün böyük imkanlar yaradır. XIX əsrdə “Göyçə şərilisi”, “Göyçə gülü”, “Qəmərcan”, “Naxçıvan şərilisi”, “Şəmkir gözəlləməsi”, “Aşıq Hüseyni” və “Dilqəmi” kimi saz havaları meydana gəlir. Bu əsrdə sənət meydanına gəlmiş olan Aşıq Alı, Şəmkirli Aşıq Hüseyn və Aşıq Ələsgər kimi görkəmli saz və söz ustaları aşıq yaradıcılığını qiymətli incilərlə, yeni-yeni şeir və musiqi havaları ilə daha da zəngin ləşdirirlər. Dilqəmin kədər dolu qoşmaları ilə əlaqədar olaraq xüsusi bir saz havası yaranır, öz emosional təsiri ilə fərqlənən, seçilən bu hava saza yeni bir musiqi ahəngi bəxş edir, sazda “Dilqəmi” kökünü əmələ gətirir. İşlək (danışan) pərdələrə bağlı köklərdən (musiqi ahənglərindən) biri məhz belə adlanır. Dilqəmin şeirlərini “Dilqəmi” saz havası ilə bir yerdə, vəhdət halında dinlə dikdə, onun dərin lirizmi, şairin keçirdiyi iztirabları, bəşəri kədəri, emosiyaları daha aydın duyulur, silinməz izlər buraxır: O qızıl gülləri dərməyən, Dilqəm, Dərib dosta pünhan verməyən, Dilqəm, Bu dünyada yarı görməyən, Dilqəm, Yarəb, o dünyada görüşərmola?.118 Aşığın qanadlı sözləri, sazın ahəngdar səsi xalqımızın ruhundan doğmuşdur. Aşıq şeiri və musiqisinin daxili bir qanuna uyğunluğu vardır. Burada şeirlə musiqi bir-birini tənzimləyir. Buna görə də aşıq şeirində sözlərin ahəngi, musiqisi və məna gözəlliyi əsasdır. Ayrı-ayrı şeir janrları və növləri ümumi aşıq yaradıcılığından, aşıq poeziyasından kənarda yaranmadığı kimi, sazın danışan və lal pərdələri də bir-birindən kənarda deyil, əlaqəli, qanuna uyğun bir şəkildə meydana çıxmış və aşıq şeiri ilə üzvi surətdə bağlı inkişaf etmişdir. Xalq istedadlı sazın ecazkar gücündən, kök və pərdələrin yaratdığı böyük imkanlardan istifadə edərək, yeni musiqi melodiyaları yaratmağa başlamışdır. “Baş divani” pərdəsi və onun Dilqəmi kökü ilə əlaqəli 8, Təcnis pərdəsi və onun Ürfani kökü ilə əlaqəli 11, Şah pərdə və onun Şah pərdə kökü ilə əlaqəli 45, Şah pərdə və onun Misri kökü ilə əlaqəli 2, Ayaq divani pərdəsi və onun Ayaq divani kökü ilə əlaqəli 2, Çoban bayatısı və onun Çoban bayatısı kökü ilə əlaqəli 3, Beçə pərdə və Şah pərdə kökü ilə əlaqəli 9 saz havası yaradılmışdır. Baş divani pərdəsi ilə əlaqəli 8 saz hava sın dan 7-si qəmlidir. Ona görə də bu pərdəyə aşıqlar sazın qəm pərdəsi deyirlər. Təcnis pərdəsi ilə əlaqəli 11 saz havasından 7-si qəmlidir. Bu pər də yə sazın bəm pərdəsi deyilir. Şah pərdə ilə əlaqəli 47 saz havasının 35-i şadlıq ifadə edir. Beçə pərdəsi ilə əlaqəli 9 saz havasından 5-i cəngi havasıdır. Bu, sazın cəngi pərdəsidir. Baş divani və Ayaq divani pərdələri ilə 10 saz havasından 6-sı səkkiz hecalı şeirlərə, Təcnis və Şah pərdə ilə əlaqəli 58 saz havasından 41-i on bir hecalı şeirlərlə bağlı yaranmışdır. Biz buna görə deyə bilərik ki, Baş divani pərdəsi ilə Ayaq divani pərdəsi əsasən 8 hecalı, Təcnis pərdəsi ilə Şah pərdə isə 11 hecalı şeirlərə məxsusdur. Şah pərdə ona bağlı olaraq yaranmış musiqi havalarına görə sazın ən məhsuldar pərdəsi sayılır. Aşıq yaradıcılığı səyyar sənət olduğundan folklorun bu qolu daha geniş yayılmış və kütləviləşmişdir. Yaxşı çalmaq, oxumaq, şeir və dastan yaratmaq qabiliyyətinə malik olan hər bir aşıq ta qocalana qədər həmişə diyarbədiyar, elbəel gəzmiş, günlərini zəhmətkeş xalqla bir yerdə keçirmiş, xalqla bir oturub durmuş, bir nəfəs almış, onun sevinci ilə sevincini, kədəri ilə kədərini yarı bölmüşdür. Həm də bu yolla getmək aşığı xalqa daha yaxşı tanıtmış, onun adını ağıza-dilə salmış, sözü-söhbəti ürəklərdə yurd-yataq bağlamışdır. Göyçədən Aşıq Alının Türkiyəyə, Şəmkir dən Aşıq Hüseynin Naxçıvana səfərləri “Aşıq Alının Türkiyəyə səfəri” və “Aşıq Hüseyn-Reyhan” dastanlarının yaran ması üçün zəngin material vermişdir. Aşıq sənətinin səyyarlığı XIX əsrdə Aşıq Ələsgərin timsalında ən yüksək inkişaf mərhələsinə çatmışdır. Yaxşı hörmətinən, təmiz adınnan, Mən dolandım bütün Qafqaz elini. Pirə ata dedim, cavana qardaş, Ana, bacı bildim qızı, gəlini.119 Bu gəzmək, görmək aşığın dünya görüşünü zənginləşdirmiş və ona saysız-hesabsız mövzular vermişdir. Qafqaz elini qarış-qarış gəzən Aşıq Ələsgər həm də öz yaradıcılığının ən qızğın təbliğatçısı olmuşdur. Bizcə, Aşıq Ələsgərin bu qədər məşhurlaşmasının, onun ədəbi irsinin xalq arasında bu dərəcədə geniş yayılmasının bir sirri də məhz bundadır. Dədə Qasımın (Xəstə Qasımın) forma və məzmun etibarilə çətin qıfılbəndlərini ilk olaraq açmağa cəsarət edən, təşəbbüs göstərən el sənətkarlarından biri, bəlkə də birincisi məhz Aşıq Ələsgər olmuşdur. Aşıq Ələsgər Xəstə Qasımın yuxarıda tam şəkildə verib, haqqında danışdığımız formaca müstəzad-qoşma, məzmunca qıfılbənd olan məşhur şeirinə də bənzər həmin şəkildə müstəzad-təcnis yazmışdır. Həmişə sənətdə yenilik axtaran və ona yenilik gətirməyə can atan Aşıq Ələsgər Xəstə Qasımın qoşma-müstəzadından istifadə yolu ilə müstəzad- təcnis kimi şeirin yeni bir növünü də yarada bilmişdir, hal-hazırda aşıqlar ona “ayaqlı təcnis” deyirlər: Götürüb sazımı, girrəm meydana, Gəl eyləyək bəhs: Əgər sən toxunsan, mən də toxunnam, Şəriətdə halal-qisasa qisas, Qoy ucalsın səs. ***
Bir xoş günü əvəz min ayə, billəm, Çəkilib qamətin minayə, billəm. Pirimdən dərs aldım, min ayə billəm. Bir sözünə min söz deyim dəsbədəs, Dur yerində pəs. ***
Ovsunçuyam, ovsun sallam hi mara, Bənna isən, tərkin axtar, him ara, Səmin diraz, ləhcən bənzər himara, Aləmə bəllidir bu nitqü nəfəs, Misali-hədəs. ***
Mən dərdliyəm, mən ağlaram, bu da ağlar, Eşq ucundan sinəmdədi bu dağlar, Bir tərlanam, oylağımda bu dağlar, Sənsən səği-lağər şikarın məkəs, Hökmüm kəsakəs!.. ***
Aşıq gərək bu meydanda bir qala, Eşq odunu bir ətəklə, bir qala! Ələsgərdi Xeybər kimi bir qala, Bacara bilməzsən, dur yerində pəs, Danışma əbəs!120 Aşıq Ələsgər dodaqdəyməz təcnislərin də nadir incilərini yaratmaqla özündən sonra gələn el sənətkarlarını qabaqlamışdır: El yeridi, yalqız qaldıq səhrada, Çək həsrətin çal çatığın, çathaçat. Hərcayılar səni saldı irağa, Həsrət əlin yar əlinə çathaçat. *** Qışda dağlar ağ geyinər, yaz qara, Sağ dəstinlə ağ kağıza yaz qara, Əsər yellər, qəhr eləyər yaz qara, Daşar çaylar, gələr daşlar çathaçat...121
Bəzən belə düşünülür ki, təcnisdə aşıq məna və məzmun dərinliyi yarada bilmir. Bizcə, bu fikri bütün yaradıcı aşıq və şairlərə aid etmək olmaz. Təcnisin qüvvətli və ya zəif olması sənətkarın bacarığından asılıdır. Hətta, çox sənətkarlar öz istedadını bu sahədə sınamışsa da müvəffəq ola bilməmişdir. Həm forma, həm də məzmun gözəlliyinə malik təcnislər yaratmaq üçün aşıq poeziyasının bütün qayda-qanunlarına bələd olmaqdan əlavə, sənətkarın söz xəzinəsi də elə zəngin olmalıdır ki, oradan öz şeirinə incilər seçə bilsin. Aşıq poeziyasına dərindən bələd olan Xəstə Qasım təcnisi yüksək qiymətləndirərək demişdir: Xəstə Qasım sözün deyib tamama, Gün doğan, gün batan gələr salama. Nə alim işi deyil, nə də üləma, Təcnis mənasının çox hünəri var.122
Dövrünün şairlərindən məzmun və forma gözəlliyinə malik şeirlər yazmağı tələb edən M.F.Axundov özü də bu sahədə qələmini sınamış və bir neçə təcnis yaratmağa müvəffəq olmuşdur. Təcnisin ilk dövrlərdə qoşmanın bir növü kimi meydana çıxdığı şübhəsizdir. Lakin əsrlər dən bəri böyük bir təkamül dövrü keçirmiş olan təcnisə indi qoşmanın bir növü kimi baxmaq düzgün olmaz. Bizcə, təcnis artıq sazla əlaqədə müstəqil bir şeir janrı kimi formalaşmış və özünün yeni şeirlərini yaratmışdır. Təcnis də qoşma kimi aşıq poeziyasında köklü, şaxəli, qollu-budaqlı, çoxşəkilli görünür. Təcnisin cığalı, dodaqdəyməz, müstəzad (ayaqlı təcnis) və başqa növləri vardır. Təcnis şeir forması məlahətli bir təcnis havası yaratmaqla yanaşı, sazın qoluna da təcnis pərdəsi bağlamışdır. Ustad sənətkar olan Aşıq Ələsgər şeirin dildönməz nümunələrini də yarada bilmişdir:
Geyək ağı, gəzək bağı, Könül sevdi bu damağı, Qaymağa, həm yağa bax-bax!..123 Təcnislər aşıqların söz-lüğət fondunun zənginləşməsinə, dildönməzlər nitqin inkişafına, qıfılbəndlər fikrin, zehnin itiləşməsinə və dərinləşməsinə kömək etmişdir.Öz dövrünün yüksək təhsil görmüş sənətkarı olan Molla Cümə də demək olar ki, aşıq poeziyasının bütün şəkillərində şeir yazmışdır. Şair-aşığın “Pəri” adlı müxəm məsi qiymətli bir sənət incisidir: Alu-əlvan hənaləyib, Tök tellərin gərdənə sən. Gərdən göyçək, tel nazik. Qucmaq üçün bel nazik, Barmaq, şimşad, əl nazik, Xoş danışan dil nazik, Çox qəmlidir ürəyim, Bircə danış, gül nazik... Bircə məni elə qonaq, Sevindir, mehmanı, Pəri.124
Aşıq məşuqdan ayrılsa, Canı yanar, Təzənə vurar, Simin qırar, Saz vay eylər. Yarı yad ilə gəzən görsə, Bir ah çəkər, Qəddin bükər. Yaşın tökər, Göz vay eylər. ***
Qiyməti yoxdur maçının, O müşk-ənbər saçının. Bəxti dönsə bir ovçunun, Murğu uçar, Dağdan keçər. Ceyran qaçar, Düz vay eylər. ***
Fələk qoymur yetim kama, Heç kəs dözməz bu sitəmə. Dost boynuna Molla Cümə, Qolun dolar, Qurban olar. Busə alar, Üz vay eylər.125 Aşıq şeirinin ümumi mənzərəsinə, köklərə və şaxələrə, yəni ayrı-ayrı janrlara və növlərə dərindən nəzər yetirdikdə belə bir dəqiq nəticəyə gəlmək olur ki, öz mənşəyi etibarilə gəraylı və cığalı gəraylı, əsasən, xalq mahnıları ilə, cığalı qoşma, təcnis və cığalı təcnis qoşma ilə, divani, müxəmməs və cığalı müxəmməs isə qəzəllə əlaqədar yaranmışdır. Lakin bu şeir janr və növləri sazın, onun kök və pərdələrinin təsiri ilə şəkildən-şəklə düşmüş və özünəməxsus yeni xüsusiyyətlər qazanmışdır. Heç bir vaxt aşıq ayrılıqda sazla bayatı oxumur. Bayatıları aşıq ya mübarizəyə, döyüşə həsr edilmiş qoşmalar arasında qeyzə gələrək oxuyur, ya da məhəbbət, vüsal və könül həsrəti ifadə olunan qoşmalar oxuyanda kədər hissi güc gəlir və bir bayatı çəkməli olur. Məsələn, aşıq Koroğlu qoşmalarına bağlı belə bir bayatı çəkir.
Bu qayaya, bu daşa. Elə vur ki, yağını, Kəlləsindən bud aşa.126 Və yaxud da Kərəm qoşmaları ilə əlaqəli qəmli bir bayatı oxuyur:
Köç gedər Güləzardan. Xarın ölsün, ay bülbül, Qurtarsın gül azardan.127 Son bayatı, həqiqətən, Kərəm qoşmaları ilə əlaqəli meydana gəlmişdir. Güləzar məşhur bir bulağın adıdır. Rəvayətə görə, Qara Keşiş öz qızı Əslini ilk dəfə bu yol ilə qaçırmışdır. Köç bayatısı sazın Şah pərdəsində, el bayatısı beçə pərdəsində, çoban bayatısı isə bayatı pərdəsində (həm də bayatı kökündə) çalınır. Deməli, sazın qolundakı bayatı pərdəsi çoban bayatısına məxsusdur. Buna əsasən deyə bilərik ki, sazın qoluna bayatı pərdəsi Sarı Aşığın bayatıları ilə əlaqədar olaraq deyil, hələ ondan da əvvəl qoşmalar arasında oxunan çoban bayatılarına görə bağlanmışdır. Gəraylılar xalq mahnılarına əsasən və bir də aşıq qoşmalarının özünə oxşadılaraq yaradıl mış dır. Fikrimizi əsaslandırmaq və aydınlaşdırmaq üçün aşıq yaradıcılığının ölməz abidələrinə - xalq dastanlarımıza müraciət edək: “Tahir və Zöhrə” dastanındakı “Bülbül” şeirinə necə demək olar ki, bu xalq mahnısı deyil? Bülbül, sənin işin qandı, Aşiqlər oduna yandı, Nədən hər yerin əlvandı, Köksün altı sarı, bülbül.128 Başqa bir misal, “Əsli və Kərəm” dastanında “Yaxan düymələ, düymələ” şeirinə diqqət yetirək: Sallanıban gələn dilbər, Yaxan düymələ, düymələ!.. Məni dərdə salan dilbər, Yaxan düymələ, düymələ!.. *** Al geyib, yaşıl bürünər, Zülfləri yana hörülər, Yel vurar, məmən görünər, Yaxan düymələ, düymələ!.. ***
Köynəyinin gülü yaşıl, Süsən sünbülə dolaşır, Gözəllik sənə yaraşır, Yaxan düymələ, düymələ!.. *** Kərəm sənə nələr demiş, O dil, dodağını yemiş, Kətan köynək, bəndi gümüş, Yaxan düymələ, düymələ!..129
Aşıq yaradıcılığı şifahi və yazılı ədəbiy yatı mız dan faydalandığı kimi, öz növbəsində o da onlara həmişə xeyir vermişdir. Yazılı poeziya mızda heca vəzni, bizcə, aşıq qoşmasının təsiri ilə yaranmış və formalaşmışdır. Biz bu fikirləri birinci dəfə olaraq aşıq şeirinin keçdiyi inkişaf mərhələlərinə əsaslanaraq deyirik. Tarixilik etibarı ilə yazılı ədəbiyyatdan qədim olan Azərbaycan folkloru və onun ayrılmaz bir hissəsi olan aşıq yaradıcılığı həmişə görkəmli şair və yazıçılarımızın ilham mənbəyi olmuşdur. Aşıq yaradıcılığı şifahi və yazılı ədəbiyyatımızda poetik fikirlərin, mütərəqqi ideyaların, gözəl yaradıcılıq ənənələrinin, xüsusilə qeyd edək ki, eyni zamanda, həm də müxtəlif şeir formalarının yaranmasında və inkişafında böyük təsir gücünə malikdir. Azəri aşıq şeirinin cığalı qoşma, cığalı təcnis, cığalı müxəmməs və cığalı gəraylı növlərinin quruluşuna baxanda adamın yadına S.Vurğunun “Bəsti” poeması düşür. Elə bil ki, şair bu poemada vəzndən-vəznə keçməkdə, çoxheca lı dan azhecalı, azhecalıdan çoxhecalı şeirə keçməkdə aşıq şeirinin bu növündən yaradıcı şəkildə istifadə etmişdir: Bəsti! Qələm çəkdik o günlərə biz! Günəşdən pay aldı azad nəslimiz! Dəyişdi sualların əvvəlki səsi, Dəyişdi dünyanın ilk xəritəsi. ***
Azad yurdumuzda nə şam qaralır, Nə dağlar başını duman, qar alır, Öldü tanrıların səfil röyası, Doğdu ömrümüzün qızıl dünyası. *** Sənin də gözünə düşdü aydınlıq, Ömürlük zindandan çıxdı qadınlıq. Dahilər yaradan, ey böyük ana, Şeirimizin hər sözü alqışdır sana!.. ***
Ah, səhər-səhər, Doğanda ülkər. Bəsti qoluna, Güvənir ellər. *** ...Ey azad qadın, Gözlərin aydın! Mən nə yazardım Sən olmasaydın?130 Aşıq şeirinin xalq mənəviyyatına necə təsir etdiyini böyük maarifçi Həsən bəy Zərdabi (Məlikov) vaxtilə çox gözəl müşahidə etmişdir: “Bir baxın, bizim aşıqlar toylarda oxuduqda onlara qulaq asanlara. Bu zaman bu qulaq asanlar elə hala gəlirlər ki, beistilahi-türk, ətini kəssən də xəbəri olmaz”.131 Xalq öz içərisində yetişdirdiyi aşıqlara sonsuz etimad bəsləmiş, onun sözünə inanmış, sazın məlahətli təranələri geniş kütlənin bədii-estetik tərbiyəsində misilsiz qüdrətli təsir gücünə malik olmuşdur. Elə böyük bir sənətkar tapmaq çətindir ki, o xalqın tükənməz sərvətindən- folklor ədəbiy ya tından faydalanmamış olsun. Akademik H.Araslı aşıq poeziyasının qüdrətindən, onun təsir gücündən danışaraq yazır: “Aşıq yaradıcılığı Azərbaycan mədə niy yəti tarixində çox mühüm yer tutur. Aşıqlarımız, şifahi xalq şeiri, aşıq şeiri üslubunda yazan sənətkarlarımız dərin mənalı və bədii cəhətdən elə mükəmməl əsərlər yaratmışlar ki, bunlar yazılı ədəbiyyatımızın inkişafına bəzən istiqamət vermiş, ümumi mədəni inkişafımızda silinməz izlər buraxmışdır. “Dədə-Qorqud” dastanları Nizami yara dı cı lı ğı nın inkişafına az təsir göstərməmişdir. Nizami ədəbi məktəbinin yaranmasında aşıq yaradıcı lığının qüvvətli və müsbət təsiri olmuşdur. Aşıq şeiri Şah İsmayıl Xətai, Vidadi, Vaqif, Səməd Vurğun və Osmanlı Sarıvəllinin yaradı cılığına qüvvət ver mişdir”.132 Azərbaycan aşıq yaradıcılığına ümumi bir nəzər saldıqda aydın olur ki, onun dövrləri, bir çox görkəmli el sənətkarlarının həyat və yaradıcılıqları və s. mühüm nəzəri problemlər hələ öyrənilməmiş qalır. Aşıq yaradıcılığını şifahi və yazılı ədəbiyyatdan fərqləndirən cəhətlər, bu yaradıcılıq qaynaqlarının bir-biri ilə əlaqəsi, aşıq şeiri və musiqisinin tarixi inkişaf yolu, aşıq poeziyasının janrları və növləri kimi məsələlərin öyrənilməsi folklorşünaslıq elmimizin vacib vəzifələri olaraq diqqəti cəlb etməkdədir.
***
Səbəb nədir ki, eyni vəznə, ölçü-biçiyə malik qoşmanın biri saza qovuşmuş, o biri isə seçilmiş, yaxud da çox hissəsi sazdan kənarda qalmışdır? Birincisi, aşıq qoşmaları yazılmır, sazın kök və pərdələri ilə bağlı olaraq bir musiqi ahəngi üstündə düzülüb qoşulur, yəni həmin şeir öz melodiyası ilə əkiz yaranır. İkincisi, aşıq şeirinin (əgər belə demək mümkünsə) yurdu olur. Xanəndə isə oxuduğu qəzəl və qoşmaya yurd düzəldib danışmır. Aşıq dilində isə şeirin, sözün yurdu özü qədər şirin olur. Aşıqlar bir də ona görə klassiklərin qoşmalarına az girişirlər ki, onlar bu şeirlərin yurdlarından xəbərsizdirlər. Aşıq qoşmaları isə müəyyən bir səfərlə, yerlə, əhvalatla bağlı olduğu üçün yurd düzəltməyə geniş imkan verir. Aşıq yaradıcılığına xas şeir və dastan, hər şeydən əvvəl, aşıq ifaçılığına daxil olub, orada özünə müəyyən mövqe qazanması, zaman-zaman şifahi yolla yaşaması və kütləviləşməsi ilə səciyyələnir. Belə isə, bəs Xətai, Vaqif, Zakir, Nəbati kimi yazılı ədəbiyyatımızın görkəmli nümayəndələri nə üçün aşıq şeiri tərzində qoşma, gəraylı, hətta, təcnislər yazıb yaratmışlar? Başlıca səbəb aşıq şeirindən istifadə yolu ilə farsdilli şeirdən uzaqlaşıb, anadilli şeirə qovuşmaq, keçmək, hazır şeir formalarına yiyələnmək, aşıq şeirinin əsrlərdən bəri qazandığı xəlqi və humanist, döyüşkən, nikbin, həssas və mütərəqqi keyfiyyətlərindən faydalanmaq istə yidir.
Yüklə 0,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|