Çocuk Kalbi

ARALIK
TÜCCAR
1 Perşembe
Babam, her tatil gününde, bütün sınıfla dost olmam için ya arkadaşlarımdan
birini eve çağırmamı, ya da benim ona gitmemi istiyor. Pazar günü Votini’yle

---

gezmeye gideceğim. Hani her zaman iyi giyinen ve Derossi’yi çok kıskanan
o arkadaşımla.
Bu  arada,  dün  bize  Garoffi  geldi.  O  uzun  boylu,  zayıf,  baykuş  burunlu,
küçücük gözlü, muzip bakışlı arkadaşım. Bir bakkalın oğludur. Kendine özgü
bir  yaradılışı  vardı.  Daima  cebindeki  paraları  sayar,  parmak  hesabını  pek
çabuk  yapar.  Çarpım  cetveline  bakmadan  uzun  çarpmalar  yapar.  Para
biriktirmeyi  pek  sever,  daha  şimdiden  bankada  hesap  açtırmış.  Para
konusunda kimseye güveni yoktur, bir kuruş bile harcamaz, sıranın altına beş
kuruş  düşürecek  olsa  onu  bulmak  için  haftalarca  arayabilir.  Ne  bulursa,
yontula  yontula  küçülmüş  kalemler,  kullanılmış  pullar,  iğneler,  erimiş  mum
parçaları,  ne  olursa  toplar.  İki  yıldan  fazla  bir  zamandır  pul  biriktiriyor,  her
millete  ait  yüzlerce  pulu  var.  Onları  bir  albümde  saklıyor,  albüm
tamamlanınca  da  bir  kitapçıya  satacak.  Kitapçı  boş  pul  albümlerini  parasız
veriyor,  çünkü  böylece  pek  çok  çocuğu  dükkanına  çekiyor.  Okuldaki  boş
zamanlarını  ticaretle  geçirir.  Her  gün  bir  şeyler  satar,  piyangolar  düzenler,
değiş tokuş yapar, sonra da yaptığı değiş tokuşa pişman olur ve verdiği şeyi
geri ister. İkiye aldığını dörde satar. Misket oynar ve her zaman kazanır. Eski
gazeteleri tütüncüye satar. Bütün hesaplarını toplamalarla, çıkarmalarla dolu
bir deftere yazar. Okulda yalnız aritmetik çalışır, eğer ödül kazanmak isterse,
bu yalnız kukla tiyatrosuna para vermeden gidebilmek içindir. Benim hoşuma
gider,  beni  eğlendirir.  Para  kullanarak  onunla  pazarcılık  oyunu  oynadık.  O
her  şeyin  kesin  fiyatını  biliyor,  tartıdan  anlıyor  ve  satıcılar  gibi  çok  güzel
paketler  yapıyor.  Dediğine  göre,  okulu  bitirir  bitirmez,  kendi  icat  ettiği
şekilde  ticaret  yapacakmış.  Ona  yabancı  ülkelere  ait  pullar  verdim,  öyle
sevindi  ki.  Her  bir  pulun  koleksiyondaki  değerini  bana  uzun  uzun  anlattı.
Babam,  gazete  okur  gibi  yapıp  onu  dinliyor  ve  eğleniyordu.  Cepleri  daima
birtakım öteberiyle doludur ve bunları büyük bir siyah mantoyla örter; bunun
sonucu  olarak  da  bir  tüccar  gibi  daima  meşguldür  ve  hep  art  düşünceleri
vardır.  Ama,  en  çok  önem  verdiği  şey  pul  koleksiyonudur.  Bu  onun  en
kıymetli hazinesidir, sanki ondan bir servet kazanacakmış gibi, hep ondan söz
eder. Arkadaşları Garoffi’ye cimri, tefeci diye ad takarlar. Ben onun hakkında
ne düşünüyorum, bilemiyorum. Ben onu seviyorum, bana çok şey öğretiyor,
onu olgun bir insan gibi görüyorum. Odun satıcısının oğlu Coretti, annesinin
hayatını  kurtarmak  pahasına  da  olsa,  pullarını  kimseye  veremezmiş.  Babam
buna inanmıyor.
Bana:
–  “Kesin  karara  varmadan  önce  biraz  bekle”  dedi.  “Pulları  için  çıldırıyor

---

ama, onun altın gibi bir kalbi var.”