MüMİn sekman, Kişisel gelişim ve

Ulusal 'öğrenilmiş çaresizlikler antolojisi'nden 
üç örnek
Biz  Türklerin  köpekbalığına  benzer  öğrenilmiş  çaresizlik  hal­
lerimiz neler?
İlkokulda  matematiğe  çalışır  çalışır,  geçemeyiz.  Sonra  'hoş 
geldin  öğrenilmiş  çaresizlik'.  Müfredattaki  matematik  her  yıl 
değişir  ama  bizim  kafamızdaki  matematik  değişmez.  Matematik 
'milli' öğrenilmiş çaresizliğimizdir!
Kadınların hayatının aşkını arama serüveni de genellikle öğrenil­
miş  çaresizlikle  biter.  Aşkın  mutluluk  getireceği  inancıyla,  aşka 
açık  yaşarlar.  Birinci,  üçüncü,  dokuzuncu  sevgilide  de  'mutlulu­
ğu  bulamayıp'  ayrıldıktan  sonra,  "Bunların  hepsi  aynı,"  deyip,
21

---

'aşka  tövbe'  ederler.  "Prensimi  bulmak  için  daha  kaç  kurbağa  öpmem 
lazım!"  diye  söylenirler.  Hayatlarını  aşka  kapatırlar.  Bir  gün  'Bay 
Doğru'  kapıyı  çalar  ama  kapı  şiddetle  yüzüne  çarpılır.  Bu  da  bir 
öğrenilmiş çaresizliktir.
1
Bazılarımız  üniversiteye  hazırlanıyoruzdur.  Kazanıp  kazana­
mayacağımızı  hemen  görmek  isteriz.  Hazırlığın  daha  ikinci  ayın­
da  hemen  deneme  sınavlarına  girer,  kazanabileceğimizi  görmek 
isteriz.  İstediğimiz  sonucu  göremeyince,  "Zaten  kaybedeceğim,  bari 
çok çalışmayayım da emeğim boşa gitmesin!" akıllılığına kaçarız!
Öğrenilmiş  çaresizliklerimizin  geniş  listesini  'öğretilmiş 
çaresizlik'  bölümünde  okuyabilirsiniz.  Sırada  öğrenilmiş  çare­
sizlik  teorisinin  temelinde  yer  alan  ilginç  ve  kapsamlı  bir  araş­
tırmanın detayları ve öğrenilmiş çaresizliğin bilimsel temelleri var.
22

---

ner şev
her şey
seninle
her şey
her
se
her şej
her şey 
seninle