MüMİn sekman, Kişisel gelişim ve

Yaşadığın hayat yaşayabileceğin 
en iyi hayat değil!
Nazım  Hikmet'in  'en  iyisini  daha  yaşamadık'  temalı  ünlü 
bir şiiri vardır.
"En güzel deniz, henüz gidilmemiş olanıdır.
En güzel çocuk, henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz, henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz,
Henüz söylememiş olduğum sözdür.”
Nazım  bu  şiiri  sevgilisi  Piraye  için  yazdı  ama  sizin  için  de 
geçerli.
Hayatta gelebileceğiniz en iyi yerde misiniz? Hayır!
Daha iyisini hak ettiğinize inanıyor musunuz? Evet!
Yaptıklarınız yapabileceklerinizin en iyisi midir? Hayır!
Aklınız daha başarılı işler yapmak için yeterli midir? Evet!
Bir insan bugüne kadar yaptıklarından ibaret midir? Hayır!
Bir  Alman  atasözü,  "Hayatı  olduğu  gibi  kabul  etmeliyiz  ama 
kabul  edilebilir  hale  gelmesi  için  de  çaba  göstermeliyiz,"  der. 
İnsanlar  ideallerindeki  en  iyi  hayatı  yaşama  mücadelesinden  nasıl 
vazgeçer? Ya da neden vazgeçer?
İdealimizdeki hayattan nasıl kopup sıradan hayatlara razı 
olduğumuzu ilginç bir örnekle anlatmak isterim. Hindistan'da

---

yabani  bir  fil  yavrusu  yakalandığında  kalın  bir  zincir  ile  kalın 
bir  ağaca  bağlanır.  Yavru  fil  kaçmaya  çalışır  ama  kaçamaz. 
Zamanla  kaçma  denemelerini  bırakır.  O  ağaçtan  hiçbir  zaman 
kurtulamayacağına inanır. Esareti öğrenmiştir artık.
Bu  aşamada  ayağındaki  zinciri  ağaçtan  sökerek,  bir  odun 
parçasına  bağlarlar.  Yavru  fil  her  yürüyüşünde  o  odunun  peşin­
den  geldiğini  görünce,  hâlâ  o  ağaca  bağlı  olduğunu  ve  hiçbir 
zaman  bağlı  olduğu  ağaçtan  kurtulamayacağını  düşünerek  kaç­
ma girişiminde bulunmaz. Çevrede dolanır ama kaçmaz.
Başlangıçta  yavru  filin  kaçabileceğine  inancı  vardır  ama  kaç­
ma  imkânı  yoktur,  ikinci  aşamada  ise  kaçma  imkânı  vardır  ama 
kaçabileceğine  olan  inancını  kaybetmiştir.  Çaresizliği  öğrenmiş, 
kaçmasının  kendi  ellerinde  olduğuna  inanmamıştır.  Bu,  öğre­
nilmiş çaresizliktir!