Yayın Danışmanı Dr. Erol Barın Editör Funda Keskin Dil Uzmanı
Yüklə 0,74 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
ahırımız çok sıcak.” diyordu. İbrahim de
“Zeliha, sana söyledim. O at bahara kadar dışarıda duracak. Ayrıca ben de çok üzülüyorum ama bir şey yapamıyoruz.” diye cevap veriyordu. Günler geçti. Yılkılık atlar sürekli yürüyorlardı ve hareket ediyorlar- dı. Çünkü hava çok soğuktu. Dışarısı karlıydı. Yerlerde çok az ot vardı ama hayvanlar doyuyorlardı. Doru bir gün soğuktan dolayı çok hasta oldu ve arkadaşlarından ayrı yürüdü. Yol üzerinde bir köy gördü ve o köye doğru gitti. Köye geldi. Çok hastaydı, daha fazla dayanamadı ve düştü. Köydeki köpekler Doru’yu gördü ve yanına geldiler. Köpekler havladı ve Doru’yu kokla- dılar. Köylüler köpeklerin sesini duydu ve Doru’nun yanına geldi. Köy- lülerden biri Doru’ya yaklaştı. Ona dokundu ve “Bu hayvan ölmüş.” dedi. Başka bir köylü de Doru’yu kontrol etti ve “Hayır, bakın, nefes alıyor! Bu hayvan yaşıyor ama çok hasta. Onu bir ahıra alalım.” diye söyledi. Hıdır adında bir köylü “Ben, bakarım. Benim ahırımda çok fazla yer yok ama bu hayvan çok hasta. Ben onu götürürüm ve onun- la ilgilenirim.” dedi. Daha sonra Hıdır, Doruyu ahırına götürdü. Doru ahıra girdi. Hıdır, Doru’ya yem verdi ve sırtına kilim serdi. Doru artık üşümüyordu. Doru birkaç gün sonra iyileşti. Hıdır, Doru iyileştikten sonra onu dışarı çıkardı ve köyün dışına götürdü. Doru yılkılık diğer atların yanına gitti. Artık bahar yaklaşıyordu. Akşamları daha sıcak oluyordu. Ama bir problem vardı. Ovadaki kurtlar. Onlar her gece uluyorlardı. Doru, Çıl- kır ve diğer atlar kurtlardan çok korkuyorlardı. Bir gün beş tane kurt ovaya geldi. Kurtlar atlara saldırdı. Demirkır atları korudu ama kurtlar çok güçlüydü. Ayrıca çok açtılar ve yemek TÜRK ROMANINDAN SEÇMELER I 36 TÜRK ROMANINDAN SEÇMELER I 37 istiyorlardı. Bir kurt atların yanına geldi ve Çılkır’a saldırdı. Onu boy- nundan ısırdı ve Çılkır orada öldü. Bahar geldikten sonra havalar iyice ısındı. Karlar eridi ve sert rüz- gârlar azaldı. İnsanlar ovaya geldi ve atlarını aldılar. İbrahim ve Mustafa da Doru’yu almak için ovaya geldiler. Ovada Doru’yu buldular ve onu evlerine götürdüler. İbrahim oğluna “Doru ile Doru’nun tayları şimdi karşılaşacaklar ve çok mutlu olacaklar. Doru yavrusunu çok özlemiştir çünkü o bir anne.” dedi. Mustafa bahçeye tayları getirdi. Taylar anne- lerini görüp koştu. Doru ve taylar birbirlerini kokladı. İbrahim “Ben eve gidiyorum, sen de atları ahıra götür. Ama dikkat et, hayvanları sıkı tut.” dedi. Mustafa, babasına “Tamam baba, ben dikkat ederim, merak etme!” diye cevap verdi. İbrahim eve gitti. Mustafa atı ve tayları izledi. Onlar çok mutluydular ve koşuyorlardı. Daha sonra Mustafa Doru’nun yanına gelip onu boynundan tutmak istedi. Ama Doru Mustafa’dan kaçtı. Dorunun tayları Doruyla beraber koştu. Mustafa atlara yetişeme- di. Atlar çok hızlı koşuyordu. Sonra atlar tepeyi çıktılar ve kayboldular. Mustafa çok üzüldü. Eve döndü ve babasına “Atlar kaçtı. Onlara yeti- şemedim.” dedi. Babası oğluna “Bu nasıl olabilir? Ben hayatımda böyle bir şey görmedim. Haydi, oğlum atların peşinden koş.” dedi. Mustafa evden çıktı, her yerde atları aradı ama atlar yoktu. Babasının yanına gel- di “Baba, atlarımız yok. Onlar kayboldular. Her yere baktım ama hiçbir yerde bulamadım.” dedi. Babası Mustafa’ya kızdı ve “Neden dikkat et- medin? Ben sana söyledim. Atları neden dikkatli tutmadın? Bak şimdi hepsi gitti. Biz ne yapacağız?” diye söyledi. İbrahim ve Mustafa Doru ve taylarını her yerde aradılar ama bulamadılar. İbrahim çok pişman oldu. |