367
1988-ci İLDƏ ŞUŞA SƏFƏRİ
Çox gərgin vaxtlar idi, hər yerdə mitinqlər, yığıncaqlar keçirilirdi. Ermənilər
«miatsum,miatsum» - deyə hər yerdə bağırırdılar. Təəssüf ki,bizim o vaxtki rəhbərlərimiz
buna heç fikir də vermirdi.Biz hamımız çox gərgin vəziyyətdə işləyirdik. Bizə göstəriş
verilmişdi ki,güc göstərməyək, söhbətlər aparaq adamları sakitləşdirək.Bu isə çox çətin
məsələ idi. O vaxt Moskva tərəfindən Dağlıq Qarabağa göndərilmiş Volski ermənilərin
tərəfində idi və heç cür bizə işləməyə imkan vermirdi.Ümumiyyətlə,əgər bizə imkan
verilsəydi,biz bir-iki gün ərzində ermənilərin hamısını meydandan çıxara bilərdik.
Xulasə,Volski Ə.Vəzirova təklif etdi ki,bizi ordan köçürsünlər.Və beləliklə biz Ağdama
gəldik.Orda mənə balaca bir otaq verdilər. Bu,həm də bizim qərargahımız idi.Bizim bütün
danışıq və söhbətlərimiz o otaqda keçirdi.
Belə bir gərgin vəziyyətdə bir gün Yazıçılar Birliyinin Sədri hörmətli yazıçımız
Anar Ağdama gəldi.Elçin Əfəndiyev və Əkrəm Əylisli ilə birlikdə. Anar müəllim dedi
ki,biz Şuşaya getmək istəyirik.Düzü,mən çox təəccüb etdim.Çünki belə bir gərgin
vəziyyətdə,ermənilərin «miatsum» deyə bağırdıqları bir vaxtda oraya getmək böyük risq
idi. Mən Anar müəllimə dedim ki,məsləhət görmürəm Şuşaya gedəsiniz,çünki çox
qorxuludur.Olmaz ora getmək.Onu da deyim ki,o vaxt az adam gedirdi ora - istər dövlət
tərəfindən,istərsə də ziyalılardan. Amma bu Anarın öz təşəbbüsü idi.Mən Anar müəllimə
nə qədər dedim ki,belə bir vəziyyətdə getmək olmaz, o dedi ,yox biz mütləq getməliyik,biz
gəlmişik Şuşaya getməyə. Getməliyik və gedəcəyik. Vəziyyəıtin ağır olmasına
baxmayaraq vertolyotla Şuşaya uçdular. Deyəsən elə həmin gün də qayıdıb gəldilər.
Dostları ilə paylaş: 
