Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
Yüklə 3,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Risklər Layihə həyta keçirilərkən kiçik risklər ola bilər, bu yaradılan resursların dağıdılması, elektron kitabların pozulması və b. Buna görə də peşəkar İT xidmətlərindən yararlanılacaq. Eləcə də müəlliflik və əlaqəli hüquqlarla bağlı müəyyən beynəlxalq tələblər - standartlara riayət edilməsi lazım olacaq.
YYSQ milli və dünya mədəniyyət və ədəbiyyat hadisələrinin, təlim və kursların təşkili, Azərbaycan ədəbiyyatını, mədəniyyətini inkişaf etdirmək, zənginləşdirmək və dünyada tanıtmaq istiqamətində yeni nəsil yaradıcı insanları səfərbər etmək və b. sahələrdə fəaliyyətini qurub. Təşkilat 15 ildir ki, respublika əhəmiyyətli və beynəlxalq səviyyəli mədəniyyət, ədəbiyyat, sənət, kitab nəşri və təbliği, qəzetçilik, yeni mass-media və İnternet fəaliyyəti ilə məşğul olur. 12 dəfə Bakı Kitab Bayramı – illik Milli Kulturoloji layihə həyata keçirmiş, 7 kitab nəşr etmiş, çoxsaylı mətbuat-ədəbiyyat layihələri həyata keçirmişdir. Hazırda İnternetdə və ictimai düşüncədə ―Virtual Azərbaycan‖ Layihəsini gerçəkləşdirir. YYSQ-nun bu dəyərli layihəsi əsasında www.kitabxana.net ünvanlı Virtual Milli Elektron Kitabxana İnternet portalı yaradılıb və fəaliyyət göstərir. internetdə və sosial şəbəkələrdə 20-yə yaxın resursları fəaliyyət göstərir. İndiyəcən bir neçə kur yaradıb və 200-dən artıq elektron kitabı hazırlayaraq İnternet istifadəçilərinin azad istifadəsinə təqdim edib.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Ədəbi söhbətlər. Müsahibələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 11
İçindəkilər 1. Meri Klaqes. "Postmodernizm" 2. Eyvaz Taha. "Postmodernizm və arxadan atılan daş" 3. Fayaz Çaqani. "Postmodernizm" 4. Nərmin Kamal. ―Umberto Eko və Postmodernizm fəlsəfəsi‖ 5. Qorxmaz Quliyev. "Postmodernizm..." 6. Umberto Eko. "Postmodernizm, istehza, əyləncəvilik." 7. Dünyanın əsas ədəbi-sənət cərəyanları 8. Düşüncədə inqilab edən qadın... 9. Frensis Fukuyama. "Mədəniyyətin üstünlüyu"... 10. "Bütün dünya ədəbiyyatı bir konspektdə - 36 dramaturji situasiya..." 11. Jorj Polti. 36 dramaturji situasiya... 12. İrina Nikitina. Postmodernst sənət... 13. İlahə Ucaruh. Postateizm və Dünyaya Bütöv Baxış... 14. Robert B.Rey. "Postmodernizm nədir?"... 15. Samuel P. Hantinqton. Sivilizasiyaların toqquşması? 16. Semuel Hantinqton. "İyirmi il sonra: uçüncü dalğanin gələcəyi" 17. Selincerin özü - «Çovdarlıqda uçurumdan qoruyan» 18. Haruki Murakami. Yaponun imtinası... 19. Cavad Heyət. "İslam mədəniyyətinin Qərb mədəniyyətinin inkişafına təsiri"... 20. Əlif Şəfəqin ―Ata və bic‖ romanının psixoloji alt qatları... 21. Attila İlhan: Türk düşüncəsinin ustadı... 22. Aleksandr Blok. ―Başqa şeylərin hamısı iblisanə hisslərdi‖ 23. "Limonka" - Eduard Limonov... 24. "Den Braunu qapalı bir bunkerdə çevirdim"... 25. Mistikadan sinergetikaya və ya universal inam axtarışında... 26. Azərbaycanda Prustu nə qədər adam oxuyub? 27. Qismət. ―Postmodernizm‖ - Nədir bu postmodernizm? 28. Fitsceraldın yoldaşı: ―Onunla yaşamaq vulkan üstündə oturmaq kimidir‖ 29. Elmir Mirzəyev. Fürer hipnozu. Nasional-sosializmin anatomiyası... 30. Frans Kafkanın son günləri: "Doktor, mənə ölüm verin..." 31. Kafkanın "Vəsiyyəti", yoxsa Maks Brodun "Əmanətə xəyanəti"? 32. Yalçın Küçük. Silivri həbsxanası və diktatorların məddahları... 33. Zbiqnev Bjezinski. Yeni Dünya Düzəni uğrunda Şahmat Taxtası... 34. ―Həyat bizi çobanyastığı ləçəkləri kimi yolur‖ 35. Pol Osterin aforizmlərini təqdim edirik 36. Vaxt darlığında oxumaq üçün nə etməli?.. 37. Alman yazıçı Erix Mariya Remarkın əsərlərindən sitatlar... 38. Rus yazıçısı Anton Çexovun ən maraqlı fikirləri... “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Ədəbi söhbətlər. Müsahibələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 12
39. Kendzaburo Oe. Nobel Nitqi. Yaponiya, Çoxmənalılıq və Mən... 40. Frensis Fukuyama. Tarixin sonu? (1989) 41. Bertran Rassel. Dinin mahiyyəti... 42. Gələcəyimiz oxumaqdan asılıdır - Niyə? 43. Aydın Dadaşov. Saspensin dirijoru - Alfred Hiçkok 44. Albert Eynşteyn. Din və Elmə dair... 45. Vladimir Nabokov. Rus yazıçıları, senzorlar və oxucular... 46. Lui Araqon. "Nazim Hikmət üçün"... 47. Mişel Monten. Esselər... 48. Xorxe Luis Borxes. «Don Kixot»da gizli magiya... 49. Orxan Pamuk. ―Məsumiyyət muzeyi‖ romanı haqqında... 50. Al Paçino. Sizə bir hekayə danışacam... 51. Fərəh Pəhləvinin kitabı haqqında qeydlər... 52. Pifaqorun ünlü deyimləri... 53. S.Arran. ―Lolita‖ - bu, elə Vladimir Nabokov deməkdir... 54. Herman Hesse. Tanınmamış yazarlar. 55. Paul Heyze. "Yanlış ideyanın klassiki" 56. Nurullah Çətin. Atatürk dövrü türk şeri (1923-1940).
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Ədəbi söhbətlər. Müsahibələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 13
Meri Klaqes "Postmodernizm"
Mürəkkəb, qarışıq, tipoloji termin, yaxud ideyalar şəbəkəsi olan postmodernizm akademik elmin tədqiqat sahəsi kimi 1980-ci illərin ortalarından meydana gəlib. Postmodernizmi müəyyənləşdirmək olduqca çətindir. Ona görə ki, o, elmin və incəsənətin müxtəlif sahələrində - arxitekturada, musiqidə, filimdə, ədəbiyyatda, sosiologiyada, kommunikasiyada, modada, texnologiyada geniş şəkildə təzahür edir. Onu tarixi baxımdan da müəyyənləşdirmək çətindir. Çünki postmodernizmin dəqiq nə vaxt meydana gəlməsi aydın deyil. Amma postmodernizm haqqında fikirləşməyin ən asan yolu modernizm haqqında düşüncələrdən başlayır. Ola bilsin, postmodernizm tədricən ondan törəyərək inkişaf edib, yaxud da qəfil meydana çıxıb. Modernizmin izahının iki faseti və ya iki modeli var ki, bu iki üsulun da hər biri postmodernizmin dərkinə imkan verir. Birinci faset və ya modernizmin izahı öz başlanğıcını "modernizm" markalı estetik cərəyandan götürür. Bu cərəyan Qərbin XX əsr incəsənət ideyalarına kobud surətdə laqeyd mövqe nümayiş etdirir. Özünü XX əsrdə geniş şəkildə büruzə verməsinə baxmayaraq, modernizmin müstəqillik qazanmış formalarına XIX əsrdə də rast gəlmək mümkündür. "Sənət necə olmalıdır, onun mahiyyəti hansı prinsiplər üzərində qurulmalıdır, istehlakçıya (dinləyiciyə, oxucuya, tamaşaçıya) necə təqdim edilməlidir" kimi nəzəri sual və müddəaları özündə birləşdirən, vaxtı keçmiş Viktoriyan standartlarını kəskin surətdə rədd edən modernizm vizual incəsənətdə, musiqidə, ədəbiyyatda və dramda yaranmış bir cərəyandır. Təxminən 1910-cu ildən 1930-cu ilədək davam etmiş "yüksək modernizm" dövründə XX əsr modernizminin baniləri hesab olunan Vulf, Coys, Paund, Stevens, Prust, Mellarame, Kafka və Rilk kimi aparıcı simalar "poeziya və nəsr necə olmalıdır" suallarının yenidən nəzəri izah və şərhində son dərəcə böyük rol oynayıblar. Ədəbiyyat açısından modernizmin əsas xarakteristikasına aşağıdakılar daxildir: 1. Ədəbi əsərdə, habelə vizual incəsənətdə impressionizm və subyektivlik ön plana çəkilir; baş verənlərin NECƏ qavranılmasına və oxunmasına, ilk növbədə ən əsası NƏYİN dərk edilməsinə xüsusi əhəmiyyət verilir; 2. Gerçəkliyin dinamikadan uzaq, hər şeyi bilən təhkiyəçi - üçüncü şəxs tərəfindən nəql edilməsi, seçilmiş süjetin prizmasından moral mövqenin ümumi şəkildə təsvir edilməsi (Folknerin hekayələri modernizmin bu aspektinə uyğundur); 3. Janrlar arası fərqin pərdələnməsi (bu üzdən də poeziya daha çox nəsrə (T.S. Eliotun əsərləri kimi), proza isə daha çox poeziyaya oxşayır (Vulfun və Coysun əsərləri kimi); “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Ədəbi söhbətlər. Müsahibələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 14
4. Fraqment formalardan istifadəyə, təhkiyəni yarımçıq qoymağa, bir-biri ilə əlaqəsi olmayan materialları necə gəldi birləşdirməyə üstünlük verilməsi; 5. Yaradılmış hər bir yeni şeyin xüsusi üsulla istehlakı kimi istənilən incəsənət əsərinin də şəxsi statusuna fikir verilməsi üçün onu incələmək və dərk etmək tendensiyasının formalaşdırılması; 6. Diqqətlə işlənmiş, hazırlanmış müfəssəl, formal estetik nəzəriyyələrin minimalist modellər (Vilyam Karlos Vilyamsın poeziyasında olduğu kimi), yaradıcılıqda təhtəlşüuri, qeyri-iradi tapıntılar naminə rədd edilməsi; 7. "Yüksək" və "aşağı", yaxud populyar mədəniyyət arasındakı fərqin, üstünlüyün rəddi; hər ikisindən istifadə ilə ortaq incəsənətin yaradılması; nümayiş etdirmə, yayınlama metodları ilə incəsənətin istehlakı. Modernizm kimi, postmodernizm də bu prinsiplərin əksəriyyətinə riayət edir. Belə ki, o da incəsənətin yüksək və aşağı formaları arasında mövcud sərhədi qəbul etmir; daşlaşmış, donub qalmış janr üstünlüyünü rədd edir; stilizasiyaya, parodiyaya, ironiyaya və məsxərəçiliyə xüsusi əhəmiyyət verir. Düşündürmək və özünüdərk, fraqmentasiya və xüsusilə təhkiyə, nəql etmə strukturunda təhkiyəni, nəqli yarımçıq qoyma, qeyri- müəyyənlik, hadisələrin eyni zamanda baş verməsi kimi modernizmin "prinsiplərinə" əməl etməsinə baxmayaraq, postmodern incəsənət (və düşüncə) destruktiv, desenter, dehumanist mövzulara önəm verir. Postmodernizm yuxarıda sadalanan bir sıra cəhətlərinə görə modernizmə bənzəyir, amma özünün bir çox təmayüllərilə modernizmdən əsaslı şəkildə fərqlənir. Misal üçün, modernizm insana fraqment münasibətini subyektiv və tarixi prizmadan təqdim edir. Amma bu tendensiyanı və fraqmentasiyanı tragik, acınacaqlı, dərdli, iniltili fonda nəyinsə itkisi kimi çatdırır. Modern əsərlərin əksəriyyəti əsas bir ideyanı müdafiə etməyə çalışır: müasir həyatda itirilmiş birliyi, əlaqəni və dolğunluğu incəsənət əsərləri yenidən təmin edə bilər; insan institutlarının müvəffəq ola bilmədiyinə incəsənət müvəffəq ola biləcək. Bundan fərqli olaraq, postmodernizm isə fraqmentasiyaya, davamsızlıq və əlaqəsizliyə kədərlənmir, bunları dərdə çevirmir, ancaq onları kifayət qədər qeyd edir. Eyni zamanda da bildirir ki, dünya mənasızdır, gəlin özümüzü aldatmayaq ki, incəsənət onu dolğunlaşdıracaq, ona görə də, gəlin sadəcə cəfəngiyyatla oynayaq. Başqa bir aspektdən modernizmlə postmodernizm arasındakı mövcud bağlılığa baxış bəzi fərqləri aydınlaşdırmaqda yardımçı rolunu oynayır. Fridrix Ceymsona görə, modernizm və postmodernizm kapitalizmin xüsusi mərhələlərini müşayiət edən mədəni formasiyalardır. Ceymson indiyədək incəsənətin və ədəbiyyatın təqdimatı da daxil olmaqla, zorla qəbul etdirilmiş mədəni praktikanı əhatə edən kapitalizmin üç əsas mərhələsinin konturunu çəkir. Və göstərir ki, birinci mərhələ XVIII əsrin sonu və XIX əsrdə Qərbi Avropanı, İngiltərəni və Birləşmiş Ştatları əhatə etmiş kapitalizm marketinqi mərhələsidir ki, bu birinci mərhələ buxar mühərriki ilə intişar tapmış spesifik texnoloji inkişafla realizm adlı xüsusi növ estetikanı özündə ehtiva edir.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Ədəbi söhbətlər. Müsahibələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 15
İkinci mərhələ XIX əsrin sonlarından XX əsrin ortalarınadək (təxminən II dünya müharibəsinədək) olan dövrü əhatə edir; özündə elektrik və yanacaq enerjisi ilə hərəkətə gələn mühərrikləri və modernizmi birləşdirir, getdikcə inhisarçı kapitalizm formasını alır. Üçüncü mərhələ isə indi biz içərisində olduğumuz çoxmillətli və ya marketinq, satış, istehlak malları üzərində qərarlaşmış istehlakçı kapitalizm mərhələsidir. Bu mərhələ də özündə nüvə və elektron texnologiyalarını postmodernizmlə nisbətdə cəmləşdirir. Məsələyə postmodernizmi termin kimi istehsalat və texnologiyalar bucağından səciyyələndirən Ceymson tək yanaşsaq, görərik ki, postmodernizmin ikinci izahı, yaxud faseti ədəbiyyat və incəsənət tarixindən daha çox tarixdən və sosiologiyadan gəlir. Belə yanaşma postmodernizmi başdan-başa sosial formasiya və ya sosial-tarixi münasibətlər sistemi kimi müəyyənləşdirir, daha dəqiq desək, bu yanaşma "postmodernlik" ilə "modernliy"i "postmodernizm"lə "modernizm"dən daha çox qarşı-qarşıya qoyur. Bəs fərq nədir? "Modernizm" məfhumu XX əsrin çoxşaxəli estetik cərəyanına məxsusdur, "modernlik" isə fəlsəfi, siyasi və etik ideyalar sistemi kimi modernizmin estetik aspektinin bazisini təşkil edir. "Modernlik" anlayışı "modernizm"dən qocadır. İlk dəfə "modern" istilahı XIX əsr sosiologiyasında indiki eranı (yəni XIX əsri - tərcüməçi) əvvəlki - "antik" adlanan eradan fərqləndirmək mənasında işlədilib. Adətən alimlər "modern" dövrün dəqiq hansı vaxtdan başladığının aydınlaşdırılması, eyni zamanda nəyin modern olub, nəyin modern olmadığının müəyyənləşdirilməsi ətrafında mübahisə edirlər. Hər dəfə tarixçilər bu problemi nəzərdən keçirərkən modern dövrün başlanğıc tarixini daha əvvəllərə aparırlar. Amma bütün bu tədqiqatlara rəğmən, bir şey danılmazdır ki, "modern" eranın yaranması XVIII əsrin ortalarından başlayan Avropa maarifçiliyi ilə əlaqədardır. Maarifçiliyin təməl ideyaları da humanizmin təməl ideyaları kimi cilalanmamış şəkildədir. Ceyn Flaks bu ideyaların ibtidai prinsiplərini bir məqaləsində yaxşı xülasə edib (mən onun bu xülasəsinə bir neçə şeylər də əlavə etmişəm): 1. Burada stabil, sistematik, bilgili "mən" var. Bu "mən" şüurlu, rasional, müstəqil və universaldır. Fiziki, cismani durumlar, yaxud dəyişkənliklər onun idarəsinə substantiv təsir göstərmir; 2. Bu "mən" özünü və dünyanı rasionalistcəsinə ya postulat kimi qəbul edilən yüksək mental (ruhi, əqli) funksiyalar formasında, ya da yalnız obyektiv formada dərk edir; 3. Rasional "mən" tərəfindən təqdim edilmiş dərk etmə modelinin mahiyyətini, dərk edənin individual statusunu nəzərə almadan dünyada universal həqiqəti təmin edə bilən "elm" təşkil edir; 4. Elm vasitəsi ilə təqdim edilən bilik "həqiqət" və əbədidir; 5. Elm vasitəsilə irəli sürülmüş bilik-həqiqət hər zaman proqresə və mükəmməlliyə istiqamətləndirir. Bütün insan institutları və onların əldə etdikləri təcrübələr elm (səbəb- obyektivlik) prizmasından analiz edilə bilər;
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Ədəbi söhbətlər. Müsahibələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 16
6. Son hökmün səbəbi nəyin həqiqət, nəyin düzgün, nəyin yaxşı, nəyin leqal və nəyin etik olmasını müəyyənləşdirmək üçündür. Azadlıq mühakimə ilə müəyyənləşdirilmiş müvafiq qanunlara riayətdən ibarətdir; 7. Dünya səbəblə idarə olunur. Səbəbsiz heç bir şey baş vermir; həqiqət hər zaman öz xoş məramlı, haqlı və gözəl keyfiyyətlərini qoruyub saxlayacaq; nəyin haqlı, nəyin həqiqət və s. olması arasında konflikt ola bilməz; 8. Beləliklə, elm bütün sosial biliklərin faydalı təzahürləri üçün örnək olaraq qalır. Elm neytral və obyektivdir; bitərəf rasional qabiliyyətləri ilə elmi bilikləri təqdim edən elm adamları azad şəkildə elmi qanunauyğunluqları izləməli və bundan narahat olanların pulundan, gücündən qorxmamalıdır; 9. Elmi bilikləri çatdırarkən fikrin ifadə modeli dil də elmi olmalıdır; yəni aydın başa düşülməlidir. Onun vəzifəsi rasional zəka tərəfindən real-dərk olunan dünyanın müşahidəsinin təcəssümünü təmin etməlidir. Qavranılan obyektlə istifadə edilən sözlər arasında davamlı, sabit və obyektiv bağlılıq gözlənilməlidir. Yuxarıda humanizmin və modernizmin bəzi fundamental prinsipləri ümumiləşdirilib. Bu prinsiplər demokratiya, qanun, elm, etika və estetika da daxil olmaqla, bizi əhatə edən bütün sosial strukturlara və institutlara haqq qazandırmağa və onları izah etməyə xidmət edir.
Modernlik başlıca olaraq, ağlamüvafiqlik, səmərələşdirmə, xaosdan kənar anlamında qaydalar sistemi kimi başa düşülür. O, sosial düzənin səviyyəsini daima izləyir və bildirir ki, modern cəmiyyətlərin sabitliyi hər cür düzənsizlikdən, qarışıqlıqdan mühafizə üzərində dayanır. Beləliklə, modern cəmiyyətlər daimi olaraq, "düzən" və "düzənsizlik" arasında qərarlaşan davamlı, ikiqat ziddiyyətlərə etibar edilir. Ona görə də, belə cəmiyyətlərin havadarları bundan çıxış edib, "düzən"in üstünlüyünü iddia edə bilirlər. Əslində modern cəmiyyətlərin aparıcı qüvvələri davamlı "düzənsizliy"i özləri yaradır. Bunun da səbəbi "düzənsizliy"i təcəssüm etdirən halları əldə əsas tutub, özlərinə bəraət və rəğbət qazanmaqdır. Rasional modern cəmiyyət ağıldankənar hər bir halı "düzənsizliy"in tərkib hissəsi kimi göstərir və bunu düzənə əngəl adlandırıb aradan qaldırır. Yenə də əsas son məqsəd sosial sabitliyə nail olmaqdır. Françoys Lyotard belə sabitliyi (stabilliyi) "totalitarlıq" ideyası və ya totalitarizm sistemi ilə bərabər tutur. Və Lyotard inandırmaq istəyir ki, modern cəmiyyətlərdə totalitarlıq, stabillik və düzən mövcud siyasi sistemin tələbindən doğan "aparıcı mövzu"nun və ya "siyasi süjet-tematik mənzərə"nin əksini, praktika və inanc səviyyəsinə qaldırıb özündə sərgiləyən spesifik mədəniyyətlər vasitəsi ilə qoruyur. Əgər Amerika mədəniyyətində "aparıcı mövzu"nu nəql etmək istəsək, o zaman görərik ki, demokratiya dövlətin daha çox maarifləndirmə (rasional) modelidir və bu demokratiya bəşəriyyəti ümumbəşəri xoşbəxtliyə yönəldəcək. Ümumiyyətlə, Lyotarda görə, hər bir |