Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 4/ Cilt: 4/ Sayı:8/ Güz 2014
…………………………………...……………………………………………………………………
183
TA’RÎFU EHLİ’T-TAKDÎS Bİ MERÂTİBİ’L-
MEVSÛFÎNE Bİ’T-TEDLÎS (TABAKÂTU’L-
MÜDELLİSÎN)
İbn Hacer el-ASKALÂNÎ (Çeviren: Veysel ÖZDEMİR
)
Çevirenin Girişi
Hadîs ilimlerinde önemli bir yere sahip olan Şihâbuddîn Ebû’l-Fadl
Ahmed b. Ali b. Hacer el-Askalânî el-Mısrî, 773/1372 târihinde Mısır’da
dünyaya gelmiş, 852/1449 yılında ise Kâhire’de vefat etmiştir. Seksen yıla
yakın ömründe başta hadîs olmak üzere birçok alanda eser te’lîf etmiştir.
Tercümesini yaptığımız İbn Hacer’in bu eseri, müdellis râvîler hakkında
yazılan literatür içerisinde en meşhûrudur. Bu literatür Ali b. el-Medînî (ö. 234)
ve el-Kerâbîsî (ö. 245, 248) ile başlamıştır
1
. Ancak bu âlimlerin eserleri
günümüze ulaşmadığı için içerikleri hakkında doğrudan bilgi sahibi değiliz.
Mezkûr iki eserden sonraki te’lîf, Nesâî’ye (ö. 303) aittir. Nesâî eserinde 18
müdellisin ismini zikretmiştir
2
. Nesâî’den sonra Dârekutnî’nin (ö. 385) de
müdellisler ile ilgili bir eseri olduğu bildirilmekle beraber bu eser de günümüze
ulaşmamıştır
3
. Daha sonra el-Hatîb el-Bağdâdî’nin (ö. 463) et-Tebyîn li-
Esmâi’l-Müdellisîn adındaki eseri gelmektedir. Ancak bu eser de günümüze
ulaşmamıştır
4
. Bundan sonra ise Zehebî (ö. 748) kasîde şeklinde 30 müdellisin
ismini zikretmiştir
5
. Zehebî’nin iki öğrencisinden bir olan Makdisî (ö. 765),
Yrd.Doç.Dr,
Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi, veysel23@gmail.com.
1
Muhammed b. İshâk İbn Nedîm, el-Fihrist, (thk. İbrahim Ramazân), Dâru’l-Ma’rife, Beyrût,
1417/1997, s. 282; Şemsuddîn Muhammed b. Ahmed b. Osman ez-Zehebî, Siyeru A’lâmi’n-
Nübelâ, (thk. Şuayb el-Arnâût), I-XXIX, Müessesetü’r-Risâle, Beyrût, 1402/1982, 11, 60; Mûsâ
b. Abdillah Hacı Halîfe Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zünûn an Esâmi’l-Kutub ve’l-Fünûn, (thk.
Şerafettin Yaltkaya, Rıfat Bilge), I-II, Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî, Beyrût, tsz., I, 81.
2
Bu eser Zikru’l-Müdellisîn adıyla tahkik edilmiştir. Bkz. Ahmed b. Şu’ayb en-Nesâî, Tesmiyetü
Meşâyihi Ebî Abdirrahman Ahmed b. Şu’ayb b. Ali en-Nesâî ellezîne Semi’a minhum ve Zikru’l-
Müdellisîn, (mhk. eş-Şerîf Hâtim b. Ârif el-Avnî), Dâru’l-Âlem, Mekke, 1423.
3
Hâfız Ahmed b. Ali b. Hacer el-Askalânî, Ta’rîfu Ehli’t-Takdîs bi Merâtibi’l-Mevsûfîne bi’t-
Tedlîs, (thk. Kerîm Fuâd Muhammed el-Lem’î), y.y., tsz., 5; Kâtip Çelebi,
Keşfu’z-Zünûn, I, 81.
4
Ahmed b. Alî Ebû Bekr el-Hatîb el-Bağdâdî, el-Kifâye fî İlmi’r-Rivâye, (thk. Ebû İshâk İbrahim
b. Mustafa), I-II, Mektebetü İbni Abbâs, Mısır, 2002, II, 371, 384, II, 384.
5
Bkz. Zehebî, Tabakâtu’l-Huffâz ve Esmâu’l-Müdellisîn, (thk. Mahmûd Ziyâd b. Ömer), Dâru’l-
Beşâiri’l-İslâmiyye, y.y., 1421/2000.
İbn Hacer el-ASKALÂNÎ, (Çeviren: Veysel ÖZDEMİR), Ta’rîfu Ehli’t-Takdîs bi
Merâtibi’l-Mevsûfîne bi’t-Tedlîs (Tabakâtu’l-Müdellisîn)
……………………………………………………………………………………………..……….
184
hocasının zikrettiği isimleri biraz daha ziyâdeleştirerek müdellisleri 57’ye
çıkarmıştır
6
. Diğer öğrencisi olan el-Alâî (ö. 761) de hocasının kasidesinde
zikrettiği müdellis isimlerini 68’e çıkarmıştır
7
. Irâkî (ö. 806), el-Alâî’nin eserine
yapmış olduğu hâşiyelerinde bu isimlere ilâvede bulunmuştur
8
. Ancak elimizde
mevcut olmadığı için kaç müdellis içerdiğine ait bir rakam veremiyoruz.
Irâkî’nin oğlu (İbnu’l-İrâkî ö. 826) babasının bu çalışmasına ilâvelerde
bulunarak müdellislerin sayısını 79’a çıkarmıştır
9
. Akabinde Halebî (ö. 841),
Makdisî ve el-Alâî’nin eserlerinden istifâde ederek yapmış olduğu çalışmasında
93 müdellis râvînin ismini zikretmiştir
10
. İbn Hacer de kendisine kadar ulaşan
bu te’lîfâttan istifâde ederek eserinde 152 müdellis râvînin ismini zikretmiştir.
İbn Hacer, bu eserinde el-Alâî’nin müdellisleri beş mertebeye ayırarak
arzetmiş olduğu metodu takip etmiştir. Bununla birlikte bu eserini İbnu’s-
Salâh’ın Ulûmu’l-Hadîs’i üzerine kaleme almış olduğu Nüket’inden önce te’lîf
ettiğini bildirmektedir
11
. Nitekim Ta’rîf’de zikretmiş olduğu bazı müdellis
râvîlerin isimlerini
Nüket’inde zikretmeyerek bu eserinde bilgilerini yeniden
gözden geçirmiş, bir nevi tashîhte bulunmuştur
12
.
Bu eser daha önce “Hadîs Rivâyetinde Tedlîs Uygulaması ve İbn
Hacer’in Tabakâtü’l-Müdellisîn Adlı Eseri” adıyla Ömer Mehmet Ulusoy
tarafından 2008 yılında tamamlanan yüksek lisans tezi içerisinde tercüme
edilmiştir. Ancak yapılan tercümede gerek İbn Hacer’in küçük boyutta olan bu
eserinde kullanmış olduğu veciz uslûbundan gerekse tedlîs ile ilgili teknik
ayırıntılara ve ıstılâhlara vâkıf olunamamaktan dolayı bazı hatalar
bulunmaktadır. Hem bu hataların telâfisi hem de bu meşhûr eserden doğru
faydalanılması amacıyla tarafımızdan tekrar tercüme edilmiştir. Yapmış
olduğumuz bu tercüme ile ülkemizdeki hadîs ilimlerine dâir mirasa mütevâzı bir
katkıda bulunmayı temenni etmekteyiz. İbn Hacer, eserde çoğu zaman hadîs
âlimlerinin müdellisler ile ilgili beyânatlarını kısaltarak vermiştir. Tercümeyi
yaparken bu ifadelerin doğru anlaşılması için özellikle ricâl edebiyâtındaki tam
6
İbn Hacer, Ta’rîf, 5; Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zünûn, I, 81. Karyûtî, Makdisî’nin müdellis râvîlerin
isimlerini zikrettiği manzumunu İbn Hacer’in
Ta’rîf’ine yapmış olduğu tahîkinin sonunda
neşretmiştir. Bkz. İbn Hacer, Ta’rîfu Ehli’t-Takdîs bi Merâtibi’l-Mevsûfîne bi’t-Tedlîs, (thk.
Âsım b. Abdillah el-Karyûtî), Mektebetü’l-Menâr, Ammân, 1403/1983, s. 70-71.
7
Bkz. Salahuddîn Ebî Sa’îd b. Halîl el-Alâî, Câmiu’t-Tahsîl fî Ahkâmi’l-Merâsîl, (thk. Hamdî
Abdulmecîd es-Selefî), Âlemu’l-Kutub, Beyrût, 1426/2005, 104-112.
8
İbn Hacer, Ta’rîf, 5; Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zünûn, I, 81.
9
Bkz. Ebû Zur’a Ahmed b. Abdirrahim b. el-İrâkî, Kitâbu’l-Müdellisîn, (thk. Rıf’at Fevzî
Abdulmuttalib, Nâfiz Hüseyn Hammâd), Dâru’l-Vefâ, y.y., 1415/1995.
10
Bkz. Bürhânuddîn İbrahim b. Muhammed Sıbt İbnu’l-Acemî el-Halebî, et-Tebyîn li-Esmâi’l-
Müdellisîn, (thk. Yahyâ Şefîk), Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, Beyrût, 1406/1986.
11
İbn Hacer, en-Nüket alâ Kitâbi İbni’s-Salâh, (thk. Rebî’ b. Hâdî Umeyr), I-II, Medine,
1404/1984, II, 650.
12
Bkz. İbn Hacer, Nüket, II, 637-49.