Mevcut sistemlerde yüksek konsantrasyonda üretilememesi nedeniyle biyoterörizm ajanları arasında ilk sıralarda yer almamaktadır.
Virusun İnsanlara Geçişi
İxodid kenelerin ısırması, ezilmesi,
Viremik çiftlik hayvanlarının kan veya dokularıyla temas,
Akut infekte hastayla temas ile olmaktadır.
Viral Hemorajik Ateş/Patogenez-1
Hemorajik ateş virusları kan akımına çeşitli yollarla girerler (sivrisinek veya kene ısırması, inhalasyon, müköz membran teması, parenteral temas).
Hantaviruslar haricinde viremi döneminde hastalığa neden olurlar.
Hemorajik ateşlerde infeksiyöz doz oldukça düşüktür(1-10 virus).
Viruslar hızla konakçı hücresini işgalr ve tahrip ederler.
Viral Hemorajik Ateş/Patogenez-2
İnfeksiyonlar farklı klinik seyir gösterirler.
Ortak kardinal semptomları; ateş, kanama ve şoktur.
Genel olarak VHA’lar; yaygın damarsal hasar ve düzensizliğiyle giden ,şiddetli ve çoğul organ tutulumu gösteren hastalıklardır.
VHA’ların vasküler hastalıklar olduğu düşünülmektedir.
Viral Hemorajik Ateş/Patogenez-3
Hedef hücreler mononükleer fagositik sistem hücreleridir, bunların damar dışına çıkışlarıyla fokal doku nekrozları oluşur.
Vasküler sistem, özellikle de endotel hastalık gelişiminde anahtar rol oynamaktadır.
Endotel hücreleri virusların doğrudan ya da dolaylı hedefleridir.
Viral Hemorajik Ateş/Patogenez-4
Virus vasküler sistemi nasıl etkileyebilir?
Doğrudan endotel hücrelerinde çoğalma ve endotel hücrelerinde değişim,
Dolaylı olarak mononükleer vb hücrelerden salınan sitokin, kemokin ve diğer mediyatörlerin etkisiyle endotel aktivasyonu ve bariyer fonksiyonun bozulması (LPS ile indüklenen şok benzeri),
Mononükleer hücrelerin virus replikasyonundan bağımsız olarak aktive olması (virus membran glikoproteinleri ya da çözünür GP’lerin hedef hücre reseptörlerine bağlanması?)
SchnittlerHJ, Feldmann H. Thromb Haemost 2003;89:967-72
Viral Hemorajik Ateş/Patogenez-5
Hemorajik bulgular, endoteliyal fonksiyon bozukluğuyla birlikte trombositopeni veya ağır trombosit disfonksiyonu sonucudur.
Viral patogenezde antikor ve komplemanının rolü olabilir.
KKHA/Patogenez-1
Nairoviruslar içinde en patojen olan KKHA virusudur.
İnsanlarda infeksiyon sonrası hastalık yaygındır ve ağır tablolara neden olabilir.
Virus glikoproteini kene ,vertebralı konakçı seçiminde,virusun hücre tropizminde ve insanlardaki yüksek patojeniteden sorumlu durmaktadır.
Viral glikoproteinlerin önemli bir bölümü , hücre içi proteazlarla , küçük bir bölümü de salınan proteazlarla yıkılır. Viral glikoprotein ve hücresel proteazların etkileşiminin, konakçı seçimi ve patojenitede rol aldığı düşünülmektedir.
KKHA/Patogenez-2
Virusun primer replikasyon yeri bilinmemektedir.
İnsanlarda hastalığın erken safhalarında viremi yüksektir.
Viremiye ateş eşlik eder.
Virus temel olarak mononukleer fagositleri, endoteli, karaciğeri etkiler, ağır hemorajik ateş tablosuna neden olur
KKHA/Patogenez-3
Masif kutaneoz ekimoz, koagülasyon sistemi ve endotel bütünlüğünde bozulmayı göstermektedir.
KKHA/Patogenez-4
Histopatolojik incelemelerde :
Karaciğerde hemoraji nekroz, hepatoselüler nekroz, eosinofilik nekroz ,Kupffer hücre hiperplazisi,mononükleer hücre infiltrasyonu,
Dalakta lenfosit tüketimi,
Akciğerde hemoraji, ödem
Birçok organda hemoraji ve hücresel nekroz olduğu gösterilmiştir.
İnfekte ve hasarlı hücrelerde belirgin inflamatuvar yanıt olmaması virusun sitopatik etkisinin olabileceğini düşündürmektedir.
Burt et al. Arch Pathol Lab Med 1997;121:839-46
KKHA/Patogenez-5
Ölümler genelde hastalığın 5.-14.gününde oluyor.
Klinik patolojik değişimler hastalığın erken döneminde ortaya çıkar ve hastalığın fatal seyri ile ilgili belirleyicidir.
Nötralizan antikorların oluşmasıyla çoğunlukla iyileşme görülür ve viremi geriler.