Qismət meqapolis hüznləRİ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
21. Darıx-an-tik 
 
Bu kömürgözlü gecə borc kimi  ağır 
küçəyə yağış yağır. 
Binalar yuyunur, ağaclar su içir. 
Adamın ağlından min fikir keçir...  
 
Saat üç tamam. 
qonşunu oyadıb soruşmaq istəyir adam: 
bəlkə,  bir az hənirtiniz ola? 
 
 

 
109
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
22.Çarəsizlik 
 
Danışdıqca adamlar 
ağızlarından töküldülər, 
çilikləndilər. 
göründü sözlərinin  altından  
içlərindəki  diktator, 
qəlblərindəki  bölgü. 
ürəkləri yaltaqlığa döyündü, 
sözlər  boylarını 
daha dəqiq göstərdi şəxsiyyət vəsiqəsindən.  
 
Susdum. 
 
Siqareti siqaretə caladım, 
tüstü uddum, tüstüsüz yandım 
adamlar danışdıqca. 

 
110
 
Danışdıqca adamlar 
yetimin tapdığı çörək kimi 
didildim, parçalandım. 
Söz-söz böyüdüm,  
Cümlə-cümlə yaşlandım. 
Gözlərimi yummağa, 
əllərimi qulağıma tıxmağa utandım. 
Yapmacıq gülüşlərlə gülümsündüm. 
Susmağın yalanını danışdım. 
 
Gülümsünən sükutuma baxıb 
danışdılar adamlar. 
Çıxıb gedə bilmədim. 
Axı kimsəm yoxuydu onlardan başqa... 
 
 

 
111
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
III bölüm 
 
NO COMMENT 
 
 
 
 
 

 
112
 

 
113
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Yalan 
 
Əsir düşüb 
susuzluqdan ölən əsgərin  
evdən çıxanda dalınca su atmışdılar. 
Onu aldatmışdılar... 
 
 

 
114
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Analiz 
 
Adamlar, 
səhər  acqarına 
bir  kibrit  qutusu  ürək  verin  analizə. 
Görəcəksiz  ki, 
günahınızın  atası  şeytandı. 
Görəcəksiz ki, 
siz  günaha  hamiləsiz... 
 
Ağaclar, 
səhər  acqarına 
bir  kibrit  qutusu  yarpaq  verin  analizə. 
Görəcəksiz  ki, 
yarpaqlarınızın  atası  buluddu. 
Görəcəksiz  ki, 
siz   ucalığa  hamiləsiniz... 

 
115
 
Dənizlər, 
səhər  acqarına 
bir  kibrit  qutusu  mavilik  verin  analizə. 
Görəcəksiz   ki, 
maviliyin  atası  səmadı. 
Görəcəksiz ki, 
siz  qağayılara  hamiləsiniz. 
 
Şairlər, 
səhər  acqarına  
bir  kibrit  qutusu  SÖZ  verin  analizə. 
Görəcəksiz  ki, 
ALLAH  var. 
Görəcəksiz  ki, 
Hər şey dəqiqdi, düzdü. 
Görəcəksiz  ki, 
dünya  SÖZDÜ... 
 
 

 
116
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Qorxu 
 
Olacaq, olacaq onsuz da olacaq 
Hamı öləcək. 
Hamı biləcək hər şeyi... 
Elə  buna görə də 
məni daha  
nə yaslardakı samovar çayı,  
nə halva, nə dovğa 
mərhum arxasınca 
başlanan mübahisə, qovğa maraqlandırmır. 
Məni daha nə məzarlıq, 
nə də torpaq qorxudur. 
Məni bu dünyada bir gün 
şeirsiz, dostlarsız, 
sevgisiz qalmaq qorxudur... 
İlahi, şükür bu uzun, bəstəboy 

 
117
eynəkli, eynəksiz, 
ürəkli, ürəksiz, 
kök, arıq dostların varlığına, şükür!   
gedənlərin qoyduqlarına, 
qalanların sağlığına şükür!   
 

 
118
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Edison üçün silsilə 
 
(A) Nəsə elə... 
 
Kompyuter yanında kaktus kimisənsə çoxdandı, 
telefonun susursa Qraham Belin səsiylə, 
teleseriallar ağlada bilmirsə daha 
saatlı bomba ürəyilə döyünürsə 
divar saatında vaxt 
darıxma, sıxılma, üzülmə... 
 
nəsə elə, dostum, nəsə elə... 
 
pəncərələri aç, pəncərələri 
burax günəş ayaqqabılı keçsin içəri 
pencəyini küləyə bağışla  
çətirini yağışa... 

 
119
sərçələrin səsi öpsün divarların dodaqlarını, 
uşaqların gülüşü öpsün. 
 
Bu gün yeməyi özün qızdır, 
çayı özün dəmlə 
ütünü köynəyin bağrına özün sıx bu dəfə, 
səninlə getsin bu dəfə ütü 
şalvarın ayağına düşməyə... 
Gülümsə hamıya, gülümsə! 
Darıxma, sıxılma, üzülmə... 
 
Bir  şeir yaz, əzbərlə, 
dənizə get, 
şeir pıçılda dənizin qulağına, şeir pıçılda... 
Hərəniz bir siqaret yandırın 
sən və dəniz. 
Sən burnundan burax tüstünü, 
dəniz uzaqlardakı gəmilərin borularından. 
işığında şeir yazmağa bir-iki ulduz al gecədən. 
Bir mahnı saxla həmişə dilinin altında 
zümzümə elə, 
gülünməmiş lətifələr tap dostlarınla gülməyə. 
 
Nəsə elə dostum, nəsə elə... 
Darıxma, sıxılma, üzülmə... 
 
 

 
120
(B) Şükranlıq 
 
 Səlim Babullaoğluna 
 
Əlləri kirli 
çəkməsi toz 
gecəsi, gündüzü bomboz bu şəhərdə 
səni anlayan olmasa da 
o məlum ünvanda  
ventilyatorun yanındakı masada 
bir Bakı gecəsində 
bir iftar süfrəsində 
istiqanlı, ağzıdualı bir stəkan suyu, 
qəhvəyi gözlü bir xurmanı, 
sarı saçlı, mübarək üzlü bir çörəyi bölmək varsa 
günəş varsa, dostlar varsa, gülmək varsa 
şükür olsun, şükür olsun, GÜLÜMSƏ! 
 
darıxma ki, qüssələr var,  
iztirablar var. 
axı bu dünyada dostlar var, 
kitablar var... 
şükür olsun, axı hələ sağlar var, 
axı hələ uşaqlar var... 
axı hələ gəziləcək şəhərlər, 
üzülməli mavi gözlü dənizlər, 
qızınmalı sünbül saçlı günəş, 

 
121
yazılmalı şeirlər, 
içilməli çaylar, 
bölünməli çörək var. 
Axı hələ Sona var, Mübarək var. 
Şükür ki, var, şükür ki, var, şükür ki... 
 
 Bu dünyada kədər qədər xeyir varsa, 
Gözlərində işıq varsa, 
ürəyində şeir varsa 
sevgi varsa, 
axmaqlarla, əclaflarla, avamlarla  
küsüşdüyün, barışdığın adamlarla maraqlıdır 
məncə həyat. 
Maraqlıdır, maraqlıdır, maraqlıdır şükür ki... 
 
Hər namazın səcdəsində  
alnına nə yazılıbsa pak torpağa yaxınlaşar. 
Ana torpaq öpər onda bir gün geri qayıdacaq 
övladının alnındakı yazılanı. 
Namaz bitər  
ürəyində bahar olar, 
görərsən ki, yanağında güllər açır. 
Sən Tanrıya addım-addım yol gedərsən, 
Görərsən o tərəfdən sənə tərəf qaçır Tanrı... 
Şükür olsun, şükür olsun, min  şükür! 
 

 
122
(C) Dekabr səhərində ümid 
 
Çöldə cilvələnərkən dekabr günəşi, 
çıxıb getməyə yer varkən, 
evdə oturmaq vasvası adamlar kimi   
sevgi məcəlləsinə görə cinayət. 
Dünya həbsxana zatən 
qutu evlər içrə kibrit olmağa nə hacət. 
Bu günəşdən od almaq, 
yanmaq, alışmaq, sevmək... 
İnsanları sev, dostum. 
 
Siqaretini ver zibil qutuları çəksin, 
Ayaqqabının öpüşü qalsın  
yolların yanağında, 
uşaqlardan bir çimdik oğurla,  
göz vur bir gözələ dodaqları qaçsın. 
Gözlərini yum, dərin bir nəfəs çək! 
pıçılda ki, şükür sənə ilahi! 
Dodaqları qaçan qızın dodaqlarına çatıb 
götür dodaqlarını.  
qayıt 
de ki, buyurun dodaqlarınız. 
Qıvırcıq saçları altında gizlənən qulağına 
İki söz üfür: səni sevirəm. 
  
 

 
123
Başını çəkmənə sürtən pişiyi oynat, 
tüklərinin 
ağlığına, 
bozluğuna, 
qaralığına, 
sənin,  
pişiyin,  
dekabrın 
birgəliyinə, 
o saatın 
o anına yaxşı bax! 
Gözəldi, elədirmi? 
Sevmək, dostum, sevmək... 
Allahı, sevmək, Allahı... 
 
 

 
124
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Şillə 
 
Ucuz, sığortasız bir qəbir qazın, 
O qızın qəlbimi qırdığı yerdə. 
Üstünə adicə bir cümlə yazın, 
Bu oğlan ölməyib durduğu yerdə.  
 
Qəlbini qırmadım ürəkqıranın, 
Aldım salamını aravuranın, 
Əli qırılaydı saat quranın, 
Vaxtı sənsizliyə qurduğu yerdə. 
 
Çıxırıq, sonuncu pillədi ölüm, 
Şamda öləziyən şölədi ölüm, 
Atadan övlada şillədi ölüm, 
Gül bitər atanın vurduğu yerdə...  
 

 
125
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Üzü işığa 
 
Solğun bənizimdə yox idi işıq, 
Hər tərəf bir dəli zülmətdə idi. 
Sənsiz hər nə varsa qatmaqarışıq, 
Sənsiz hər nə varsa həsrətdə idi. 
 
Qıfıllar qapıda toz bağlamışdı, 
Cəftələr, elə bil, daş olmuşdular. 
Baxışım tavanı qucaqlamışdı, 
Gözlərim it kimi yorulmuşdular. 
 
Sən uzaq gəzəndə könüldən, gözdən 
Ürəklər hər şeyi boşlamışdılar. 
Bir acı baxışdan, bir acı sözdən, 
Adamlar ölməyə başlamışdılar. 
 

 
126
Gecə istəmirdim səhər açılsın, 
Ölmək istəyirdim yatdığım yerdə. 
Deyirdim cəsədim qoy basdırılsın, 
Hər səhər zibili atdığım yerdə. 
 
Təkliklə yüklənmiş, dərdlə yüklənmiş 
Hər şeyi bitirmiş bir adamıydım. 
Saçları uzanmış, üzü tüklənmiş 
Səsini itirmiş bir adamıydım. 
 
Ölü siqaretlər, dolmuş külqabı 
Qəzaya uğramış ev telefonu... 
Ömür sualının buymuş cavabı, 
Dünyanın sonuymuş ümidin sonu. 
 
Günbəgün güzgüdə əksim itirdi, 
Sakitcə ölürdü adamın biri... 
İşıqsız ömrümə işıq gətirdi, 
Ümid nə yaxşı ki, qayıtdı geri. 
 
 

 
127
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Döymək 
 
Səndən xəbərsizcə mənim gözlərim, 
Səni sizə qədər ötürdü, gəldi. 
Səni qabaqlayıb ayaq izlərim, 
Sizdən gözlərini götürdü, gəldi. 
 
Düşdü aralığa tətil – ayrılıq, 
Dinamit ucunda fitil – ayrılıq, 
Səssiz tapançayla qatil – ayrılıq, 
Ümidin işini bitirdi, gəldi. 
 
Mən cavan, can verən ümidim qoca… 
Bir dostdan bir ümid istədim borca. 
Tutdum ayrılığı döydüm yaxşıca, 
Getdi böyüyünü gətirdi, gəldi. 
 

 
128
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8. Qış gecəsi – 2005 
 
İşıqlar keçəndə qış gecələri, 
Yorğanım soyuqdan tir-tir əsəndə. 
Şaxtanı geyinmiş buz küçələri, 
Dostlarsız gəzəndə, yalqız gəzəndə 
Səni düşünürəm donmamaq üçün... 
 
Səni düşünürəm, buzlar əriyir, 
Göz yaşı tökməyə başlayır küçə. 
Səni düşünürəm, qızlar əriyir, 
Əriyir bu parkda hər şey bu gecə. 
 
Bir günə saçları ağarmış parkda, 
Şaxta köynəyimdən, canımdan keçir, 
Yolum kafelərin yanından keçir. 
Çay içib qızınan adamlar olur, 

 
129
Gözlərdə yaşamaq, sevmək həvəsi... 
Qəfildən nəfəs tək içimə dolur, 
Kafedən küçəyə axan qız səsi. 
 
Bu kimdir oxuyan sənin səsinlə? 
Bu səsdə mən səni tapıb, gedirəm. 
Açıq kafelərin pəncərəsindən, 
İsti bir hərarət qapıb, gedirəm. 
 
Şirin gülüşlərdən, haydan-haraydan 
Kafedən görünən yarımçıq aydan, 
Bir az masadakı qəhvədən, çaydan, 
Bir az siqaretdən dartıb gedirəm... 
 
Əllərim titrəyir, yaman titrəyir... 
Səni düşünəndə qızışır içim, 
onda gərək olmur siqaret çəkib, 
yoxsul kafelərdə isti çay içim... 
 
Səni düşünəndə vulkan oluram, 
Ən məğlubedilməz insan oluram. 
Onda bilirəm ki, dəyərin nədir 
Onda bilirəm ki, işsiz olmağım, 
 
Həyatın içimdə dərd tikməyi də, 
Metronun həddindən artıq dolmağı, 
Elə  avtobusun gecikməyi də 
Hamısı, hamısı bəhanələrdi 
Çünki sən yanımda deyilsən mənim... 

 
130
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
9. Şaxta babanı gözləmək 
 
Qara  bəxtimizə  qar  da  yağmadı, 
Təqvim  təzələndi, biz  köhnə  qaldıq. 
Saat  on  ikidə  heç  nə olmadı, 
Fişənglər  atdılar, yenə  qocaldıq... 
 
On  iki. Yeni  il. Bitdi. Bu  da  son... 
Tullanıb-düşdük  ki, il  təzə  ildi. 
Təbrikdən  yoruldu  yazıq  telefon, 
Yenə  keçənilki  mesajlar  gəldi... 
 
Bu  il  də  eyniydi  toyuğun  dadı, 
Acıydı  araqlar,  acı,  yenə  də. 
“Kədər  ayağımın  tozu  olmadı, 
Sevinc  də  başımın tacı  yenə  də... “ 
 

 
131
Saat  on  ikidə  eyvanda  durduq, 
Şəhrə  qar  yerinə  fişənglər  yağdı... 
Biz  “yolka”  qurmadıq laqeyid  olduq, 
Guya  ki,  qursaydıq  nə  olacaqdı? 
 
Yüngül  mahnılardan, boş  zarafatdan – 
Bezdim. Bu  kanallar  düzələn  deyil. 
Əqrəblər  asıldı  qaldı  saatdan, 
Köhnə  arzularla  gəldi  təzə  il... 
 
Keçdik  növbəti  il, növbəti  günə 
İllər  də, günlər  də  hamısı  əkiz. 
On  iki...  əqrəblər  qovuşdu  yenə, 
Ən xırda ümidə qovuşmadıq biz. 
 
Bu il də  arzumun  üzü gülmədi, 
Bu  il  də çıxmadı  arzum  ağ  günə. 
Bakını  axtardı  tapa  bilmədi, 
Bu  il  Şaxta  baba  gəlmədi  yenə... 
 

 
132
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10. Qar 
 
 
        *                *                                **               *        
* 
                         *     *         *          *             *      *      *           
*     * 
*            *               *                *          *       *       * 
                       *              *          ** *                *       *        
*           *        
*       *        *    *              *        * 
 Bir  Pam*uk rom*anın*dan *             *            *         
*                *       
şe*ir ayaqlı qa*r yağı*r şəh*ərə. *           *            *            
*            *  
*    *        *               *                       *                     * 
Küç*ə fən*ərinin eynə*yi torla*nır...*                    *                  

 
133
* 
               *         *         *       *              *             *                
*            *       * 
*Düny*asa yen*ə sərxo*şdu,*                     *  
Ba**şı* fır*lanır...*                             *                    *                
* 
*            *      *                  *                 *                *               
*        * 
Bi*z kü*çələr*in b*uzdola*bına atı*lmış ada*mla*r  
*               *           * 
*əlc*əkləri*miz*ə əl ge*yin*mişi*k,*         *       *             
*          *           * 
Şa*rfım*ıza boğ*az ba*ğlamı*şıq. *        *                 
*        *               * 
S*axla*mışıq*  təbi*ətlə da*vamızı*            *             
*                  *   * 
*İn*di ş*əhər ö*zü bo*yda təs*lim bayra*ğıdı.*           
*     *     *          *  
*            *        *        *            *     *      *         *       *         
*         *   
Çör*ək düka*nları*nı nənə*mə bən*zədi*b qar* 
İşıq*lı*, ə*tirli v*ə saç*ları tə*başir...*            *          
*            *         * 
*         *    * *            *          *       *           *           *          
*       *      * 
Ha*rda*sa bir* qar*ğa “qa*rrrr” e*ləy*ir   *       *       
*        *       * 

 
134
E*lə b*il, p*əlt*ək b*ir u*şağ*ın *        *               *         
*        * 
*ağ*zın*ı əy*ir.*        *           *        *         *           *        
*          * 
M*ən Sü*leym*an ol*madı*ğımı* bi*lir*əm  *   *     
*       *     *     * 
*qa*rğa* di*limi*zi ha*rdan* bi*lir *???*    *    *     *      
*      *   * 
*      *        *     *       *         *           *              *          *         
* 
B*ir uş*aq bulu*dları vu*rmaq is*təyir 
qa*rtopuyla***  *   *   *           * 
təkə*mse*yrək bul*udla*rı. *           *            *        *    
*  
Tu*m kimi xır*da gözl*əri va*r,*         *                *               
*        * 
Batı*q ovu*rdları*. *     *        *               *          *          
* 
Bay*aq*kı qar*ğa qarı*lda*yır ye*nə*        *               
*           * 
Uşağ*ın ata*sı  kiş*ilənir *: *             *             *           
*        * 
“öz* başı*nı yeyə*sən*...” *   *         *         *            *           
* 
*At*ası*nın y*aşı* ot*uz*            *         *              *             
*          * 
“*merse*des”i* də v*ar, bı*ğl*arı d*a.           *              

 
135
*           *        *   * 
üstəl*ik adı İs*may*ıldı.*         *           *               *               
*         * 
Şa*h o*ğlu şah*dı.      *          *           *        *         *            
*         * 
Xoşbaxt*dı. *           *            *               *                  *              
*              * 
Mə*n or*dan uzaq*laşı*ram,*        *                *             
*                *         * 
*vax*tdı.*     *             *              *           *              *             
*                 *              * 
*     *              *                    **   *           *           * **  *               
*                *           * 
*           *                  *                    **               *                
*               *               *  
Şax*ta öp*ür üzü*mdən* *         *           *           *             
*           *         * 
Ma*rç-mar*ç  *       *               *          *           *           
*         *             *        * 
Ad*dım*larımı*n dilin*də ey*ni nəğ*mə :* *          
*           *         *             *        * 
xa*rç*-xa*rç. *           *           *         *            *         *           
*         *        *         * 
*    **  *             *              *            *            *           *           
*          *   *          *  
N*ə qə*ribə*di q*ar!* *            *             *          *               
*            *            *        * 

 
136
Bi*lmi*rsən* *           *           *         *         *          *         
*   *   *    *       *    *   *     * 
şə*h*ər gə*lin*lik ge*yin*ib,  *   *       *         *           
*          *         *            .*        * 
yo*xsa* kəf*ən?*        *             *                 *              *            
*           *            *    
*         *           *                   *            *         *        *            
*          *        *        * 
... *qar*dan* ada*m düzəl*dir u*şaq*lar* *           *               
*             *           *     * 
əri**yəcə**k, *əfsus.* *     *          *           *           *  *    
*        *            *             * 
 
 

 
137
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
11. Axtarış 
 
Hərdən qalib olursan, 
Söz güləşdirməyin yunan-roma növündə. 
Qoç bürcünü yamsılayır baxışların, 
əllərin göyərçinləri bir az... 
 
sözlərinlə çarmıxlayırsan məni 
gecənin divarına. 
Mel Gibsondan xəbərsiz bir filmdə 
İsanı oynayıram, 
plastik zəncirlər içində Prometey oluram 
universitet  tiyatrosunda. 
 
Səni istəyirəm, səni axtarıram 
altından xətt çəkilmiş kitab cümlələrində. 
 

 
138
Sənsə elə burdasan, bax burda 
Sol tərəfimdə, 288 nömrəli avtobusda, 
 işdə, yolda, güzgüdə, 
“Prins” şadlıq sarayına qonşu bir evdə 
və həm də bunların hamısında, 
heç birində. 
 
Gecələr, 
bəzi gecələr 
məni bıçaqlayır 
dodağından çıxan 
qara maskalı cümlələr. 
Axşam xəbərlərində adım “mərhum” sözündən 
sonra... 
Şahid kimi dindirilən qapılar danışıblar: “ 
Xəbərimiz yoxdu”.  
Polis iki vergül tapıb, bir də nida 
Və belə təsbit edilib cinayət silahı: 
“Səsboğucu taxılmış son model ƏLVİDA“. 
 
İndi mənim üzümdə göz, 
sinəmdə söz izi var. 
İndi  nə bilsinlər  kim necə baxıb, 
İndi nə bilsinlər söz kimdən çıxıb, 
Nə bilsinlər sən hardasan? 
Sənsə elə burdasan, bax burda 
288 nömrəli avtobusda, “Karl Marks” küçəsində, 

 
139
tədbirdə, marketdə, internetdə, atanın evində 
və əlbəttə, bunların hamısında 
və əlbəttə, bunların heç birində. 
 
Mən  səni sevdim,  
çünki  bezmişəm  ürəyin 
həbs-müvəqqəti imkan tədbirlərindən... 
çünki küçələrin adamsız vaxtı 
ulduzları parıldadana, 
fikrimizi quş kimi qanadlı qılana, 
həmişə olacaq olana inanıram. 
çünki  sənin gözlərin dənizdi, 
çünki mən balıqlar bürcündə çırpınıram... 
 

 
140