Quyosh nurlanishining Yer atmosferasidan tashqarida intensivligi hisobi. Quyosh fotosferasida xarorat samaradorligi bo‘yicha quyosh doimiysining hisobi, Quyosh diametri. Quyosh fotosferasining yuza maydoni

Quyosh nurlanishining Yer atmosferasidan tashqarida intensivligi hisobi. Quyosh fotosferasida xarorat samaradorligi bo‘yicha quyosh doimiysining hisobi, Quyosh diametri. Quyosh fotosferasining yuza maydoni. Yer va Quyosh o‘rtasidagi masofa.

Quyosh radiatsiyasi
Quyosh radiatsiyasi deb Yerga tushadigan butun Quyosh matyeriyasi va energiyasiga aytiladi. Radiatsiya moddiydir. Quyosh nuri-matyeriya (modda)ning yashash shakllaridan biri. U ikki asosiy qismdan iborat: a) absolyut nuldan yuqori darajaga qizitilgan barcha jismlar tarqatadigan issiqlik radiatsiyasi va b) elektr bilan zaryadlangan elementar zarrachalar qismlaridan iborat korpuskulyar radiatsiya. Korpuskulyar radiatsiya, yuqorida aytib o’tilganidek, atmosferaning yuqori qatlamlarini ionlash.tiradi, radiatsiya mintaqalarini hosil qiladi, magnit bo’ronlari va qutb shafaqlarining vujudga kelishiga sabab bo’ladi; stratosfera bilan troposferaga kirib kelmaydi. Geografik qobiqning issiqlik rejimi harorat (issiqlik) radiatsiyasiga bog`liq, quyida ana shu radiatsiya haqida gap boradi.
Quyosh gorizontdan 5° va 90° baland turganda Quyosh radiatsiyasining spektral tarkibi, % hisobida: 1-ko’rinadigan nurlar, 2-ul`trabinafsha nurlar, 3- infraqizil nurlar.
Harorat radiatsiyasi elektromagnit to’lqinlari yig`indisidan iborat. Quyosh nuri spektri quyidagi to’lqinli nurlardan iborat: a) 0,40 mk dan kam bo’lgan uzun to’lqinli ko’zga ko’rinmas ul`trabinafsha nurlar, b) to’lqin uzunligi 0,40 mk dan 0,75 mk gacha bo’lgan ko’rinma nurlar va v) to’lqin uzunligi 0,75 mk dan katta bo’lgan ko’rinmas infraqizil nurlar.
Quyoshda issiqlik energiyasi nur energiyasiga o’tadi; Quyosh nurlari Yer yuzasiga tushganda yana issiqlik energiyasiga aylanadi. Shunday qilib Quyosh radiatsiyasi ham yorug`lik, ham issiqlik keltiradi. Spektrning ko’rinma nurlar qismiga Quyoshdan keladigan butun nurning deyarli yarmi (46%), infraqizil nurlarga ham shuncha qismi to’g`ri keladi, ul`trabinafsha nurlar faqat 7% ni tashkil etadi.
Quyosh radiatsiyasining intensivligi. Quyosh doimiyligi. Quyosh radiatsiyasi geografik qobiqning amalda yagona issiqlik manbaidir. Shuning uchun ham uning miqdori, tabiiyki, aniq bilinishi lozim. Energiyaning bir turi ikkinchi tur energiyaga o’tganda ekvivalenti teng bo’lganligidan Quyoshning nur energiyasini issiqlik energiyaSibirligida, kaloriyalarda ifodalash mumkin.
Quyosh radiatsiyasining intensivligi atmosferadan tashqarida aniqlanishi lozim, chunki Quyosh nuri havo muhitidan o’tganda ancha o’zgaradi va zaiflashadi.
U Quyosh doimiyligida ifodalanadi.
Quyosh doimiyligi deb atmosferaning yuqorigi chegarasida yoki yer yuzidagi «atmosfera yo’q sharoitda» Quyosh nuriga pyerpendikulyar joylashgan 1 sm 2 qora sathga bir minut davomida tushadigan issiqlik miqdori aytiladi. Bu miqdor 2,00 kal/sm 2 min ga teng. Yilning yanvar` oyida, ya`ni Yer pyerigeliyda bo’lganda bu miqdor 0,07 kal/sm 2 /min ga ortadi, iyulda, ya`ni afeliyda esa shuncha miqdorga kamayadi.
Atmosfera yuzasining har bir kvadrat kilometr maydoni yil davomida o’rta hisobda 2,6*10 15 kal energiya oladi. Shuncha miqdordagi energiyani olish uchun 400000 t toshko’mirni yoqish lozim. Butun Yer Quyoshdan yil davomida hammasi bo’lib 1,37*10 24 kal energiya oladi. Quyosh radiatsiyasining «atmosferaning yuqorigi chegarasida taqsimlanishi». Quyosh radiatsiyasining atmosferaga kirib kelmasdan oldingi taqsimlanishini, ya`ni solyar iqlimni (bu atmosferaning yuqori qismida haqiqatan mavjud) bilish Yer havo qobig`ining yer yuzasida issiqlikning taqsimlanishi va issiqlik rejimining shakllanishidagi rolini hamda yshtiroki salmog`ini aniqlash uchun muhimdir.
Yerning Quyoshdan juda uzoq masofada joylashganligini va o’zining Quyosh nur tarqatadigan maydonga nisbatan juda kichikligini hisobga olib, Yerga keladigan Quyosh nurlarini bir-biriga parallel deb qabul qilish mumkin.
Quyosh radiatsiyasining intensivligi, ya`ni maydon birligiga tushadigan issiqlik va yorug`lik miqdori ikkita omilga: a) yoritilish vaqtining uzun-qisqaligiga, ya`ni kunning uzoqligiga va b) nurning tushish burchagiga, aniqrog`i nur tushish burchagining sinusiga bog`liq, bu esa o’z navbatida, Quyoshning gorizontdan balandligiga bog`liqdir.
Radiatsiyaning atmosferadan tashqarida va uning yuqori qatlamlarida taqsimlanishi faqat astronomik omillarga bog`liq bo’lib, matematik yo’l bilan hisoblab chiqariladi.
Atmosferadan tashqarida radiatsiyaning yillik miqdori ekvator atrofi kengliklarida 320 kkal/sm 2 ga, qutblarda 133 kkal/sm 2 ga, ya`ni ekvatordagining yarmidan kamrog`iga (42% ga) teng ekan.
Yilning yozgi yarmida bu tafovut yana ham kam bo’ladi: ekvatorda 160 kkal/sm 2 , qutblarda 133 kkal/sm² . Yozgi Quyosh turish vaqtidagi bir kunlik jami issiqlik qutblarda ekvatordagidan ortiq bo’lar ekan: ekvatorda 814 kal/sm² , qutblarda 1110 kal/sm².
Shunday qilib, solyar iqlim qutblarda yillik ko’rsatkichi bo’yicha ekvatordagidan 2,4 hissa sovuq ekan. Bunda shuni hisobga olish kerakki, qishda qutblar Quyosh nuri bilan butunlay yoritilmaydi.
Qutbiy o’lkalarning past haroratli haqiqiy iqlimi ko’p jihatdan Yerdagi omillarga bog`liq. Bu omillarning eng asosiysi radiatsiyaning atmosferadan o’tayotganda zaiflashishi va yerdagi oppoq qor sirtidan qaytib ketishidir.
Quyosh radiatsiyasining atmosferadan o’tishi. Havo ochiq vaqtda atmosferaga kirib keladigan to’g`ri Quyosh nurlari to’g`ri quyosh radiatsiyasi deb ataladi. Bunday nurlar eng ko’p yorug`lik va issiqlik keltiradi. Quyosh zenitda (tik tepada) turgan va havo toza, ochiq vaqtda bunday radiatsiyaning maksimal intensivligi dengiz sathi balandligida 1,5 kal/sm 2 min ga teng, tog`larda undan bir oz ko’proq bo’ladi.
Quyosh radiatsiyasining qolgan qismi atmosferada tarqalib, hamma tomonga yo’nalgan nurlarga aylanadi. Bu-tarqoq radiatsiya. Tarqoq radiatsiya yerdagi predmetlarga to’g`ri Quyoshdan kelmay, butun osmon gumbazidan tushib, kunduzgi yorug`likni hosil qiladi. Yuqorida aytib o’tilgandek osmonning rangi, shafaq, Oy va Quyoshning rangi hamda yulduzlarning miltirashi ana shu nurlarga bog`liq.
Tarqoq radiatsiya ham to’g`ri radiatsiya kabi yer yuzasining issiqlik manbai hisoblanadi. To’g`ri radiatsiya intensivligi qanchalik katta bo’lsa, tarqoq radiatsiyaning absolyut miqdori ham shuncha ko’p bo’ladi. Quyoshli kunlarda to’g`ri nurlar tushmaydigan joylar, masalan, daraxt taglari ham tarqoq radiatsiya tufayli yorug` bo’ladi. Tarqoq radiatsiyaning to’g`ri radiatsiyaga nisbatan miqdori to’g`ri radiatsiya kamaygan sari orta boradi, o’rtacha geografik kengliklarda uning miqdori yozda keladigan butun radiatsiyaning 41% ini, qishda 73% ini tashkil etadi. Tarqoq radiatsiya Quyoshdan keladigan butun nur oqimining tropic o’lkalarda o’rta hisobda 30% ini, qutbiy o’lkalarda 70% ini tashkil etadi. Umuman olganda, Quyoshdan keladigan butun nurning 1 / 4 qismiga yaqini tarqoq radiatsiyaga to’g`ri keladi.
Shunday qilib, Yer yuzasiga to’g`ri radiatsiya ham, tarqoq radiatsiya ham tushadi, ular birgalikda jami radiatsiyani hosil qiladi. Troposferada kuzatiladigan haqiqiy radiatsiya ana shu jami radiatsiyadir.
Quyosh nurlarining bir qismini (15% ga yaqinini) atmosfera yutib qoladi. Troposferada radiatsiyani asosan suv bug`lari va, albatta, bulutlardagi tomchilar hamda suv kristallari yutib qoladi. Shunday qilib, atmosfera ma`lum miqdordagi issiqlikni bevosita Quyosh nurlaridan oladi. Lekin u asosan yer yuzasidan isiydi.
Atmosferada radiatsiyaning kuchsizlanishi. Atmosfera radiatsiyani yutib qolib va tarqatib uni ancha kuchsizlantiradi. Radiatsiyaning kuchsizlanishi tiniqlik koeffitsientiga bog`liq. Tiniqlik koeffitsienti radiatsiyaning qancha qismi yer yuzasiga etib kelishini bildiradi.
Atmosfera faqatgina gazlardan iborat bo’lganda edi, tiniqlik koeffitsienti 0,9 ga teng bo’lardi, ya`ni atmosfera Yerga kelayotgan radiatsiyaning 90% ini o’tkazar edi. biroq atmosferada, yuqorida aytib o’tganimizdek, qo’shimchalar-atmosferani xiralatuvchi omillar bo’ladi, ular tiniqlikni 0,7-0,8 gacha kamaytirishi mumkin. Atmosferaning xiraligi ob-havoga bog`liq ravishda juda o’zgarib turadi. Qo’shimchalar atmosferaning quyi qatlamlarida to’plangan bo’ladi, shuning uchun ham Quyosh gorizontga (ufqqa) yaqin turganda radiatsiya ayniqsa ko’p yutiladi.
Har-xil balandlikda havoning zichligi turlicha bo’lganligidan havo massasini atmosferaning kilometr hisobidagi qalinligi bilan ifodalash mumkin emas. Ulchov birligi qilib nurlar vertikal tushgandagi havo qatlami massasiga teng bo’lgan optic massa qabul qilingan.
Radiatsiyaning atmosferadagi kuchsizlanishini kun davomida osongina kuzatish mumkin. Quyosh chiqish va botish vaqtida uning nurlari bir qancha optic massalardan o’tadi. Bunda radiatsiya intensivligi shu darajada kuchsizlanadiki, ko’zni himoya qilmasdan Quyoshga bemalol qarab turish mumkin. Quyosh ko’tarila borgan sari nur o’tib keladigan optik massalar soni kamayadi va radiatsiyaning intensivligi ortadi.
Quyosh radiatsiyasi atmosferadan o’tayotganda qanchalik ko’p havo massasidan o’tsa (optik massalar soni qancha ko’p bo’lsa), ya`ni Quyosh ufqqa qancha yaqin turgan bo’lsa, u shuncha ko’p kuchsizlanadi.
Agar burchak 90° dan 0° gacha bir xilda kamayib borsa, burchak sinusi avval juda sekinlik bilan (90° dan 60° gacha faqat 0,14) o’zgarsa so’ngra tez o’zgaradi (30° dan 0° gacha 0,5). Quyi geografik kengliklarda hatto katta maydonlarda ham haroratning ko’p o’zgarmasligiga sabab ana shudir. Masalan, ekvatordan 30° uzoqlashilganda o’rtacha yillik harorat unchalik ko’p pasaymaydi, vaholanki, o’rtacha va qutbiy kengliklarda mana shuncha masofadagi punktlarda, masalan, Sankt-Peterburg (60° shim. k) bilan qutb o’rtasida issiqlik farqi juda kattadir.
Yuqorida aytib o’tilganidek, atmosferadan tashqarida Quyosh radiatsiyasi qutbiy o’lkalarda etarli darajada katta bo’lgani holda yer yuzasi yaqinidagi haqiqiy radiatsiya atmosferaning kuchsizlantirishi hisobiga ancha kamayadi. Tropik kengliklarda Quyosh nuri bitta optik massadai o’tsa, qutbiy o’lkalarda 35 tagacha optik massadan o’tadi.
Quyosh insolyatsiyasini (yoritilishini) bulut ayniqsa ko’p kuchsizlantiradi. Ekvatorial va o’rtacha kengliklarda havo ko’pincha bulut, tropik kengliklarda va yoz faslida subtropik o’lkalarda havo ko’p vaqt echiq bo’ladi. Yer yuzasida Quyosh issiqligining taqsimlanishi Quyosh yalpi radiatsiyasi kartasida ko’rsatilgan (33-rasm). Bu kartadan ko’rinib turibdiki, tropik kengliklar Quyoshdan eng ko’p issiqlik (180 kkal/sm 2 dan 200 kkal/sm 2 gacha, kamdan-kam 220 kkal/sm 2 gacha) olar ekan. Ekvatorial o’lkalar bulutli kunlar ko’p bo’lganligidan bir oz kamroq-100 kkal/sm 2 dan 140 kkal/sm 2 gacha issiqlik oladi.
Tropik kengliklardan o’rtacha kengliklarga tomon radiatsiya kamaya boradi va Arktika orollarida yiliga 60 kkal/sm 2 ga tushib qoladi. Yer yuzasida radiatsiya taqsimlanishining umumiy qonuniyati zonal-regional xarakterga ega. Zonalligi radiatsiyaning kengliklar bo’ylab taqsimlanishida, regionalligi esa zonalarning bir- biridan bir oz farq qiluvchi rayonlarga (regionlarga) bo’linishida aks etadi.
Yalpi radiatsiyaning fasldan-faslga o’zgarib turishi. Tabiat uchun radiatsiyaning faqat yillik miqdori emas, balki fasllarga qarab taqsimlashgan ham muhimdir (10-jadval).
Ekvatorial va tropik mintaqalarda radiatsiya kelishining ikkita maksimumi mavjud, bu maksimumlar Quyoshning tik (zenitga) kelish vaqtiga to’g`ri keladi. Quyoshning balandligi, ayniqsa nurlarning tushish burchagi sinusi (sin) oydan oyga uncha ko’p o’zgarmaydi, shu sababli bu mintaqalarda hamma oylarda ham yalpi radiatsiya katta bo’ladi va issiqlik sharoiti fasldan-faslga o’zgaradi (ekvatorial mintaqada) yoki aniq sezilib turmaydi (tropiklarda).
Mo’tadil mintaqada radiatsiya miqdorining yillik o’zgarishida bitta aniq maksimum mavjud. Quyoshning yozgi va qishki balandligi orasidagi tafovut katta. Bu joyda Quyosh issiqligining kelishi fasllarga qarab keskin o’zgarib turadi.
Qutbiy o’lkalarda fasliy tafovut yanada katta bo’ladi, u yerlarda qish oylarida Quyosh butunlay chiqmaydi, yoz oylarida esa Quyosh uncha baland ko’tarilmasada yer yuzasini kechasiyu-kunduzi yoritib turadi.
Yer yuzasining radiatsiyani yutishi. Yer yuzasiga etib kelgan yalpi radiatsiya qisman tuproqqa va suv havzalaridagi suvga yutilib, issiqlikka aylanadi, qisman qaytib ketadi. Yutilgan radiatsiya bilan qaytgan radiatsiya o’rtasidagi nisbat quruqlik yuzasining holatiga hamda suv yuzasiga nurning qanday burchak bilan tushishiga bog`liq. Yuzaning nurni qaytarish qobiliyati, ya`ni al`bedo mazkur yuzaga tushgan radiatsiyaga nisbatan % hisobida belgilanadi. Quruqliklarda al`bedoning miqdori tabiiy ob`ektlarning rangiga bog`liq. Absolyut qora jism Quyoshdan Yer yuzasiga etib kelgan barcha radiatsiyani tutib qolishi mumkin. Ko’zgo’simon (yaltiroq) yuza 100% nurni qaytarib, o’zi isiy olmaydi. Mavjud yuzalardan toza qor yuzasining al`bedosi eng katta 85-90% nurni qaytaradi, yangi haydalgan qora tuproqli yer eng kam-5% dan 14% gacha nurni qaytaradi. Dengiz suvi yuzasi al`bedosining miqdori nurning tushish burchagiga, binobarin, nurning suvga qanchalik chuqur kirib borishiga bog`liq. Quyida ba`zi bir xil yuzalar al`bedosini keltiramiz:
Al`bedo miqdori joyning issiqlik xususiyatlariga ta`sir etuvchi uchinchi (nur tushish burchagining sinusi (sin) va nur o’tib keladigan optik massalar sonidan keyin) omildir.
Arktika bilan Antarktida Quyosh butun kun davomida botmasdan nur sochib turadigan yoz faslida quyosh insolyatsiyasi ancha katta bo’lishiga qaramasdan al`bedoning ko’pligi haroratning past ekanligiga sabab bo’ladi.
O’rtacha geografik kengliklarda fasllarning almashinishida ham al`bedo katta ahamiyatga egadir, sentyabr` bilan mart oylarida Quyosh bir xil balandlikda bo’ladi, lekin martda Quyosh nurlari ko’proq qaytadi (va qorni yeritishga sarf bo’ladi), shu sababli martda sentyabrdagiga qaraganda sovuq bo’ladi.
Quyosh yalpi radiatsiyasining qaytgan radiatsiyadan qolgan qismini quruqlikva dengizlar o’zlashtirib, issiqlik energiyasiga aylantiradi.