Şirvani Ədilli
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İnanıram
- Böyük Ə. Elçibəyə
- Allahdır
- Dərd deyil ki
- Ya şamaq qanunu
- Fəqirlik
- Qaçqınlıq
- Dərd və gülüş
|
Ayan qızım Göydə Ayı andırırsan Mənim adı Ayan qızım, Görüm elə Ay kimi də Yüksəklərdə dayan, qızım! Bu dünyanı anla dərin, Qulu olma simu- zərin, Ols un ən böyük dəyərin Ağlın, abır - həyan, qızım! Elim ulu, yurdum böyük, Fəqət köksü bölük - bölük, Sev Vətəni, olma dönük, Vətən dərdinə yan, qızım! 29. 08. 2009. 81 Xəyallar Nə qədər xoşdu xəyallar, Qəlbimin dostu xə yallar. Tale məndən üz döndərsə hər şeyimi alsa bir gün, Bağlayaraq əl -qolumu məhbəslərə salsa bir gün, Döndüyüm son pənah yerim – xəyallarım, Keçmişimdə xatirələr, Gələcəkdə arzularım, diləklərim – xəyallarım... İçim, canım – xəyallarım, İlk məkanım, Son ünvanım – xəyallarım. Ha üzürəm, Ha süzürəm xəyallarda, Xəyal elə xəyal olur, Amma elə həqiqətin zövqü yenə Xəyallarla gerçək olur, real olur! Xəyallarım arzularçün, amallarçün, Arzularım səadətçün, Səadətim yenə şirin xəyallarçün 31. 08. 2005. 82 İnanıram İnanıram, varlığıma inandığım tək, Bir asudə, azad, xoşbəxt zaman gələcək, Əsarətin, haqsızlığın sərt qaranlığı, Hürriyyətin işığında bir gün itəcək. İblislərin , xainlərin hökmranlığı Mələklərin hökmü ilə sona yetəcək! Yanvar, 2001. Sən göylərə uçduğun gün. Ə. Elçibəyə Sən göylərə uçduğun gün, Behiştə nur saçdığın gün, Nə dost, sirdaş ağlar səni, Nə bir yaxın, qohum- qardaş ağlar səni. Fəqət , gözü yaş bilməyən, Nə dost, nə qardaş bilməyən, Bir qəlbi daş ağlar səni, Töküb qan - yaş ağlar səni! Sentyabr, 2000. 83 Böyük Ə. Elçibəyə Sənin bir ömürdə daşıdığını Yüz ömür bir yerdə daşıya bilməz, Ürək daşımağa böyük gərəkdir, H ər ürək ki dözüb yaşaya bilməz! Nədir daşıdığın? – ötən illərdə, Min- min insanların qalan diləyi, Aşiqi olduğun türk millətinin Xoşbəxt həm bu günü, həm gələcəyi. Nədir daşıdığın? – ötən illərin Ümmanında itən dürlər, incılər, Onları tapanda türk millətinə Güc, qürur, azadlıq, şərafət gələr! Niyə daşıyırsan? – yüz illər daha Millətin onları dağıtsın deyə, Dağılıb, itrilib, qurtaran günü Yeni “Elçi” yığıb qayıtsın deyə! Qısqanclıq edərlər bu öndərliyə, “Bəlkə mən də öndər olardım” deyə, Əgər düşünsələr , “olmadım niyə?” Bilsınlər, Tanrıdan riza gərəkdir, Qısqanan qəlblərə cəza gərəkdir! İyun, 2000. 84 Çıxdı Günəş qırmızı Çıxdı Günəş qırmızı, An, gülüm, an, an, Eylədi xoşbəxt bizi, Qan, gülüm, qan, qan! Hər birimiz bir çiçək, San, gülüm, san, san, Şeytanı yenmiş mələk, Can, gülüm, can, can! Batdı günəş qap -qara, Yan, gülüm, yan, yan, Saldı bizi ah -zara, Can, gülüm, can, can! Doğar günəş bir daha, Tez, gülüm, tez, tez, Eylə dua A llaha, Döz, gülüm, döz, döz! Aprel, 2000. 85 Allahdır Göstərmə Allaha yaxşını, pisi, Allah hər bir şeyi görən allahdır, Demə görünməyir, gəlməyir səsi, Başımız üstündə duran A llahdır! Görəndə deyərək “sonsuz” adına, Qonşusu i stehza eyləyir ona, Bir kor qız diləyən sonsuz qadına Bir gözü kor qızı verən A llahdır! * Aprel, 2000. *Ağdam rayonunun Muğanlı kəndində olmuş hadisə . 86 Dərd deyil ki Haqqın varsa, Haqsızlıqla dünya dola Dərd deyil ki, İnsan qəlbi min arzudan, kamdan qala, D ərd d eyil ki. Lap sonunda dəliliklə Qəlbin asudəlik bula , Dərd deyil ki. Bir dərd ki , bir vaxt insanı A z yaşında müdrik edə, Zaman ilə çıxıb gedə, Hərdən də düşəndə yada, Hətta bir az şirin dada , Dərd deyil ki. Gülüşünlə, sevincinlə zaman-zaman Dərd ki gəldi - gedər ola, Əzabını çəkəndəsə Yükü bir “ ah ” qədər ola, Dərd deyil ki. Dərd ki, qaldıqca köhnələn, lap saralan, solan ola, Dərd ki bircə dəqiqəlik qəlbdə unudulan ola, Dərd deyil ki! Dərd odur ki, birdən durub vicdan səni haqsız görə, Ruhuna min əzab verə, Vicdanının səsi sənin Hər izini, addımını hər an təqib edə - edə, Kölgə kimi bir yanında 87 gedə - gedə, İti qılınc tək qəlbini dəlib e də dəlik - dəlik, Dünya adlı bir məhbəsdə axtarasan asudəlik, Tapmayasan bir an belə, Tapmağına qalmaya heç güman belə! Öz içindən gələ sənə elə əzab, elə zülm, Nə dəlilik çarə ola, nə də ki, bir ucuz ölüm! Avqust, 1999. Dünya, səndən əl çəkimmi Taleyimin hər an üzü döndüsə, Qəlbimdəki arzu, ümid söndüsə, Həyat gəlib gözdə heçə endisə, Dünya, səndən əl çəkimmi, bilmirəm! Dörd bir tərəf namərdlərlə doldusa, Haqq müttəhim, nahaqq hakim oldusa, Əl çəkməyim haqqa gedən yoldusa Dünya, səndən əl çəkimmi, bilmirəm! Sevinc məndən hər an qaçar oldusa, Qəlbim gəlib sonda naçar oldusa, Hər bəlaya, dərdə düçar oldusa, Dünya, səndən əl çəkimmi, bilmirəm! Mart, 1999. 88 Xocalı adlı bir faciəmiz var Demə bu dünyada nəsibmiş bizə, Xocalı adlı bir faciəmiz var, Qanla yazılıbdır tariximizə, Unutma z heç zaman bu el, bu diyar, Xocalı adlı bir taleyimiz var! Orda bir el- oba, yurd talanıbdır, Köksümüz üstündə od qalanıbdır, Orda namusumuz tapdalanıbdır, Allah göz ola kor, qulaq ola kar, Xocalı adlı bir faciəmiz var! Yoğruldu bu elin qanla torpağı, Qılıncdan keçrildi körpə uşağı, Çəkildi bir zülm, vəhşilik dağı, Tanrı dərgahına çıxdı ahu -zar, Xocalı adlı bir faciəmiz var! Allahdır yaradan axı insanı, O verib insana vücudu, canı, Zülmün, vəhşiliyin var bir divanı, Zülmünə məhkumdur zalım, zülmkar, Xoca lı adlı bir faciəmiz var! Xocalı dildə bir dərd kəlməsidir, Bir gün yox, bir əsrin faciəsidir, Bu haray, bu fəryad haqqın səsidir, Eşitsin bu dünya, olsun xəbərdar, Xocalı adlı bir faciəmiz var! 89 Bəsdir qəmə batdıq, bəsdir hüzn, yas, Babalardan bizə mə rdlikdir miras, Namərd yağılardan alaraq qisas, Bir gün edəsiyik biz onları xar, Xocalı adlı bir faciəmiz var! Fevral, 1999. İnsanlıq Səadət bəlkə kef, bəlkə əzabdı , İnsan oğlu onu bəs nədə tapdı? Səadət insanlıq, bir də savabdı , İnsanlıq qərəzdən hər an qaçmaqdır, Ən böyük bir s a vab ürək açmaqdır! Mərd olanı axmaq biləndən uzaq, Namərd olmayana güləndən uzaq, Yoldaşına kələk gələndən uzaq, İnsanlıq qərəzdən hər an qaçmaqdır, Ən böyük bir savab ürək açmaqdır! Xoş sözlə arzular oyanan olur, Qocalar özünü gənc sanan olur, Könül möcüzəyə inanan olur, İnsanlıq qərəzdən hər an qaçmaqdır, Ən böyük bir savab ürək açmaqdır Dekabr, 1998. 90 Ya şamaq qanunu Göz açırıq bu dünyaya yaşamağın həvəsində , Gələn gündən bulunuruq həyat mübarizəsində . Hər birimiz sanırıq ki, sahibiyik bu zamanın , Əslən zaman ola - ola tək sahibi hər insanın. Hər birimiz bir səadət idealına inanırıq, Qəlbimizin arzusuna, xəyalına inanırıq. Çatmaq üçün bu dünyada arzulara, səadətə, Bir şövq ilə qatlaşırıq hər əzaba , hər zəhmətə. B ir gün ən böyük bir arzun gerçək olandasa sənə , Tez təzə bir arzu çıxır, olmayırsan xoşbəxt yenə. Çatıb arzulara xoşbəxt sanmadıqca özümüzü , Tez dikirik daha yüksək arzulara gözümüzü. O qədər tamahı iti gəlmişik ki, bu dünyaya İstəyirik kosmonavt tək çıxaq ulduzlara, A ya. İş çətinə düşəndəsə özümüzə gəlirik biz, Xoşbəxt görünən keçmişin tez qədrini bilirik biz . Vaxtında bilmədiyimiz üçün peşiman oluruq, Hər şeyçün Allaha şükür eyləyən insan oluruq. Lap bədbinləşirik dönsə bir az da taleyin üzü, Axtarırıq tək bir ümid, bir quru təsəlli sözü. Kimin ümidi qalıbsa, bəlkə də bir səadətdir, Çünki, həyatda insana hərdən fələk çox namərddir. Elə bir iş işləyir ki, qəlbdə arzu, ümid sönür, Arzu, ümid həqiqətdə əsl möcüzəyə dönür! Yaşamaqçün məcbur olub həqiqətini danırsan, Möcüzəyə inanırsan! Noyabr, 1998. 91 Gənclər üçündür Bu aləm gənclərin deyil, ya nədir? Nə var təbiətdə gənclər üçündür. Yaş ötsə səadət bir əfsanədir, Əsl səadət də gənclər üçündür! Mənalı nə varsa bizim həyatda, Şənlik də, bayram da, toy da, büsat da, İncə musiqi də, xoş muğamat da, Şeir də, sənət də gənclər üçündür! Gənc olan aldatmaz özü özünü, Görər səadətin hər bir üzünü, Qocalsam deyərəm yenə düzünü: - Həyat cəmiyyətdə gənclər üçündür! İyul, 1998. 92 Fəqirlik Vara qürur deyən insan mərd deyil, Xoşbəxt olmağımçün var da şərt deyil. Fəqirlik nəinki ağır dərd deyil, O, mənim bəlkə də səadətimdir, Mənim öz taleyim, öz qismətimdir! Çox vaxt görməyəndə insan fəqarət, Olar harınlamaq, xudbinlik adət, Gərək insanlığa edəsən hörmət, İnsanlıq, kamillik var - dövlətimdir, Fəqirlik bəlkə də səadətimdir. Namərd olmamaqçün yaxına, yada, Ehtiyac görəsən gərək dünyada, Fəqirlik nə qədər acı olsa da, Bu m ənim bir şirin həqiqətimdir, Fəqirlik bəlkəsiz səadətimdir! Aprel, 1998. 93 Qaçqınlıq Bu insandır, yurd yuvası, od ocağı öz cənnəti, Öz qəlbində gələcəkçün min arzusu, min niyyəti, Bircə anda məhv olarsa neçə evin səadəti, Yoxsa bu bir axır - məhşər, qiyamət çathaçatıdır? Bu ki insan həyatıdır! Ömür eşqiylə yurdunda hər kəs cahi - cəlal edib, Ocağında həm sevinib, həm qəm edib, məlal edi b, İndi bir ömür əzabı zalımlara “halal edib” İki - üç əşya, bir libasla çıxmağı son nicatıdır? Bu ki insan həyatıdır! Bu olanlar de ki haqqa, ədalətə necə sığa? Bu insanlar da bəs axı layiq idi insanlığa, Neçə ailə töküldülər çölə, düzə, alaçığa, Bu həyata layiq axı xaliqin heyvanatıdır, Bu ki insan həyatıdır, Bu ki insan həyatıdır! Aprel, 1998. 94 Dərd və gülüş Bu gülüşün altı dərddir, Can dərd çəkir gülə - gülə. Bu fələk gör nə namərddir , Can da yanıb döndü külə, Dərd i çəkdi gülə - gülə! Bilmirəm ki, bu nədəndir, Qəlb nə nikbin, nə də şəndir, Dərdi öz məhvinə təndir, Öz dərdini bilə - bilə Can dərd çəkir gülə - gülə! Yəqin ki, bu son ümiddi, İndi artıq o da itdi, Elə bilmə gülüş getdi, Bu dodaqlar qaçır elə , Can dərd çəkir gülə - gülə! Ən xoşbəxt gün ötən gündü, Hər cəhətdə o üstündü, Lap fələyin üzü döndü, Bu can isə dözür hələ, D ərd i çəkir gülə - gülə ! Dünyanın çox bəlası var, Olar sonunda intihar, Hər naçarı gülüş tutar, Qoymaz birdəfəlik ölə! Can dərd çəkir gülə - gülə! 95 Düşsək də hər ağlar günə, Gülüş məqam tapıb yenə Tezcə gəlib keçər önə, Göz yaşını silə - silə. Can dərd çəkir gülə - gülə! Kim görürsə, Şirvaniyə Deyir: - Üzün gülür, niyə? Bilmirəm nə etsin deyə Bu dodaqlar qaçır belə, Can dərd çəkir gülə - gülə! Fevral, 1998. Analar Düşünürdüm, Qəlbimə bir sual gəldi: - Kimsən, anam? Cavab gəldi: - Nazın ilə oynayanam, Sən gecələr ağlayanda beşiyində, Mən də sənin səhərədək keşiyində Nazın ilə oynayanam! Olmayıbdır, olmayacaq, ola bilməz bil ki, sənin, Mənim qədər bu dünyada sənə qayğı bəxş edənin. Olmayıbdır, olmayacaq mənim kimi bir insanın, Mənim qədər səbri olub nazın ilə oynayanın, Ömür boyu yenə sənin 96 borclu qalacaq bu canın. Can bala , yox, borc demirəm, bəxşişimdir, Mən anayam bu da mənim adı müqəddəs işimdir... - Sən, ay mənim canım anam, Həqiqəti necə danam, Sənin mənə yandığını Yəqin sənə çətin yanam, Bunun üçün ömür gödək, Ömürü uzadan gərək. Ana, bəyəm İndi nəyəm? Bu on doqquz yaşımda da Qucağında bir körpəyəm, Aciz, arsız, İqtidarsız, Bir insafsız, Etirafsız . Bir körpəyəm , sən də mənim başım üstündə həyansan, Bu yaşda da yenə mənim nazım ilə oynayansan!... Övladının uğurunda analar nə günlər görüb, Ana nələrdən vaz keçib, nələrini qurban verib, Miqdarı yox, qədəri yox , Bəlkə ondan birindən də övladının xəbəri yox! Analarsa bu əzabdan, iztirabdan usanmazlar, Bu əzabın, iztirabın 97 qarşılığını ummazlar, Amma taparlar əzabda, iztirabda səadəti! Nə gözəldir təbiətin, cəmiyyətin bu adəti, bu hikməti! Sanki itir bu əzablar Övladına sevgisində, həvəsində , Sanki qalı r bu bor c, əzab Bir sevginin, məhəbbətin kölgəsində! Heç bir zaman bu analar Övladıyçün etdiyinə olmaz peşman, Yenə edər canın qurban , Olmasa da böyüyəndə övladının ləyaqəti, Son məqamda tapar təkcə övladının varlığında səadəti! Nə gözəldir təbiətin, cəmiyyətin bu adəti! bu hikməti! Bu hikmətdir anaları dahi edən, Müqəddəs, ilahi edən. Tanrı bizə bəxş eləmiş ömür, dünya bir həvəsdir, Bir hikmət var bu dünyada o bir haqdan gələn səsdir – hər bir ana müqəddəsdir! Yanvar, 1998. |