1. Ipakchilikning ahamiyati va tarixi. Respublikada ipakchilikni va tutchilikni rivojlantirish chora-tadbirlari. O’zbekistonda i

www.arxiv.uz

Ipakchilikni ahamiyati, vazifasi va O’zbekistonda ipakchilik ozuqa bazasini yaratish. Tut tanasining tuzilishi

Reja:

1 .Ipakchilikning ahamiyati va tarixi. Respublikada ipakchilikni va tutchilikni rivojlantirish chora-tadbirlari.

2. O’zbekistonda ipakchilik ozuqa bazasini yaratish.

Tut tanasini tashqi va ichki tuzilishi.
1. Ipakchilikning ahamiyati va tarixi. Respublikada ipakchilikni va tutchilikni rivojlantirish chora-tadbirlari. Pillachilik qishloq xo’jaligining muhim tarmoqlaridan biri bo’lib, to’qimachilik sanoatini hom-ashyo bilan ta’minlaydi. Respublikamiz xalq xo’jaligi rivojlangan va aholining turmush darajasi yaxshilangan sari uni tabiiy ipakdan to’qilgan turli kiyimlarga bo’lgan ehtiyoji ham ortib bormoqda. Tabiiy ipakdan qimmatli, pishiq gazlamalar to’qilib, undan aviasiya, kosmonavtika sanoatida, tabobatda, radiotexnika va boshqa sohalarda keng foydalaniladi. Shuning uchun Respublikamizda ipakchilikni yanada rivojlantirishga katta etibor berilmoqda.
Hozirgi zamon ipakchiligining vatani janubiy-sharqiy Osiyodir. Xitoyda eramizdan qariyib 3000 yil ilgariroq tabiiy ipak tayyorlash bilan shug’ullanilgan. O’rta Osiyoga ipakchilik IV asrda kirib kelgan. Ammo keyingi yillardagi tekshirishlarga qaraganda Movarounnahrda ipakchilik juda qadimdan (eramizdan oldin) mavjudligi tasdiqlanmoqda. Ipak qurtining bir-necha turlaridan ipak olinadi. Bu turlardan xonakilashtirilgani tut ipak qurti faqat tut bargi bilan oziqlanadi va uzunligi 1000- 1500 m dan ortiq ingichka toladan iborat pilla uchraydi. Yuqori sifatli va rang-barang shoyi matolar dunyoda, ayniqsa Sharqda qadim zamonlardan mashhurdir. Shoyi Xitoydan Markaziy Osiyo orqali Evropa mamlakatlariga olib borilgan. Natijada keyinchalik «Buyuk ipak yo’li» deb atalgan savdo va madaniy aloqalar yo’li madaniyatni birlashtiruvchi yo’l vujudga kelgan. Buyuk Amir Temur hokimlik qilgan davrda davlatning butun hududida, ayniqsa Markaziy Osiyoda «Buyuk ipak yo’li» bo’ylab joylashgan Samarqand, Shahrisabz, Buxoro, Turkiston shaharlari va Farg’ona vodiysida pillachilik, ipakchilik va shoyi matolar to’qish san’atining rivojlanib, kiyim-bosh uchun gazlamalar paydo bo’lgan. Bunday kiyimlar «Buyuk ipak yo’li» orqali Evropa mamlakatlariga tarqalgan.
Tahminan VII asrda Ipakchilik Evropada paydo bo’lgan, o’tgan asrning boshlarida esa Bolqon, Turkiya, Italiya va Fransiya mamlakatlarida rivojlanib, yuqori pog’onalarga ko’tarildi, lekin tut ipak qurtining ommaviy kasalligi (pebrina) tarqalishi natijasida o’tgan asrning o’rtalarida Fransiya ipakchiligi katta talofatlarga uchradi.
XX asrning boshlarida Yaponiya xom ipak tayyorlashda dunyoda birinchi o’rinni egalladi va ikkinchi jahon urushi boshlanishi oldidan 360-375 ming tonna xom pilla tayyorlashga erishdi. Ipakchilik deganda pilla etishtirish uchun zarur bo’lgan murakkab jarayonlar majmuasi tushunilib, tutzorlar barpo qilish, qurt urug’ini ochirish (urug’ini jonlantirish), qurt boqish; naslchilik ishlari; qurt urug’ini tayyorlash (qurt urug’ini etishtirish); pillaga dastlabki ishlov berish (g’umbakni o’ldirish va pillani quritish); ipak qurti kasalliklari, zararkurandalari va ularga qarshi kurash choralari ishlab chiqiladi.
2005 yilda mamlakatimizning hamma viloyatlarida tut qurti boqilib, respublikamizda 16300 tonna sifatli pilla tayyorlandi va davlat rejasi ortig’i bilan bajarildi. Pillachilik qishloq xo’jaligining etakchi tarmoqlaridan biri-paxtachilik bilan juda uyg’unlashib ketgan. Tut daraxtlari ipak qurti uchun ozuqa manbai bo’lishi bilan birga paxtazorlarni, g’o’zalarni garmsel va tasirlardan himoyalaydi, suvg’orish kanallarining qirg’oqlarini mustahkamlaydi. Qishloq xo’jaligi tarmog’ida fermer xo’jaliklarini ko’paytirish ipakchilikni yanada rivojlantirish imkoniyatini tug’dirdi. Keyingi yillarda Respublikamizda pillachilik sohasi bo’yicha kadrlar tayyorlash malakasiga ham katta e’tibor berilmoqda. Toshkent Davlat agrar universitetida va boshqa qishloq xo’jaligi institutlarning barcha agronomiya va iqtisod hamda buxgalteriya hisobi fakultetlarida ipakchilik asoslari fani o’qitilmoqda. Кadrlar tayyorlar ishining muvaffaqiyati o’quv jarayonlarining to’g’ri tashkil etilishiga va talim berish vaqtida ishlab chiqarishdagi ilg’or tajribalardan hamda ish usullaridan keng foydalanilishiga ko’p jihatdan bog’liqdir.
1998 yil 30 martda O’zbekiston Respublikasi Prezidentining farmoni va O’zbekiston Respublikasi Vazirlar mahkamasining 1998 yil 3 apreldagi chiqargan «Respublika pillachilik sohasini boshqarishni yanada takomillashtirish chora tadbirlari to’g’risida»gi qarori matbuotda elon qilindi. Bu Farmon va qarorda Respublikada pillachilikni yanada rivojlantirish choralari aniq ko’rsatilib berilgan bo’lib, Respublikada pilla va ipak tayyorlash yagona «O’zbek ipagi» uyushmasiga birlashtirilib, uning raisi O’zbekiston respublikasi vaziriga, uning birinchi o’rinbosari, vazirning birinchi o’rinbosariga, rais o’rinbosarlari – vazir o’rinbosarlariga tenglashtirildi. Respublikamizda ipakchilik yanada rivojlanishiga katta imkoniyatlar yaratildi.
2. Tut tanasini tashqi va ichki tuzilishi.Tut daraxtining bargi ipak qurtining yagona ozig’i hisoblansa uning mevalari shirin va to’yimliligi hamda, shifobaxshligi bilan inson salomatligi uchun nihoyatda bebaho hisoblanadi. Tut daraxti juda qadimiy ko’p yillik o’simlik bo’lib, tarixiy manbalarga ko’ra 5000 yil ilgari Xitoyda tarqalib, so’ngra O’zbekistonda ham o’stirilib mevasi istemol qilinib, juda noyob hisoblangan, uning bargi bilan ipak qurti boqilib nafis va mustahkam ipak olingan. Asrlar davomida xalq seleksiyasi tomonidan Shotut, Balxi tut, Marvarid tut va boshqa ko’plab tut navlari yaratilib xozirgi paytda ham o’stirilmoqda
Lekin keyingi yillarda shuni afsus bilan aytish kerakki, xalqimiz tomonidan yaratilgan ana shu noyob tut navlari yo’q qilinmoqda.
O’zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasi, qishloq va suv xo’jaligi vazirligi bilan birgalikda chiqargan qarorida ipak qurti uchun oziq beruvchi tut daraxtlari va tutzorlarni oilaviy zvenolarga va fermerlarga biriktirib qo’yishni, yangi tutzorlar barpo etish va ko’chatlari etishtirishni rivojlantirish hamda tutzorlarni saqlash, ustidan nazorat o’rnatish kabi bir qancha kerakli masalalar qabul qilindi. Yana 2000 yil 15 mart kuni O’zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining «Pillachilikning ozuqa bazasini mustahkamlash va ipakchilik mahsulotlari etishtirish hajmlarini ko’paytirish chora tadbirlari to’g’risida» qaror chiqdi.
Bu qaror o’z vaqtida chiqarildi, chunki keyingi yillarda ko’plab tutlar va tutzorlar yo’q qilinayotgan edi. Kelgusida respublikada ipakchilikni rivojlantirish uchun seleksionerlarimiz tomonidan yaratilayotgan yangi istiqbolli navlar bilan boyitishimiz kerak.
Jahonda ipakchilik bilan shug’ullanayotgan Xitoy, Yaponiya, Xindiston, Кoreya va boshqa mamlakatlarda faqat navdor tut ko’chatlari etishtirilib, ulardan asosan tutzorlar barpo etilib, sifatli va mo’l pilla etishtirilmoqda.
O’zbekistonda pillachilikni oziqa negiziga, yani tutchilikni hozirgi ahvoliga nazar tashlasak yoki taxlil qilsak bor yo’gi 5% ga yaqin navdor tutlar mavjud xolos. Demak, 95% tutlar duragay hisoblanib navli tutlarga nisbatan 2-3 marta kam hosil va sifati past barg olinmoqda.
Respublikamizda etishtirilayotgan pillalarni jahon bozoriga olib chiqishda ipak qurti urug’ining sifatini, boqish agrotexnikasini yaxshilash bilan birgalikda viloyatlarda mavjud bo’lgan (pitomniklarda) ko’chatzorlarda ko’plab navdor tut ko’chatlarini etishtirishni yo’lga qo’yish kerak.
Bo’lajak agronom tutchilik sohasining juda nozik va murakkab tomonlarini ilmiy asosida o’zlashtirishda tutchilik qo’llanmasining ahamiyati katta. Vazifasi: tutni asosiy organlarini tashqi va ichki tuzilishlaridan organizmida uzluksiz sodir bo’lib turadigan modda almashinishlarini, niholcha va ko’chat etishtirish usullarini, ipak qurti uchun ozuqabop tut daraxtlarini o’stirish agrotexnikalarini, tut daraxti kasalliklari va zararkurandalariga qanday kurashish choralarini, tashqi muhitga bo’lgan munosabatlarini mukammal o’rgatadi. Demak, tut o’simligi to’grisida batafsil ma’lumot beruvchi fan bu «Tutchilik» dir. Tutchilik fani albatta boshqa fanlar bilan yaqin bog’liqligi bo’lib, bularga «Tut seleksiyasi», «Mevachilik», «O’simlikshunoslik», «Botanika», «Umumiy dehqonchilik» kiradi.
3.Tut tanasining tashqi va ichki tuzilishi. Tut tanasi. Tut daraxti yo’g’on tanadan, hamda juda ko’p shohshabbalardan iborat. Shox-shabbalarda barg hamda gul va mevalar bo’ladi.
Tut tanasining o’ziga xos xususiyatlaridan biri shuki, kurtaklari har yili ko’payib, daraxtning bo’yi yil sayin o’saveradi. Shu bilan birga tutning tanasi undagi kambiy to’qimasining, yani poyani hosil etuvchi to’qimaning faoliyati natijasida doimo yo’g’onlashadi.
Tut daraxti monopodial shoxlanadi., yani asosiy tanasi har yili uchidan o’sadi.Agarda tut kattalashib ipak qurti uchun shoxshabbalari kesilmasa shoxlarining har yili yangidan-yangi qavatlari paydo bo’ladi. Tutni novdalarining tashqi ko’rinishidan 4 xil shaklda bo’ladi. Novdaning har bir barg qo’ltig’ida bitta katta qo’ltiq kurtagi bir yoki 2 ta kichkina yon kurtakcha o’rnashgan. Agarda qo’ltiq kurtagi biror sabab bilan zararlansa, sovuq ursa, yon kurtakchalar uyg’onib o’sa boshlaydi.
Tut bargini ipak qurtiga berish uchun har yili novdalari kesilib turilishi natijasida, uning tabiiy shoxlash tartibi albatta buziladi, yani tut daraxti bir kallakli bo’lib o’sadi. Tut barglarining umumiy satxi katta daraxtlarda 60-80m2ni tashkil etadi.
Tut daraxtining tanasi quyidagi asosiy vazifalarini bajaradi:
Yon novdalarni, barg va mevalarni hosil qilib, ularni bir tartibda saqlab turish uchun xizmat qiladi.
Ildiz orqali olingan mineral moddalarni bargga etkazib berish va barglarda ishlanib tayyorlangan organik moddalarni ildiz va boshqa organlarga o’tkazish vazifasini bajaradi.
O’z to’qimalarida ortiqcha organik moddalarni to’plab qo’yish vazifasini bajaradi.
Yuqorida aytib o’tilgan xususiyatlarni aniqlash uchun, uning anotomiyasini (Ichki tuzilishini) bilmoq kerak.
Tut daraxti tanasining ichki tuzilishi va vazifalarini aniqlash uchun tutchilikda 3 xil kesish bor.
O’zakdan o’tkazib kesish (radialny).
Кo’ndalangiga kesish (poperechny).
Orqa kesish (tanginitalny).
Tut daraxtining tanasi yo’g’onalashagandan so’ng, ichki tuzilishida o’zgarish bo’ladi, ya’ni yog’ochlik qismidagi eng eski naylari ichiga qo’shni joylashgan tirik xujayralarni o’simtalari kirib, undagi suyuqlikni siqib chiqaradi. Bunda xujayra po’stlari o’zining ma’lum miqdordagi suvini yo’qotib uning o’rniga rang beruvchi smola, meva elimlari kabi moddalar bilan to’lishadi. Shundan keyin yog’ochlik qismi 2 ga o’zak (yadro) va o’zak tevarakligiga bo’linadi.
Kesilmadagi yadro o’zidan hech narsa o’tkazmaydi. «Zabolon» ksilema qavatiga mahkamlik berish va o’zidan suv va mineral moddalarni o’tkazish, hamda zapas ovqat moddalarini saqlash vazifasini bajaradi.
Yadro bilan zabolon sirtqi ko’rinishi jihatidan bir-biridan farq qiladi. «Yadro» to’q jigar qoramtir rangda, zabolon esa oqimtir rangda bo’ladi.
Tut tanasini yozgi issiqdan va qishki sovuqdan saqlash uchun probka qavati bilan qoplangan bo’ladi.
Tut bargining tashqi va ichki tuzilishi. Ipak qurti monofag, ya’ni faqat tut bargi bilan ovqatlanadi. Shu sababli tutchilikning oldiga qo’ygan eng asosiy .maqsadlari tut daraxtlaridan olinadigan barg hosilini tobora oshirish va uni sifatini yaxshilashdir.
Shu bilan birga, barg o’simlikni eng muhim organlaridan biri hisoblanadi. Unda fotosintez, ya’ni havodan CO2 o’zlashtirilib, organik moddalarni hosil qilish, nafas olish (organik moddalarni oksidlantirish) va traspirasiya (suvni bug`lantirish) kabi murakkab fizik va ximik hodisalar bo’lib turadi.
Barg- o’sish qonuni oldidagi meristema hujayralaridan hosil bo’ladi. Barg bilan novda o’rtasidagi qo’ltiqda, qo’ltiq kurtaklari rivojlanadi. Barg oldin tepa uchidan keyin tubidan boshlab o’sa boshlaydi.
Tut bargi oddiy bo’lib, u besh barmoqsimon tomirlaydi. Tut bargi barg plastinkasi, bandi va barg yonligidan iborat. Barg bandi barg plastinkasini novdaga tutashtirib turadi; uni perpendikulyar holatda quyoshga yo’naltiradi, hamda shamolning barg plastinkasiga urilish kuninn susaytiradi.
Tutning navi va o’sish sharoitiga qarab bargning rangi och yashildan to’q yashilgacha tusda bo’lishi mumkin. Bundan tashqari ipak qurtiga ovqat sifatida foydalanilmaydigan bargi sarg’ish tilla rangli tut navi ham bor.
Barg plastinkasida (ostki tomondan yaxshi ko’rinadigan) beshbarmoqsimon yo’g’on tomir va undin chiqan juda ko’p mayda turda o’xshash tomirchalar bo’ladi. Ular barg etini hamma tomoniga tarqalgan. Tut bargi plastinkasidagi tomirlarni yo’g’onligi va shoxlanish darajasi tut turiga, naviga va tashqi muxitning ta’siriga bog’liq bo’ladi, bu o’z yo’lida ipak qurti bargning hazm qilishiga ta’sir etadi,
Bargning ichki tuzilishi tutning turi, navi va yashash sharoitidan tashqari novdada joylanishiga, unga tushadigan yorug’lik, namlik va boshqa faktorlarga qarab har xil bo’ladi.
Tut bargining ichki tuzilishida uning yashil tusli eti va tomirlardan iborat ekanligi yaqqol ko’rinb turadi. Barg etining ustki va ostki tomoni epidermis bilan koplangan. Uning eng ustki sirtida rangsiz yupqa mumsimon moddadan chuzilgan pardacha bo’ladi, bunga kutikula qavati deyiladi. Kutikula bargni ustki qismidan suvni parlanib ketishdan, yomgir suvlarining hamda havoni barg ichiga o’tkazmaslik uchun xizmat qilaladi. Barg plastinkasini ustki qismidagi, ya’ni qutilarni tagidagi epidermis to’qimasi yirik bir yoki ikki qator va barg xujayradan iborat. Shu bilan birga bargni epidermisining ba’zi hujayralari kattalashib, ichida qopchiqsimon joylashgan pufak shaklan modda- sistolit (kristali) bo’ladi. Sistolit hujayra po’stidan o’sib chiqqan bo’lib, kalsiy karbonat (CaCO2) tuzlari to’yinishidan hosil bo’lgandir. Buning vazifasi bargdagi organik kislotalarni neytrallashdir (betaraflashtirish).
Barg plastinkasini ostki enidigramisida juda ko’p kichik ogizchalar (ust syalar) joylashgan. Bunday og’izchalar tut bargini har kvadrat millimetrida 1000 dan 1500 tagacha bo’ladi. Og’izchalar orqali suv bug’lari chiqadi va undan havo chiqib hamda kirib turadi.
Bargni ustki va ostki po’sti o’rtasida barg eti joylashadi. Barg eti zich joylashgan yupqa devorli parinxima to’qimalardan tuzilgan. Paranxima to’qimalari ikki xil shaklli: bargni ustki va ostki qismidagi ustunsimon to’qima va o’rta qismidagi g’ovak to’qimalardir.
Tut mevasi va urug’. Urug’lanish tugagach onalik gulining tumshuqchasi och qo’ngir tusga kiradi va asta-sekin qurib tushadi. Shundan 2-3 xafta o’tgach, tungullar mevaga aylanadi. Tungulning har bir gulidan alohida, soxta meva rivojlanib ularning yig’indisi to’pmevasini tashkil etadi. Tut daraxtining to’pmevasi tutning turi yoki naviga qarab uzunligi 7 mm. dan 45 mm. gacha, og’irligi 1 g. dan 5 g. gacha (sermevali Lixi - 2 navida) bo’ladi.
Tut daraxtining ko’pchilik urg’ochi navlarining tupmevasi ser urug’ (20 dan 120 tagacha) bo’ladi. Ba’zi navlari (Balxi tut, Bedena tut, Marvarid tut, Xo’roz tut, Tojikiston urug’siz tutti) mevasi esa puch urug’li yoki urug’siz bo’ladi. Buni pargenokarpiya (Yunoncha ''partenos" - bokira, iffatli qiz va «karinos» meva) hodisasi deyilib, unda urug’lanish jarayoni sodir bo’lmay, meva hosil bo’ladi va bunday meva urug’siz yoki deyarli puch urug’lidir. Ma'lumki, tutning ko’p xillari diploid (ikki ploid) li, ya’ni 28 ta xromosomaga ega. Bu har bir ploid 14 ta xromasomaga ega ekanligini bildiradi. Bu xildagi tutlarda urug’lanish jarayoni normal holatda ro’y beradi, hosil bo’lgan meva to’q urug’lidir. Shu bilan birga xromosomalar to’plami karrali oshgan- tri – tetra - penta va xatto 308 tagacha) bo’lib, ularni ko’p, ya’ni poliploidli tutlar deyiladi. Yuqorida qayd etilgan Balxi tut Bedona tut, Marvarid tut, Xuroz tut va Tojikiston urug’siz tuti uchploindli, ya’ni xromosomalar to’plami bo’lib, tabiiy sharoitda ularga tushgan diploid (28 ta xromosoma) li erkak tugunning spermasi urg’ochi gul urug’ murtagidagi tuxum hujayrani otalantirolmaydi. Chunki, otalik gulidagi xramosomalar to’plami (28 ta) bilan onalik xranomasomalari to’plami (42 ta) o’rtasida muvozanat bo’lmaaydi.
Triploid tutlar asosan vegetativ (qalamcha payvantlash va narxis) usullar bilan ko’paytiriladi.
Tut urug’ yong’oqcha hisoblanib mayda (2-3 mm) tuxumsimon va qisman qirrali. Urug’ning sirti malla jigar rang tusli va qisman qattiq qobiq bilan, u urug’ ichidagi suvni bug’lanib ketishdan saqlaydi.
Urug’ uzunasiga kesilganda unda taqsimot murtak va uni o’rab turgan endosperm, ya’ni jamg’arilgan oziq modda (yog va oqsil) ko’rinadi. Murtak uch qismdan: dastlabki ildizcha, ikkita murtak bargchalardan va urug’ osti tirsagidan iborat.
Tutning navi va o’sish sharoitiga qarab 1000 ta urug’ning mutlog (absolyut) og’irligi 1g. Dan 2,5 gacha; 1 g.dan 500dan 1000 donagacha urug’ bo’ladi.
Meva to’la pishishdan bir muncha oldin undagi urug’ biologik jihatdan etilgan bo’lib, norma lo’sa oladi. Bu esa tut mevasidan erta urug’ yigib, uni yozda 10-12 kun oldin ekish imkoniyatini beradi.