Berdaq ham ko’pgina Sharq mutafakkirlari singari moddiy olamni, ruhni ko’rinish sifatida talqin etadi. Berdaq fikrisha, turli-tuman bir butundir. Berdaq tabiatga inson ko’zi bilan qaraydi. U insonni tabiatning oliy mahsuli hisoblab, uni ilohiylashtiradi. U buyuk shoir izidan borib inson qadr-qiymatini ulug’laydi. Tabiat boyliklari insonga hizmat qilishi kerak, - degan g’oyani ilgari suradi. Ilohiy kuchni e’tirof etgan Berdaq albatta, ateist bo’la olmas edi, biroq u din aqidalariga tanqidiy ko’z bilan yondashadi. U insonning narigi dunyo oldidagi qo’rqinchlardan ozod bo’lishini istaydi. U insonning haqiqiy baxt-saodati shu real dunyoda ekanligini ta’kidlaydi. Shuning uchun Berdaq narigi dunyoda baxt-saodat va’da qilgan din peshvolarini qattiq tanqid qiladi. Xalqni har tomonlama talagan, baxtsiz qilgan, ham moddiy, ham ma’naviy jihatdan qashshoqlashtirgan mutafakkir shoir sarira qamchisi bilan ayamasdan savalaydi, ularni qabihliklarini, razilliklarini ochib tashlaydi. Ularning hayotidagi haqiqiy basharasini: ma’naviy tubanligini, axloqiy buzuqligini dadil fosh etadi. Garchi Berdaq xalqni ta’magir so’fiylarni fosh qilib, ularni tanqid qilgan bo’lsada, o’zining din ta’sirida bo’lganligini inkor qila olmaydi. Ma’lumki, Berdaq yashab ijod etgan davrda adolatsizlik, jaholat avj olgan edi. O’zboshimcha beklar, eshonlar va boshqalar o’zlarining shaxsiy manfaatlari yo’lida mehnatkash xalqni shafqatsiz ezar edi. O’z taqdirini jafokash taqdiri bilan chambarchas bog’lagan Berdaq shu davrdagi tuzumga befarq qarab tura olamadi. U o’z asarlarida o’sha davrdagi tuzumni ayamasdan tanqid qildi. Zolim beklar, insofsiz boylar, bosqinchi boylarga nisbatan o’zining fazab tuyg’ularini ifoda etgan. 27 Berdaq arzimagan narsalar uchun insonlar bir-birdan o’ch olish, o’ldirish, jarohatlarni nodonlik, ko’rlik belgisi deb hisoblaydi va bu kabi illatlarni xalq ommasining manfaatlariga zid deb biladi. Bunday qarashlarni biz tukman adibi Maxtumqulining ijtimoyi falsafiy qarashlarida ham ko’rishimiz mumkin. Maxtumquli ham bunday insonlarga quydagilarni aytgan edi. Bir-birini chaqmoqlik emas erlikdan, Bu ish shaytonlikdur, balki ko’rlikdan, Og’zolalik ayirar elni birlikdan, Bunda davlat ketib, dushmanga kelg’ay.12 Maxtumquli, turkman qabilalari birlashsa, unga hamla qilishga hatto tashqi bosqinchilar ham jur’at eta olmaydi, - deydi. Maxtumquli tarqoq turkman qabilalarini markazlashtirgan bir davlat atrofida birlashtirish to’g’risidagi bu ilg’or fikrlari o’z zamonasi uchun nihoyatda katta ahamyatga ega edi. Garchi uning bu orzu-umidalari o’sha davrda ro’yobga chiqmagan bo’lsada, o’z davri uchun katta tarbiyaviy hamyat kasb etganligi, shubhasiz. Shundan ko’rinib turibdiki Berdaq ham, Maxtumquli ham o’z dunyoqarashlarida kelajakka ishonch ruhi bilan sug’orilgan. Ular jamiyatni kelajagiga ishonganlar. Berdaq ijtimoiy-siyosiy qarashlarining yana bir muhim tomoni xotinqizlarning jamiyatdagi tutgan o’rni masalasida ham ochiq-oydin ko’rinadi. Malumki, xotin-qizlarning rahimsiz ezilishi va kamsitilishiga o’tmishning qoloq, chirkin urf-odatlari, yaramas qonun qoidalari sabab bo’ldan edi. Xotinqizlarning kamsitilayotganligini, ularning haq-huquqlari oyoq osti qilinayotganligini o’z ko’zi bilan ko’rgan, yurak-yuragidan his qilgan Berdaq 12 Maxtumquli. "Tanlangan asarlar” O’zbekiston fanlar akademyasi nashriyoti,T.,1958, 225-bet. 28 bunday razolatga befarq qarab turolmadi, munis va muhtaram ayollarni himoya qildi. Berdaq xotin-qizlarni oiladagi, turmushdagi, umuman jamyatdagi o’rni xususida o’z zamonasi uchun juda ilg’or fikrlarni ilgari surdi. U xotin-qizlarni erkaklarning hamfikri, ularning kuchiga-kuch, quvvatiga quvvat qo’shadigan, hayotiga bezak beradigan jonkuyar hamroh deb biladi. U ayniqsa, ayollardagi odobu ikromni, soddalik va muloyimlikni, kamtarlik va oliyjanoblikni ulug’laydi.