1-savol Merkantilizm tushunchasi, uning mohiyati va mazmuni

1-savol Merkantilizm tushunchasi, uning mohiyati va mazmuni 
Merkantilizm, eng avvalo, davlatning Merkantilizm - bu muomala iqtisodiy 
siyosatini ifoda etgan, uning amaliy sohasida iqtisodiy faoliyati uchun tavsiyalar 
ishlab chiqqan. qonuniyatlarning rivojlanishiga Merkantilistlar tadqiqotining 
maqsadi reallik bo ’lgan qarashlar tizimi va sifatidagi iqtisodiyotni tahlil qilish 
emas, balki protektsionizm printsiplariga hukumatga amaliy maslahatlar berishdir. 
asoslangan bir qator Shuning uchun ular davlatning iqtisodiyotga davlatlarning 
iqtisodiy siyosati, u faol aralashuvini qo’llab-quvvatladilar, yuqori feodalizmning 
emirish davriga soliq stavkasini va davlat xarajatlarini himoya muvofiq keladi va 
“noindustrial" qildilar. iqtisodiy davrdagi iqtisodiy Merkantilistlarning ilmiy 
dunyoqarash voqelikni tahlil qilishga uringan tamoyillari quyidagilar bilan 
tasvirlanadi: har ta ’limot hisoblanadi. qanday oltin va qimmatbaho narsalarga 
boylik sifatida qarash; mamlakatga oltin va kumushning oqib kelishini ta’minlash 
maqsadida tashqi savdoni tartibga solish; arzon xom ashyoni import qilish yo’li 

bilan sanoatni rag’batlantirish; import qilinadigan sanoat tovarlariga 

protektsionistik tariflarni belgilash; eksportni, ayniqsa, tayyor mahsulotlar 
eksportini rag’batlantirish; ish haqining past darajasini ushlab turish uchun 
aholining o’sishi. Milliy farovonlikning zaruriy sharti sifatidagi aktiv savdo balansi 
doktrinasi, shak-shubhasiz, merkantilizmning asosi hisoblanadi. 
Shu narsani qayd qilib o’tish kerakki, uzoq yillar davomida boylikning, xalq 
farovonligining asosi-mehnat, er, dehqonchilik va chorvachilik, xunarmandchilik 
deb kelinar edi (uni biz yuqorida ko’rib chiqdik). Lekin XV asrga kelib vaziyat 
keskin o’zgardi. Avvalo, natural-xo’jalik tizimining emirilishi, tovar-pul 
munosabatlarining o’sishi, fan va madaniyatning yuksalishi, ayniqsa, yangi 
erlarning ochilishi, buyuk geografik kashfiyotlar, mustamlakachilik tuzumining 
paydo bo’lishi, birinchi navbatda, savdoning tez rivojlanishiga turtki bo’ldi. 
Noekvivalent savdo tufayli metropoliyalar mustamlakalar hisobiga beqiyos boyidi. 
Mana shu davrga kelib jamiyatning boyishida savdoning o’rnini asoslab berishga 
uringan merkantilizm qarashlarida noelastik talab va eksportning importdan ko’p 
bo’lishining maqsadga muvofiqligi, kapital eksportini rag’batlantirish va jamiyat 
ishlarini qo’llab-quvvatlash tushunchalari ustunlik qilgan, shuningdek, 
“qo’shningni quritsang, go’yoki millat boy bo’ladi” kabi noto’g’ri siyosat ilgari 
surilgan. Har bir shaxs o‘zi uchun iqtisodchidir. Merkantilizm davri har bir shaxs 
o‘z - o‘zi uchun iqtisodchi degan aqida bilan xarakterlandi. 1500 - 1750 - yillardagi 
yozuvchilarning qarashlari, fikrlari xilma - xil bo‘lganligi sababli umumlashgan 
natijaviy adabiyot yaratish qiyin kechdi. Bundan tashqari, bir yozuvchi birgina 
mavzuga e’tibor qaratgan bo’lib, hech bir yozuvchi bu tushunchalrni jamlab va 
syntezlab keyingi iqtisodiy g’oyalarga turtki bo‘la oladigan fikrlarni yarata olmadi. 
Balki bu o‘sha davrda iqtisodiyot fan sifatida universitetlarda hali o‘z o‘rnini 
topmagani va faqatgina amaliyotchi odamlar tomonidan alohida olingan iqtisodiy 
muammolarni yechishga qaratilgan izlanishlarining pamflet shaklidagi chop 
qilinganligi uchun shundaydir. Merkantilizm atamasi 1500 va 1750 yillar 
oralig‘ida yaratilgan iqtisodiy adabiyotlar va amaliy takliflarga nisbatan ishlatiladi. 
Merkantilistlar adabiyoti G’arbiy Yevropaning barcha rivojlanayotgan 
iqtisodiyotlarida yaratilgan bo‘lsa ham, uning asosiy g’oyalari Ingliz va Fransuzlar 
tomonidan ishlab chiqilgan. Sxolastik iqtisodiy adabiyotlar o‘rta asr cherkov 
ruhoniylari tomonidan yozilgan bo’lsa, merkantilizm iqtisodiy nazariyasi savdogar 
tadbirkorlar tomonidan yozilgan. Bu adabiyotlar iqtisodiy siyosatdagi masalalarga 
qaratilgan bo’lib odatda savdogar tadbirkorlarni qiziqtirgan muammolarga bog’liq 
bo’lgan. Shu sababdan ularning xulosalarinig haqqoniyligiga va alohida 
munozalarning tahliliy ahamiyatiga shubha bilan qaraldi. Faqatgina qayrim 
yozuvchilargina ob’yektiv tahlil muammolaridan yetarlicha holi ravishda ish olib 

bora olishgan. Shunday bo’lsada, merkantilistik davr davomida iqtisodiy adabiyot 

sifat va miqdor jihatidan yuksalishga erishdi. 1650- yildan 1750- yilgacha bo‘lgan 
davrdagi merkantilistlar adabiyoti muqarrar yuqori sifatga erisha oldi, va ushbu 
adabiyotlarda keltirilgan tahliliy tushunchalari tez orada tarqalib 1776 - yilda 
Adam Smit muallifligidagi “Xalqlar boyligining tabiati va sabablari to‘g‘risidagi 
tadqiqot “ asariga asos bo’lib xizmat qildi.1 Qudrat va Boylik Merkantilizmni 
zamon muammolariga ilmiy munosabat sifatida tushunish to’g’ri bo’ladi. Xususiy 
mulk inqirozga uchrab, davlat mulkiga aylantirilayotgan bir davrda merkantilistlar 
xalq boyligi va qudratini oshirish uchun eng yaxshi siyosat va yo‘llarni belgilashga 
intilardilar. Italiyalik davlat arbobi, siyosiy nazariyotchi, hamda “Shahzoda” (The 
Prince 1513 ) asari muallifi Makiavelli qanday qilib davlat rahbarlariga maqsadga 
muvofiq bo‘lgan siyosiy choralar haqida o‘z maslahatlarini bergan bo’lsa, 
merkantilistlar ham ularga iqtisodiyot ravnaqi va qudratini yuksaltirish va 
mustahkamlash haqida turli iqtisodiy siyosat va choralar haqida xuddi shunday 
maslahat berishgan. Merkantilistlar dunyodagi umumiy boylik ozgarmas deb qabul 
qilishgan. Shu farazga asoslangan holda sxolastiklar insonlar o’rtasida savdo 
amalga oshirilganda ulardan birining daromad olishi boshqasiga albatta zarar 
keltiradi deb ta’kidlashgan. Merkantilistlar xuddi shu mantiqni xalqlar o‘rtasidagi 
savdoda ham qo’llab, bir xalqning iqtisodiy qudrati va boyligining o‘sishi 
faqatgina boshqa davlat boyligi hisobiga amalga oshadi degan xulosaga kelishgan. 
Shunday qilib, merkantilistlar xalqaro savdo millatning qudrati va boyligining 
ravnaq topishida muhim vosita ekanini e’tirof etib, ko’proq xalqaro savdo 
balansiga etibor qaratishgan. Ko‘pchilik merkantilistlar fikriga ko‘ra, iqtisodiy 
faoliyatdan maqsad iste’mol emas, balki ishlab chiqarishdir va bu keyinchalik 
klassik iqtisodchilar tomonidan ham qabul qilindi. Shuningdek, ularning fikricha, 
millat boyligi shaxsiy boyliklar yig’indisi shaklida aniqlanmaydi. Ular bir vaqtning 
o’zida ham ishlab chiqarishni, ham eksportni rag’batlantirish, hamda iste’molni 
cheklash orqali millatning boyligini ko’paytirish mumkin deb hisobladilar. 
Shunday qilib, halqning bo’ligi ko’pchilikning qashhoqligiga asoslanadi. 
Merkantilistlar ishlab chiqarishga katta ahamiyat bergan bo’lsalar ham, ichki 
bozorga ko’p mahsulot ishlab chiqarishni ma’qullamaganlar. Ko’p ishlab chiqarish 
bilan birga kam iste’mol qilish eksportni oshirishga imkon beradi, bu esa millat 
boyligining va qudratining oshishiga olib keladi deb hisoblaganlar. Merkantilistlar 
xalqaro savdoda nisbiy ustunlikka erishish uchun ishchilarga kam ish haqi berilishi 
tarafdori bo’lganlar. Ularning fikricha yashash minimumidan yuqori maosh berish 
mehnat layoqatini kamaytirishi mumkin, yuqori ish haqi yil davomida kamroq soat 
ishlashga va yalpi ishlab chiqarishni kamaytirishga sabab bo‘lishi mumkin. Xullas, 
iqtisodiy faoliyatning maqsadi milliy iste’mol emas, balki milliy ishlab chiqarish 

bo’lgan bir sharoitda, davlat fuqarolarining qashhoqligi millatning boyishiga 

yordam beradi deb hisoblangan. 
Dastlabki merkantilizm buyuk geografik kashfiyotlardan oldin paydo bo’ldi va 
XVI asrning o’rtalarigacha faol amal qilib keldi. Uning asosiy vakillari Uilyam 
Stafford (1554-1612) (Angliya), Gaskar Skaruffi (15191584) (Italiya) va boshqalar 
hisoblanadi. Dastlabki merkantilizm «pul balansi» siyosatini olib borgan. Bu 
siyosat pul muomalasini, tashqi savdoni ma’muriy yo’l bilan qattiq tartibga solish 
asosida mamlakatning pul boyligini ko’paytirishga qaratilgan (mamlakat puli 
qancha ko’p bo’lsa, u shuncha boy hisoblangan). Dastlabki merkantilizm oltin va 
kumushni boylikning mutlaq shakli deb qaradi va uni chetdan olib kelish yo’lini 
qidirdi. Dastlabki merkantilistlar tashqi savdoda ijobiy saldoga erishish uchun 
quyidagilar maqsadga muvofiq hisobladilar: - eksport qilinadigan tovarlarga 
maksimum yuqori baho o’rnatishni; - tovarlar importini har tomonlama cheklashni; 
- mamlakatdan oltin va kumushning oqib chiqib ketishiga yo’l qo’ymaslikni. 
Dastlabki merkantilizm davrida hukumat xorijiy savdogarlarni ularning pulini 
mahalliy pulga almashtirish va ko’proq tovar sotib olishga qiziqtirish maqsadida 
ataylab chaqalarni buzib, ularning qiymmatini pasaytirish bilan shug’ullangan. 
Keyinchalik tovar-pul munosabatlarining rivojlanishi, tashqi savdoning kengayishi 
merkantalistlarning boylik muammosiga bo’lgan qarashini o’zgartirishga majbur 
etdi. Keyingi merkantilizm XVI asrning ikkinchi yarmidan XVII asrning ikkinchi 
yarmigacha bo’lgan davrni o’z ichiga oladi. (Uning asosiy vakillaridan biri ingliz 
Tomas Man hisoblanadi). Bu davrga kelib milliy sanoat va savdoni 
rivojlanishining davlat tomonidan rag’batlantirilishi sababli, mamlakatlar o’rtasida 
savdo aloqalari keng va muntazam rivojlana boshladi. Dastlabki 
merkantilistlarning «pul balansi» o’rniga keyingi merkantilistlarning «savdo 
balansi» nazariyasi kelib chiqdi. «Savdo balansi» nazariyasi (yoki yetuk 
merkantilizm) Angliyada keng tarqala boshladi. Mazkur kontseptsiya vakillari 
dastlabki merkantilistlarni mamlakatdan tashqariga pul chiqarishni man etgani, 
importni haddan tashqari cheklagani uchun tanqid qildi. Ularning fikricha, 
hukumatning tashqi iqtisodiy siyosatdagi asosiy vazifasi - mamlakatda imkoni 
boricha ko’proq pul mablag’larini jamg’arish emas, balki aktiv savdo balansiga 
erishishdir (eksportning importdan ustun bo’lishi). Eksport va import o’rtasidagi 
farq (ijobiy saldo) - mamlakat boyligining o’sishidir. Demak, real boylik bu- «o’lik 
pullar» yig’indisi emas, balki yangi pullarni, ya’ni pul kapitalini vujudga 
keltiruvchi pullardir. Merkantilistlar fikriga ko‘ra, savdoning muqobil balansiga 
erishish uchun davlat eksportni rag‘batlantirib importni ta’riflar, kvotalar, 
subsidiya va soliqlar orqali ishga solishi kerak. Mahsulot ichki iqtisodiyotda 
hukumat aralashuvi orqali rag‘batlantirilishi va xorijiy savdo orqali boshqarilishi 

lozim. Xorijdan manufaktura tovarlarni keltirilishi arzon xom-ashyolar importni, 

ularni tovar eksporti uchun ishlatilishi kabilar himoya majburiyatlari hisoblangan. 
Merkantilistlar savdo balansi mohiyati va tabiat o‘rtasidagi nomutanosibliklar 
haqida fikr yuritishgan. Shunisi aniqki, ko‘pgina merkantilistlar davlat boyligi 
tovar, iste’mol yoki ishlab chiqarishda emas, balki qimmatbaho metallarga 
egaligida deb fikr yuritishgan, Qimmatbaho metallarning ishlab chiqarishi savdo 
balansini o‘rnatadi degan fikrni o‘rtaga tashlaydi.Ularning qarashlariga ko‘ra 
xalqlar bilan savdoning umumiy balansi muhim ahamiyat kasb etadi. Ya’ni, 
Angliya va Hindiston savdo balansi bir- biriga mos kelmasligi mumkin, biroq 
Hindistonda import qilingan arzon xom-ashyolardan Angliyada eksport qilinadigan 
tovarlar manufakturasi uchun foydalanilishi mumkin. Shunday masalalardan biri 
qimmatbaho metallar yoki eksport bilan bog‘liq, ilk Merkatilistlar yombilar 
eksporti qat’iyan taqiqlanishi kerakligini tavsiya qilishgan.Keyinchalik yozuvchilar 
agar yombi eksport tovarlari uchun xom ashyo sotib olish maqsadida ishlatilsa, u 
savdo balansi uchun o‘rinli bo‘lishi mumkin degan farazni taklif etishgan. 
Shulardan kelib chiqqan holda, keyingi merkantilizm vakillari aktiv savdo 
balansiga erishish uchun qator tavsiyalarni ilgari surdilar: - tashqi bozorlarni 
nisbatan arzon tovarlar sotish yo’li bilan egallash hamda bir mamlakat tovarini olib, 
boshqalariga uni qimmatiga sotish; - mamlakatda faqat aktiv savdo balansini 
saqlab turgan holda, tovarlar importiga ruxsat etish (zeb-ziynat buyum-laridan 
tashqari); - qulay savdo ishlarini amalga oshirish uchun oltin va kumushni chetga 
chiqarish, pirovard natijada mamlakatda ularning massasini ko’paytirish. 
Pulning tovarli mohiyatini tan olsada, uning qimmatini keyingi merkantilistlar 
ilgarigidek oltin va kumushning tabiiy xususiyatidan deb qaradilar. Ammo aynan 
ular metallistik nazariyadan pulning miqdoriy nazariyasiga va monometallizm 
tizimiga o’tishga sabab bo’lgan. Agar dastlabki merkantilistlar pulning jamg’arish 
funktsiyasini asosiy deb bilgan bo’lsalar, keyingi rivojlangan merkantilistlar - 
muomala funktsiyasini asosiy hisobladilar. Keyingi merkantilistlarning ishonchiga 
ko’ra, pulning qimmati uning miqdoriga nisbatan teskari bog’liqlikda, tovarlar 
bahosi darajasi esa pul miqdoriga to’g’ri mutanosiblikda bo’ladi. Ular, pul 
taklifining ko’payishi unga bo’lgan talabni oshirgach, savdoni rag’batlantiradi, deb 
bir tomonlama hisobladilar. Dastlabki merkantilistlar Yevropaga, ayniqsa 
Ispaniyaga yangi Dunyodan oqib kelgan yirik miqdordagi qimmatbaho metallar 
mohiyatiga e’tibor qaratgan.Biroq keyingi merkantilistlar bu qarashlarni inobatga 
olishmadi va iqtisodiyotda pulning o‘rni haqida tahliliy g‘oyalarini rivojlantira 
olishdi. Pul miqdori va narxlarning umumiy bosqichi o‘rtasidagi aloqa 1569 - yilda 
fransuz olimi Jiyn Bodin tomonidan taqdim etilgan. U 16 - asr davomida G’arbiy 
yevropada narxlarning umumiy bosqichini yuksaltirish uchun 5 ta sabab taklif etdi, 

asosiy - yangi dunyo kashfiyoti bo‘lgan kumush va oltin miqdorining o‘sishi deb 

hisoblangan. 1660-1776 yillar davomida bozor iqtisodi boshqaruvi haqidagi 
tahliliy fikrlar ko‘paydi. Merkantilistlar adabiyotining (markaziy) asosiy hususiyati 
real faktorlardan ko‘ra pulga oid faktorlar iqtisodiy faoliyat va uning rivojining 
asosiy belgilari ekaniga ishonishdilar. Ularning ta’kidlashlaricha, 
mablag‘ adekvatligi tashqi va ichki svdoning o‘sishida zaruriy omildir. Pul 
miqdorining o‘zgarishi real mahsulot ishlab chiqarishdagi o‘zgarishlarni 
boshqaradi, Adam Smit hamda klassik iqtisodchilar o‘rtasidagi munozarada 
aytilgan fikrlarga ko‘ra iqtisodiy faoliyat bosqichi va o‘sish sur’ati real faktorlar: 
mehnat miqdori, tabiiy resurslar, kapital, tovar va tashkiliy struktura bilan 
chambarchas bog‘liq. 
3-savol Turli mamlakatlarda merkantilizm ta’limotining o’ziga xos xususiyatlari 
Har bir davlatda merkantilizm o’ziga xos usulda namoyon bo’ldi. Iqtisodiy 
rivojlanish darajasi, mamlakatdagi siyosiy vaziyat, turli xalqlaming milliy- 
Dsixologik xususiyatlari uning o’ziga xos tomonlarini keltirib chiqardi. 
Merkantilizm Ispaniya, Italiya, Angliya va Frantsiyada ancha keng tarzda 
rivojlandi. Masalan, Ispaniyada boylik qimmatli metall, pul bilan bir narsa deb 
qaralgan. Shu bois, Ispaniyada XVII asrning boshigacha mamlakatdan oltin va 
kumushni olib chiqish (o’lim jazosi tahlikasi ostida) taqiqlangan. Ispan bimetall 
monetar nazariyasining etuk himoyachisi Marian XVII asrning 20-yillarida 
qimmatli toshlardan iborat xorijiy monetalarga ayirboshlanadigan tovarlarni chetga 
chiqarishdan boshqa, barcha har qanday tashqi savdoni man etish talabini ilgari 
surdi. Bunday qattiq chora-tadbirlar mamlakat hayotiga salbiy ta’sir ko’rsatadi. 
Xalqaro savdoda chetga chiqib qolgan Ispaniya iqtisodiy rivojlanishda ancha 
orqada qolib ketdi. Merkantilizm iqtisodiy ta’limot va davlat siyosati sifatida 
Frantsiyada ancha rivoj topdi. Frantsiyada merkantilizm vakillaridan biri, mashxur 
«Siyosiy iqtisod traktati» (1615) asarining muallifi Antuan Monkreten (1576-1621) 
hisoblanadi. U davlatning iqtisodiyotga faol aralashuvini - jamg’armani 
ko’paytirishning, mamlakat xo’jaligini mustahkamlash va rivojlantirishning asosiy 
omili sifatida qaradi. A.Monkreten pul boyligini ko’paytirish yo’llarini qidirdi, o’z 
takliflarini qirol Lyudovik XIII ga tavsiya etdi. U manufakturani rivojlantirish, 
xunarmandchilik maktablari tashkil etish, mahsulotlar sifatini yaxshilash, o’z 
mamlakati savdogarlariga tashqi savdoda monopol huquq berish, mamlakatda 
ishlab chiqarilgan tovarlar savdosini kengaytirish bilan Frantsiya bozoridan xorijiy 
savdogarlarni siqib chiqarishni taklif qildi. A.Monkreten xorijiy savdogarlarni 
mamlakat boyligini so’rib oluvchi nasosga taqqoslaydi. A.Monkreten dasturi 
Frantsiya tashqi savdosini kengaytirishni ko’zda tutadi, u nisbatan monetarizm 

g’oyasini, shuningdek, savdo balansi kontseptsiyasini aks ettiradi. Frantsiyadagi 

amaliy merkantilizmning eng yorqin vakili Jan Batist Kolbert (1619-1683 y.) 
hisoblanadi. U frantsuz qiroli Lyudovik XIV saroyida moliya superintendanti 
(vaziri) vazifasida ishlagan va faol protektsionistik siyosatni olib borgan. 
Keyinchalik J.B.Kolber olib borgan iqtisodiy siyosat va frantsuz merkantilizmi 
kolbertizm deb atala boshladi. J.B.Kolberning asosiy g’oyalari va ularning hayotga 
tatbiq etilishi quyidagicha tavsiflanadi: 1) Frantsiya tashqi savdosini 
faollashtirishga har tomonlama ta’sir ko’rsatdi; 2) tashqi bozorga tovar ishlab 
chiqarishni hisobga olgan holda manufaktura sanoatini rivojlantirishga imkoniyat 
yaratib berdi; 3) protektsionistik tariflardan keng foydalangach, Frantsiya bojxona 
siyosatini tartibga solish bilan faol shug’ullandi; 4) manufaktura sanoati 
rivojlanishiga alohida e’tibor bergan holda, qishloq xo’jaligining ancha orqada 
qolib ketishini keltirib chiqardi, ayniqsa, mamlakatdan don olib chiqishni noto’g’ri 
man etishi va mamlakatga erkin don olib kirishga ruxsat berishi natijasida 
dehqonchilikning qashshoqlashuviga olib keldi. Angliya merkantilizmining ancha 
yirik vakili Uilyam Staffordning (11541612 y.) hayot faoliyati to’g’risidagi 
ma’lumotlar juda kam. Uning faqat boy savdogar oilasidan kelib chiqqanligi va 
“Bizning vatandoshlarning ba’zi bir shikoyatlarining qisqacha bayoni” asarini 
yozganligi ma’lum. Unda U.Stafford merkantilizm uchun xarakterli bo’lgan 
quyidagi g’oyalarni ilgari surgan: 1) muomalada buzilgan pullar emas, balki to’la 
qimmatli pullar bo’lishi kerak, chunki faqat ular tashqi tovar aylanmasida yaroqli 
hisoblanadi; 2) chetga xom ashyo chiqarishni man etishni taklif etadi (keyin undan 
tayyor mahsulot ishlab chiqarilib yuqori bahoda Angliyaga qaytib kelmasin); 3) 
katta miqdordagi pulning chetga chiqib ketishiga yo’l qo’ymaslik uchun qimmatli 
xorijiy tovarlarni (zeb-ziynat buyumlari) iste’mol qilishni man etishni talab qilib 
chiqdi; 
4) Angliyada ishlab chiqarilishi mumkin bo’lgan tovarlarni mamlakatga olib 
kirishni to’liq man etishni tavsiya etdi. T.Man 1630 yilda «Angliyaning tashqi 
savdodagi boyligi yoki boylikni tartiblash sifatidagi tashqi savdo balansi» asarini 
yozdi. Unda muallif pul muomalasini qat’iy tartibga solish zararli ekanligini, pul 
foyda keltirishi uchun doimo harakatda bo’lishini, pulning chetga erkin chiqarilishi 
kerakligini, busiz tashqi savdoni risolidagidek rivojlantirib bo’lmasligini qayd qilib 
o’tadi. T.Man bo’yicha, boylikning manbai faqat tashqi savdo hisoblanadi, bunday 
boylikka «har yili xorijliklardan xarid qilgan summadan ko’ra, ularga ko’proq 
sotish» yo’li bilan erishiladi. U chetga faqat tayyor mahsulot chiqarishni, 
isrofgarchilikka qarshi qattiq kurashishni, qimmatbaho xorijiy tovarlarni iste’mol 
qilishdan o’zini tiyishni tavsiya etadi. Adam Smit o‘zining “Millatlar boyligi...” 
asarining 4 - kitobida merkantilistlar nazariyasi va siyosatini keskin rad etgan, 

unda Smit Tomas Manni merkantilistlar lideri sifatida keltirib o‘tgan. Angliyada 

keyingi yetuk merkantilizm Tomas Man (1571-1641) asarlarida ifoda etilgan. 
Manufaktura tizimining klassik vakili T.Man o’z davrining yirik savdogar, Sharqiy 
Hindiston kompaniyasining direktori edi, bu kompaniya tanqidchi yozuvchilar 
tomonidan 2 jihati bo‘yicha tanqidga uchragan: 1) Angliya Hindistonga eksport 
o‘rniga import qilardi, 2) Angliya Import uchun Hindistonga qimmatbaho metallar 
yuboradi: Man shaxsiy biznes manfaatdan foyda ko‘ruvchi hukumat siyosati 
tarafdori, oddiy mercantilist edi. Uning birinchi kitobi ,, Angliya va Sharqiy 
Hindiston o‘rtasidagi savdo haqida(ma’ruza)” deb nomlanib 1621 - yilda nashr 
etilgan. Bu kitob sharqiy Hindiston kompaniyasini partisan tartibidagi turli 
soliqlardan himoya qilgan. Uning 2 - kitobi: Xorijiy savdo orqali kelgan Angliya 
xazinasi deb nomlanib 1628 - yilda tayyor bo‘lgan, biroq bu kitob uning vafotidan 
so‘ng o‘g‘li tomonidan 1664 - yili chop etilgan. Man o‘z kitobida Angliya xazinasi 
xalqaro savdodan boyishini ta’kidlagan. U qimmatbaho metallar aksiyasiga ega 
davlat boyligini o‘z nazariyasiga ko‘ra rad etardi. Uning fikricha, hukumat 
muqobil balans, arzon xom - ashyo import qilishni rag‘batlantirish, ishlab 
chiqarilgan tovarlar importini nazorat qilishga erishish uchun davlat xorijiy 
savdoni boshqarishi lozim edi. 1755 - yilda Manning mashhur kitobi so‘ngi bor 
nashr etildi. U barcha xalqaro savdoning maqbul balansiga erishish mumkinligiga 
e’tibor qaratgan, Hindistonga keladigan qimmatbaho metallar eksportidan Angliya 
katta daromad olishi va savdoni kengaytirgan holda barcha xalqaro savdosi 
balansiga ham ta’sirini aytib o‘tadi. Keyingi merkantilizm vakillaridan biri 
shotlandiyalik Jon Lo (1671-1729 y.) hisoblanadi. J.Lo kredit-bank tizimi, 
shuningdek, qog’oz-pul muomalasi va birja chayqovchiligi asoschilardan biri 
hisoblanadi. U kuchli iqtisodchi-amaliyotchi bo’lsada, faqat ikkita asar yozgan. 
Birinchisi “Pul va savdo” 1705 yilda chop etilgan, ikkinchisi “Regentstvo davri 
moliya tarixi” uning o’limidan sal oldin yozib tugatiladi, lekin faqat ikki yuz yildan 
keyin nashr etiladi. Bank va yangi turdagi aktsionerlik jamiyatini tashkil etish, 
banknot chiqarish, kapital to’plash, aholining barcha qatlamlari o’rtasida 
aktsiyalarni tarqatish bo’yicha uning kontseptual qarashlari va amaliy faoliyati, 
ularning ancha rivojlangan davlatlarning xo’jalik tajribasida keng qo’llanilishidan 
150 yil ilgari kelib chiqqan. J.Loning asosiy iqtisodiy g’oyalarini quyidagicha 
tavsiflash mumkin: 1) milliy iqtisodiyot rivojlanishining kaliti sifatida, 
banknotalarni chiqarish yo’li bilan mamlakatda pulning mo’l-qo’lligini 
ta’minlashga harakat qildi; 2) kredit emissiya banklarining davlatga qarashli 
bo’lishini, hukumat tomonidan iqtisodiy siyosatini olib borilishi va uning 
yordamidan foydalanishni talab qilib chiqdi; 3) tovarlar bahosining ozgina oshishi, 
tovarlar taklifining ancha ko’payishiga olib kelishi qoidasini asoslab berdi; 4) 
davlat qo’shimcha ish joylarini yaratishga imkon beruvchi muomaladagi pul 

miqdorini ko’paytirish yo’li bilan, ishlab chiqarish miqdoriga ancha katta ta’sir 

ko’rsatishi mumkinligi to’g’risida gapirib o’tdi; 5) aktsionerlik jamiyatlarini tashkil 
etish yo’li bilan kapital markazlashuvi va birlashuvi g’oyasiga ta’sir ko’rsatdi. 
Shunday qilib, aytish mumkinki, merkantilizm kontseptsiyasi eng avvalo, 
protektsionistik tadbirlardan foydalanishga va iqtisodiy hodisa va jarayonlarning 
rivojlanishida davlat aralashuviga tayanadi. Bunday qarash jahon iqtisodiyoti 
taraqqiyotining turli bosqichlarida, shu jumladan, hozirgi davrda ham kuzatiladi. 
Avvalgi yozuvchilami baholash ayrim qiyin lekin qiziqarli muammolami keltirib 
chiqaradi. Bir muallifning o’z asarida nima demoqchi bo’lgani har doim turli 
fikrlarga olib keladi.Yozuv tili noqaniq bo’lsa, uni izohlash qiyinlashadi. J.M 
Keyns o’zining “...umumiy nazariyasi”ning merkantilistlarga bag’ishlangan 
“Merkantilistlar haqida” deb atalgan qismida u ularni iqtisodiy rivojlanishga olib 
keladigan chora-tadbirlar haqida tushunchaga ega bo’lgan iqtisodchilar sifatida 
ta’rifladi. Lekin Adam Smit, boshqa klassik iqtisodchilar va an’anaviy iqtisodchilar 
1776 qildan Keyns davrigacha merkatilist adabiyotlarini ahamiyatsiz deb 
hisobladilar. Klassiklarning va Keyns nazariyasining hususiyatlarini solishtirsak 
qarashlarda nima uchun bunday farqlarni mavjudligini tushunsak bo’ladi, albatta. 
Smit va boshqa klassik iqtisodchilar ishlab chiqarishning real hajmini belgilab 
beruvchi real omillarga asosiy e’tiborni qaratganliklari sababli ularning 
nazariyalari faqat taklif tarafiga urg’u beradi. Keyns yalpi talabning ahamiyatiga 
e’tibor qaratgan bo’lsa ham u o’zining nazariyasi va mercantilist g’oyalari 
o’rtasida ma’lum darajada bog’liqliklar mavjudligini bildi. U ulamin yetarlicha 
iste’mol qilmaslik g’oyasini ma’qulladi va ulaming pul miqdorining oshishi ishlab 
chiqarishni ko’paytiradi degan fikrlarini to’g’ri deb baholadi. Keyns fikricha, 
merkantilistlar ijobiy savdo balansi ichki sarflami oshiradi va shu orqali 
daromadlar va bandlik darajasini oshiradi deb hisoblaganlar. Avvalgi yozuvchilar 
hissasini baholashning yani bir muammoli tarafi ularning intelektual 
muvaffaqiyatlarini baholashning zarurligidadir. Bu baholash to’liq zamonaviy 
mezonlar asosida amalga oshilishi kerakmi, yoki bo’lmasa, o’sha davr tahliliy 
rivojlanish darajasiga mos ravishda amalga oshilishi kerakmi? Ta’limot 
tarixchilarining asosiy qismi bu ikki qarash o’rtasidagi positsiyada bo’lsalar ham, 
avvalgi iqtisodchilarning nisbiy ahamiyati haqida har hil fikrga -5 keladilar . 
Merkantilizmga nisbatan bildirilgan yana bir munosabatni qayd etib o’tishimiz 
kerak. Ayrim iqtisodchilar merkantilizmni ularning namoyondalari ilgari surgan 
g’oyalari asosida emas balki ularning manfaatlari asosida baholashadi. 
Merkantilistlar zamonaviy iqtisodiy tilda “manfaat qidiruvchilar” deb atalgan. Ular 
foyda ko’rish maqsadida davlatni ishga solib o’zlari uchun imtiyozlar yaratganlar. 
Umuman olganda ular davlatning monopollik imtiyoziga sazovor bo’lgan 

savdogarlar bo’lib, bu monopol-savdogarlik ularga balandroq narx o’rnatish 

imkoniyatini bergan. 
Merkantilistlarninig nazariy xissasi Iqtisodiyot nazariyasi tarixchilari 
merkantilizmni o‘rganib, 1660-1776 yillar oralig’ida iqtisodiy tahlil ham miqdoran 
ham sifat jihatdan mukammallashganini aniqladilar. Iqtisodiy tahlillar sifatining 
merkantilistlarning keying davridagi takomillashishi shunchalik nom chiqardiki, 
hatto bu davr ilmiy iqtisodiy nazariyaning asoslari shakllanayotgan o‘tish davri deb 
ham atala boshlandi. Ehtimol merkantilistlarning eng katta muvaffaqiyati 
iqtisodiyotni tahlil qilish mumkinligini anglab yetishidadir. Bunday o’zgarish 
o’sha davrda mashhur bo’lgan fizika fanlaridan inson tabiatini o’rganuvchi ijtimoiy 
fanlarga o‘tishni aks ettirar edi. Bu o’tish Isaak Nyuton (1642-1727) davridan 
keyin o’zining yuqori cho’qqisiga chiqdi, uning ta’siri esa hozir ham seziladi. 
Sxolastlarning axloqiy tahlili o’rnini sabab va natija tahlillarining egallashi 
o’tmishdagi usullar to’xtatildi degani emas, albatta, chunki ayrim sxolastlar 
mantiqiy tahlildan foydalanishar edi va ahloqiylashtirish hozirgi zamonaviy 
adabiyotlarda ham mavjud. Lekin, fizika fani qonunlarini topgan metodologiyalar 
bilan iqtisodiy qonunlarni kashf qilish mumkinligini anglash iqtisodiyot 
nazariyasini rivojlantirishda asosiy vositalardan biri hisoblanadi. Ko‘pchilik 
merkantilistlar iqtisodiyotda ko‘plab mexanik sabablarni ko‘rishgan va ushbu 
qonunlarni bilgan odam iqtisodiyotni nazorat qilishi mumkin 
Shuning uchun aql bilan qabul qilangan qonunlar iqtisodiy jarayonlarga ijobiy 
ta’sir qilishi mumkin va iqtisodiy tahlil berilgan natijaga erishish uchun qanday 
shakldagi davlat aralashishuvi kerak ekanligini ko’rsatadi. Merkantilistlar 
davlatning iqtisodiyotga aralashuvi tasodifiy bo’lmasligi, talab va taklif qonunlari 
kabi asosiy iqtisodiy haqiqatlarni chalkashtirmasligi lozim deb tushunishgan. 
Ularning ayrimlari to’g’ri xulosa chiqarganlar, masalan, muvozanat narxidan past 
narx davlat tarafidan fiksirlash ortiqcha talab va defitsitni keltirib chiqaradi. 
Keyingi merkantilistlar iqtisodiy faoliyatni rag’batlantirishda iqtisodiy odam va 
foyda tushunchalarini tez tez qo‘llay boshladilar. Davlat insonlarning tabiatini, 
ayniqsa ularning egoistik harakatlarini o’zgartira olmaydi deb hisoblaganlar. 
Siyosatchilar insonning bu hususiyatini qanday bo’lsa shundayligicha qabul qilib, 
bu hususiyatlarni millatning farovonligi uchun safarbar qiladigan qonun va 
institutlarni shakllantiradilar. Keyingi merkantilistlar o‘zlaridan oldingi 
g’oyadoshlari yo‘l qo‘ygan xato va kamchiliklarini anglab yetishganini ko’ramiz. 
Ular, masalan, pul boylik o’lchovi emasligini, barcha davlatlar bir vaqtning o’zida 
ijobiy savdo balansiga ega bolishi mumkin emasligini, uzoq vaqt mobaynida hech 
bir davlat ijobiy savdo balansini ushlab turishi mumkin emasligini, savdo har ikki 
davlatga ham foydali bo’lishi mumkinligini va ixtisoslashuv va mehnat taqsimoti 

davlatlarga ustunlik keltirishi mumkinligini tushunishgan. Davlatning iqtisodiyotga 

aralashishini kamaytirishni taklif etgan olimlar soni tobora oshib borar edi. Shu 
tariqa ko’pgina adabiyotlarda klassik liberalizm g’oyalari boshlanayotgan edi. 
Biroq hech bir klassiklardan oldingi yozuvchi bozor iqtisodiyoti ishashini, ya’ni 
narxlar qanday shakllanishi va cheklangan resurslar qanday taqsimlanishini bir 
biriga bog’langan yagona qarash sifatida shakllantira olmadi. A. Smit 
merkantilistlar yetisha olmagan tuchunchalarni anglab yetdi va merkantilist va 
klassik nazariyasi o’rtasidagi juda muhim farq keyingi klassik iqtisodchilarning 
kelib chiqishi sabab bo’ladi. Merkantilistlar fikricha shaxsiy manfaat va halq 
farovonligi o’rtasida qarama-qarshilik mavjud deb hisoblashgan. Shuning uchun 
ularning fikricha davlat shaxsiy manfaatni halq farovonligi tomon yo’naltirishi 
kerak. Klassik iqtisodchilar esa tizimda tabiiy uyg’unlik borligiga ishonishgan va 
halq farovonligi tabiiy ravishda shaxsiy manfaatdan kelib chiqadi deb hisoblashgan. 
Hatto laissez-faire g’oyasini qo’llagan keyingi merkantilistlar ham ularni qollab 
quvvatlash uchun bozor mexanizmi haqida yetarli tushunchaga ega bo’lishmagan. 
Shunday bo’lsada, A. Smit o’z tahlilini rivojlantirishda keyingi merkantilistlar 
adabiyotlaridan keng foydalangan. 
5-savol Merkantilizmning tarixiy ahamiyati 
Merkantilizm va uning vakülari - ijodiy merosidagi ham pozitiv, ham negativ 
unsurlar nuqtai nazaridan, iqtisodiy ta’limotlar tarixida o’chmas iz qoldirdi. 
Birinchidan, merkantilistlar kontseptsiyasi deyarli butunlay muomala sohasidagi 
xo’jalik hayotining amaliyotiga qaratilgan. Shunday bo’lsada, bu ularga ko’plab 
iqtisodiy kategoriyalarni ilmiy muomilaga kiritish, savdo sohasi, ssuda 
operatsiyalari va pul muomalasining muhim qonuniyatlarini aniqlab berish 
imkonini beradi. Lekin iqtisodiyotning boshqa sohalariga bo’lgan ularning ta’siri 
doimo aynan bir xil bo’lgan emas. Masalan, mamlakatning o’z sanoati va savdosini 
rivojlantirishi uchun pul muhim vosita ekanligini to’g’ri tushuntirib bergach, 
merkantilistlar shunday bo’lsada milliy iqtisodiyotga xorijiy investitsiyalarni jalb 
qilishga e’tibor bermadilar. Bundan tashqari, ular uchun ishsizlik muammosi ham 
muhim hisoblanmagan. «Ixtiyoriy ishsizlik»ning asosiy sababi ishlamaslik 
xohishini keltirib chiqaruvchi yoki «yalqovlik», yoki «axloqiy buzuqlik» 
hisoblangan. Ikkinchidan, merkantilizm bozor munosabatlari shakllanishining va 
Evropada ancha rivojlangan mamlakatlar - Angliya va Frantsiyada uning o’rnini 
olgan klassik siyosiy iqtisodning o’ziga xos xususiyatlarini keltirib chiqardi. 
Xususan, Frantsiyada XVII asrda moliya vaziri Jan Batist Kolber ancha faol 
protektsionizm siyosatini olib borgan davrda sanoatning qudratli manufaktura 
tarmog’i yaratildi. Ammo bir vaqtning o’zida mamlakat tashqarisiga don 
chiqarishni man etish va boshqa mamlakatlardan uni erkin olib kelish yo’li bilan 

fermer xo’jaliklarining shakllanishiga to’sqinlik qilindi. O’sha davrdagi Frantsiya 

ichki bozorining uning azaliy raqibi - Angliyaga nisbatan «torligi» oqibatda aynan 
shu vaziyatga bog’lab tushuntirildi. Natijada, frantsuz merkantilizmi kolbertizm 
deb atala boshladi, klassik siyosiy iqtisod doirasidagi o’ziga xos frantsuz maktabi 
esa fiziokratizm ta’limoti deb yuritildi. Angliyada esa merkantilizm, iqtisodiy 
tarixdan ma’lumki, Frantsiyaga nisbatan ancha «unumli» bo’ldi. XVII asrdagi 
savdo va sanoat sohasidagi bu mamlakatning protektsionizm siyosatidagi asosiy 
yutuqlari, odatda, Ost-Indiya kompaniyasi rahbarlaridan biri - Tomas Man nomi 
bilan bog’lab tushuntiriladi. Shu narsa ham ma’lumki, aynan Angliyada 
merkantilizm bilan bo’lgan g’oyaviy kurash natijasida eng muhim nazariy 
xulosalar ishlab chiqildi va ular A.Smit, D.Rikardo, T.Maltus, J.S.Mill va 
boshqalarning asarlarida o’z aksini topdi. Bundan tashqari, Angliya XIX asrda 
ancha kuchli rivojlangan mamlakat sifatida eng muhim antimerkantilistik chora-
tadbirlarni, jumladan ichki va tashqi savdoda to’la erkinlik siyosatini amalga oshira 
boshladi. G’oyalar o‘z - o‘zidan paydo bo’lmaydi. Aksincha ular o’z davrlarida 
mashhur bo’lguncha ko’p vaqt e’tiborsiz qoladilar. Merkantilistlar davrida klassik 
maktab e’tiborini tortgan g‘oyalar paydo bo’lgan. Ular turli yo‘llar bilan 
shakllangan. Dastlab bu g‘oyalar ko‘pgina mualliflar tomonidan qabih fikirlar 
sifatida rad etilgan, keyinroq bir nechta mualliflar tomonidan qabul qilindi, nihoyat 
merkantilistlar davri tugadi va ana o‘sha qabih fikirlar klassik davrining eng 
markaziy bosh g‘oyalariga aylandi. Shuning uchun Adam Smitniki deb qabul 
qilingan g’oyalar avvalgi hukmron mercantilist g’oyalaridan uzoqlashgan ayrim 
noan’anaviy yozuvchilar mehnati evaziga shakllangan bo’lishi mumkin. 1500 - 
1750 yillar davomida ijod qilgan mutaffakkirlarning har hilligi va tarqoqligini 
tushuntirish uchun ular haqida qisqacha tushuncha beramiz. Tomas Man, Uilyam 
Petti, Bernard Mandevil, Devid Hyum va Richard Kantillonlar shular 
jumlasidandir. Tomas Man Adam Smit o‘zining Xalqlar boyligi asarining 4 - 
kitobida merkantilistlar nazariyasi va siyosatini keskin rad etgan, unda Smit Tomas 
Manni merkantilistlar lideri sifatida keltirib o‘tgan. Man (1571 - 1641) Ost Indiya 
kompaniyasining direktori edi, bu kompaniya ayrim yozuvchilar tomonidan 2 jihati 
bo‘yicha tanqidga uchragan: 1) Angliya Hindistondan importi unga qiladigan 
eksportidan ko’p edi, 2) Angliya Import uchun Hindistonga qimmatbaho metallar 
yuboradi: Man shaxsiy biznes manfaatdan foyda ko‘ruvchi hukumat siyosati 
tarafdori, oddiy merkantilist edi. Uning birinchi kitobi, Angliya va Sharqiy 
Hindiston o‘rtasidagi savdo haqida mulohaza” deb nomlanib 1621 - yilda nashr 
etilgan. Bu kitob Ost Indiya kompaniyasini fanatlarcha turli tanqidlardan himoya 
qilar edi. Uning 2 - kitobi: “Angliyaning tashqi savdodan kelgan xazinasi” deb 
nomlanib 1628 - yilda tayyor bo‘lgan, biroq bu kitob uning vafotidan so‘ng o‘g‘li 
tomonidan 1664 - yili chop etilgan. Bu kitob bir necha bor nashr etilgan. Bu kitob 

mashhur bo’lganligi uchun ham Smit tomonidan tanqid uchin tanlab olingan. 

Manning 1664 yildagi bu kitobi ko‘p holatlarda ingiliz merkantilistik adabiyotidagi 
klassik asar deb baholanadi. Amerika talabalarini amerika mustamlakalari tarixidan 
xabardor bo’lganliklari uchun ular merkantilistik nazariya va amaliyoti haqida 
bilvosita ma’lumotga egalar. Ingiliz siyosati mustamlakalarni xom - ashyo eksport 
qiluvchi iqtisod shaklida va ayni paytda ularni Ingliz manufakturasiga muhtojlikda 
ushlab turishni nazarda tutar edi. Man o‘z kitobida Angliya xazinasi xalqaro 
savdodan boyishini ta’kidlagan. U oddiy mercantilist edi, chunki u ham halqning 
boyligini davlatda mavjud bo’lgan qimmatbaho toshlar bilan tenglashtirdi, shuning 
uchun oltin va kumushning oqib kelishini ta’minlash maqsdida ijobiy savdo 
balansini ushlab turish lozim deb hisobladi. Uning fikricha, hukumat ijobiy saldoga 
ega bo’lish uchun tashqi savdoni nazorat qilishi, arzon xom - ashyo importini 
rag‘batlantirishi,ishlab chiqarilgan tayyor tovarlar importini tariff va boshqa 
himoyaviy vositalar orqali cheklashi, hamda ish haqini kamaytirish va shu 
yordamida raqobatdoshlikni oshirish maqsadida aholi sonini o’stirishi lozim edi. 
Man ushbu merkantilistik g’oyalarni taqdim etdi, lekin Ost Indiya Kompaniyasi 
tanqidini o’z ichiga olgan ayrim hom merkantilistik tushunchalarni inkor etdi. U 
barcha davlatlar bilan ijobiy umumiy savdo balansiga ega bo’lish yaxshi, 
qimmatbaho toshlarning boshqa davlatlarga chiqib ketishi esa yomon bo’lsa ham, 
Hindiston bilan salbiy savdo balansiga ega bo’lish va Hindistonga oltin export 
qilish Angliya uchun foydali ekanligini ta’kidladi, chunki bu salbiy balans boshqa 
davlatlar bilan ijibiy savdo balansiga erishishga va oltin va kuvushning davlatga 
kirib kelishiga olib keladi. 1755 - yilda Manning mashhur kitobi so‘nggi bor nashr 
etildi. Bu liberal merkantilistlar Smitning “Halqlar boyli... ” asariga asos yaratib 
berishni boshlagan edilar. 
Uilyam Petty 
Uilyam Petti hayoti davomida faqatgina bitta asarini chop ettirgan, biroq o‘limidan 
so‘ng 10 yil davomida qolgan 4 ta kitobi ham nashr etilgan. Bu kitoblar ko‘proq 
traktatlar bo‘lib izchil tuzilmaga rioya qilinmagan edi. Petti to’quvchilar oilasida 
tug’ilgan bo’lib, kambag’allikni boshidan kechirgan yorqin olim edi, u 15 
yoshigacha navigatsiya, geometriya, arifmetika, lotin, grek, fransuz tillarini 
o‘rganib bo‘lgan edi. Uilyam Petti dengizchi, fizik, kashfiyotchi va eng muhimi 
iqtisodiy o‘zgaruchanlik o‘lchovi mavzusini yoqlagan Uilyam Petti (1623__1687) 
birinchi iqtisodchi sifatida faoliyat ko‘rsatib, hayoti so‘ngida nihoyatda boyib 
ketgan. Uning iqtisodiy qaydlari umumiy traktatlar emas edi, ular Uilyamning 
amaliy qiziqishlari natijasi edi, jumladan ular soliq siyosati, pul va o’lchov 
masalalariga bag‘ishlangan edi. Pettining Siyosiy Arifmetikasi 1676 - yilda