37 p-1 epileptik gebelerin takiBİ p-2 epilepside yalanci direnç: 105 HASTANIn takiBİ p-3

 

Uğur Bahadır AYLIKÇI,

2

 Ali Kemal ERDEMOĞLU

1

 

1

KIRIKKALE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, 

NÖROLOJİ ANABİLİM DALI, KIRIKKALE

2

KIRIKKALE ÜNİVERSİTESİ, DİŞ HEKİMLİĞİ FAKÜLTESİ 

PERİODONTOLOJİ ANABİLİM DALI, KIRIKKALE

Olgu-

Amaç:  Diş  eti  hiperplazisi  fenitoin  kullanımında  sık  görü-

lürken; valproik asit kullanımında daha nadir görülmekte-

dir. Özellikle mental retardasyonlu hastalarda ağız hijyeni-

nin kötü olması nedeniyle bakteriyel plağın neden olduğu 

enflamasyona bağlı konnektif dokunun artışı dişeti hiperp-

lazisini  kolaylaştırabilir. Valproik  asitin  tremor,  hepatotok-

sisite, hematolojik ve teratojenite gibi sık görülen yan et-

kilerinin yanı sıra nadir yan etkileri de gözönünde bulun-

durulmalıdır.

Yöntem: 20 yaşında erkek hasta 3 aylıkken epilepsi tanısı al-

mış, 5 yıl fenobarbital tedavisini takiben, valproik asit teda-

visi ile devam edilmiş. Hasta dişeti büyümesi şikayeti nede-

niyle Diş Hekimliği Fakültesine başvurması sonrası diş eti 

kenar ve papillaları tutan ilaca bağlı olduğu düşünülen gra-

de 3 dişeti hiperplazisi olarak değerlendirildikten sonra, kli-

niğimize yönlendirildi. Hastanın epilepsi tedavisi için aldığı 

valproik asit tedricen azaltılırken levetirasetam tedavisine 

geçildi ve halen hasta nöbetsiz izlenmektedir.

Yorum: Bu vaka epilepsi tedavisinde sıkça kullanılan valp-

roik asit’in nadir yan etkilerine dikkat çekmek açısından su-

nulmaya değer bulunmuştur.

P-27

MUHTEMELEN TOPİRAMAT KULLANIMINA BAĞLI 

GELİŞEN SİALORE: OLGU SUNUMU

Ersel DAĞ, Yasin HABİBOĞLU, Ali Kemal ERDEMOĞLU 

KIRIKKALE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ NÖROLOJİ ANABİLİM 

DALI, KIRIKKALE

Olgu-

Amaç: Topiramat epilepsi tedavisinde kullanılan yeni jene-

rasyon  antiepileptik  bir  ilaçtır.  Bilişsel  fonksiyonlarda  bo-

zulma, kilo kaybı, konsantrasyon bozukluğu gibi yan etki-

ler topiramat kullanımında sık görülmesine rağmen sialore 

oldukça nadir bir yan etkidir.

49

8. Ulusal Epilepsi Kongresi - Poster Bildiriler

Yöntem: 26 yaşında erkek hasta ağızdan salya akması şika-

yetiyle  polikliniğimize  getirildi.  Öyküsünde  nöbetlerinin 

sekiz aylıkken başladığı 10 yıldır valproik asit 1000 mg/gün, 

klonezepam 1,5 mg/gün ve 4 yıldır da levetirasetam 2000 

mg/gün aldığı öğrenildi. Ayrıca 1,5 yıl önce topiramat teda-

visinin başlanması ile sialore şikayetinin ortaya çıktığı öğ-

renildi. Hasta bu şikayetle Kulak Burun Boğaz polikliniğine 

başvurmuş, bir neden bulunamamış ve verilen tedaviden 

fayda  görmemiş.  Sialore  şikayetiyle  polikliniğimize  baş-

vuran hastada olası ilaç yan etkisi düşünülerek topiramat 

dozu tedricen azaltılıp epilepsi tedavisi düzenlendi. Topira-

mat tedavisinin kesilmesinin ardından hastanın sialore şi-

kayeti tamamen düzeldi ve nöbetlerinde artış gözlenmedi.   

Yorum: Sialorenin topiramat kullanımına bağlı oldukça na-

dir görülen bir yan etki olması, hasta ve yakınlarının yaşam 

kalitesini olumsuz etkilemesi sebebiyle bu olgu sunulmaya 

değer bulunmuştur.

P-28

ANTİEPİLEPTİK İLAÇLARDA YAN ETKİ

Yasemin KARAMANLI, Betül TEKİN GÜVELİ, 

Dilek BOZKURT, Songül ŞENADIM, Vildan YAYLA 

BAKIRKÖY DR. SADİ KONUK EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ 

NÖROLOJİ KLİNİĞİ, İSTANBUL

Amaç:  Epilepsi  tanısı  alan  hastalarda  uzun  süreli  antiepi-

leptik ilaç (AEİ) kullanımı gerekmektedir. Gerek kısa gerek-

se uzun süreli AEİ kullanımına bağlı yan etkiler ile sık kar-

şılaşılmaktadır. 

Gereç ve Yöntem: Epilepsi polikliniğimizde izlediğimiz has-

talarda eski ve yeni nesil AEİ yan etki tipi ve sıklığı gözden 

geçirilerek  bu  konuya  farkındalığın  arttırılması  amaçlan-

mıştır.

Bulgular: Retrospektif olarak değerlendirilen 189 hastanın 

79’u erkek, 110’u kadındı, yaş aralığı 7-82 yaş (26,9±13,8) 

idi. Hastaların 104’ü (%55) idiyopatik, 57’si (%30) sempto-

matik, 28’i (%15) kriptojenik epilepsi idi. Monoterapi 129, 

politerapi  60  hastada  uygulanıyordu. Yan  etki  sıklığı  %50 

olarak saptandı, monoterapide %46, politerapide ise %58 

idi. Hem monoterapi/ politerapide en sık kullanılan (%52), 

hem  de  en  fazla  yan  etkisi  olan  AEİ  sodyum  valproat  idi. 

Yeni nesil AEİ alan hastalarda yan etki sıklığı %39 olarak bu-

lundu. 

Sonuç: Epilepsi hastalarında nöbet takibi kadar AEİ yan et-

kilerinin izlenmesi de önemlidir. Bu çalışma ile AEİ’lerin yan 

etkilerinin vurgulanması amaçlanmıştır.   

P-29

EPİLEPSİ HASTALARINDA VALPROAT KULLANIMININ 

KEMİK METABOLİZMASI ÜZERİNE ETKİLERİ

Serkan BALCI, Semra Ö. MUNGAN, Berna ARLI, 

Z. Neşe ÖZTEKİN, Fikri AK 

ANKARA NUMUNE AĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ NÖROLOJİ 

KLİNİĞİ, ANKARA

Amaç:  Karaciğer  enzim  indüksiyonu  yapan  antiepileptik-

lerin vitamin D3 metabolizması ve metabolitlerini arttıra-

rak kemik metabolizmasını bozduğu bilinmektedir. Bu ça-

lışma,  enzim  inhibisyonu  yapan  antiepileptiklerden  olan 

valproatın  kemik  metabolizması  üzerine  etkilerini  araştır-

mak amaçlı yapılmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, Ankara Numune EAH Nöro-

loji  polikliniğine  Ocak  2012-  Mart  2012  tarihleri  arasında 

başvuran ve VPA monoterapisi alan epilepsi tanılı 30 has-

ta ile yine ayaktan başvuran antiepileptik kullanımı olma-

yan 30 kontrol gurubu ile yapılmıştır. Alınan kan örnekle-

rinde serum vitamin D, fosfor, kalsiyum, parathormon se-

viyelerine  bakılmış  ve  lomber  ve  femur  kemik  mineral 

dansitometrisi(KMD) yapılmıştır.

Bulgular: Ortalama yaş aralığı 20- 40 olan, 16 kadın, 14 er-

kek hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar 1 yıl – 23 yıl ara-

sında,  ortalama  500-  1000  mg  dozunda VPA  kullanmakta 

idi. Vakaların % 26’sında osteopeni saptanmış olup, valpro-

at alan grupta hiç osteoporoz yoktu. Valproat kulanım süre-

si ile KMD arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki sap-

tanmadı.

Sonuç: Çalışmamızda valproat kullanan epileptik hastalar-

da  tedavi  süresi  ile  kemik  mineral  dansitometri  azalma-

sı  arasında  anlamlı  bir  ilişki  saptanmamıştır.  Bulgularımız 

valproat  monoterapisinin  kemik  metabolizması  üzerinde 

belirgin bir etkisinin olmadığını göstermiştir. Kesin bir yar-

gıya varmak için daha çok sayıda hasta ile daha kapsamlı 

bir çalışma gerekmektedir.

P-30

BARBESAKLON KULLANAN HASTALARDA İLAÇ 

DEĞİŞİMİ

M. Tansel KENDİRLİ, Mehmet G. ŞENOL, M. Fatih ÖZDAĞ 

GATA HAYDARPAŞA EĞİTİM HASTANESİ, NÖROLOJİ SERVİSİ, 

İSTANBUL

Olgu-

Barbesaklon  (Maliasin),  fenobarbital  ile  sempatomimetik 

50

Epilepsi 2012;18(2)

etkili levopropilheksedrinin kombine edilmesi ile üretilmiş 

bir antiepileptik ilaçtır. Tek başına fenobarbitale göre daha 

kolay tolere edilir ve hem jeneralize hem de fokal epilep-

tik nöbetlerin kontrolünde yaklaşık 30 yıldır başarıyla kul-

lanılmaktadır. Son dönemde ülkemizde ilacı temin etmek-

te güçlükler yaşanmış ve nöbetleri barbesaklon ile kontrol 

altında olan birçok hasta tekrar nöbet geçirmeye başlamış-

tır. Bildirimizde ilaç değişimi yapılan üç hastada başlanılan 

yeni tedaviler ve sonuçları tartışılacaktır.

Olgu  1:  45  yaşında  bayan  hasta.  Yirmi  senedir  kompleks 

parsiyel ve sekonder jeneralize tonik-klonik örnekte epilep-

tik nöbetlerden yakınıyor. Barbesaklon 200 mg/gün kulla-

nırken tam nöbetsizlik yaşadığını belirten hasta, ilacın ke-

silmesini takiben ayda 1-2 kez bayılmaya başlamış. Geçmiş 

tedavisi sorgulandığında karbamazepin, valproik asit ve le-

vatirasetamı farklı dozlarda kullanmış olduğunu ancak ye-

terli etki görmediğinden veya yan etkilerden dolayı devam 

edemediğini  belirtiyor.  Son  tedavisi  okskarbazepin  +  to-

piramat  olarak  düzenlenen  hastada  tonik-klonik  nöbetler 

kontrol altına alınmış, kompleks parsiyel nöbetlerin ise sık-

lığı azalmıştır.

Olgu 2: 52 yaşında bayan hasta. Tedaviye refrakter sekon-

der  jeneralize  epileptik  nöbet  öyküsü  mevcut.  Barbesak-

lon kesilmesi sonrasında hemen her gün nöbet yaşamaya 

başlamış. Hastanın son tedavisinde karbamazepin, zonisa-

mid ve topiramat kombine edilerek nöbet sıklığında belir-

gin azalma kaydedildi.

Olgu 3: 50 yaşında erkek hasta. On altı yaşında ilk kez bayıl-

ması olmuş. Klinik ve EEG bulguları idiopatik jeneralize epi-

lepsi ile uyumlu. İlk nöbet sonrasında barbesaklon verilmiş 

ve 200 mg/gün doz ile ilaç kesilene kadar tekrar nöbeti ol-

mamış. Bu tarihten sonra toplam üç kez nöbet geçirdiğini 

belirten hastada sodyum valproat 1500mg/gün ile 6 aydır 

nöbet kontrolü sağlandı.

Tartışma: İlaç firmalarının kararları veya değişen sağlık po-

litikaları nedeniyle mevcut anti-epileptik ilaçların teminin-

de  sıkıntı  yaşanabilmekte  ve  bu  durum  hastaları  mağdur 

etmektedir. Bu ve benzeri durumlar için ülke genelinde ya-

şanan sıkıntıların ve çözüm yollarının dile getirilmesi, has-

taların mağduriyetini azaltacak, nöbet etiyolojisine özgün 

akılcı tedavi alternatiflerinin daha yaygın kullanımını sağ-

layacaktır. 

P-31

VAGAL SİNİR STİMULASYONU UYGULANAN 

HASTALARDA NÖBET KONTROLÜ

Mecbure NALBANTOĞLU,

1

 Mehmet ŞAKİR DELİL,

1

 

S. Naz YENİ,

1

 Ahmet Veysi DEMİRBİLEK,

1

 

Mustafa UZAN,

2

 Çiğdem ÖZKARA

1

1

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ CERRAHPAŞA TIP FAKÜLTESİ NÖROLOJİ 

ANABİLİM DALI, İSTANBUL

2

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ CERRAHPAŞA TIP FAKÜLTESİ 

NÖROŞİRURJİ ANABİLİM DALI, İSTANBUL

Amaç: Vagal Sinir Stimulasyonu (VNS), medikal tedaviye di-

rençli ve rezektif cerrahiye uygun olmayan, parsiyel ve je-

neralize tipte nöbetlerin kontrolünde, erişkin ve çocuk yaş 

grubu epilepsi hastalarında uygulanan alternatif bir tedavi 

yöntemidir. Ancak VNS’in klinik yararları halen tartışma ko-

nusudur. Bu çalışmada VNS uygulanan hastalar gözden ge-

çirilerek sonuçları değerlendirilmiştir.

Gereç ve Yöntem: 2002-2012 yılları arasında Cerrahpaşa Tıp 

Fakültesi Nöroloji kliniğinde takip edilen VNS uygulanmış 

20 hastanın dosyaları taranarak nöbet başlama yaşı, nöbet 

tipi, etyolojileri belirlendi ve klinik sonlanım Mc Hugh sınıf-

lamasına göre değerlendirildi.

Bulgular: VNS uygulaması yapılan 14’ü erkek, 6’sı kadın, yaş 

ortalamaları 16 (7-40 yıl) olan 20 hasta, 7 ay-5 yıl (ort.2 yıl) 

arasında değişen izlem süresi boyunca takip edildi. Nöbet 

başlama yaşı ortalama 3 yıl (yenidoğan- 12 yıl). Nöbet tip-

leri 9 hastada parsiyel, 9 hastada jeneralize, 2’sinde parsi-

yel  ve  jeneralize  birlikte  olarak  değerlendirildi.  Etyolojile-

rinde perinatal hipoksiye sekonder sekel lezyonlar 7, kor-

tikal displazi 3, ensefalit sekeli 2, belirlenemeyen ve diğer 

etyolojik sebepler 8 hastada saptandı. Hastalar VNS sonrası 

nöbet sıklıklarına göre 2 hasta Klas 1, 4 hasta Klas 2, 9 hasta 

Klas 3, 5 hasta Klas 5 olarak sınıflandırıldı. Buna göre hasta-

larımızın 14’ünde (%70’inde)nöbet sıklığında < %50, 6’sın-

da  (%30’unda)  >%50  bir  azalma  olduğu  kaydedildi.  Dört 

hastada ilaç azaltılabildi.

Sonuç: Nöbetleri dirençli olup rezektif cerrahiye uygun ol-

mayan  bu  hasta  grubunda  ilaçların  azaltılabilmesi,  nöbet 

sıklığı  veya  şiddetinin  hafifleyebilmesi,  hastaların  daha 

uyanık  olup  eğitimlerinin  daha  başarılı  olmasına  yol  aç-

makta ve bu nedenle tamamen kontrol altına alınamasalar 

da yaşam kalitelerinde artış olmaktadır.

51

8. Ulusal Epilepsi Kongresi - Poster Bildiriler

P-32

DİRENÇLİ EPİLEPSİDE VAGAL SİNİR STİMULASYONU: 

GAZİ ÜNİVERSİTESİ

Ayşe SERDAROĞLU,

1

 Ebru ARHAN,

1

 Gökhan KURT,

2

 

Erhan BİLİR,

3

 Atilla ERDEM,

4

 Kemali BAYKANER,

2

 

Emre DURDAĞ

2

 

1

GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, ÇOCUK NÖROLOJİ, ANKARA

2

GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, BEYİN CERRAHİ BÖLÜMÜ, 

ANKARA 

3

GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, NÖROLOJİ BÖLÜMÜ, 

ANKARA 

4

ANKARA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, BEYİN CERRAHİ BÖLÜMÜ, 

ANKARA

Amaç: Vagal sinir stimulasyonu (VNS), medikal tedaviye di-

rençli ve cerrahi tedavi için uygun olmayan epilepsili has-

talarda alternatif bir tedavi yöntemidir. Dirençli epilepsiler-

de etkin ve güvenilir olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada, 

Gazi Üniversitesi’nin vagal sinir stimulasyonu deneyimleri 

gözden geçirilmiştir. 

Gereç ve Yöntem: Gazi Üniversitesi Pediyatrik Nöroloji Bilim 

dalında dirençli epilepsileri olan ve çoklu ilaç kullanan ve 

vagal sinir stimulatörü takılan yaşları 3 ila 17 yaş arası 63 

çocuk hastanın demografik bılguaları, nöbet şekli, tedavi-

ye cevabı incelendi.

Bulgular:  2000-2012  yılları  arasında  GÜTF  Çocuk  Nörolo-

ji Bölümünde 63 (38 E, 25K) çocuk hastaya VNS uygulan-

dı. VNS takılma yaşı 3-17 y (ort. 10,92±3,41 y) arasında idi. 

En sık karşılaşılan nöbet tipi, sekonder jeneralize tonik klo-

nik nöbet idi. Hastaların hepsi antiepileptik tedavisine di-

rençli idi ve 4±2 ilaç kullanmaktaydı. Hastaların %92.07 ‘si-

nin takibi devam etmekte idi. VNS tedavisi ile nöbet sıklı-

ğında belirgin azalma gözlendi (ortalama 53.17%). Hastala-

rın %39,7 ‘sinde %50, %17,5 hastada %75 nöbet sıklığında 

azalma görüldü. Üç hastada nöbetler sonlandı. Bir hastada 

tekrarlayan yara yeri enfeksiyonu nedeni ile cihaz çıkarıldı. 

Üç hasta VNS dışı nedenler ile kaybedildi. 

Sonuç: VNS dirençli epilepsi tedavisinde etkili ve güvenilir 

bir yöntemdir.

P-33

İYİ HUYLU BEBEKLİK DÖNEMİ NÖBETLERİ

Ayşegül Neşe ÇITAK KURT,

1

 Ayşe SERDAROĞLU,

1

 

Tuğba HİRFANOĞLU,

1

 Ebru ARHAN,

2

 

Memet ASLANYAVRUSU

3

 

1

GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ÇOCUK NÖROLOJİSİ BİLİM 

DALI, ANKARA

2

ANKARA ÇOCUK SAĞLIĞI VE HASTALIKLARI HEMATOLOJİ 

ONKOLOJİ EĞİTİM ARAŞTIRMA HASTANESİ, ANKARA

3

BALIKLIGÖL DEVLET HASTANESİ, ŞANLIURFA

Amaç: İlk defa Japonlar tarafından tanımlanan iyi huylu be-

beklik dönemi nöbetleri kendi içinde ailesel ve ailesel ol-

mayan olarak ayrılmaktadır. Her ikisinin de özellikleri ben-

zerdir. İki yaşından önce nöbet başlaması, normal nörolojik 

muayene ve görüntüleme, normal EEG bulguları, tedaviye 

iyi yanıt vermeleri temel özellikleridir. Bu çalışmada kliniği-

mizde iyi huylu bebeklik dönemi nöbeti tanısı ile izlenen 

hastalarımızın özelliklerini belirlemek istedik.

Gereç ve Yöntem: Nöbet başlangıç yaşı 2 ay-24 ay ve afebril 

nöbeti olan 192 hastadan iyi huylu bebeklik dönemi nöbet 

kriterlerini taşıyan 39 hasta çalışmaya dahil edildi.

Bulgular: Nöbet başlangıç yaşı 6.7 ay, 23’ü kız, 16’sı erkek 

idi. Yirmi  bir  hastada  fokal  nöbet  vardı.  Hastaların  12’sin-

de  ailelerinde  benzer  nöbet  hikayesi  var  iken  27  hastada 

benzer aile hikayesi yoktu. Bir saatlik uyku EEG’lerinin tümü 

normal olarak değerlendirildi. Hiç birinde psikomotor geri-

lik saptanmadı.

Sonuç: İyi huylu bebeklik dönemi nöbetleri iyi prognoza sa-

hip olmaları nedeni ile diğer epileptik sendromlardan ayırd 

edilebilmeleri, ailelerin bilgilendirilmesi ve hastaların taki-

bi açısından önemlidir.

P-34

SUBAKUT SKLEROZAN PANENSEFALİT İLE BENZER 

KLİNİK VE EEG BULGULARIYLA ORTAYA ÇIKAN BANT 

HETEROTOPİLİ İKİ OLGU

Mecbure NALBANTOĞLU, R. Gökçen GÖZÜBATIK ÇELİK, 

Özdem ERTÜRK ÇETİN, Ahmet VEYSİ DEMİRBİLEK

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ CERRAHPAŞA TIP FAKÜLTESİ, NÖROLOJİ 

ANABİLİM DALI, İSTANBUL

Olgu-

Giriş: Subkortikal bant heterotopi, korteks ve lateral ventri-

küller arasında subkortikal difüz gri cevherin uzandığı nö-

ronal  migrasyon  anomalisidir.  Klinikte  değişik  derecelerde 

mental  gerilik,  psikiyatrik  bulgular,  parsiyel,  tonik,  klonik, 

atonik, tonik klonik gibi çeşitli epileptik nöbetlerle karşımıza 

çıkabilir. Subakut sklerozan panensefalit (SSPE) ise kızamık 

enfeksiyonundan  yıllar  sonra,  davranış  değişikliği,  kogni-

tif etkilenme,miyokloniler, epileptik nöbetler, koordinasyon 

bozukluğu,  istemsiz  hareketler  ile  ortaya  çıkan;  deserebre 

rijidite, psödobulber paralizi, koma ve ölümle sonlanan bir 

tablodur. Burada klinik ve laboratuvar bulguları ile SSPE’yi 

düşündüren iki bant heterotopi tanılı olguyu sunmaktayız.

52

Epilepsi 2012;18(2)

Olgular: Mental motor gelişimleri bu döneme kadar normal 

olan 6 ve 7 yaşlarında iki kız hasta sırasıyla 5 ve 4 yaşların-

da  başlayan,  sıklıkla  uykudan  uyanma  dönemlerinde  baş 

düşmeleri,  nesneleri  elinden  düşürme,  düşme  ile  şekille-

nen atonik-miyoklonik nöbetler ve bu nöbetleri takip eden 

birkaç ay içinde ortaya çıkan davranış değişiklikleri ile baş-

vurdular. Birinin özgeçmişinde yenidoğan sarılığı ve 1,5-5 

yaşlarında toplam beş kez geçirilmiş febril konvülzyon öy-

küsü olmakla birlikte, diğerinin özgeçmişinde özellik yok-

tu. Her ikisinin de elektroensefalografi (EEG) incelemelerin-

de bilateral yaygın psödoperiyodik görünümlü yavaş dalga 

paroksizmlerinin ve atonik miyoklonik nöbetlerin varlığı iz-

lendi. Bu klinik ve EEG bulguları doğrultusunda SSPE düşü-

nülen hastalarımız tetkik edilirken yapılan kraniyal manye-

tik rezonans görüntülemelerinde bilateral yaygın perivent-

riküler derin ak maddede bant heterotopisi saptanmasıy-

la tanı konuldu.

Sonuç:  SSPE’ye  benzer  klinik  ve  laboratuar  bulguları  olan 

bu iki olgu bağlamında ülkemiz gibi SSPE’nin görülmekte 

olduğu ülkelerde SSPE’nin ilk akla gelen tanı olması dışın-

da ayırıcı tanıların da düşünülmesi gerektiğini vurgulamak 

istedik. Ayrıca SSPE’de EEG’de görülen psödoperiyodik ya-

vaş dalga paroksizmlerinin bant heterotopili olgularda da 

görülebileceğine dikkati çekmek istedik.

P-35

SEMPTOMATİK PARSİYEL EPİLEPSİLİ ÇOCUKLARDA 

EPİLEPSİ CERRAHİSİ SONUÇLARI

Özdem ERTÜRK,

1

 Çiğdem ÖZKARA,

1

 Cengiz YALÇINKAYA,

1

 

Ayşin DERVENT,

1

 S. Naz YENİ,

1

 Veysi DEMİRBİLEK,

1

 

Serap UYSAL,

2

 Emin ÖZYURT,

3

 Mustafa UZAN

3

 

1

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ CERRAHPAŞA TIP FAKÜLTESİ, 

NÖROLOJİ ANABİLİM DALI, İSTANBUL

2

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ CERRAHPAŞA TIP FAKÜLTESİ, 

ÇOCUK SAĞLIĞI VE HASTALIKLARI ANABİLİM DALI, İSTANBUL

3

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ CERRAHPAŞA TIP FAKÜLTESİ, 

NÖROŞİRURJİ ANABİLİM DALI, İSTANBUL 

Amaç:  Çocuklarda  epilepsi  cerrahisi,  olumlu  sonuçlarıy-

la  önemli  bir  tedavi  seçeneği  olarak  gündeme  gelmekte-

dir.  Bu  nedenle  olası  cerrahi  adaylarını  gecikmeden  de-

ğerlendirmeye yönlendirmek önem taşımaktadır. Bu çalış-

mada cerrahi girişim uygulanan medikal tedaviye dirençli 

semptomatik parsiyel epilepsili (SPE) çocuk hastaların kli-

nik özellikleri ve sonuçları gözden geçirilmiştir.

Gereç ve Yöntem: Merkezimizde 1995-2011 yılları arasında 

opere olan 18 yaş altında SPE’li 126 hastanın dosyaları tara-

nıp, cinsiyet, nöbet başlangıç yaşı, epilepsi süresi, etiyolo-

ji, operasyon tipi ve lokalizayonu ve cerrahi sonuçları belir-

lendi ve yaşlarına göre alt gruplara ayrılarak karşılaştırıldı.

Bulgular: Hastaların nöbet başlangıç yaşı ortalaması 5.2 (2 

ay-15 yaş), operasyon yaşı ise 11.2 (4ay-18 yaş) idi. Ortalama 

epilepsi süresi 6.4 yıl iken, bu sayı 13-18 yaş grubu için 9 yıla 

kadar çıkmaktaydı. Hastaların patolojilerinde en sık etiyolo-

jiyi  kortikal  gelişimsel  bozukluklar  oluşturmakta,  bunu  tü-

mörler ve hipokampal skleroz takip etmekteydi. Hipokam-

pal  skleroz  13-18  yaş,  kortikal  gelişimsel  malfromasyonlar 

7-12 yaş, tümörler 2-6 yaş grubu için en sık görülen pato-

lojilerdi. Hastaların çoğunda temporal rezeksiyon yapılırken 

(%46), ekstatemporal ve multilobar rezeksiyonlar %42.1’sin-

de  hemisferektomi  %5.6  ve  korpus  kallozotomi  %5.6’sin-

da  uygulanmıştır.  Hastaların  %73.8  Engel  I,  %13.5  Engel  II 

ve %11.9 Engel III+IV postoperatif sonlanım göstermişlerdir.

Sonuç: Cerrahi sonuçlar benzer olsa da, çocuklarda epilepsi 

cerrahisi zamanlaması erişkinlere göre daha kritik bir önem 

taşımaktadır.  Bu  nedenle,  klinik  tablo  detaylı  değerlendi-

rilerek  uygun  hastaları  vakit  kaybetmeden  cerrahi  değer-

lendirmeye  yönlendirmek,  epileptik  ensefalopatiler  gibi 

uzun dönem komplikasyonlardan ve beynin gelişimi sıra-

sında antiepileptik ilaçların yan etkilerinden kaçınmak için 

önemlidir.

P-36

BİR İNFANTİL EPİLEPTİK ANSEFALOPATİ: ATİPİK