4-mavzu: Estetikaning predmeti, maqsadi va vazifalari. Estetikaning zamonaviy muammolari – soat Reja

Yuqorida bayon qilingan fikr-mulohazalardan xulosa yasab shuni aytish mumkinki, san’atdagi go‘zallik, uning kamolot darajasi ko‘p tomonli, murakkab tizim birligini anglatib, uning tarkibiy qismlari sifatida tasvir ob’ektining go‘zalligi, estetik orzuning haqqoniyligi va ilg‘orligi. Voqelikni bilishning haqiqiy va chuqur mazmundor ekanligi, badiiy mahoratning yuksakligi namoyon bo‘ladi. Mazkur omillar orasida estetik orzu o‘zining haqqoniyligi demokratikligi, insoniyligi bilan belgilovchi, sistema tashkil etuvchi ahamiyatga molikdir.
Ulug‘vorlik-nafosatli va axloqiy mezonlar bilan bog‘lanib, nihoyat darajada yaqqol va bevosita amal qiladigan nafosatli mezoniy tushunchani tashkil etadi. Ulug‘vorlik ko‘lami go‘zallik ko‘larnidek cheksiz va benihoyat. Ulug‘vorlik tabiatda, jamiyatda, inson ishlarida, uning faoliyat mahsulotlarida jamlangandir. Ulug‘vorlik belgisiga ega bo‘lgan barcha narsalarning, hodisalarning hammasiga hos bo‘lgan umumiylik-ularning me’yoriy barkamolligi shu qadarki, undan tashqarida me’yor qonuni buzilishi mumkin.
Ulug‘vorlik kategoriyasi odamlar uchun alohida ahamiyatli hodisalar sirasiga kiradi. Bunday hodisalar mohiyatan shu qadar keng ko‘lamliki ular ijtimoiy taraqqiyotning ma’lum bosqichida to‘la o‘zlashtirilishi mumkin bo‘lmavdi, shuning uchun odamlarni faol harakatga, o‘zlaridagi ijodiy imkoniyatlarni ishga solishga doimo rag‘batlantiradi.
Tabiatda ulug‘vorlik baland tog‘lar, qudratli sharsharalar, cheksiz okeanlar, moviy mavj urayotgan dengizlar, tubsiz osmon va h. k. timsolida namoyon bo‘ladi. Bu yerdagj umumiylik - ulardagi keng ko‘lam, ulkanlik, buyuklik, tuganmaslikdir. Tabiatdagi ulug‘vorlik insonda o‘zidagi zaiflik emas, balki tabiat bilan qo‘shilib ketishga intilish hissini uyg‘otadi. Ulug‘vorlik hissi o‘z-o‘zidan nafosatli mazmunga ega bo‘lmagan quvonch, hayratlanish, ehtirom, tan berish tuyg‘ularini o‘z ichiga qamrab oladi. Bularga ba’zida qo‘rquv ham qo‘shiladi, lekin u insonni kamsitmaydi. Balki to‘siqlarni yengib o‘tishga turtki beradi.
Ulug‘vorlik hissi umuminsoniy, umumiy belgilari bilan birga ijtimoiy shartlangan aniq-tarixiy tabiatga ham molik bo‘ladi. Ulug‘vorlikka, ijtimoiy hayotga tarixiy taraqqiyotga alohida ta’sir o‘tkazuvchi hodisalar va jarayonlar fojeali ruh bilan qabul qiladilar. Hamlet bo‘lsa o‘zining halokatga mahkumligini bila turib, bari bir oxirigacha borish uchun hech narsadan qaytmaydi. “Hamlet” fojeasida esa qarama-qarshi kuchlar to‘qnashuvi tashqi muhitdan qahramonning ichki dunyosiga o‘tkazilgan. Bu yerda Shekspir sahnada bir necha asr keyin keng o‘rin egallagan aqliy-ruhiy drammaga yo‘l ochib berganligini ko‘ramiz, «Hamlet»ning abadiy, mangu sir-ahamiyati, uning so‘nmas kuchi va ta’sirchanligi undagi ma’naviy-ruhiy hamda falsafiy boylikning voqelikning ijodiy-yaxlit idrok qilish bilan qaytarilmas darajada qo‘shilib ketganligidadir.
Fojea san’ati insoniyatning doimiy hamrohi, umr yo‘ldoshi bo‘lishi mumkin degan ilmiy taxminlar bir talay, anchagina, chunki u o‘z orzularini ro‘yobga chiqarish uchun intilishi, kurashi doimo ob’ektiv tarixiy zaruriyat bilan to‘qnashadi, insoniyat taraqqiyotining u yoki bu bosqichda uning muqarrar tarzda imkoniyatlari tarixiy cheklanganligi san’atda fojeali ohanglar tug‘ilishiga bitmas-tuganmas zamin vazifasini o‘taydi. Lekin shuni ham ilova qilib qo‘yish zarurki, chin fojea asari yaratish kamdan-kam ijodkorga nasib qiladigan nodir qobiliyat mahsulidir. U fojea ijodkoridan falsafiy chuqur, ko‘lami keng tafakkurni, o‘zidan «Asrning barcha holati»(Gegel)ni chig‘rig‘idan o‘tkazishga qobil shaxs ehtiroslarining yuksakligi bilan chambarchas bog‘lashni talab etadi, bu esa har qanday ijodkorning ham qolidan kelavermaydi.
Kulgililik. Insonnning dunyo-voqea-hodisalariga o‘ziga xos munosabatlaridan biri-dunyoga kulgili nigoh bilan qarashdir. Bunday qarashni mavjud voqelik va uning beo‘xshov tomonlari to‘ldiradi.
Barcha tadqiqotchilar bir ovozdan kulgililik kategoriyasining murakkabligi va uni tushunchalar sistemasini anglab, in’ikos etish juda qiyinligidan noliydilar va ogohlantiradilar. Masala shundaki, kulgi qo‘zg‘aydigan hodisalarning benihoyat ko‘pligi, eng muhimi, kulgililik ko‘lami hamda chegarasining o‘ta harakatchan, qo‘nimsiz, o‘zgaruvchan bo‘lishi natijasida nima, qachon, qayerda, qanday sharoitda kulgi qo‘zg‘aydiyu, nima, qachon, qayerda, qanday sharoitda kulgini to‘xtatadi yoki umuman gulgiga olib kelmaydi degan savolga bir mazmunda javob topib bo‘lmaydi. Kulgililik ta’rifiga, ilmiy tushunchasiga nisbatan ishlab chiqilgan nuqtai nazarlar, fikr-mulohazalarning o‘ta xilma-xilligi, rango-rangligi shundan kelib chiqqandir. Kulgililikka nisbatan mavjud bo‘lgan qarashlarning xilma-xilligi, tabiiyki, nafaqat narsa, hodisa bilan bog‘lanibgina qolmay, balki uning ijtimoiy aloqadorligi, go‘zallik va kulgililik tushunchalarining u yoki bu talqini bilan bog‘langanligidir.
Kulgililik tushunchasi talqinining har biri odatdagidek o‘zining aniq, oqil mag‘ziga ega bo‘ladi, kulgililikka haqiqatda ham xos bo‘lgan ba’zi tomonlarini ochib beradi, lekin shu bilan birga bir tomonlamalik kasaliga uchrab, kulgililikning qandaydir bir tomoninni bo‘rttirib, haddan tashqari oshirib yuboradida keyin uni kulgililikning mutloq qoidasiga aylantirishadi.
Kulgi u yoki bu darajada o‘z manbai va o‘z namoyondasi bilan birga yaxlit birlikni tashkil etadi. Insonning turli sabablarga ko‘ra kulgisi qistaydi. Masalan, to‘yimli va mazali ovqatlanishdan rohatlanib kuladigan odamlar ham uchraydi: chunki bunday odamlar uchun kulgi hayotni sof fiziologik-jismoniy idrok etish ifodasi bo‘lib xizmat qiladi. Bevosita kulgililik bilan bog‘liq bo‘lgan kulgi masalasiga shuni aytishimiz kerakki, u biror bir hodisaning, birinchi navbatda, insonning tashqi ko‘rinishi bilan uning asl mohiyati o‘rtasidagi nomuvofiqlik ziddiyati, boshqacha aytganda, amaldagi voqelik bilan yuksak estetik orzularga mos kelishi kerak, bo‘lgan voqelik o‘rtasidagi muhim tafovutlar, beo‘xshovliklar, kelishmovchiliklarni tabiiy anglash natijasida vujudga keladi. Kulgili beo‘xshovliklarni ko‘rib, anglab, ularga kulgi bilan javob berish qobiliyati ifodasidir.
Hazil tuyg‘usi juda murakkab aqliy tuyg‘u bo‘lib, unda shaxs o‘zinmg butun borlig‘i bilan namoyon bo‘ladi, uning his-tuyg‘u va aql madaniyati, orzu-umidlari va tabiati namoyish etiladi. Xalq orasida keng tarqalgan: «Do‘stlaring kimligini menga aytsang, sening kimligini men aytib beraman» naqliga qiyos qilib, bu yerda biz ham: «Nima haqda kulayotganingni menga aytsang, sening kimligingni men aytaman» deyishimiz mumkin bo‘lar edi.
Ba’zi-bir odamlar o‘zining pastkash, johil, loqayd, xudbin mohiyatini tashqi viqor, oliftalik, takabburlik bilan «bezab» ko‘rsatmoqchi bo‘ladi. Bunday odamlarni uchratganda ham kulish, ham quvonish mumkin. Kulishimiz manbai bo‘lib bu odamlardagi mohiyat bilan ko‘rinish o‘rtasidagi beo‘xshovlik bo‘lsa, quvonishimiz sababi mazkur haqiqatni anglashimizdan, haqiqatni yolg‘ondan ajratish qobiliyatimiz mavjudligini kelib chiqadi.
Bu nisbatning yana bir (o‘ziga xos kulgili) tomoni shundaki, bizning quvonchimizga «sog‘lom» xudbinlik hissi ham qo‘shilib ketishi mumkin, chunki biz mazkur odamning asl mohiyatini anglash qobiliyatimiz bilan ma’naviy-insoniy jihatdan u odamdan yuqori turish o‘yiga ham kelishimiz bizga yoqadi. Kulgi shu tariqa insonni ruhan ko‘taradi, unga insoniy g‘urur tuyg‘usi bag‘ishlaydi. Qo‘rquv bilan kulgi bir-biriga o‘ta qarama-qarshi tushunchalar bo‘lib, agar inson yaramas va xunuk hodisalar ustidan kulishga o‘rganib olsa, u bu illatlardan qo‘rqishni tark etadi va ular bilan kurashga bel bog‘laydi.
Kulgi o‘z tabiati jihatidan demokratik mazmunga ega bo‘lib, barcha odamlarni bir-biriga qovushtirib baravarlashtiradi, chunki kulishayotgan odamlar o‘zaro tenglashadilar. Kulgi eskilik bilan kurashning omilkor vositasigina bo‘lib qolmay, balki insonning kuch-qudrati va ozodligi timsoli hamdir. Kulgi beqiyos rango-ranglik, xilma-xil qirralarga ega bo‘lib, mayin, rag‘batlantiruvchi, xushfe’l hazil tuyg‘usidan tortib, to ayovsiz achchiq istehzogacha bo‘lgan keng doirada amal qiladi.
Kulgililik o‘zining barcha xilma-xil ko‘rinishlari boyligi bilan san’atning me’morchilikdan boshqa deyarli hamma turlarida namoyon bo‘ladi, lekin o‘zining eng tola bo‘lgan estetik ifodasini komediyada topadi.
Komediya mavzuini hayotdagi va insondagi beo‘xshovliklar, nomutanosiblikdan oladi. Kulgililikning namoyon bo‘lish shakillari xilma-xilligi ularning san’atda xilma-xil tarzda aks etishlarini keltirib chiqaradi. Komediya asarlari turlarining xilma-xilligi, rango-rangligi mana shundan kelib chiqadi. Komediya bilan kulgi egizaklardek bir-biridan ajramaydigan tushunchalardir. Kulgi komediyada tasvirlanayotgan voqea-hodisalar mohiyatini ochib berishning hal qiluvchi vositasi, tasvirlanayotgan ob’ektga nisbatan estetik baholashning va muallif munosabati ifodasining asosiy shakli bo‘lib xizmat qiladi. Komediya san’atda kulgini asosiy estetik vosita qilib ishga solish uning ijtimoiy ahamiyatliligini pasaytirmaydi, chunki kulgi dunyoning barkamol emasligini ta’kidlab qolmasdan, balki uni qayta qurib yangilashni ham ko‘zda tutadi.
Kulgining komediyada o‘ynaydigan maxsus roli ko‘p jihatlardan uning o‘ziga xos ijtimoiy burch-vazifalarida ifoda topadi. Komediya, birinchi navbatda, badiiy tanqid va o‘z-o‘zini tanqid qilishning o‘ziga xos shaklidir. Komediyalarning asosan tanqidiy yo‘nalganligini ko‘pincha o‘ta soddalashtirib, komediya yomon xulq, yomon odam, yomon hodisalarni to‘g‘ridan-to‘g‘ri, bevosita tuzatishga, yaxshilashga olib keladi deb tushinadilar va tushuntiradilar. Ob’ektiv kulgililik kulgi quroli bevosita o‘zlariga qarshi qaratilgan odamlarga, ular fahm-farosatiga yetib bormasligi haqida gapirganida Lessing haq fikrni aytgani shubhasizdir. Komediyaning bosh vazifasi utilitar-maishiy mohiyati emas, balki estetik yo‘nalishdadir, ya’ni komediya axloq-odobdan saboq berib qolmay, hayotdagi kulgulilikni ilg‘ab olishdagi qobilyatini o‘stiradi, odamlarda hazil tuyg‘usi kabi qimmatbaho fazilatni ham rivoilantiradi.
Komediya asarlarining buyuk ijodkorlari nafosatli baholarining aniqligi va to‘g‘riligi bilan ajralib turadilar. Ular hech mahal achchiq, savagich, istehzoli kulgini faqat mayin hazil va muruvvatli tabassumga loyiq hodisalarga nisbatan ishlatmaganlar va aksincha, ayovsiz keskin qoralanishi lozim bo‘lgan hodisalarni tasvirlayotganlarida mayin hazil va muruvvatli tabassumdan butunlay yuz o‘girganlar.
Kulgining badiiy shakllari orasida masxara (satira) alohida o‘ringa ega. Umumestetik ma’noda masxara voqelikni badiiy tasvirlash turi bo‘lib, unda hayotning salbiy hodisalari ustidan kulish-bunday hodisalar asosida yuksak insonning orzulariga zid ekanligini bo‘rttirib ko‘rsatish maqsadi yotadi. Masxara san’ati har xil ko‘rinishlarda namoyon bo‘lishi mumkin. Unga lirika ham, epos ham, drama ham yot emas. Shuning bilan birga ifoda kuchining o‘ziga xos maqsadlari va vositalari bilan farqlanadigan san’atning o‘ziga xos alohida turini tashkil qiladi.
Bugungi kunda masxara kerak bo‘lmay qoldi yoki u o‘zining ayovsiz, murosasiz, o‘tkir ayblovchi, fosh qiluvchi yo‘nalishidan «mayin masxara», «yumshoq masxara», «muruvvatli masxara» yo‘nalishiga o‘tib amal qilaversin degan fikr-mulohazalar keng tarqalgandir. Lekin masxara o‘tkirligi va ayovsizligi uloqtirib tashlansa, unda uning joni ham birga chiqib ketadi hamda uning hech kimga keragi bo‘lmay qoladi. Jamiyat rivojlanib borishi jarayonida masxara kulgisining ob’ekti bilan birga uning sub’ekti ham o‘zgarib boradi. Hozirgi davrda umurninsoniy maqsad-manfaatlarning ustivorligi umuminsoniy qadriyatlar vositasida jahon xalqiari hayotidan tobora mustahkam o‘rin egailab borayotgan ekan, insoniyatning mana shu bosh taraqqiyot yo‘lini to‘sadigan barcha eskirib qolgan, qotib qolgan narsalar, voqea-hodisalar, odamlarning o‘tkir va hayotchan masxara ob’ekti bo‘lib qolaveradi desak, bu sohada ijod qilayotgan yozuvchi, musavvir, dramaturg, shoirlarga-masxara yaratuvchilarga ham ehtiyoj katta bo‘ladi.
Kulgili san’at turlari va xillari orasida hazil tuyg‘usi (yumor) ham alohida o‘ringa ega. Uning ishtirokisiz biror-bir kulgililik turi amal qila olmaydi, u eng buyuk qadriyat sifatini tashkil etib, unga moyillik ko‘rsatgan odamlar, odatda, barcha ulug‘vorlik, ahloqlilik, olijanoblilik his-tuyg‘ularining naqadar buyuk va qadrli fazitatlar ekanligini ham chuqur anglaydilar. Hayot ikir-chikirlari, kamchiliklarini tanqid qilayotgan ijodkor hazil tuyg‘usining yuksak sifat darajasida namoyon bo‘lishi hamda shaxs ma`naviy yuksakligining ko‘rsatkichi deb insonning nuqsonlar, kulgili tomonlarini faqat boshqalardagina emas, balki o‘zida ham topa bilish va ko‘ra bilish qobiliyatini ko‘rsatadi. Hazil tuyg‘usi o‘zida tanqid bilan o‘z-o‘zini tanqidni uzviy bog‘laydi. U voqelikka hissiy munosabatning alohida shakli sifatida masxarali komediya asarining tarkibiy qismi va ifoda vositasi burchini ham ado etishi mumkin.
Hazil tuyg‘usi va voqelikka masxarali munosabat-bu kulgililikning har xil shakllaridir. Lekin hazil ham ijtimoiy-kulgili hayot tomonlarini masxara kulgisidan kam bo‘lmagan darajada ochib berishga qodirdir. Faqat bunda hazil ob`ekti g‘azablik qoralashdan ko‘ra ko‘proq achinish, yo‘q qilib yuborishdan ko‘ra ko‘proq yordam ko‘rsatish ob`ektiga aylanadi. Shekspir, Lope de Vega, Chexov kabi yozuvchilarning komediya asarlarida hazil tuyg‘usi masxara kulgisidan ustun darajada ifodalangan, lekin shunga qaramay, ularning hazili o‘tkir kuchga ega.
Komediyaga inkor qilish, tanqid etish orqali ezgulik, yaxshilikni qaror toptirishda xizmat qiladi. Arastuning biz yuqorida keltirgan komediya eng tuban odamlarni o‘z tasvir ob`ekti qilib belgilashi haqidagi fikri tarixiy cheklanganlik tabiatiga egadir. Qadimgi yunonlar Arastuning zaharli, achchiq masxaralari bilan bir qatorda o‘z matni markazida kulgili niqoblar shovqin-suronlar bilan o‘rab olingan, ajoyib-g‘aroyib yosh yigitchalar joylashritilgan Menandr komediyalarini ham sevib tomosha qilar edilar.
Shekspir komediyalari ham ko‘proq ijobiy qaror toptirish tabiatiga ega, bo‘lib, masxara ularda ko‘makchi vazifalarini bajaradi. Shekspir asarlarida kulgililik odamlarning oddiy tabiiy zaifliklari-kamchiliklarini nihoyat darajada mubolag‘a qilish orqali keltirib chiqarilgan his-tuyg‘ulari namunasi edi.
Shekspir kulgisining hayotbaxsh ruhini xalq bayramlari, tomoshalari, yig‘inlanning o‘yin-kulgi hukmron bo‘lgan xislatlardan ildiz otgan hosila sifatida qarasak yanglishmagan bo‘lamiz, chunki uning komediyalaridagi hazil va masxara uyg‘unligi aslida asoratdan bo‘shatilgan ijodiy kuchlarning mavj urish o‘yinining ifodasidir.
Shekspir komediyalarining markazida insonni ulug‘laydigan, tabiiy va sog‘lom tuyg‘u bilan to‘lgan sevgi turadi. Ularning ko‘pchiligidagi kulgililik inson tabiati buzadigan shartlilik, rasm-odatlar ustidan sevgi g‘alabasi mavzui asosiga qurilgandir. Mana shu munosabat bilan istiqlol yo‘lida amal qilayotgan o‘zbek komediya san`ati uchun Shekspir badiiy an`analarining ahamiyati beqiyosdir. Haqli ravishda kulgining fosh etuvchi rolini ta`kidlar ekanmiz, uning kam ahamiyatli bo‘lmagan boshqa qirralari tarbiyalovchi kulgi, ko‘ngilni yumshatadigan va bo‘shatadigan kulgi, achinish va mehr-shafqat ko‘rsatish kulgisi, hayotbaxsh va do‘stona kulgi ko‘rinishlari mavjud ekanligini unutmasligimiz kerak. Kulgililikning barcha shakllari ular qanchalik erkin namoyon bo‘lish imkoniyatlariga ega bo‘lib borsalar, shunchalik ko‘p ahamiyat kasb etadilar. Rivojlangan hazil tuyg‘usi, hayotning kulgili tomonlarni nozik ilg‘ab olish va fahmlash qobilyati rivoji borgan sari shaxsning ma`naviy-ruhiy sog‘lomligi hamda barkamolligi ko‘rsatkichi bo‘lib boraveradi.

3.