o‘rtasida boradi. Har bir tarmoqdagi mavjud korxonalarning texnika bilan
ta’minlanish
va
mehnat
unumdorligi darajalari turlicha
bo‘lganligi sababli, ushbu
korxonalarda
ishlab
chiqarilgan
tovarlarning
individual (alohida) qiymati
bir xil bo‘lmaydi.
Tarmoq ichidagi raqobat
tovarlarning
ijtimoiy
qiymatini,
boshqacha
aytganda,
bozor
qiymatini
aniqlaydi va belgilaydi. Bu
qiymat, odatda, o‘rtacha sharoitda ishlab chiqarilgan va muayyan tarmoq
tovarlarining ahamiyatli qismini tashkil etadigan tovarlarning qiymatiga mos
keladi.
Tarmoq ichidagi raqobat natijasida texnika darajasi va mehnat unumdorligi
yuqori bo‘lgan korxonalar qo‘shimcha foyda oladilar va aksincha, texnika jihatdan
nochor korxonalar esa ishlab chiqarilgan tovar qiymatining bir qismini yo‘qotadilar
va zarar ko‘radilar.
Bunday raqobat kapitallarning foyda normasi kam bo‘lgan tarmoqlardan foyda
normasi yuqori tarmoqlarga oqib o‘tishiga sabab bo‘ladi. Yangi kapitallar ko‘proq
foyda keltiruvchi sohalarga intilib, ishlab chiqarishning kengayishiga, taklif
ko‘payishiga olib keladi. Shu asosda, narxlar pasaya boshlaydi. Shuningdek, foyda
normasi ham pasayadi. Kam foyda keltiruvchi tarmoqlardan kapitalning chiqib
ketishi teskari natijaga olib keladi: bu erda ishlab chiqarish hajmi o‘zgaradi,
tovarlarga bo‘lgan talab ular taklif qilishidan oshib ketadi, buning oqibatida narxlar
ko‘tariladi, shu bilan birga foyda normasi oshadi. Natijada tarmoqlararo raqobat
ob’ektiv ravishda qandaydir dinamik muvozanatni keltirib chiqaradi. Bu
muvozanat kapital qaerga sarflanganligidan qat’iy nazar, teng kapital uchun teng
foyda olinishiga intilishni ta’minlaydi. Demak, tarmoqlararo raqobat kapital qaysi
tarmoqqa kiritilmasin, xuddi shu tarmoq foyda normalarini o‘rtacha foyda
normasiga «baravarlashtiradi».