Olingan immunitetning klassik ma'nosi kashf etilganidan beri klonlarni aniqlaydigan antigen retseptorlarini yaratuvchi somatik genlarning qayta tashkil etilishi vositasida antigenga xos immunitetni anglatadi. So'nggi o'n yillikda "adaptiv" atamasi hozirgi kunga qadar somatik genlarning qayta tashkil etilishi bilan bog'liq bo'lmagan immun javobning boshqa sinfiga tobora ko'proq qo'llanila boshlandi.
Bularga antigen o'ziga xosligi hali aniq bo'lmagan tabiiy qotil (NK) hujayralarining kengayishi, germline-kodlangan retseptorlarni ifodalovchi NK hujayralarining kengayishi va boshqa tug'ma immun hujayralarining faollashtirilgan holatiga faollashishi, bu qisqa muddatli immun xotirani ta'minlaydi.
Shu ma'noda adaptiv immunitet "faollashgan holat" yoki "geterostaz" tushunchalariga yaqinroq bo'lib, shu bilan atrof-muhit o'zgarishlariga "moslashish" fiziologik ma'nosiga qaytadi. Oddiy qilib aytganda, bugungi kunda u biologik moslashuv bilan deyarli sinonimdir.
