Al-lulu vəl-mərcan


Düşmən Torpaqlarında Yemək Götürmək



Yüklə 5,61 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə39/64
tarix21.04.2017
ölçüsü5,61 Mb.
#15074
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   64

 

 

Düşmən Torpaqlarında Yemək Götürmək 


 

 

520 



 

 

 



1161.  Abdullah  İbn  Muğəffəl    deyir  ki,  bizlər  Xeybər  qəsrini  mühasirə 

etdiyimiz  zaman  bir  insan  içi  yağ  (piy)  ilə  dolu  bir  tuluq  atdı.  Mən  də  onu 

götürmək  üçün  irəli  atıldım.  Arxaya  döndükdə  Peyğəmbəri    gördükdə 

ondan utandım”. (Buxari 3153, Muslim 4705, 17) 

 

 

 

Peyğəmbərin  İslama Dəvət Üçün Herakla Yazdığı 



Məktubu 

 

 



 

 

 

521 



 

 

 



 

1162.  İbn  Abbasın    rəvayətinə  görə,  Əbu  Süfyan  İbn  Hərb  ona  xəbər 

vermişdir ki, o, Qureyş karvanını müşayiət etdiyi zaman Herakl onu öz yanına 

çağırtdırdı.  O  vaxt  qureyşlilər  Şamda  ticarət  edirdilər.  Bu  da  Peyğəmbərin   

Əbu  Süfyan  və  (başqa)  Qureyş  kafirləri  ilə  Hudeybiyədəki

90

 sülh  müqaviləsi 



bağladığı  vaxta  təsadüf  edirdi.  Əbu  Süfyan  yoldaşları  ilə  birgə  İliyaya

91

 – 



imperatorun  yanına  gəldilər.  Herakl  Rum  zadəganlarının  əhatəsində  ikən 

qureyşliləri  öz  məclisinə  dəvət  etdi.  Sonra  onları  öz  hüzuruna  çağırtdırdı  və 

tərcüməçisinin  gəlməsini  əmr  etdi.  (Herakl)  soruşdu:  “Peyğəmbər  olduğunu 

iddia  edən  bu  adama  nəsəbcə  ən  yaxın  olan  hansınızdır?”  Əbu  Süfyan  dedi: 

Mən: “Onların nəsəbcə ən yaxın olanı mənəm” deyə cavab verdim. İmperator 

dedi: “Onu yaxına gətirin, yoldaşlarını isə onun arxa tərəfində saxlayın.” Sonra 

tərcüməçisinə  dedi:  “Onlara  de  ki,  mən  bundan  o  adam  haqqında 

soruşacağam. Əgər mənə yalan danışsa, siz də onu yalançı hesab edin.” (Əbu 

Süfyan):  “Vallahi,  dostlarımın  orada-burada  mənim  yalanım  barədə 

danışacaqlarından utanmasaydım, onun barəsində əlbət ki, yalan danışardım.” 

Sonra  (Heraklın)  onun  barəsində  məndən  ilk  soruşduğu  bu  oldu:  “Aranızda 

onun əsli-nəsəbi  necədir?” Mən:  “O,  bizim  aramızda  əsilli-nəsəblidir”  dedim. 

O soruşdu: “Sizlərdən ondan əvvəl bu sözü deyən (peyğəmbərlik iddiası edən) 

bir  kimsə  olubmu?”  Mən:  “Xeyr!”  dedim.  O  soruşdu:  “Heç  onun  ata-

babalarından  padşah  olubmu?”  Mən:  “Xeyr!”  dedim.  O  soruşdu:  “Onun 

ardınca  gedənlər  xalqın  zadəganlarıdır,  yoxsa  zəifləri?”  Mən:  “Xalqın 

zəifləridir”  dedim.  O  soruşdu:  “Onlar  artırlar,  yoxsa  azalırlar?”  Mən: 

“Artırlar”  dedim.  O  soruşdu:  “İçərilərində  onun  dinini  qəbul  etdikdən  sonra 

narazılığa  görə  dinindən  dönən  bir  kimsə  varmı?”  Mən:  “Yoxdur!”  dedim.  O 

soruşdu:  “Söylədiklərini  deməzdən  (bu  dinə  dəvət  etməzdən)  əvvəl  heç  onu 

yalan  danışmaqda  ittiham  etmişdinizmi?”  Mən:  “Xeyr!”  dedim.  O  soruşdu: 

“Heç əhdi pozurmu?” Mən: “Xeyr (pozmur), lakin bizimlə onun arasında mü-

vəqqəti sülh müqaviləsi mövcuddur və bu müddət ərzində onun nə edəcəyini 

də bilmirik” dedim. Əbu Süfyan dedi ki, mən deyilənlərə əlavə etmək üçün bu 

kəlmədən  başqa  bir  şey  tapa  bilmədim.  (Herakl)  soruşdu:  “Heç  onunla 

                                                

90

 Hudeybiyyə – Məkkənin 16 kilometrliyində Ciddəyə gedən yolda yerləşən yer. Hicri tarixin 6-cı ilində orada 



Muhəmməd  Peyğəmbərlə    müsəlmanları  şəhərə  buraxmayan  və  onları  ümrə  ziyarəti  etməyə  qoymayan 

məkkəlilər arasında sülh müqaviləsi bağlanmışdı. 

91

 İliya – Qüds. 



 

 

522 



döyüşmüsünüzmü?”  Mən:  “Bəli!”  dedim.  O  soruşdu:  “Onunla  döyüünüz  nə 

ilə  nəticələnib?”  Mən  dedim:  “Bizimlə  onun  arasında  gedən  döyüş 

dəyişkəndir.  Gah o  bizə  qalib gəlir,  gah  da  biz ona  qalib gəlirik.”  O  soruşdu: 

“Sizə  nəyi  əmr  edir?”  Mən  dedim:  “O  deyir  ki,  Tək  Allaha  ibadət  edin,  heç 

nəyi  Ona şərik  qoşmayın,  atalarınızın söylədiklərini  tərk  edin.  Habelə namaz 

qılmağı,  zəkat  verməyi,  doğru  danışmağı,  iffətli  olmağı  və  qohumluq 

əlaqələrini möhkəmləndirməyi də bizə əmr edir.” Sonra (Herakl) tərcüməçiyə 

belə  buyurdu:  “Ona  de  ki:  “Səndən  onun  nəsəbi  barədə  soruşdum,  aranızda 

əsilli-nəsəbli  olduğunu  bildirdin.  Həmçinin  (əvvəlki)  elçilər  də  öz  xalqlarının 

adlı-sanlı  nəslinə  mənsub  olardılar.  Sizlərdən  ondan  əvvəl  bu  sözü  söyləyən 

bir  kimsə  olubmu  deyə  soruşdum,  dedin  ki,  xeyr.  Mən  düşündüm  ki,  əgər 

ondan  əvvəl  bu  sözü  söyləmiş  bir  kimsə  olsaydı,  deyərdim  ki,  bu  adam 

özündən  əvvəl  deyilmiş  bir  sözü  təkrar  edir.  Ata-babalarının  içində  padşah 

olubmu  deyə  soruşdum,  dedin  ki,  xeyr.  Mən  fikirləşdim  ki,  əgər  ata-

babalarından padşah olmuş olsaydı, deyərdim ki, bu adam atasının mülkünü 

geri  almağa  çalışır.  Söylədiklərini  deməzdən  əvvəl  onu  yalan  danışmaqda 

ittiham  etmişdinizmi  deyə  soruşdum,  dedin  ki,  xeyr.  Mənə  aydın  oldu  ki, 

insanlara  qarşı  yalan  danışmayan  adam,  Allaha  qarşı  da  yalan  danışmaz. 

Onun  ardınca  gedənlər  xalqın  zadəganlarıdır,  yoxsa  zəifləridir  deyə 

soruşdum,  onun  ardınca  gedənlərin  xalqın  zəifləri  olduğunu  söylədin. 

Elçilərin ardınca gedənlər də məhz onlardır. Onlar artırlar, yoxsa azalırlar deyə 

soruşdum, dedin ki, onlar artırlar. İmanın vəziyyəti də tamam oluncaya qədər 

beləcə  davam  edər.  İçərilərində  onun  dinini  qəbul  etdikdən  sonra  narazılığa 

görə dinindən dönən bir kimsə varmı deyə soruşdum, dedin ki, yoxdur. Təbii 

ki,  bu  cür  iman  qəlblərə  daxil  olduqda  belə  olur.  Əhdi  pozurmu  deyə 

soruşdum,  dedin  ki,  xeyr.  Peyğəmbərlər  də  belə  olur,  əhdi  pozmurlar.  Sizə 

nəyi əmr edir deyə soruşdum. Dedin ki, Tək Allaha ibadət edib heç nəyi Ona 

şərik qoşmamağı sizə əmr edir və bütlərə tapınmağı sizə qadağan edir. Üstəlik 

namaz  qılmağı,  doğru  danışmağı  və  iffətli  olmağı  da  sizə  əmr  edir.  Və  əgər 

sənin  dediklərin  doğrudursa,  onda  o,  bu  ayaqlarımın  basdığı  yerə  sahib 

olacaqdır.  Mən  bilirdim  ki,  o  gələcək,  lakin  sizlərdən  olacağını  güman 

etmirdim.  Əgər  onun  yanına  gedib  çata  biləcəyimə  arxayın  olsaydım,  hər 

halda  onunla  görüşməyə  çalışardım.  Və  əgər  yanında  olsaydım,  ayaqlarını 

yuyardım.” Sonra o, Dihyanın

92

 vasitəsilə Busranın



93

 hökmdarına

94

 göndərilmiş 



(və  onun  tərəfindən  Herakla  çatdırılmış)  Peyğəmbərin    məktubunu  tələb 

etdi.  Qasid

95

 məktubu  Herakla  verdi.  O  da  oxudu.  Məktubda  bunlar 



                                                

92

 Dihya İbn Xəlifə əl-Kə



əshabədir. 

93

 Mədinə ilə Dəməşq arasında yerləşən şəhərdir. Hal-hazırda Suriyanın ərazisində yerləşir. 



94

 Adı Haris İbn Əbu Şəmr əl-Ğəssanidir. 

95

 Bu, o zamanlar hələ İslam dinini qəbul etmə



 

 

 

523 



yazılmışdı:  Mərhəmətli  və  Rəhmli  Allahın  adı  ilə!  Allahın  qulu  və  rəsulu 

Muhəmməddən  Rum  imperatoru  Herakla.  Haqq  yolu  tutub  gedənlərə  salam 

olsun! Bundan sonra, mən səni İslama dəvət edirəm. İslamı qəbul et ki, salamat 

qalasan  və  Allah  sənin  mükafatını  ikiqat  versin.  Əgər  qəbul  etməsən, 

tabeçiliyində olanların günahı sənin boynunda qalacaqdır. (Sənə Allahın mənə 

buyurduğunu deyirəm): “Ey Kitab əhli! Bizim və sizin aranızda olan eyni bir 



kəlməyə  gəlin  ki,  Allahdan  başqasına  ibadət  etməyək,  Ona  heç  bir  şeyi  şərik 

qoşmayaq  və  Allahı  qoyub  bir-birimizi  ilahiləşdirməyək.”  Əgər  onlar  üz 

döndərsələr,  deyin:  “Şahid olun  ki,  biz  müsəlmanlarıq!”.  (Ali  İmran  64).  Əbu 

Süfyan: “Herakl deyəcəyini dedikdən və məktubu oxuyub qurtardıqdan sonra 

onun hüzurunda hay-küy qalxdı, səslər ucaldı və bizi bayıra çıxartdılar. Onda 

mən yoldaşlarıma dedim: “İbn Əbu Kəbşənin

96

 işi (dəvəti) o qədər böyümüşdür 



ki,  Bəni  Əsfarın

97

 hökmdarı  belə  ondan  qorxur.”  Peyğəmbərin    qalib 



gələcəyinə  Allah  İslamı  qəlbimə  salıncaya  qədər  qətiyyətlə  inanmağa  davam 

etdim.  İliyanın  sahibi  və  Heraklın  dostu  İbn  Nazur

98

 Şam  xristianlarının  baş 



keşişi  idi.  O,  rəvayət  edir  ki,  Herakl  İliyaya  gəldiyi  zaman,  (farslara  qalib 

gəldiyi  günlərin  birində)  səhər  oyanarkən  əhvali-ruhiyyəsi  çox  pis  idi. 

Heraklın patriarxlarından bəziləri ona: “Sənin halın xoşumuza gəlmir” dedilər. 

İbn  Nazur  deyir  ki,  Herakl  ulduzlara  əsasən  fala  baxan,  kahin  idi.  Odur  ki, 

onların  sualına  belə  cavab  verdi:  “Mən  bu  gecə  ulduzlara  baxarkən  Sünnət

99

 



hökmdarının qalib gəldiyini gördüm. (Bir deyin görək) xalqlar arasında sünnət 

edənlər kimlərdir?” Onlar dedilər: “Yəhudilərdən başqa heç kəs sünnət etmir. 

Onların  işi  səni  təşvişə  salmasın.  Səltənətinin  şəhərlərinə  xəbər  göndər  ki, 

oralardakı  yəhudiləri  öldürsünlər.”  Elə  bu  vaxt  Heraklın  hüzuruna  Ğəssan 

hökmdarının Allahın Elçisi  barəsində xəbər vermək üçün göndərdiyi adam 

gətirildi. Herakl qasiddən xəbər aldıqdan sonra (xidmətçilərinə əmr edib) dedi: 

“Gedin  baxın  görün,  bu  (kişi)  sünnət  edilib,  ya  yox.”  (Xidmətçilər  o  kişiyə) 

baxdıqdan  sonra  onun  sünnət  edilmiş  olduğunu  Herakla  xəbər  verdilər. 

Herakl  ondan  ərəblər  barədə  soruşdu.  (Qasid)  dedi:  “Onlar  da  sünnət 

olunurlar.”  Herakl  buyurdu:  “Budur,  bu  xalqın  hökmranlığı  artıq  zühur 

etmişdir.” Sonra Herakl Rumiyyada yaşayan və elmdə (fala baxmaqda) özünə 

həmfikir olan dostuna məktub yazdı. (Məktubdan sonra) Herakl Himsə

100

 getdi 


və  Peyğəmbərin    zühuru  və  onun  həqiqətən  də  peyğəmbər  olduğu  barədə 

fikirlərinə həmrəy olan dostundan məktub alanadək Himsi tərk etmədi. Herakl 

                                                

96

 Burada Əbu Süfyan  Peyğəmbəri  qəsd edir. Əbu Kəbşə Peyğəmbərin  babalarından birinin adıdır.  



97

 Ərəblər rumluları belə çağırardılar. 

98

 Ərəbcə bostan gözətçisi deməkdir. 



99

 Müsəlmanlarda və yəhudilərdə yetkinlik yaşına çatmamış oğlan uşaqlarının kişilik əzasının dəri hissəsinin 

kəsilməsindən ibarət əməliyyat. 

100


 Hazırda Suriyanın ərazisində yerləşir.  

 

 

524 



Rum zadəganlarını Himsdəki qəsrinə dəvət edib qapıların bağlanılmasını əmr 

etdi. Sonra onların qarşısına çıxıb dedi: “Ey Rumlular! Bu Peyğəmbərə  beyət 

edib  nicat  tapmaq,  doğru  yola  yönəlmək  və  bir  də  mülkünüzün  qalmağını 

istəmirsinizmi?” Onlar (bu sözləri eşidən kimi) vəhşi eşşəklər qaçışına bənzər 

(sürətlə) qapıya doğru qaçdılar, lakin qapıların bağlanmış olduğunu gördülər. 

Herakl  onlardakı  nifrəti  gördükdə,  iman  gətirəcəklərindən  ümidini  üzüb: 

“Onları yanıma gətirin!” deyə buyurdu. (Zadəganlar onun hüzuruna gəldikdə 

isə  belə)  dedi:  “Mən  bayaq  dediklərimi  ancaq  dininizə  olan  sıx  bağlılığınızı 

yoxlamaq  üçün  söylədim.  İndi  isə  (buna)  şahid  oldum.”  Zadəganlar  onun 

qarşısında  səcdə  etdilər  və  ondan  razı  qaldılar.  Herakl  barəsindəki  xəbərin 

(dəvətə  olan  münasibətinin)  sonu  belə  oldu.  (Buxari  7,  4553,  Muslim  4707, 

1773/74)  

 

 

 

Huneyn Döyüşü 

 

 

 



1163. Əbu İshaq rəvayət edir ki, bir kişi əl-Bəranın  yanına gələrək dedi: “Ey 

Əbu  Umara,  siz  Hüneyn  günü  (döyüşdən)  qaçdınızmı?”.  O:  “Xeyr,  Vallahi 

Peyğəmbər    qaçmadı.  Lakin  bu  da  var  ki,  onun  səhabələrindən  cavanları 

zirehsiz, silahsız olaraq (döyüşə) çıxdılar. Gözəl atıcılıq məharəti olan Həvazin 

və  Bəni  Nasr  topluluğu  olan  atıcılardan  (oxatan)  ibarət  bir  qövmə  gəldilər. 

Onları ox  yağışına  tutdular.  (Başqa  rəvayətdə:  Sanki  bu oxlar  çəyirtkə sürüsü 

kimi  idi).  Onların  sıraları  dağıldı.  Bundan  sonra  gənc  səhabələr  oradan 

Peyğəmbərin  yanına döndülər. Peyğəmbər  ağ qatırın üzərində idi. Əmisi 

oğlu  Əbu  Sufyan  (onu  miniyindən)  düşürdü.  Peyğəmbər:  “Mən 

Peyğəmbərəm,  yalan  yox!  Mən  AbdulMuttalibin  oğluyam.  Sonra  da 

səhabələrini hərb üçün səflərini düzdü”. (Buxari 2930, Muslim 4715, 1776/78)  

 

 



 

 

 

525 



1164.  Bəra    deyir  ki,  Qeys  qəbiləsindən  bir  kişi:  “Sizlər  Huneyn  günü 

Rəsulullahın  yanından qaçdınızmı?” deə soruşdu. Bəra: “Bizlər qaçdıq, lakin 

Peyğəmbər    qaçmadı.  Həvazin  qəbiləsi  mahir  ox  atandırlar.  Biz  döyüş 

meydanında  bunların  üzərinə  hücum  etdikdə  onlar  dağılışdılar.  Bizlər  də 

qənimətlər  üzərinə  düşdük.  Bu  an  Həvazin  tərəfdən ox  yağışı ilə  qarşılaşdıq. 

And içirəm ki, mən Peyğəmbəri  ağ qatırın üzərində gördüm. Əbu Sufyan da 

qatırın ipini tuturdu. Bu an Peyğəmbər: “Mən Peyğəmbərəm, yalan yox! Mən 

AbdulMuttalib oğluyam!” dedi. (Buxari 4317, Muslim 4717, 1776/80)  

 

 

 

Taif Döyüşü 

 

 

 



1165.  Abdullah  İbn  Ömər    demişdir:  “Peyğəmbər    Taifi  mühasirəyə 

aldıqdan  sonra  heç  bir  şeyə  nail  olmadıqda  dedi:  “Əgər  Allah  istəsə,  biz 

(Mədinəyə)  qayıdacağıq.”  Bu  (söz)  əshabələrə  ağır  gəldi  və  onlar  dedilər: 

“Doğrudanmı biz bu (şəhəri) fəth etmədən çıxıb gedəcəyik?” Onda Peyğəmbər 

  buyurdu:  “Elə  isə  gedin  vuruşun!”  Onlar  döyüşə  atıldılar,  (lakin  onların 

çoxu  döyüşdə)  yaralandı.  Belə olduqda  Peyğəmbər  :  “Əgər  Allah  istəsə,  biz 

geri qayıdacağıq”- dedi və bu (söz) əshabələrin xoşuna gəldi. Onda Peyğəmbər 

 gülümsədi.” (Buxari 4325, Muslim 4720, 1778/82)  

 

 

 

Kəbənin Ətrafından Bütlərin Götrülməsi 

 

 

 



1166.  Abdullah  İbn  Məsud    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    Məkkəyə  daxil 

oldu.  Kəbənin  ətrafında  üç  yüz  altımış  büt  var  idi.  O  əlindəki  ağacla  onlara 

(gözlərinə) batırır və belə buyurdu: “De: Haqq (İslam) gəldi, batil (şirk və küfr) 


 

 

526 



yox oldu. Çünki batil (öz-özlüyündə) yoxluğa (heçliyə) məhkumdur!”. (əl-İsra 

81). (Buxari 2478, Muslim 4725, 1781/87)  

 

 

 

Hudeybiyyədə Olan Hudeybiyyə Sülhü 

 

 



 

1167. Bəra İbn Azib  rəvayət edir ki, Hudeybiyyədə müşriklərlə müqaviləsinə 

qərar  verdiyi  zaman  tərəflər  arasnda  sülh  müqaviləsini  Əli    yazırdı.  Əli: 

“Muhəmməd  Allahın  Rəsuludur”  yazdı.  Müşriklər:  “Sən  Allahın  elçisi 

Muhəmməd”  yazma,  biz  sənin  Rəsul  olduğunu  qəbul  etsəydik  səninlə 

döyüşməzdik. Peyğəmbər  Əliyə: “Rəsulullah sözünü sil” deyə buyurdu. Əli: 

“Mən onu silmərəm” dedi. Bundan sonra Rəsulullah  özü öz əli ilə onu sildi. 

Və  gələn  il  özü  ilə  səhabələri  Məkkəyə  girib  üç  gün  qalmağı  və  ora  yalnız 

silahlarının  ağızlarını  bağlamış  halda  girmələri  üzrə  Məkkə  əhli  ilə  sülh 

bağladı”.  Ravi:  “Culubbənus  Silah”  nədir?  deyə  soruşdular.  (Silahın)  ağzının 

örtüyüdür (silah qabı)” dedi. (Buxari 2698, Muslim 4729, 1783/90)  

 

 



 

 

1168. Əbu Vail deyir ki, Siffin günü Səhl İbn Huneyf  ayağa qalxıb dedi: “Ey 



insanlar!  Öz  nəfslərinizi  qınayın  (töhmət  edin).  Bizlər  Hudeybiyyə  günü 

Rəsulullahın    yanında  idik.  Əgər  bizlər  hərb  etməyi  xeyirli  bilsəydik  heç 

şübhəsiz ki, hərb edərdik. Ömər  gəldi və: “Ya Rəsulullah! Onlar (müşriklər) 

batil üzərində, bizlər isə haqq üzərində deyilikmi?” ded. Peyğəmbər: “Bəli, biz 

haqq üzərindəyik” deyə buyurdu. Ömər: “Bizim ölülərimiz Cənnətdə, onların 

ölüləri atəşdə deyilmi?” dedi. Peyğəmbər: “Bəli, belədir” deyə buyurdu. Ömər: 

“Elə  isə  nə  üçün  nöqsan  və  qüsurların  dinimizə  daxil  olmasına  imkan 


 

 

527 



verməliyik?»  deyə  soruşdu.  Peyğəmbər:  “Ey  Xattabın  oğlu!  Həqiqətən  mən 

Allahın  elçisiyəm  və  heç  vaxt  Ona  asi  olmuram!  Məhz  Allah  mənə  yardım 

edir!»  deyə  cavab  verdi.  Sonra  mən  Əbu  Bəkrin    yanına  gəlib  ona  da 

Peyğəmbərə    söylədiklərimin  eynisini  söylədim.  Əbu  Bəkr:  «Ey  insan! 

Həqiqətən  o  Allahın  elçisidir  və  heç  vaxt  Rəbbinə  asi  olmur!  Allah  onun 

yardımçısıdır.  Ravi:  “Bu  hadisədən  sonra  Fəth  surəsinin  ayələri  nazil  oldu. 

Peyğəmbər    dərhal  Ömərə    xəbər  göndərdi  və  bunu  ona  oxudu!».  Ömər: 

«Ya  Rəsulullah!  Fəth  budurmu?  Deyə  soruşdu.  Peyğəmbər:  «Bəli!»  deyincə 

(Ömərin  qəlbi rahatlandı. Zuhri xəbər verir ki, Ömər: «Bu əməlimdən sonra 

(kəffarə olaraq) bir çox xeyirli işlər görmüşdüm)». (Buxari 3182, Muslim  4733, 

1785/94) 

 

 

 

Əhzab Döyüşü 

 

 



 

1169.  Səhl  İbn  Sad    rəvayət  edir  ki,  məndən  Peyğəmbərin    Uhud  günü 

yaralanması  barədə  soruşuldu.  Mən:  “Peyğəmbərin    üzü  yaralandı,  dişi 

sınmışdır, başında olan zirehi yarıldı. Fatimə qanı yuyur, Əli  də məsh edirdi. 

Qanın artdığını gördükdə bir parça həsir götürüb onu kül olana qədər saydırdı 

və  sonra  külü  yaranın  üzəinə  yapışdırdı  və  qad  dayandı”.  (Buxari  2911, 

Muslim 4743, 1790/101)  

 

 



 

1170.  Abdullah  İbn  Məsud    demişdir:  “Mən  sanki  Peyğəmbərin   

peyğəmbərlərdən  birinin  başına  gələn  hadisəni  danışdığını  görürəm. 

Həmqəbilələri  onu  döyüb  al-qana  boyamış,  o  isə  qanı  üzündən  silə-silə  (dua 

edib) demişdir: “Allahım, mənim həmqəbilələrimi bağışla, çünki onlar (haqqı) 

bilmirlər!” (Buxari 3477, Muslim 4747, 1792/105)  

 

 

 


 

 

528 



Peyğəmbərin  Öldürdüyü Kimsəyə Allahın Qəzəbi 

Şiddətli Olacaqdır 

 

 



 

1171. Əbu Hureyra   rəvayət edir ki, Peyğəmbər   (əli ilə) ön dişlərinə işarə 

edib  demişdir:  “Peyğəmbərinə    bunu  edən  millətə  Allah  bərk 

qəzəblənmişdir.  Həmçinin,  Rəsulullahın  Allah  yolunda  öldürdüyü  kimsəyə 

Allah bərk qəzəblənmişdir.” (Buxari 4073, Muslim 4749, 1793/106) 

 

 

 

Peyğəmbərin  Qarşılaşdığı Müşrik Və Münafiqlərin 

Əziyyətləri 

 

 



 

1172. Abdullah  İbn Məsud    rəvayət  edir  ki, Peyğəmbər    Kəbənin yanında 

namaz  qılarkən  Əbu  Cəhl  və  onun  dostları  (yaxınlıqda  bir  yerdə) 

oturmuşdular.  Onlardan  biri  digərlərinə:  “Hansı  biriniz  filan  qəbilənin 

(kəsdiyi)  dişi  dəvənin  döl  qişasını  gətirib  Muhəmməd  səcdə  edərkən  onun 

belinə  qoya  bilər?”  dedi.  Onların  ən  bədbəxti  gedib  onu  gətirdi  və  bir  az 

gözlədi.  Nəhayət,  Peyğəmbər    səcdə  etdikdə  onu  Peyğəmbərin    belinə  – 

kürəklərinin  arasına  qoydu.  Mən  (bunu)  görürdüm,  lakin  qarşısını  almağa 

qadir  deyildim.  Kaş  (bunun)  qarşısını  ala  biləcək  qədər  gücüm  olaydı. 

(Abdullah İbn Məsud   rəvayətinə davam edib) dedi: “Onlar (barmaqla) bir-

birlərinə işarə edərək gülməyə başladılar. Allahın  Elçisi  isə səcdədən başını 

qaldırmırdı.  Nəhayət,  Fatimə 



onun  yanına  gəldi  və  (qişanı)  belindən 



götürüb  kənara  atdı.  Peyğəmbər    başını  qaldırdı  və  (namazı  bitirdikdən) 

sonra üç dəfə: “Allahım, Qureyşin cəzasını ver!” dedi. Peyğəmbərin  bəddua 



 

 

529 



etməsi  onlara  pis  təsir  etdi.  Çünki  onlar  bu  şəhərdə  edilən  bədduanın  qəbul 

olunacağına  inanırdılar.  Sonra  Peyğəmbər    adbaad  sayaraq:  “Allahım,  Əbu 

Cəhlin  cəzasını  ver!  Utbə  İbn  Rəbiyənin,  Şeybə  İbn  Rəbiyənin,  Vəlid  İbn 

Utbənin, Umeyyə İbn Xələfin və Uqbə İbn Əbu Muitin cəzasını ver!” dedi.”O, 

yeddincisinin 

də  adını  çəkdi,  lakin  (ravi)  bunu  yadda  saxlaya 

bilmədi.(Abdullah İbn Məsud  rəvayətinə davam edib) dedi: “Canım Əlində 

olan  Allaha  and  olsun  ki,  Allahın  Elçisinin    adlarını  çəkdiyi  kəsləri  Bədr 

(Mədinədən 150 km aralıqda yerləşən yer) quyularından birində yerə sərilmiş 

gördüm.” (Buxari 240, Muslim 4750, 1794/107)  

 

 

 



1173.  (Bir  dəfə)  Peyğəmbərin    zövcəsi  Aişə 

  Peyğəmbərdən    soruşdu: 



“Sənin  Uhud  günündən  daha  ağır  bir  günün  olubmu?”  Peyğəmbər   dedi: 

“Mən artıq sənin həmqəbilələrindən (ərəblərdən) çəkdiyimi çəkmişəm. Ən çox 

əziyyət çəkdiyim (gün) isə Əqəbə günü (Taifdə) olmuşdur. O vaxt ki, mən ibn 

AbduYaleyl  İbn  AbduKulalədən  (Səqif  qəbiləsinin  başçılarından  biri)  mənə 

himayə olmağı xahiş etdim, lakin o mənə dəstək vermədi. Mən iztirab çəkə-çəkə 

geri döndüm və ancaq Qərnis-Səalibə (dağ adı) gəlib çatdıqda özümə gəldim. 

Həmin vaxt mən başımı yuxarı qaldırıb üstümə kölgə salan bir bulud gördüm. 

Mən  buluda  diqqət  yetirdikdə içində  Cəbraili gördüm.  O  məni səsləyib  dedi: 

“Allah  sənin  həmqəbilələrinin  nə  dediklərini  və  sənə  necə  rədd  cavabı 

verdiklərini  eşitdi.  Rəbbin  dağlar  mələyini  sənin  yanına  göndərib  ki,  onları 

(bəlaya  düçar  etmək)  xüsusunda  istədiyini  bu  mələyə  əmr  edəsən”.  Dağlar 

mələyi  mənə  salam  verdikdən  sonra  dedi:  “Ey  Muhəmməd,  nə  istəyirsənsə, 

(buyur)!  İstəyirsənsə,  bu  iki  dağı  (Məkkədə  olan  Əbu  Qubeys  və  Queyqian) 

onların  başına  uçurdum!”.  Peyğəmbər:  “Xeyr,  mən  ancaq  onu  diləyirəm  ki, 

Allah  onların  belindən  Tək  Allaha  ibadət  edən  və  Ona  heç  bir  şeyi  şərik 

qoşmayan kimsələr gətirsin!” (Buxari 3231, Muslim 4754, 1795/11)  

 

 

 



 

 

530 



1174. Cundəb  İbn  Süfyan    rəvayət  edir  ki,  döyüşlərin  birində  Peyğəmbər   

barmağından  yaralandığı  zaman  dedi:  “Sən  qanayan  bir  barmaq  deyilsənmi? 

Sənə  üz  vermiş  bu  müsibət  Allah  yolundadır!”  (Buxari  2802,  6146,  Muslim 

4755, 1796/112)  

 

 

 



1175.  Cundub  İbn  Sufyan    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    iki  və  ya  üç  gecə 

rahatsız  (xəstə)  olduğu  üçün  yerindən  qalxmadı.  Bir  qadın  gələrək:  “Ey 

Muhəmməd! Mən ümüd edirəm ki, şeytan səni tərk edib. Görürəm ki, iki və ya 

üç  gündür  sənə  yaxınlaşmır”  dedi.  Bundan  sonra  Allah:  “And  olsun  səhərə! 



And  olsun  sakitləşən  gecəyə!  Rəbbin  nə  səni  tərk  etmişdi,  nə  də  sənə  acığı 

tutmuşdu”. (əd-Duha 1-3)”. (Buxari 4950, Muslim 4758, 1797/115) 

 


Yüklə 5,61 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   64




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin