Malika budur: (yugurib chiqadi va qo’girchog’ini irg’itib) Men yutdim, men yut-
dim. Endi shartlarimni bajarasan, bajarasan.
Oloviddin: Qanaqa shart?
Malika Budur: Jinga buyur, bizni shunday joyga olib borsin. Ham buyuk insonlar
bo’lsin, ham bir-biridan ajoyibu g’aroyib voqealarni kor’moq istarman.
Oloviddin: Malika, bu ishlar meni qo’limda emas. Jin chiroqqa qaytib kelgan
bo’lsa bajonidil( chiroqni olib ichiga nimalarnidir shivirladi va ishqalab yerga otdi. Shovqin bilan jin paydo bo’ladi)
Jin: Amringizga muntazirman, xojam.
Oloviddin: Ulamolar , aql, qalb ko’zlarini ravhanlashtirayotgan odamlarni ko’rmoq istayman.
Jin: (soqolidan uzib afsun o’qiydi) Hakkalla-dukkalla-cho’kkalla…
Malika Budur: Vuy,chiroyliligini…
Oloviddin: Jim, mana bu joyga o’tir.
Sahna 15-asrdagi ko’rinishda bezatilgan. Xontaxta atrofida to’rt-besh shoirlar ashor o’qishardi.
Alisher Navoiy: Lalingni qilib nuqtasaro, ey qora ko’z,
Ishq ahli hayotiga yaro, ey qora ko’z
Chekma yana surma ko’z aro, ey qorako’z
El qonig’a ko’z qaro, ey qorako’z.
Shoirlar: Ofarin, tasanno, bali-bali deb baho berarlar. Misralarg’a jo bo’l-
g’an ma’nisi meni ko’p hayron qoldiradur.
1-shoir: Avvalgi mushoirada bu ruboiy ustida bahs-munozara bo’lg’onini
eshitib erdik.Mir Alisher ne boisdin sizning bul shoh misralaringiz
bahsga sabab bo’lg’on erdi?
Alisher Navoiy: Menim xos hattotim bir oz betoblanib erdi. Havasmand hattotdan
biri chiroyli kochirishga olib ko’chiribdur. Biroq qora ko’z so’zida bir nuqtani tushirib qoldirg’onlig’in bilmagan.Uni o’qig’on shoiri buyuklar “Alisher “ko’z” emas “ko’r” yozibdi xato yozibdi, o’zlari nuqson-qusurga yo’l qo’yibdilarmi, boshqalardan nimani
kutish mumkin” degan gap qulog’imga chalindi. Aslini ularg’a uzotib “meni ko’r qilg’onlar, ko’r bo’lsin” deb anga javob berib yubordim.
Shoirlar: -Xato yozadirg’on hattotdan hattot chiqmas, ko’ngli egridan tog’-
ri gap chiqmas deb bekorga aytmaslar, - debdilar.
