ILMIY MATNNING SEMANTIK TUZILISHI Ilmiy uslubning har bir matnida qurilishning o'ziga xos mantiqi mavjud bo'lib, u tuzilish qonunlariga mos keladigan aniq bir shaklga ega. Odatda tadqiqotchi quyidagi sxemaga rioya qiladi:
Muammoning mohiyatiga kirish, uning dolzarbligi va yangilanishi;
Tadqiqot mavzusini tanlash (ba'zi hollarda ob'ekt);
Maqsadlarni belgilash, muayyan vazifalarni bajarish davomida hal qilish;
Tadqiqot mavzusiga har qanday tarzda ta'sir etadigan ilmiy manbalarni ko'rib chiqish, ish uchun nazariy va uslubiy asoslarni tavsiflash;
Terminlarning asoslanishi;
Ilmiy ishning nazariy va amaliy ahamiyati;
Ilmiy ishning mazmuni;
Eksperimentning tavsifi, agar u amalga oshirilsa;
Tadqiqot natijalari, uning natijalari bo'yicha tuzilgan xulosalar.
TIL XUSUSIYATLARI: SO'Z BOYLIGI Mavhum ohang va umumlashma ilmiy uslubning leksik xususiyatlarini hosil qiladi:
1. So'zlarning o'ziga xos ma'nolarda ishlatilishi, so'zlarning mavhum ma'noda ustunligi ( hajmi, aniqligi, qarshilik, ziddiyat, turg'unlik, so'z shakllanishi, bibliografiya va boshqalar).
2. Kundalik hayotdagi so'zlar ilmiy ish doirasida terminologik yoki umumiy ma'noga ega. Bu, masalan, texnik atamalar uchun qo'llaniladi: debriyaj, lenta, quvur va boshqalar.
3. Ilmiy matndagi asosiy semantik yuk atamalar bilan to'ldiriladi, ammo ularning ulushi har xil turdagi ishlarda bir xil emas. Tarjima shartlari muayyan tushunchalarni mujassamlashtiradi, to'g'ri va mantiqiy ta'rifi professional yozilgan matn ( etnogenez, genom, sinusoid ) uchun zarur shartdir.
4. Ilmiy uslublar, qisqartmalar va murakkab so'zlar uchun xos bo'lgan namunalar: nashriyot, GOST, Gosplan, million, ilmiy-tadqiqot instituti. Ilmiy uslubning lingual xususiyatlari, xususan, so'z boyliklari sohasidagi funktsional yo'nalishlarga ega: material taqdimotining umumlashtirilgan mavhumligi, muallifning xulq-atvori va xulosalari, taqdim etilgan ma'lumotlarning aniqligi.