Antik dunyo siyosiy ta’minotlari reja

Yaxudiylik dini. Usha davrda eng qadimgi Sharq xalqlaridan biri yaxudiylarning milliy mafko`rasi — iudaviylik shakllana boshlagan. Bu din, asosan, ana shu millatga mansub kishilar o`rtasida yoyilgan bo`lib, eramizdan avvalgi ikki minginchi yillar boshida Falastinda vujudga kelgan. «Zabur» va «Тavrot» kabi muqaddas kitoblar bu dinning asosiy manbalaridan xisoblanadi.
Yaxudiylik yaxudiy va Falastin xalqlarining ba’zi e`tiqodlarini o`zida aks ettirgan dindir. Eramizdan avvalgi X-VI asrlarda yaxudiylik monoteistik (yakka xudolikka ishonish) dinga aylanib, olamni yaratuvchi Yaxve xudosiga e`tiqod qilish uning asosiy tamoyili xisoblangan. Bu dinda Muso alayxissalom — payg`ambar, «Тavrot» xudo tomonidan unga yuborilgan iloxiy kitob ekani, kiyomat kunida barcha birdek tirilishi, jannat va do`zaxning mavjudligi, gunoxkorlar jazosiz qolmasligi, savobli ishlarni qilganlar u dunyoda rag`batlantirilishlari haqidagi qarashlar ilgari surilgan.
Ko`p yillik tadqiqotlar shuni ko`rsatadiki, yaxudiylik Sharq xalqlaridan biri — yaxudiylarning milliy dini bo`lgani bois, ana shu kit’ada yashovchi boshqa xalqlarga xos bo`lgan ko`pgina diniy qarashlari bilan ham bir qadar mushtarakliklarga ega. Chunonchi, uning zardushtiylik bilan o`xshash jixatlari ham yo`q emas. Masalan, «Тavrot» va «Avesto»dagi aksariyat qonunlar, diniy-falsafiy kategoriyalar o`rtasida yaqinlik ko`zga tashlanadi. Umuman olganda esa, barcha dinlar orasida iloxiy qadriyatlarni mutloqlashtirish, xudo G`oyasini muqaddaslashtirish, bu dunyo va u dunyo bilan bog`liq qarashlarga ko`proq e’tibor berish kabi o`xshash jixatlar uchraydi.
Хindiston falsafasi. Qadimgi Хindiston ham insoniyat madaniyatining beshiklaridan biridir. Unga xos dastlabki ta’limotlar yozma manba — «Veda»larda o`z aksini topgan. «Veda»lar eramizdan bir yarim ming yil oldin yozilgan bo`lib, mutaassib dindor xindu uchun oliy muqaddas ilm va bashorat kitobidir. Хindular «Veda»ni oliy tangri Braxma tomonidan aytilgan so`zlar deb biladi. «Veda»da xindularning qadimgi tarixi, iqtisodiyoti, dini, falsafasi, axloq va nafosatiga oid fikrlari aks etgan. «Veda»lar bizgacha to`rtta to`plam (samxitlar) shaklida yetib kelgan. Bo`lar — «Rigveda», «Samaveda», «Yajurveda», «Adharvaveda»dir.
Хind falsafasi asoslari «Upanishadalar» nomi bilan mashhur bo`lgan manbalarda ham o`z aksini topgan. «Upanishadalar» sirli bilim degan ma’noni anglatib, «Veda»larning falsafiy qismini tashkil etadi. «Upanishadalar» yaxlit kitob yoki falsafiy risola bo`lmay, balki turli vaqtda turli mavzuda ijod etgan noma’lum mualliflarning matnlaridan iboratdir. Ularning mazmuni va uslubi har xil va turlicha falsafiy qarashlar maxsulidir. «Upanishadalar»dagi falsafiy mavzular, asosan, insonni o`rab to`rgan borliq, uning hayotdagi o`rni va vazifasi, tashqi olam va inson tabiati, uning hayoti va ruxiyatining mohiyati, bilish imkoniyatining chegaralari, axloq me’yorlari haqidadir. Falsafiy muammolar asosan diniy-mifologik nuqtai nazardan bayon etilgan.
Qadimgi xind falsafiy maktablar ikki guruhga bo`linadi. Хindistonlik faylasuflar bu guruhlarni astika va nastika deb ataydi. Vedanta, sankxya, yoga, vaysheshika, n’yaya va mimansa — astika guruhiga kiruvchi falsafiy maktablar. Ushbu maktablarning tarafdorlari «Veda»ning muqaddasligini tan olib, birdan-bir haqiqat undagina ifodalangan, deyishadi. Chorvaka-lokayata, buddizm va jaynizm — nastika guruhiga kiradi.
Chorvaka-lokayata tarafdorlari materialistik ta’limotni ilgari so`rganlari uchun «Veda»ning muqaddasligini tan olishmaydi hamda olam iloxiy kuch tomonidan yaratilmagan, «Veda» xaqiqiy bilim bermaydi, deb ta’kidlashadi. Buddizm va Jaynizm diniy-falsafiy maktablar bo`lishiga qaramay, ular ham «Veda»ning muqaddasligini tan olmagan. Sankxya qadimgi Хindistondagi dualistik falsafiy maktab bo`lib, olam asosida moddiy unsur (prakriti) modda va rux (purusha) yotadi, deb xisoblaydi. Bu yo`nalishga, asosan, olamdagi barcha narsalar ikki unso`rning turli teng miqdorda (proporsiyada) birikishidan yo`zaga keladi, olam sababiyat orqali rivojlanadi, olamda uchta sabab mavjud, deyiladi. Ular quyidagilardir: moddiy sabab, yaratuvchi sabab, aloqador bo`lmagan sabab. Bu falsafiy maktab haqida buyuk bobokalonimiz Abu Rayxon Beruniy «Хindiston» asarida atroflicha fikr yuritgan.
Qadimgi Хitoy falsafasi. Qadimgi Хitoyda fan va madaniyat o`ziga xos shaklda rivojlangan. Eramizdan avvalgi ikki minginchi yilning o`rtalariga kelib, Yuan-in davlatida muayyan xujalik shakli yo`zaga kelgan. Eramizdan avvalgi XII asrda esa, urushlar natijasida davlat Chjou kabilasining quliga o`tgan. Bu hokimiyat eramizdan avvalgi III asrgacha davom etgan. Bu vaqtda diniy mifologik dunyoqarash xukmronlik qilgan. U olam va tabiatning paydo bo`lishini o`ziga xos tarzda tushuntirgan va dunyoviy bilimlar rivojiga o`z ta’sirini o`tkazgan.
Bunday ruxdagi falsafiy G`oyalar ayniqsa qadimgi Хitoy donishmandi Konfutsiy (551-479) ijodida yaqqol aks etgan. Uning «Хikmatlari», ya’ni aforizmlari juda mashhur. Konfutsiy ta’limotida umuminsoniy qadriyatlarning xitoy xalqi turmush tarzida o`ziga xos tarzda namoyon bo`lishi, bu xalqqa xos ma’naviy mezonlar aks etgan. Bu ta’limot bir necha asrlar davomida ushbu xududda milliy G`oyalar majmui, millatning mafko`rasi sifatida odamlarning ma’naviy ongi va kiyofasi shakllanishiga ta’sir ko`rsatgan. u hozirgi Хitoyda ham o`zining muayyan ahamiyatini saqlab qolgan.
Konfutsiy fikricha, olamni osmon boshqaradi. Osmon irodasi — takdirdir. Biz yashab to`rgan olam, undagi tartib osmon xukmdori tomonidan yuborilgan. Jamiyat hayotidagi tartibga qattiq amal qilish talab etiladi. Тartib, Konfutsiy nuqtai nazariga ko`ra, iloxiy mazmunga ega va uning mohiyatini «Li» tushunchasi belgilaydi. u, ya’ni tartib dunyoning mohiyatini aks ettiradi. Binobarin, jamiyatdagi barcha haraqatlar unga binoan amalga oshishi lozim. Тartib — insoniyat jamoasining eng oliy hayotiy qadriyatlaridan biridir. Konfutsiyning ta’kidlashicha, shaxs faqat o`zi uchun emas balki jamiyat uchun ham yashashi kerak. Konfunsiy ta’limotida insonning hayotdagi ijtimoiy o`rni nixoyatda ulug`, u o`ziga ravo kurmagan narsani boshqalarga ham ravo kurmasligi, o`ziga ravo ko`rgan narsani boshqalariga ham ravo kurishi lozim.
Konfutsiyning qarashlari keyinchalik jahon falsafasida axloqiy tamoyillar rivojida, adolat, birodarlik, erkinlik G`oyalari takomilida muxim o`rin to`tgan. Bu ta’limot Хitoyda ikki ming yil davomida davlat dini darajasiga kotarilgan va xalq hayotida muxim ahamiyat kasb etgan.
Qadimgi Хitoyning ko`zga ko`ringan faylasuflaridan biri Lao-Szidir (VI-V asrlar). Uning ta’limotiga ko`ra, olam, jamiyat va inson hayoti Dao qonuniga bo`ysinmog`i lozim. Daosizm ta’limoti ana shu tariqa shakllangan. Dao qonuni — tabiatning yashash qonunidir, undagi rang-baranglik ko`rashi va uyg`unligi abadiyligining e’tirof etilishidir. Bu qonunga ko`ra, olamning asosini tashkil etuvchi «Si», ya’ni beshta unsur — olov, suv, xavo, yer va yog`och yoki metall olamdagi barcha jismlar asosini tashkil etadi hamda ularning yo`zaga kelishini ta’minlaydi. Lao-Szining ta’kidlashicha, olamda xech bir narsa doimiy va o`zgarmas, harakatsiz holda bo`lishi mumkin emas.
Daosizmga binoan, dunyodagi hamma narsa bir holatdan ikkinchi holatga o`tib turadi. Qarama-qarshi kuchlar o`rtasidagi ko`rash, ya’ni in va Yan’ orasidagi munosabat — bizni o`rab to`rgan olamni harakatga keltiruvchi kuchlar manbaidir. In va Yan o`rtasidagi ko`rash daoni anglatadi. Odamzod bu ko`rash jarayonida doimo yaxshilik tomonida turishi, o`zini kurshab to`rgan tabiat va atrofdagi olamga mexr ko`rsatishi lozim. Bo`lmasa, Dao qonuni buziladi va bunday joyda baxtsizlik, fojia yuz beradi. Lao-Szi bu o`rinda ekologik falokatni nazarda to`tgan. «Kishilar Dao qonunini bo`zmasliklari kerak, aks holda tabiat ulardan albatta uch oladi», degan edi Lao-Szi. Buni ekologik faloqatlar avj olib borayotgan bugungi kun vokeligi ham tasdiklaydi.
Umuman, tabiat, jamiyat va insonga nisbatan ehtiyotkor munosabatda bo`lish, Ona zamin va Vatanni asrab-avaylash, odamlar o`rtasidagi munosabatlarda yaxshilik tomonida turish — qadimgi xalqlarga xos bo`lgan falsafaning bosh G`oyalaridir. Usha, hamma narsa oddiy tushunilgan qadim zamonlardayok buyuk aql egalari odamlarni tabiatni asrashga, insonni qadrlashga chaqirgani bejiz emas. Ular insoniyat hayotiga xavf soladigan darajaga yetmay turib, u boradagi muammolarning oldini olish to`g`risida juda ibratli ugitlar bergan. Qadimgi dunyo falsafasini chuqurrok o`rgangan odam usha davr mutafakkirlari hozirgi zamon sivilizatsiyasi qarshisida to`rgan barcha umumbashariy muammolardan odamlarni ogoxlantirganligining guvohi bo`lishi mumkin. Gap bu ogoxlantirishni eshitish, ularni o`zlashtirish va hayotning qonuniga aylantirishda edi, holos. Afsuski, odamzod nasli o`zi yaratgan buyuk daholarning barcha ugitlariga hamma vaqt ham qulok solavermagan. Ilm va fanda necha-necha kashfiyotlar qilingan, ammo ulardan o`z vaqtida keraqli tarzda foydalanilmaganiga kuxna tarix guvoh. Bugun ham ajdodlarimizning Vatan, tabiat, jamiyatni asrash, undagi tartib va qoidalarni bo`zmaslik to`g`risidagi da’vatlari eskirgani yo`q. Yillar, asrlar o`tishi ularning qadrini tushirmaydi. Zero, bu ta’limotlar insoniyatning utda yonmas va suvda chukmas umuminsoniy qadriyatlari to`g`risidadir.