Аҳоли сони ва такрор барпо бўлиши

5.2. Qishloq aholisi va aholi punktlapi geografiyasi

Qishloq aholi punktlapining aniq bir ta’rifi yo‘q, ammo aytish mumkin-ki, shahar aholi punktlapi talablariga javob bermaydigan barcha aholi punktlapi qishloqlar hisoblanadi. Shuningdek, uncha katta bo‘lmagan, sanoat, transport o‘rmon xo‘jaligi, dam olish uylari, sanatoriyalar qoshida paydo bo‘lgan kichik posyolkalar qishloq aholi punktlapiga tegishli bo‘ladi. Dunyo bo‘yicha qishloq aholi punktlapining umumiy soni mavjud emas. Har bir davlat o‘zining ma’muriy-hududiy tuzilishidan kelib chiqib qishloqlarni ajratishadi. Masalan, O‘zbekistonda rasmiy shahar yoki shaharcha maqomini olmagan, aholisi 2000 kishigacha bo‘lgan, aholisining deyarli barchasi qishloq xo‘jaligida va u bilan bog‘liq tarmoqlarda band bo‘lgan aholi punktlapini qishloq aholi punktlapiga kiritish mumkin.

Shaharlar qaysi funksiyani bajarmasin, qaysi kattalik va salohiyatga ega bo‘lmasin qishloq aholi punktlapisiz, ya’ni qishloqlarsiz shaharga aylanmaydi. Bu o‘rinda aholi punktlapining ikkinchi yirik tarmog‘i qishloqlarni, qishloq aholi punktlapini geografik o‘rganish muhim ahamiyat kasb etadi.
Yer shari aholisining 50 foizi (2009 y.) shaharlardan tashqarida qishloqlarda yashaydi. Jamiyat taraqqiyoti va hududiy mehnat taqsimotidagi o‘zgarishlar tufayli kishilarning hududiy ijtimoiy va tarixiy shakl topgan birligi qishloqlar vujudga kelgan.
Qishloq aholi punktlapi unda yashovchilar soni, joylashgan geografik o‘rni, bajaradigan funksiyasiga ko‘ra shaharlardan farq qiladi. Qolaversa, shaharlar uchun qo‘yilgan talablarning birortasiga qishloqlar javob bermaydi.
A.S. Soliev ta’biricha, qishloq aholi geografiyasi shaharlar geografiyasiga (geourbanistikaga) qaraganda uncha “omadi kelmagan” ilmiy yo‘nalish hisoblanadi. Qishloq aholi punktlapining rivojlanishi qishloq xo‘jaligi tarmog‘i bilan chambarchas bog‘liq. Biroq, aholisi qishloq xo‘jaligida band bo‘lmasdan sanoatda, transportda va boshqa tarmoqlarda ishlaydigan aralash funktsiyali qishloq aholi punktlapi ham mavjud. Shu boisdan dunyodagi davlatlar aholisini hududiy bo‘yicha qaralganda qishloq aholisi alohida statistik ko‘rsatkichni qishloq xo‘jaligida band bo‘lganlar boshqa ko‘rsatkichni tashkil etadi. Masalan, O‘zbekiston aholisining 52 foizi qishloqlarda yashaydi, 28 foizi qishloq va o‘rmon xo‘jaligida band.
Aksariyat qishloq aholi punktlapi bevosita yer bilan chambarchas bog‘langan. Yer qishloq ahlining asosiy ishlab chiqarish vositasi, ularni boqadigan zamini hisoblanadi. Biroq yerlardan foydalanishdagi va qishloq xo‘jaligi ixtisoslashuvidagi tafovutlar iqlim, rel’ef hamda tabiiy sharoit bilan uzviy bog‘langanligi tufayli bir-biridan keskin farq qiladi. Bu esa qishloqlardagi ishlab chiqarish tiplarining ham xilma-xilligiga olib keladi. Qishloq joylarda qishloq xo‘jaligida bevosita band va ma’lum bir qismi esa qishloq xo‘jaligida band bo‘lmagan aholi ham yashaydi. Shu boisdan, qishloq xo‘jaligida band bo‘lmagan qishloq aholisini uchta guruhga ajratish mumkin: 1) qishloq xo‘jaligiga xizmat qiluvchi tarmoqlarda (savdo, xizmat ko‘rsatish, maorif, sog‘liqni saqlash va boshq.) band bo‘lganlar; 2) shaharga yaqin bo‘lgan korxona va muassasalarda ishlovchilar; 3) qishloq joylarda joylashgan sanoat va boshqa korxonalarda bandlar. Qishloq aholisining bunday o‘ziga xos xususiyati turli davlatlarda bir-biridan tubdan farq qiladi. Jumladan, iqtisodiyotining asosini qishloq xo‘jaligi tashkil etadigan mamlakatlarda aholining katta qismi qishloq xo‘jaligi bilan bog‘langan bo‘ladi. Rivojlangan mamlakatlarda esa, aksincha, qishloq joylardagi aholi qishloq xo‘jaligi bilan juda kam shug‘ullanishadi.
Tabiiy sharoit qishloq aholisi punktlapidagi xo‘jalik tarmoqlarining ixisoslashuviga hamda shu asosda kichik-kichik ixtisoslashgan qishloqlarning paydo bo‘lishida muhim rol o‘ynaydi. Masalan, dehqonchilik, qoramolchilik, o‘rmon xo‘jaligi, tog‘-kon va hokazo.
Barcha qishloq aholi punktlapi shaharlar singari o‘z bajaradigan funktsiyasiga qarab uchta asosiy guruhga birlashtiriladi.

1. 
   Qishloq xo‘jaligi
   
2. 
   Qishloq xo‘jaligi bilan bog‘lanmagan
   
3. 
   Aralash qishloq aholi punktlapi
   

Qishloq xo‘jaligi bilan bevosita bog‘liq bo‘lgan, aholisi qishloq xo‘jaligi maxsulotlari yetishtirish va uni qayta ishlash bilan band bo‘lgan aholi punktlapi qishloq xo‘jaligiga ixtisoslashgan aholi punktlapi, deb yuritiladi. Bunday qishloqlar aholisi odatda dehqonchilik, bog‘dorchilik, uzumchilik hamda chorvachilik bilan shug‘ullanadi.
Ma’lumki, yer yuzi qishloq aholisining asosiy qismi qishloq xo‘jaligida band. Qishloq xo‘jaligining zonal ixtisoslashuvi, qishloq aholi punktlapining zonal farqini keltirib chiqaradi. Bu esa nafaqat qishloq aholi punktlapi kattaligi, funksional tiplari, balki ularning joylanishiga ham ta’sir etadi. Masalan, o‘rmon zonalaridagi aholining o‘rmon xo‘jaligida bandligi, cho‘l zonasidagi qishloqlarning mayda va tarqoqligi, aholisining chorvachilik va dehqonchilik bilan shug‘ullanishi va boshqalar. Qishloq xo‘jaligi funksiyasini bajaruvchi aholi punktlapi unchalik katta bo‘lmaydi. Rivojlangan mamlakatlarda jami aholi punktlapining 30 foizidan 70 foizigacha, rivojlangan davlatlarda deyarli 100 foizini tashkil etadi.
Qishloq xo‘jaligi bilan bog‘lanmagan ikkinchi guruh aholi punktlapi miqdori jihatdan o‘sib bormoqda. Bu aholi punktlapi yana bir necha guruhlarga ajratiladi:

1. 
   sanoat korxonalari posyolkasi
   
2. 
   transport
   
3. 
   o‘rmon sanoati
   
4. 
   baliqni qayta ishlash
   
5. 
   dala-hovli va hokazolar
   

Mazkur qishloq aholi punktlapida xizmat ko‘rsatuvchi soha tarmoqlar o‘sha joy geografiyasiga mos va xos holda rivojlanadi. Aytaylik, kichkina temir yo‘l stansiyasi yoki kon atrofida juda katta qishloq aholi manzilgohi vujudga kelmaydi, ba’zi posyolkalar vaqtincha ham hisoblanadi (dala hovli, sanatoriya, stansiyalar).
Qishloq aholi punktlapining ikkinchi guruhiga bir qismi aholi qishloq xo‘jaligida, qolgani sanoat, transport, qurilish va xizmat ko‘rsatish sohalarida band bo‘lgan qishloq xo‘jaligi bilan bog‘lanmagan aholi punktlapi kiradi. Bunday aholi punktlapi odatda, “temir yo‘l bekatlari, meterologik stansiya, rekrasiya va turistik sohalar, qazilma boyliklar, suv omborlari va kanallar asosida shakllangan. Bu qishloqlarning aholisi ham uncha ko‘p bo‘lmaydi”¹. Ko‘pgina tuman ma’muriy markazlari ushbu guruhga kiradi. Aynan, mana shunday ma’muriy markaz funksiyasini bajaruvchi punktlap qishloq aholi punktlapi orasida o‘zining yirikligi, agrar-industrial xususiyati bilan asosiy o‘rinni egallaydi. Shuningdek, ushbu aholi punktlapi nafaqat ma’muriy – tashkiliy markaz, balki, madaniy, savdo-sotiq markazlari hamdir. Qolaversa, bunday qishloq aholi punktlapida xom ashyo va mehnat omiliga tayanilgan iqtisodiyot tarmoqlarining kichik korxonalari joylashadi, ya’ni o‘rmon, yog‘och tayyorlash, ovchilik, transport xizmati (temir yo‘l, quvur o‘tkazish va.hak.). Qishloq xo‘jaligi bilan bog‘lanmagan qishloq aholi punktlapida yashovchilar aholiga rekrasion xizmat ko‘rsatishni, tabiatni asrash, qo‘riqxonalarni qo‘riqlash kabi vazifalarni ham bajaradi.
Qishloq xo‘jaligi bilan bog‘lanmagan aholi punktlapi eniga va bo‘yiga qarab o‘sib bormoqda. Chunki, aksariyat mamlakatlarda qishloq aholisi salmog‘ining kamayishi, suburbanizasiya masshtabi kengayishi, transport va xizmat ko‘rsatish sohalarining ko‘payishi ushbu turdagi aholi punktlapi nisbiy va mutloq miqdori ortishiga olib kelmoqda. Ammo, bunday aholi punktlapi kichik, mayda qishloqlardan iborat bo‘ladi. Sababi, uncha katta bo‘lmagan temir yo‘l stansiyasi, foydali qazilma koni, kichik davolanish, dam olish maskanlaridan boshqa qishloqning rivojlanishi uchun zarur bo‘lgan omillar yetarli bo‘lmagan holda aholi manzilgohi kichikligicha qoladi. Hatto, foydali qazilma konlari ba’zasida tashkil topgan kichik qishloqlar vaqtinchalik xususiyat kasb etadi. Kon-qazilov ishlari yakunlanishi bilan bu qishloqlarni ko‘chirishga to‘g‘ri keladi.
Aholisining aksariyati qishloq xo‘jaligida, ma’lum bir yashovchilar sanoatda, transportda, qurilishda, xizmat ko‘rsatish yoki boshqarishda ishlaydigan qishloq aholi punktlapi aralash qishloqlar, deb ajratiladi. “Aralash tipdagi qishloqlar ikki sohalarning rivojlanishi yoki, odatda, qishloq xo‘jaligi va u bilan bog‘liq sanoat korxonalar negizida vujudga kelgan. Bunday qishloqlarning demografik salohiyati nisbatan katta bo‘lishi mumkin. Demak, qishloqlarning katta-kichikligini ularning bajaradigan funksiyasi belgilab beradi. Bu aholi punktlari geografiyasining eng muhim qonuniyatlaridandir”². Bu tipdagi aholi punktlapi o‘rtasida eng ko‘p tarqalgani agrar-industrial punktlap hisoblanadi. Holbuki, aralash qishloqlar funksional jihatdan agra-industrial, mahalliy ma’muriy, madaniy-maishiy markaz, shahar atrofi hududlariga ajratiladi.
Rivojlangan mamlakatlarda qishloq aholi punktlapidan eng avvalo iqtisodiy jihatdan foyda beradigan, ya’ni fermer xo‘jaliklariga e’tibor qaratiladi. Ishlab chiqarish yo‘lga qo‘yilgan xo‘jaliklarda ishlovchi va yashovchilar uchun barcha sharoitlar, ya’ni ijtimoiy infratuzilma tarmoqlari tezlik bilan yo‘lga qo‘yiladi, rivojlantiriladi. Kommunikasiya tizimi, maktab, bog‘cha, sog‘liqni saqlash, uyda xizmat ko‘rsatish kabi qator xizmatlar amalga oshiriladi.
O‘tgan asrning ikkinchi yarmidayoq qishloqlarda ishni tashkil etish maqsadida G‘arbda nemis geograflari V. Kristallyor va A.Lyosh “markaziy o‘rinlar” g‘oyasini o‘ylab topishgan edi. Ularning g‘oyasiga binoan, shu rayondagi boshqa barcha aholi punktlapini xizmatlar va mahsulotlar bilan ta’minlaydigan aholi manzilgohi markaziy o‘rinda bo‘lishi lozim. Eng kichik markaziy joy, deb aholisi 1000 kishidan iborat, kunlik ehtiyoj uchun kichik bozor, militsiya uchastkasi, mayda ustaxonalari bor posyolkani hisoblashdi. Navbatdagi yirikroq markaziy joyda bank, boshlang‘ich maktab, kutubxona, ixtisoslashgan do‘konlar joylashadi. Har bir keyingi markaziy joy bajaradigan funksiyasiga ko‘ra eniga va bo‘yiga kengayib boraveradi yoki bu aholi punktlapida turli soha va tarmoqlarning murakkab tizimlari o‘rin olgan bo‘ladi.
Qishloq aholi punktlapini klassifikasiyalashganda aholiyligi ko‘rsatkichidan foydalaniladi. S.A. Kovalyov tomonidan qishloq aholi punktlapi aholiyligiga ko‘ra quyidagicha klassifikasiyalangan (1963. 36 bet).
1) aholisi 10 kishidan kam aholi punktlapi (yakka hovli, yakka yashash joyi);
2) 100 kishigacha yashovchilari bor kichik aholi punktlapi;
3) 200-500 kishigacha, bunga fermer xo‘jaligi, bir xo‘jalik brigadasi misol bo‘la oladi;
4) 1000-2000 aholisi bor qishloq aholi manzilgohi, bular endi nisbatan yirik hisoblanadi. Xo‘jalik markazi, qishloq markazi misol bo‘la oladi;
5) 3000-5000 aholisi bor yirik qishloq aholi manzilgohi. Bularga shahar darajasidagi qulayliklarga ega aholi punktlapini kiritish mumkin.
Qishloq aholi punktlapini geografik tadqiq etishda ularda yashovchi aholi soniga, o‘sishi, joylashishi, zichligi va taqsimlanishiga alohida e’tibor berish talab etiladi. Demografik jarayonlarni aholining mexanik harakati, tarkibi kabi xususiyatlarini ham tahlil qilish aholi geografiyasining muhim vazifalaridan biridir. Aholisining rivojlanishi va joylanishiga daxldor jarayonlarni geografik nuqtai-nazardan o‘rganish o‘sha hududdagi qishloq aholi punktlapi ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyotini belgilash, muammolarini hal etish imkonini beradi. Bundan tashqari, qishloqlar ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishida ularning iqtisodiy geografik o‘rni muhim o‘rin tutadi. Holbuki, qishloq aholi punktlapi aholisi hayotida uning ahamiyati shaharlar singari o‘ta yuqori emas. Qishloq aholi punktlapi, ayniqsa qishloq xo‘jaligi uchun yer hosildorligi alohida rol o‘ynaydi. “Qishloqlar shaharlarga nisbatan tabiiy sharoit bilan chambarchas bog‘liq bo‘ladi. Modomiki, qishloq xo‘jaligi bevosita geografik sharoit ta’sirida rivojlanar ekan, uning qishloqlar geografiyasiga ta’siri ham hech qanday shubha qoldirmaydi. Qolaversa, mahalliy qurilish materiallar-qum, shag‘al, ohak, tosh va boshqalar ham qishloqlar qiyofasining shakllanishida muhim rol o‘ynaydi. Soy va boshqa gidrologik shahobchalar, tor tog‘ vodiylarida joylashgan qishloqlar uylari terrasimon, aholi punktlapi esa cho‘zinchoq, tasmasimon hududiy shaklga ega bo‘ladi”¹. Umuman olganda tabiiy sharoit xususiyatlari, ya’ni suv bo‘ylari, vodiy, demografik sig‘im kabilar qishloqlar katta-kichikligini belgilovchi omillardan hisoblanadi.
Chunki, qishloq aholisi yashashi, tumush tarzi, moddiy ta’minoti kabi masalalar bevosita yer bilan chambarchas bog‘liq. Shuningdek, shahar aholi punktlapidan farqli ravishda qishloqlar uchun tabiiy muhit, tabiiy sharoit xo‘jalik yuritishi (dehqonchilik, chorvachilik, o‘rmon xo‘jaligi, tog‘-kon sanoati), umuman qishloq aholi punktlapi shakllanishida yetakchi omil hisoblanadi. Tabiiy muhit, sharoit qishloq aholisi joylanishida, xo‘jalik yuritishida, aholi manzilgohi uchun joy tanlanishida yaqqol kuzatiladi. Masalan, Mirzacho‘lning iqlimi, tabiiy sharoiti dehqonchlik, xususan paxtachilik va polizchilik uchun qulayligi, aholini hududiy tashkil etishga sabab bo‘ldi. Natijada, qishloq aholi punktlapi shakllandi, rivojlandi. Qolaversa, qadimdan aholi suv bo‘ylarida, yashash uchun qulay joylarda o‘rnashganligi, tabiiy sharoiti yaxshi hududlarda turli kattalikdagi aholi punktlapining tarkib topishiga va to‘planishiga olib kelgan.
Yuqorida aholisining soniga qarab qishloq aholi punktlapi tabaqalarga ajratilgani hamma vaqt va hamma joyda bir xil degani emas. Qolaversa, bunday tabaqalanish bugungi qishloq aholi punktlapi talabiga javob bermaydi. Sababi 10 kishigacha bo‘lgan aholi manzilgohi hozir deyarli uchramaydi. Odatda, ovchilik, qoramolchilik kabi tarmoqlarda aholi tarqoq holda joylashishi kuzatiladi. Bunday aholi punktlapidagina yashovchilar soni 10 kishigacha boradi. Shu boisdan, boshqa adabiyotlarda qishloq aholi manzilgohi aholisining quyi chegarasi 200, ayrimlarida 500 kishi, deb qabul qilingan. Barcha hollarda ham tabaqalashtirish qishloq aholi punktlapi sharoitlaridan kelib chiqqan holda amalga oshiriladi. Jumladan, qishloq aholi punktlapini ularning katta-kichikligiga qarab quyidagi sinflarga (klasslarga) bo‘lishimiz mumkin:
kichik - aholisi 200 kishigacha;
o‘rta - 201 – 500 kishigacha;
katta - 501 – 1000 kishigacha;
yirik – 1001 kishi va undan ko‘p. Bizning respublikamiz qishloqlarining aholiyligi ham aynan shu mezonga birmuncha mos keladi.
O‘zbekiston Respublikasi Davlat statistika qo‘mitasi ma’lumotlariga ko‘ra, 2008 yilda 11831 ta qishloq aholi punktlapi bo‘lgan, ulardagi aholi soni 17374,0 ming kishini tashkil etgan. Mazkur qishloq aholi punktlapining 54 foizi kichik, o‘rta va katta qishloqlardan iborat, qolgani yirik qishloqlardir. Mamlakat qishloq aholisi demografik salohiyatining yildan-yilga ortib borishi qishloqlarning tobora yiriklashuviga, ular orasidagi masofalarning yaqinlashishiga, kichik va mayda qishloqlarning qo‘shilib ketishiga olib kelmoqda. Bu esa katta va yirik qishloqlar miqdori ortishiga sabab bo‘ladi.
Kelajakda qishloq aholi punktlapini shahar aholi punktlapiga nisbatan alohida olib tadqiq qilish dolzarb masaladir. Chunki, qishloq aholi punktlapini aholi geografiyasi fani doirasida o‘rganib, shahar aholi punktlapiga nisbatan ba’zi tomonlari alohida tadqiqot talab qilishini guvohi bo‘lamiz. Kelajakda, aksariyat qishloqlar nafaqat mahsulot yetkazib beruvchi, balki uni qayta ishlovchi, xizmat ko‘rsatuvchi vazifalarni ham bajarilishini unutmaslik lozim.