Axmеdova m. A. umumiy muxarrirligi ostida

5-§. Qadimgi Yunoniston va Qadimgi Rim falsafasi
Orfiklar va boshqa qator afsonaviy-falsafiy ta'limotlar vakillari yunonlarning an'anaviy diniy e'tiqodlarini to‘g‘rilash va tozalashga urindilar. Shu vaqtning o‘zida (er.ol. VI asr) Ioniya naturfalsafasi deb atalgan maktabning vakillari bo‘lgan Tolis (Fales), Anaksimandr va Anaksimenlar dunyoga butunlay boshqacha qarashni rivojlantirdilar. Ularning har uchchalasi Kichik Osiyodagi yunon shahar-davlati bo‘lgan Milet shahrida tug‘ilgan edi. Miletlik mutafakkirlar birinchi bo‘lib Koinotni uyg‘un ravishda tuzilgan, o‘z-o‘zidan rivojlanuvchi va o‘zi tomonidan boshqariladigan tizim sifatida tasvirlashga urindilar. Olam hyech qanday xudolar va hyech qanday odamlar tomonidan yaratilgan emas. U doimo mavjud bo‘lishi lozim. Uni boshqarayotgan qonunlarni inson tushunib yetishi mumkin. Ularda hyech qanday tushunib bo‘lmaydigan, sirli narsa yo‘q. Shunday qilib, dunyoni diniy-afsonaviy tushunish yo‘lidan uni inson aqli vositasida tushunishga hal qiluvchi qadam ko‘yildi.
Birinchi faylasuflar noiloj ravishda barcha ashyolaring birinchi ibtidosi, birinchi sababi nima, degan savolga duch kelishlari muqarrar edi. Tolis va Anaksimenlar fikricha, hamma narsalar paydo bo‘lib, pirovardida yana unga aylanadigan birlamchi javhar tabiatning to‘rt asosiy hodisasidan biri bo‘lmog‘i lozim edi. Tolis bu narsada ustunlikni suvga bergan bo‘lsa, Anaksimen havoga berdi.
Ammo tabiat hodisalarini majhul nazariy idrok qilish bobida Anaksimandr hammadan ilgarilab ketdi. U barcha mavjud narsalarning birinchi sababi va asosi apeyron, deb e'lon qildi. Apeyron abadiy va cheksiz javhar bo‘lib, sifat jihatdan uni to‘rt tabiiy hodisaning birortasiga bog‘lab bo‘lmaydi va shu bilan birga u doimiy harakatdadir. Uzluksiz harakat jarayonida apeyrondan qarama-qarshi ibtidolar bo‘lgan issiqlik va sovuqlik, quruqlik va namlik va shunga o‘xshashlar ajralib chiqadi. Qarama-qarshiliklarning ushbu juftliklari o‘zaro ta'sirga kirishib tabiatning ham tirik va ham o‘lik hodisalarini vujudga keltiradilar.
Anaksimandr tomonidan berilgan dunyo manzarasi kelib chiqishi jihatidan o‘sha zamon uchun butunlay yangi va g‘ayri oddiy edi. U o‘zida bir qator moddiyuncha va dialektik xususiyatga ega bo‘lgan unsurlarni yaqqol ifodalar edi. Shu jumladan o‘z shaklini doimo o‘zgartirib boruvchi va hamma narsalarni qamrab oluvchi birlamchi javhar to‘g‘risidagi tasavvur, moddaning hozirgi zamondagi tasavvuriga juda yaqindir. Qarama-qarshiliklarning kurashi va ularning birini ikkinchisiga o‘tib turishi, hamda ularni dunyodagi ko‘plab xilma-xil barcha jarayonlarning bosh manbasi ekanligi haqidagi fikr ham hozirgi zamon ilmiy qarashlari bilan hamohangdir.
Yunonistonlik faylasuflar shuni yaxshi tushunar edilarki, har qanday bilimlarning eng ishonchli asosi bo‘lib tajriba, tajribaviy izlanishlar va kuzatish xizmat qiladi. Mohiyat jihatdan ular faqat birinchi faylasuflargina bo‘lib qolmay, balki yunon va butun yevropa fanining asoschilari bo‘lgan birinchi olimlar ham edilar. Qadimgilarning o‘zlari Tolisni «birinchi riyozidon» (matematik), «birinchi munajjim», «birinchi fizik» deb atar edilar. Bobillik munajjimlarning ilgarigi kashfiyotlaridan foydalanib, Tolis (Fales) eramizdan oldingi 585 yilda yuz berishi mumkin bo‘lgan quyosh tutilishini oldindan bashorat qilgan edi. U birinchi bo‘lib birnecha asosiy geometrik teoremallarni isbot qildi, iste'molga sirkul va burchak o‘lchovchi asbobni kiritdi. Ma'lum bo‘lgan yer yuzini birinchi geografik xaritasini tuzgan kishi sifatida Anaksimandrni yod etadilar. U yer yuzini silindr shaklida, havoda muallaq osilib turgan holatda tasavvur etgan. Anaksimandr osmon gumbazi bo‘ylab harakat qiladigan yoritgichlar holatini namoyish etadigan «samoviy doira»ni kashf etdiki, unda yoritgichlarni yerga va bir-birlariga nisbatan joylashganliklarini ko‘rsatuvchi imkoniyat mavjud edi.
Miletdan keyingi Ioniya falsafasining markazi, faylasuf Geraklitning vatani Efes shahri edi. Dunyoning birlamchi unsurini Geraklit olovda ko‘rdi. Geraklitning falsafa tarixidagi ahamiyati shunda ediki, u moddaga xos bo‘lgan qonuniylik zaruriyati haqidagi masalani dunyoning dialektik rivojlanishi holati bilan bog‘lab tushuntirdi. Qarama-qarshiliklarning dialektik birligi Geraklit tomonidan shunday ifodalandiki, ular bir-birlarini doimo o‘zaro uyg‘unlikda to‘ldiradilar va shu jihatdan paydo bo‘ladilar. U o‘z falsafasining asosiy nuqtai nazarlarini hammaga keng ma'lum bo‘lgan bir qator hikmatli so‘zlarda ifodaladi: «hamma narsa oqimda, hamma narsa o‘zgarishda», «bir daryoga ikki marta sho‘ng‘ib bo‘lmaydi» va hokazo.
Janubiy Italiyada faoliyat ko‘rsatgan mashhur falsafiy maktab pifagorchilar maktabi edi. Pifagorchilar demokratiyaga dushman bo‘lgan, ommadan ajralib qolgan, o‘z qobig‘iga o‘ralgan aslzodalar to‘dasi edi. Ularning sirli ta'limoti ko‘proq nozik tab xususiyatga ega bo‘lib, aqliy yuksaklikka da'vo qilar edi. Pifagor (mashhur teorema muallifi) va uning izdoshlari matematik hisob-kitoblar bilan qiziqishar, sonlar va raqamlar birikmasini sirli ruhda talqin qilar edilar. Din va axloqni pifagorchilar jamiyatni tartibga solishning ajralmas qismi hisoblar edilar. Bu hind va eron tasavvufiy qarashlari ta'sirining natijasi edi. Pifagorchilar axloqni xalqni aslzodalarga bo‘ysunishini ta'minlaydigan ijtimoiy uyg‘unlikning asosi deb hisoblar edilar. Uning eng muhim qismi hyech qanday shartlarsiz bo‘ysunish edi.
Eramizdan oldingi V asr yunon falsafasini ko‘zdan kechirib, yunonlarning diniy qarashlarida inqiroz yuz berganligini qayd etish lozim. Eski tasavvurlarning tushkunligi sharoitida yangi diniy g‘oyalar tug‘ildi. Jumladan, shu vaqtda insonning xudo bilan shaxsiy aloqasi to‘g‘risidagi mashhur g‘oya tarqaldi. Uni biz masalan, an'anaviy qarashlarga salbiy munosabatda bo‘lgan yevripid ijodida uchratamiz. Yangi diniy e'tiqodlarning, masalan, tabobat xudosi Asklepiyaning ahamiyati oshib bordi. Vazifalarining o‘zgarganligi munosabati bilan ba'zi eski diniy aqidalar yangitdan tug‘ildi. An'anaviy diniy aqidalarning tushkunligi frakiyalik va osiyolik chet el aqidalarini Elladaga keng ravishda kirib kelishiga sabab bo‘ldi. Shuningdek, diniy tasavvufning yoyilishi ham o‘ziga xos xususiyat edi.