Görkəmli dövlət xadimi Dadaş Xoca oğlu Bünyadzadə
1888‑ci ilin aprel ayında Bakının Fatmayı kəndində anadan olub.
1908‑ci ildə 8 aylıq pedaqoji kursa daxil olan Dadaş
Bünyadzadə, eyni zamanda gecə kursunda rus dilini öyrənib.
Elə həmin ildən bolşevik partiyasının üzvü olub. 1908‑ci ildə
İran inqilabçılarına yardım üçün Təbrizdə olub. İrandan qayı ‑
dan kimi Tiflisdə həbs edilib. Üç ay sonra həbsdən azad olu ‑
naraq Bakıya gəlib. 1911‑ci ildə yenidən həbs olunaraq Tür ‑
küsta na sürgün edilib. 1918‑ci
ildə Həştərxana gedən Da daş
Bünyadzadə quberniya komitəsinə üzv seçilib,
tatar dilin də
çıxan «Tartış» («Mübarizə») qəzetinin redaktoru olub. 1918‑ci
və 1921‑ci illərdə Moskvada Leninlə görüşüb. Azərbay can da
so vet hakimiyyəti qurulduqdan sonra Dövlət Plan Komis si ‑
yasının sədri, ZSFSR xalq torpaq komissarı, Azərbay can SSR
XKS‑nin sədri və digər mühüm vəzifələrdə çalışıb.
Dadaş Bünyadzadə Azərbaycan K(b)P MK‑nın, YİK(b)P
Zaqaf
qazi ya Ölkə Komi tə sinin, Azərbaycan SSR, ZSFSR və
SSRİ MİK‑in üzvü seçilib.
Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra ya ‑
ra dılan Maarif Komissarlığı bəzi sənədlərdə Xalq Maarifi Fəh ‑
lə‑kəndli Müfəttişliyi Komissarlığı kimi qeyd olunub.
1920–1922‑ci illərdə bu komissarlığa Dadaş Bünyadzadə
baş çılıq edib. Sovet Azərbaycanının ilk xalq maarifi komissarı
olan Dadaş Bünyadzadə 1920‑ci il mayın 23‑də respublika hö ‑
kuməti adından xalq maarifi sahəsində dövlətin əsas prinsiplə ‑
rini elan edib.
Dadaş Bünyadzadə ötən əsrin 20‑ci illərində nəşr olunan
«Xalq maarifi» jurnalının 1‑ci nömrəsində dərc olunmuş
«Maarif və dövlət» adlı məqaləsində maarif komissarı olaraq
yazırdı: «Şuralar hökumətinin başlıca və əsaslı qanunlarından
biri də elmi, maarifi və sənayeni dirçəltməkdir.
Bundan sonra
oxumaq, yazmaq, bilmək, sənət öyrənmək hamıya borcdur.
Belə ki, elmsiz və sənətsiz bir adam tapılmayacaqdır».
Dadaş Bünyadzadə Azərbaycanda maarif işində tez bir
zamanda yüksəliş əldə etmək üçün müəllim hazırlığını, mək təb ‑
lə ictimaiyyət arasında üzvi əlaqə yaradılmasını ən mühüm və zifə
hesab edirdi. O yazırdı: «Azərbaycanda istənilən dərə cədə elm və
maarifi inkişaf etdirmək üçün 25 min müəllim, 10
min mürəbbi
lazımdır. Halbuki bütün Azərbaycanda ancaq 2500 müəllim və
1000 mürəbbi vardır… Belə bir mühüm və müqəd dəs işi meydani‑
icraiyyəyə qoymaq üçün kəndlilərin və fəhlə
lə rin özləri iştirak
etməlidir, özləri işə girişməlidir… Bu işdə zəh mətkeşlər iştirak
etməsələr, bunların hamısı bir parça kağız üzərində qalacaqdır».
Respublikada müəllimə olan ehtiyacı ödəmək üçün XMK
1920–1922‑ci illərdə qısamüddətli kurslar açır, müəllimlərin
55
Dostları ilə paylaş: