TÜRKÇENİN OĞUZ SAHASININ İKİ VATAN ŞAİRİ: BAHTİYAR VAHAPZADE VE
ABDÜLFETTAH RAUF’UN “VATAN” TEMALI ŞİİRLERİ ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI
BİR İNCELEME
BAED / JBRI, 7/1, (2018), 111-166.
123
Burda çörek kazanıp özünü deyitirdin.
Bığ
43
dalınca gelirken, sakalı müfte
44
verdin
Gurbette çöreğin var,
Yüreğin yokdur senin.
Anasız bir uşaksın,
Kıvrıl yat, dinme
45
kalbin, oyuk oyukdur senin
Çöreğin var, bes hani saçına sığal çeken,
46
Vetenin külekleri?
47
Seni sermest eyleyen gülleri, çiçekleri?
Hani veten havası?
Hani ana laylası?...
48
Veten yalnız çörek mi?
Bes bunlar?
Bunlar hani?
Bir parçacık çöreğe satarlar mı ananı?”
49
Şair, “Çörek-Saadet” adlı şiirinde de şu veciz dizelerle konuyu
özetler:
“Ele çörek geldise, saadetin gelmedi,
Anadolu kendlisi birce şeyi bilmedi.
Her halkın her milletin,
Veteninden uzakda tapılan ‘saadet’in
Adı saadet olur, özü felaket olur...”
50
B. Vahapzade’nin nazmettiği bu olay ve bu olaya dayalı olarak şairin
veciz ifadelerle verdiği cevaplar, aslında şairin “vatan algısı”nın ve “vatan
kaygısı”nın Türklerin yaşadığı her yeri kapsadığını gösterir. Şaire göre insan,
vatanından uzakta saadeti bulduğunu zannetse de, o saadet sonunda felakete
döner. Çünkü aslolan vatandır.
43
bıyık
44
parasız
45
konuşma
46
Saçını okşayan
47
rüzgarları
48
ninnisi
49
Vahapzade, Gurub Düşünceleri, s. 44-45.
50
Aynı yerde, s. 16.
|
