ERTUĞRUL
KARAKUŞ
154
BAED / JBRI, 7/1, (2018), 111-166.
“Yürü namusunu kurtar bu denî ellerden
Bu güzel yurdunu kurtar bu sefil ellerden
Korkma imanla yanar dağları söndür
Yavrunu kurtar o alçak deli katillerden.” (Hergünkü Acı Sesler-18
Ağustos 1956)
Bu şiirinde de şairin, “namusunu kurtar”, “yavrunu kurtar” gibi insan
için çok önemli kavramları ön plana çıkartarak umut aşıladığı görülür. Şair,
“Arkadaş!” adlı şiirinde insanlar için çok önemli bir değer olan “şehitlik”
vurgusu üzerinden umudu canlı tutar:
“Bir kılıcın şûlesi her şimşeği
Bir yiğidin medfeni her tümseği
Hakk’a sığın yurdunu terk etmeği
Yâda getirme a çelik arkadaş
Haydi, şehitler evine koş ulaş.” (Arkadaş!-18 Ağustos 1956)
Şairin bazı umut aşılamak için yazdığı şiirlerinde etkiyi arttırmak için
kullandığı “namusunu kurtar”, “yavrunu kurtar”, “vacibe” gibi ifadelerin
yanında; “bahar, ilkyaz, çiçek, gül” gibi olumlu kuvvetli çağrışımlarla
insanları ümitvâr olmaya çağırmaktır.
“Yine yurdumda benim bir yeni ilkyaz olacak
Çöle dönmüş ovalar ot ve çiçekle dolacak
Bu ……. kanlı diken kütlesini hep yolacak
Yine bülbül ötecek gül açacak hep bulacak.” (Zulmetten Nûra-8 Eylül
1959)
A. Rauf ve B. Vahapzade’nin “vatan” temalı şiirlerine bakıldığında,
“Vatana Dair Umut” ile ilgili genel olarak şu değerlendirmeler yapılabilir:
Hem B. Vahapzade hem de A. Rauf’un şiirlerinde umudun, vatana
dair olumsuz süreçlerin sürüklediği karamsar havaya rağmen, daima ağır
basan bir duygu olduğu görülür.
A. Rauf, umut aşılamak için yazdığı bazı şiirlerinde etkiyi arttırmak
için “namusunu kurtar”, “yavrunu kurtar”, “vacibe” gibi ifadeleri kullanır.
Bunun yanında; “bahar, ilkyaz, çiçek, gül” gibi olumlu kuvvetli çağrışımlarla
insanları ümitvâr olmaya çağırır.
| 
