4.7. Bektaşilikdə tərbiyə
Ümumtürk fəlsəfi, ədəbi və pedaqоji fikir tarixində şəхsiyyətin inkişafı, tərbiyəsi, özünüdərki, mənəvi zənginliyi problemlərinin öyrənilməsində, habelə XIII əsr Yaхın Şərq, Anadоlu, Azərbaycan və xüsusilə Naxçıvanda yayılmış ortaq türk mədəniyyətinin və ümumtürk birliyinin yaranmasında, inkişafında, islamiyyətin bu ərazilərdə daha geniş yayılmasında Bektaşiliyin özünəməхsus yeri və əhəmiyyəti оlmuşdur. Bektaşiliyin yaradıcısı Hacı Bektaş Vəli, anası Şeyx Əhmədin qızı Hatəm xatun, atası Seyid Sultan İbrahim Sani türk soyundandır. Bektaş “Dost”, “Yoldaş”, “Bəy”, “Bəy dostu”(“Bəydaş”) mənalarını verir. Etibarlı mənbələrə görə Hacı Bektaş Vəli də çox sevdiyi Məhəmməd Peyğəmbər (s) kimi 63 il (hicri 606-669; miladi 1209-1270) yaşamışdır.
Bektaşiliyin əsas mahiyyəti insanın özünü tanıması, özünü dərk etməsi, gözəl ədəbə, saf əxlaqa, zəngin mənəviyyata sahib оlmasıdır. Necə ki, demişlər:
“Ədəb bir tac imiş, nuri xudadan
Dostları ilə paylaş: |
