İqtisadi inkişafla təbiəti mühafizə fəaliyyəti arasındakı
kompromis axtarışı cəmiyyətin qarşısında duran əsas məsələlərdir.
İqtisadçıların neoklassik məktəbi təsdiq edir ki, ətraf mühitin
çirklənməsinin iqtisadi optimumu mövcuddur. Həmin optimuma
görə təbiəti mühafizə xərclərinin həddi və ziyan arasındakı həddin
nisbəti bərabərliyi ilə təyin edilir.
İqtisadi
səmərə
yalnız
tədbirlər
variantının
əsaslandırılması və seçimində lazım deyildir. Eyni zamanda
fəaliyyətdə olan təbiəti mühafizə obyektlərini də qiymətləndirmək
zəruridir. Bundan ötəri, ilk növbədə, mühiti qorumaq xərclərinin
(3J mütləq səmərəsini (effektini) təyin etmək lazımdır. Deyilənlər
aşağıdakı riyazi model ilə ifadə olunur.
